Τί είδους άνθρωποι υπάρχουν;

Γνωρίζετε, τι είδους άνθρωποι υπάρχουν; Οι απογοητευμένοι και μετά απ’ αυτούς οι γοητευμένοι.

Απογοητευμένοι είναι εκείνοι, που πριν απ’ αυτό ήταν γοητευμένοι. Γοητευμένοι είναι εκείνοι, που κατόπιν θα γίνουν γοητευμένοι.

Έτσι είναι και ανάμεσά σας, αγαπητά μυρμηγκάκια; Φαίνεται πως όχι. Έτσι μου φαίνεται , επειδή δεν είδα ακόμα καμία νύχτα κάποιο από σας να βγαίνει κρυφά στο σεληνόφως και να εξομολογείται στη νύχτα τη σαγήνη του ή την απογοήτευσή του. Σε μας τους ανθρώπους όμως κάθε νύχτα είναι γεμάτη με τέτοιες εξομολογήσεις. Είναι πολύ χορτάτη κάθε νύχτα από τέτοιες εξομολογήσεις.

Απογοητευμένοι είναι οι πεινασμένοι, που γοητεύτηκαν με την πρώτη ματιά τα πλούτη αυτού του κόσμου.

Απογοητευμένοι είναι οι ελεήμονες, επειδή δεν ευνοήθηκαν.

Απογοητευμένοι είναι οι δίκαιοι, επειδή τους είχαν κρεμάσει στο σταυρό.

Απογοητευμένοι είναι οι αμαρτωλοί, επειδή κατάλαβαν, ότι η σαγήνη της αμαρτίας είναι μία πλάνη μόνο.

Απογοητευμένοι είναι εκείνοι που αναζητούν τις απολαύσεις, επειδή όταν μ’ όλη τους τη δύναμη άδραξαν κι έσφιξαν τις απολαύσεις, τα μάτια τους άνοιξαν κι είδαν, ότι έσφιξαν μόνο τ’ άδεια χέρια.

Απογοητευμένοι είναι εκείνοι, που αναζητούν το καθαρό μαρτύριο, επειδή έμαθαν ότι και στο μαρτύριο υπάρχει απόλαυση.

Με την απογοήτευση ο Θεός διαπαιδαγωγεί τους ανθρώπους, μικρά μου μυρμηγκάκια. Η απογοήτευση είναι όπως το μαστίγωμα των μυών για να σκληραγωγηθούν.

Πολλές μικρές απογοητεύσεις προετοιμάζουν απλά τον άνθρωπο για μία μεγάλη. Το να υπομένει μία μεγάλη απογοήτευση, κάνει τον άνθρωπο να βλέπει μακριά πέρα από το σωρό των μικρών απογοητεύσεων.

Οι απογοητεύσεις είναι μαστίγωμα. Μ’ αρέσουν εκείνοι που κάτω από αυτό το μαστίγωμα έχουν σκληραγωγηθεί και δεν μ’ αρέσουν εκείνοι που κάτω από αυτό το μαστίγωμα έγιναν μαλθακοί.

Η σκληραγωγία χρειάζεται σ’ αυτή τη ζωή, αυτό το ξεχνούν οι άνθρωποι, που παραπονούνται περισσότερο για τις απογοητεύσεις σ’ αυτή τη ζωή.

Σ’ αυτή τη ζωή δεν υπάρχουν ποτάμια από μέλι και γάλα, είπα μία μέρα σε ένα σωρό απογοητευμένων, που καταριόντουσαν τη ζωή για τις πλάνες της. Η ζωή πότε δε σας υποσχέθηκε ποτάμια από μέλι και γάλα. Αυτή (η ζωή) λοιπόν, δεν μπορούσε ούτε να σας παραπλανήσει ως προς αυτό. Εσείς παραπλανήσατε τον εαυτό σας, επειδή υποσχόσασταν στον εαυτό σας κάτι για λογαριασμό της ζωής, μη γνωρίζοντας ότι η ζωή δεν αναγνωρίζει κανένα λογαριασμό που έγινε χωρίς να τον δει και χωρίς να λάβει γνώση.

Μία είναι η θανάσιμη αμαρτία σας, φίλοι μου. Παραμένετε επίμονα γοητευμένοι από τον εαυτό σας και ποτέ δεν επιτρέπετε στη σκέψη σας ν’ απογοητευθεί από αυτή την αυτό- γοήτευση. Η θανάσιμη αμαρτία σας είναι, ότι δεν μπορείτε ν’ απογοητευθείτε από τον εαυτό σας, ότι δεν τολμάτε ν’ απογοητευθείτε από τον εαυτό σας.

