Σάββατο 8 Φεβρουαρίου 2014

Κυριακὴ Τελώνου καὶ Φαρισαίου:Οι δύο τύποι πιστών ανθρώπων.



«Θεέ μου, σπλαχνίσου με, τν μαρτωλό». Σήμερα κομε π τ στόμα το μετανοημένου τελώνου τν πιό γλυκι κα ποτελεσματικότερη προσευχή. Λίγα λόγια μ πολλ οσία. φλυαρία δν ταιριάζει σ νθρώπους πο συναισθάνονται τ βάρος τν μαρτιν ν πιέζ τν ψυχή. Τί ν πολογηθ κατάδικος; τί παραπάνω ν π νοχος; Ξέρει πς σφαλε, μολογε τι μάρτησε· πόσο ν ραιοποιήσ τ πράγματα; πόσο ν δικαιολογήσ τν δικαιολόγητο αυτό του;

Συντετριμμένος ν, τελώνης το σημερινο εαγγελίου δν πιζητε κάτι παραπάνω π τ λεος το Θεο. Εναι γνώστης τς σωτερικς του καταστάσεως, συγκεντρωμένος στ βάθη τς ψυχς του κα πικεντρωμένος σ ατ πο χει νάγκη.
φαρισαος δν χει ατ τ στοιχεα. Βλέπει τ φαίνεσθαι, χι τ εναι του. Δν ψάχνει βαθύτερα, γιατ τν τρομάζει δέα πς θ νακαλύψ ντς του τ τέρας τς μαρτίας. Το ρκε ατ τ τέρας ν εναι κρυμμένο καλά. Φοβται ν τ προκαλέσ σ δημόσια μονομαχία, γιατ δημοσιοποίηση ατο το τέρατος εναι τελικ δημοσιοποίηση το αυτο του, περ συνεπάγεται τν ξευτελισμ κα τν ντροπή. μυνά του πέναντι στν τερατώδη μαρτωλ αυτό του εναι ραιοποίηση τς φρικτς του εκόνος, πο κα διος δν ντέχει ν τν βλέπ, ξωραϊσμς τς ξω πάρξεως. Γι’ ατ λλωστε χρειάζεται ν τ πιβεβαιώσ. σως, δελφοί μου, φαρισαος ν μν πολυνοιάζεται γι τ τί θ π κόσμος, πιθανν ν μν εχε κα κανένα στ να κτς π τν διο κα τν τελώνη. Οτε γι τν Θε πολυενδιαφέρεται κατ βάθος, γιατ γαλουχήθηκε μ τν διδασκαλία τι κενος γνωρίζει τ πάντα. Τν νδιαφέρει μως ν πείσ τν αυτό του τι εναι θικς κα κέραιος. νασύρει π τν μνήμη τς ρετές του π νάγκη ν παραμείν νάρετος, πο βεβαίως μπορε κα ν εναι. μως οσία δν εναι ατή. Κανες δν πρέπει ν τν κατηγορ γι τν ρετή του. στόσο κάνει να λάθος, σως μόνο να, λλ ξάπαντος μεγάλο. Κρίνει κα συγκρίνει· συγκρίνει τν αυτό του μ τν τελώνη, τν ποον εναι βέβαιος τι ξεπερν. Κα ατ τ κάνει, πάλι μ σκοπ ν ποστηρίξ τν ατοδικαίωσή του, ν πιστηρίξ τν ατοεκτίμησή του. πολαμβάνει τ ξωθεν το ποτηρίου, θαυμάζει τν πέροχο κλειστ τάφο του κα τν δυσωδία τν ασθάνεται π τος νοικτος τάφους τν λλων.
τελώνης μως δν περιμένει δικαίωση οτε π τν αυτό του, οτε κα π τν Θεό. Περιμένει μόνον λεος, γι’ ατ κα ρχεται δικαίωση. Λέει να μορφο τραγούδι, τι τ πιό ραα πράγματα, ρχοντ’ κε πο δν τ περιμένεις. Κα πράγματι, τελώνης γίνεται ποδέκτης το πιό ραίου πράγματος, το θείου λέους. Κερδίζει τν συμπάθεια το Θεο, γιατ κενος «ταπεινος δίδωσι χάριν». Εναι ταπεινς τελώνης, πειδ ξέρει τι εναι λα σα το ποδίδει φαρισαος, ρπαγας, δικος, μοιχός, κα δν μφιβάλλει γι’ ατό, παρότι προσέρχεται στ να μετανοημένος.
σημεριν παραβολ παρουσιάζει τος δύο τύπους τν πιστν ν τος αἰῶνες. π τ μι σοι ασθάνονται κανοποιημένοι μ τν αυτό τους στ σχέση τους μ τν Θε κα τν αυτό τους, π τν λλη σοι ασθάνονται πολ μαρτωλο κα δν τολμον ν σηκώσουν τ βλέμμα τους στν ορανό κα ν σχοληθον μ τ ποιν τν λλων νθρώπων. Κα ο δύο παραπάνω τύποι πιστν νήκουν σ κείνους πο εναι κα κοντά, λλ κα μακρυ π τν κκλησία, κα ντς κα κτς τς πνευματικς ζως. διαιτέρως μως τν σκόπελο τς φαρισαϊκς ατοδικαίωσης πρέπει ν προσέξουμε σοι χουμε στεν σχέση μ τν κκλησία κα γωνιζόμαστε ν νικήσουμε τ πάθη μας. Πολλς φορς ο νίκες κα ο πιτυχίες τς πνευματικς ζως μς καθηλώνουν στ βάθρο κα νομίζουμε πς εμαστε σπουδαοι νικητές. χι πς εναι κακ ν νικς τ πάθη σου, πρς Θεο! σα σα εναι τ σημαντικότερο στ πνευματικ στάδιο. Οτε εναι κακς ο ρετς το φαρισαίου. Κάθε λλο! μως τελικς σκοπς λων τν ρετν εναι ψιπετήεσσα μετάνοια. Ατ δικαιώνει κα τς ποιες ρετές. Κι ν φαρισαος δν δικαιώθηκε, ταν πειδ κατ βάθος πεχθανόταν τν μετάνοια, γιατ τν καταλάβαινε ς λεγχο κι χι ς στεφάνι τς ρετς του. 
Πόσο ραος στ μάτια το Θεο φαίνεται κενος πο μπορε ν συνδυάσ κα τ δύο, ρετς κα μετάνοια. λλ κι ν εναι ν προτιμήσουμε να π τ δύο, ς εναι τ δεύτερο, ατ πο εχε τελώνης. Γιατ τ πρτο μόνο του δν μς σζει. ν τ δεύτερο κα μόνο του στειλε νθρώπους στν παράδεισο κα τος κατέστησε φίλους το Θεο, κληρονόμους τς αώνιας ζως.

π. Στυλιανός Μακρής

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...