Κυριακή Δ' Ματθαίου:"᾿Αμὴν λέγω ὑμῖν, οὐδὲ ἐν τῷ ᾿Ισραὴλ τοσαύτην πίστιν εὗρον".

Ἐντυπωσιασμένος ἀπὸ τὴν πίστη καὶ τὴν ταπείνωση τοῦ ἑκατοντάρχου τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελικοῦ ἀναγνώσματος ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς θεραπεύει τὸν κατάκοιτο γιὸ τοῦ ῥωμαίου στρατιωτικοῦ. «Δὲν εἶμαι ἄξιος νὰ Σὲ δεχθῶ στὸ σπίτι μου, Κύριε. Ἐγὼ δὲν ἀνήκω στὸν εὐλογημένο λαὸ τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ. Εἶμαι σὰν κι ἐκείνη τὴ Χαναναία ποὺ θὰ συναντήσῃς μετὰ ἀπὸ λίγο καιρὸ καὶ θὰ Σοῦ πῇ ὅτι καὶ τὰ σκυλάκια τρῶνε ἀπὸ τὰ ἀποφάγια τῶν γευμάτων τῶν κυρίων τους, ὅταν τῆς μιλήσῃς γιὰ τὴν προτεραιότητα τῶν τέκνων τοῦ Ἰσραήλ. Ἀνήκω σὲ ἔθνος εἰδωλολατρικό, Κύριε, γι’ αὐτὸ καὶ δὲν εἶμαι ἱκανός, ὥστε νὰ κάνῃς τὸν κόπο νὰ ἔρθῃς στὸ σπίτι μου. Ἐσὺ εἶσαι καθαρὸς κι ἐγὼ ἀκάθαρτος. Ἀναγνωρίζω τὴν δύναμή Σου, τὴν ἁγιότητά Σου, γι’ αὐτὸ καὶ ξέρω πώς, ἂν πῇς ἕνα λόγο καὶ μόνον, τὸ παιδί μου θὰ γίνῃ καλά. Ἔχω πληροφορηθεῖ γιὰ Σένα καὶ εἶμαι πεπεισμένος γιὰ τὴν δύναμη τῶν θαυμάτων Σου».

Θαύμασε ὁ Κύριος, ἀδελφοί μου, τὴν πίστη τοῦ ῥωμαίου ποὺ ἦταν τόσο ἀληθινή, ὥστε ὁ ἴδιος νὰ ὁμολογήσῃ πὼς δὲν εὑρίσκεται παρόμοιά της σὲ ὁλόκληρη τὴν θρησκευτικὴ κοινότητα τοῦ Ἰσραήλ. Ναί! Ἕνας ὁλόκληρος λαός, αὐτόπτης μάρτυρας τῶν θαυμάτων τοῦ Θεοῦ, ἕνας λαὸς μὲ σκανδαλώδη θεία εὔνοια, κι ὅμως ἕνας ἀλλογενὴς τὸν ξεπερνᾶ στὴν πίστη. Συμβαίνει ἴσως αὐτὸ ἀκόμη καὶ σὲ σύγκριση μὲ τοὺς χριστιανούς, τὸ ὅτι δηλαδὴ ἐνδεχομένως κάποιος ποὺ δὲν εἶναι χριστιανὸς νὰ ἔχῃ βαθύτερη πίστη, τέτοια ποὺ νὰ συγκινῇ τὸν Θεό.

Τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ στὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο σοκάρουν! σοκάρουν αὐτοὺς ποὺ θεωροῦν δεδομένη τὴν σωτηρία, ἐπειδὴ καὶ μόνον ἀνήκουν στὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας. Γνωρίζουμε ὄτι οἱ ἑβραῖοι ἀνέκαθεν πιστεύουν πὼς εἶναι ὁ εὐλογημένος λαὸς τοῦ Θεοῦ. Ὅσο ὅμως διαψεύστηκαν σ’ ἐκείνη τὴν ἐποχὴ ἐκ τῶν πραγμάτων, ἄλλο τόσο διαψεύδονται καὶ ἐκεῖνοι ποὺ καυχῶνται γιὰ τὴν πνευματικὴ συγγένειά τους μὲ τοὺς μάρτυρες καὶ πατέρες αὐτοῦ τοῦ τόπου, χωρὶς νὰ μπαίνουν στὴν ἐπίπονη καὶ συνάμα εὐλογημένη διαδικασία τῆς μίμησης τῶν λόγων καὶ ἔργων ἐκείνων. Εἶναι καὶ γιὰ ἐμᾶς τοὺς ὀρθόδοξους ἕλληνες μία πρόκληση τὰ λόγια τοῦ Κυρίου γιὰ τὴν ἀποβολὴ ἀπὸ τὴν Βασιλεία Του ὅσων ἀρκοῦνται στὴν ἰδιότητά τους, δίχως νὰ μετανοοῦν καὶ νὰ ἀγωνίζονται. Συμφωνῶ πὼς ὡς ὀρθόδοξοι καὶ ἕλληνες ἔχουμε ἰδιαίτερες εὐλογίες, ἀλλὰ αὐτὸ δὲν πρέπει νὰ μᾶς ἐφησυχάζῃ. Τὰ ἀμέτρητα θαύματα καὶ οἱ παρεμβάσεις τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν ἁγίων μας πρέπει νὰ μᾶς προβληματίσουν μᾶλλον γιὰ τὸ πόσο ἐπάξιοι ἀποδέκτες εἴμαστε αὐτῶν τῶν θείων δωρεῶν.