Η απογοήτευση για τον ίδιο μας τον εαυτό είναι το μαστίγωμα του εαυτού μας. Μέχρι πότε θα μαστιγώνετε τους άλλους και θα υποκρίνεστε ότι σας πονά; Μέχρι πότε θα κλείνετε τ’ αυτιά, για να μην ακούτε εκείνους, που από την απέναντι πλευρά του δρόμου βαδίζοντας παράλληλα με σας, αναγγέλουν την απογοήτευση μέσα σας; Αφουγκρασθείτε, αφουγκρασθείτε πόσες φωνές μιλούν για την απογοήτευση μέσα σας! Όμως, εγώ είναι κάτι περισσότερο, είμαι απογοητευμένος και με τον εαυτό μου. Επέζησα της αυτό- απογοήτευσης.

Ας απογοητευθείτε εσείς οι ίδιοι με τους εαυτούς σας, εσείς οι τρυφεροί και ψεύτικοι κι αν αντέξετε αυτό το μαστίγιο και παραμείνετε ζωντανοί, τότε θα σας αποκαλώ φίλους μου. Ας απογοητευθείτε εσείς οι ίδιοι με τους εαυτούς σας κι αν τότε δεν αυτοκτονήσετε, η ζωή θα σας περιβάλει στους δικούς της πραγματικούς στρατιώτες. Η αυτό- απογοήτευση είναι στρατολόγηση για τη ζωή. Κατ’ αυτήν τη στρατολόγηση ένα μέρος των υποψηφίων παραδίδεται στην αυτοκτονία, ενώ το άλλο στη ζωή. Όμως μεγάλο μέρος των ανθρώπων δεν προφθαίνει αυτή τη στρατολόγηση επειδή παραμένει ανήλικο και στα γεράματα ή ακριβέστερα στο μεγάλο μέρος του συχνά είναι πολύχρονο, όμως ποτέ ενήλικο.

Ας απογοητευτείτε μ’ όλα και τότε θα είστε γοητευμένοι μ’ όλα, ακόμα και με τις απογοητεύσεις σας. Εάν ολόκληρη η ζωή ήταν απογοήτευση θα αυτοκτονούσε πριν ακόμα εγώ και εσείς παρουσιαστούμε σ’ αυτήν.

Μακάριοι είναι εκείνοι, που απογοητεύονταν πολύ, αλλά όμως δεν έχασαν την ικανότητα να γοητεύονται.

Μακάριο είναι εκείνοι που βρίσκουν τρόπο να επιβιώνουν και δεν παραιτούνται.

Αν δεν υπήρχαν απογοητεύσεις στη γοητεία, ο άνθρωπος δεν θα είχε κόκκαλα και μυς, αλλά θα ήταν σαν σφουγγάρι που δεν μπορεί τίποτα να τον σπάσει και που εξίσου υπερήφανα φουσκώνει και μορφάζει, μ’ ότι και να τον πιέσουμε είτε με το κούτελο είτε με την πατούσα. Όμως τι ρόλο παίζουν οι σφουγγαράνθρωποι, αφού η φύση δημιούργησε ξέχωρα τα σφουγγάρια και τους ανθρώπους;

Οι απογοητεύσεις είναι αμόνια πάνω στα οποία η μοίρα σφυρηλατεί τους ανθρώπους. Οι υπερβολικά αδύναμοι πέφτουν σαν ρινίσματα, που η μοίρα τα ξαναλιώνει στο φούρνο. Οι δυνατοί τελικά γοητεύονται μ’ όλη  τη διαδικασία στην οποία τους υποβάλει η μοίρα. Πολλά κομμάτια πετάγονται απ’ αυτούς, κάτω από τα χτυπήματα της μοίρας, όμως αρκετά παραμένουν και μέσα τους, ώστε να μπορούν να νικήσουν την αυτοκτονία, τότε είναι ενήλικες, τότε έχουν ωριμάσει για τη ζωή.

Ξέρετε, τί είδους άνθρωποι υπάρχουν περισσότερο μικρά μου μυρμηγκάκια; Εκείνοι, που κλαίνε απογοητευμένοι μ’ αναφιλητά, και μετά απ’ αυτούς εκείνοι που τραγουδούν γοητευμένοι. Και γνωρίζετε, σε τί η ζωή είναι μεγάλη; Σ’ αυτό, αγαπητά μου μυρμηγκάκια, ότι αυτή, τα δύο τραγούδια τα συνθέτει σε μία αρμονία, επειδή αυτή είναι πιο ευρεία και από την τραγωδία και από την κωμωδία.

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

"Λόγοι πάνω από μία μυρμηγκοφωλιά"