Ὁ ἑκατόνταρχος ἀπαξίωσε τὸν ἑαυτό του, γι’ αὐτὸ καὶ πῆρε ἀξία μπροστὰ στὰ μάτια τοῦ Χριστοῦ. Ἡ ἀλαζονεία χτυπᾶ πρόσωπα, ἀλλὰ καὶ λαοὺς ὁλάκερους· ὁμοίως λειτουργεῖ καὶ τὸ ταπεινὸ φρόνημα. Ἀλλ’ ἐνῷ στὴν πρώτη περίπτωση τὸ ταπεινὸ φρόνημα εἶναι προϊὸν καὶ ἀπόῤῥοια ταπεινῆς καρδίας, στὴν δεύτερη περίπτωση εἶναι συχνὰ προϊὸν φόβου ἐξαναγκαστικοῦ ἀπὸ γεγονότα ποὺ συνταράσσουν τὸ σύνολο τοῦ λαοῦ. Δόξα τῷ Θεῷ ἡ ὀρθόδοξη Ἑλλὰς εἶναι ἁγία καὶ ταπεινή, ὅπως οἱ εὐσεβεῖς πρόγονοί μας καὶ ἅγιοι ποὺ βρίσκονται θαμμένοι σὲ αὐτὰ τὰ μαρτυρικὰ καὶ ἁγιασμένα χώματα. Τοῦτο δὲν μᾶς σώζει αὐτομάτως. Ἂν δὲν ἀποφασίσουμε νὰ ἀλλάξουμε, θὰ ὐφιστάμεθα ἐπ’ ἄπειρον ὅσα βιώνουμε τὸν τελευταῖο καιρό. Ἂν ὁ Κύριος ἀποσύρῃ τὴν εὐλογία Του ἀπὸ ἐμᾶς καὶ τὴν παράσχῃ ἀφειδῶς σὲ ἄλλο λαό, ὅπως συνέβη μὲ τοὺς ἑβραίους τῆς ἐποχῆς τοῦ Χριστοῦ, τότε θὰ εἴμαστε ἀξιοθρήνητοι. Ἀλίμονο, αὐτὸ συμβαίνει καὶ σὲ μεμονωμένες περιπτώσεις χριστιανῶν ποὺ θεωροῦν τὸν ἑαυτό τους σπουδαῖο καὶ τρανὸ μέσα στὴν Ἐκκλησία καὶ ἀπὸ ἐγωϊσμὸ ἢ ἀλαζονεία ἐκπίπτουν τῆς ἀληθείας καὶ τελικὰ θέτουν ἑαυτοὺς ἐκτὸς Ἐκκλησίας. 

Οἱ ἑβραῖοι τῆς ἐποχῆς ἐκείνης εἶχαν παρανοήσει τὴν ἀλήθεια ὅτι ὁ Ἰσραὴλ εἶναι ὁ εὐλογημένος λαὸς τοῦ Θεοῦ, ταυτίζοντάς τον μὲ τὸ ἑβραϊκὸ ἔθνος. Πολλοὶ μπερδεύονται ἀκόμη καὶ σήμερα καὶ συγχέουν διαφορετικὰ πράγματα. Ὁ εὐλογημένος λαὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ Ἰσραήλ, ποὺ σημαίνει «δυνατός», δὲν ἦταν ἐθνική, ἀλλὰ θρησκευτικὴ κοινότητα· ἦταν αὐτὸς ποὺ πίστευε στὸν ἀληθινὸ Θεὸ καὶ Τὸν ἀποδέχθηκε σαρκωθέντα, Τὸν δοξολόγησε θαυματουργοῦντα, Τὸν ἔκλαυσε σταυρωθέντα, Τὸν προσκύνησε ἀναστάντα καὶ Τὸν πίστεψε ἁγιάζοντα ἐν τοῖς μυστηρίοις. Ὁ εὐλογημένος λαός, ὡς νέος Ἰσραήλ, εἶναι ἡ Ἐκκλησία καὶ δὲν ταυτίζεται μὲ τὸ ἅγιο καὶ εὐλογημένο ἔθνος τῶν ἑλλήνων. Ὅσο κρατοῦμε τὴν ἑλληνορθοδοξία ὡς πρόσωπα καὶ ὡς κοινωνία θὰ ἀπολαμβάνουμε τῆς προστασίας καὶ δωρεᾶς τοῦ Θεοῦ. Ἂν Τὸν ἐγκαταλείψουμε, τότε σίγουρα θὰ βρῇ σ’ ἐμᾶς ἐφαρμογὴ ἡ διαβεβαίωση τοῦ Κυρίου πὼς «οἱ υἱοὶ τῆς βασιλείας ἐκβληθήσονται εἰς τὸ σκότος». Ἂν εἴμαστε κοντά Του ὅμως καὶ Τὸν βιώνουμε ἐν μετανοίᾳ, τότε θὰ αἰσθανόμαστε τὴν ἀσφάλεια τῶν τέκνων Του, γιὰ τὰ ὁποῖα ἑτοιμάστηκε ἡ Βασιλεία Του. 

π. Στυλιανός Μακρής