Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων:Μεγάλη Τεσσαρακοστή, ένα ταξίδι προς την Ανάσταση.

«Όπως διαπλεύσαντες το της νηστείας μέγα πέλαγος εις την τριήμερον Ανάστασιν καταντήσωμεν»

Τελέσαμε προ ολίγου τον εσπερινό της Κυριακής της Τυρινής, ο οποίος με το ιδιαίτερο λειτουργικό τυπικό του υποδηλώσνει το μεταίχμιο στο οποίο ευρισκόμεθα. Ευρισκόμεθα στο τέλος των τεσσάρων πρώτων εβδομάδων του τριωδίου και στην αρχή της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Ευρισκόμεθα, θα μπορούσαμε να πούμε, επεκτείνοντας την ωραία μεταφορά του ιερού υμνογράφου, στην αποβάθρα πριν από ένα μεγάλο ταξίδι στο «μέγα της νηστείας πέλαγος».

Γιατί όμως ονομάζει ο εκκλησιαστικός ποιητής την περίοδο αυτή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής μέγα πέλαγος;

Την ονομάζει έτσι για πολλούς λόγους, μερικούς από τους οποίους θα ήθελα να αναφέρω, γιατί μας βοηθούν να κατανοήσουμε το νόημα και την σημασία της περιόδου αυτής, στην οποία με τη χάρη του Θεού εισερχόμεθα από απόψε.

Παρομοιάζει, λοιπόν, ο ιερός υμνογράφος τη νηστεία με πέλαγος το οποίο καλείται να διαπλεύσει ο άνθρωπος, για να μας υπενθυμίσει ότι, όπως κανείς δεν ξεκινά ένα δύσκολο και επικίνδυνο ταξίδι, χωρίς να έχει κάποιον συγκεκριμένο στόχο και κάποιον συγκεκριμένο προορισμό, έτσι και το ταξίδι που ξεκινούμε τα πιστά μέλη της Εκκλησίας αρχίζοντας τη νηστεία της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, δεν είναι χωρίς σκοπό και χωρίς προορισμό. δεν είναι μία διαδρομή χωρίς λόγο ούτε μία περίοδος του χρόνου η οποία θα περάσει όπως και οι άλλες περίοδοι και εποχές. Σκοπός και προορισμός αυτής της διαπλεύσεως του πελάγους της νηστείας είναι να «καταντήσωμεν εις την τριήμερον Ανάστασιν» του Χριστού. Να φθάσουμε στην Ανάσταση του Κυρίου, όχι ως θεατές και επισκέπτες, αλλά ως συναναστημένοι μετά του Χριστού και μέτοχοι της χαράς της Αναστάσεώς του.

Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο παρομοιάζει με πέλαγος τη νηστεία είναι γιατί η νηστεία ως περίοδος πνευματικού αγώνος έχει διαφορετικές φάσεις, όπως και το πέλαγος, που άλλοτε είναι ήρεμο και γαλήνιο, άλλοτε τρικυμισμένο και σκοτεινό. Άλλοτε, λοιπόν, κατά τη διάρκεια του πνευματικού μας αγώνος θα πορευόμεθα ειρηνικά και θα απολαμβάνουμε τη γαλήνη και την παρηγορία που χαρίζει στην ψυχή του πιστού η θεία Χάρη, και άλλοτε θα χρειασθεί να αντιπαλαίσουμε τους ανέμους των αμαρτωλών λογισμών, τα κύματα των πειρασμών ή την καταιγίδα των παθών, και θα πρέπει να τα υπομείνουμε με προσευχή και ελπίδα στο θεό αλλά και με γενναιότητα και κάνοντας ό,τι είναι αναγκαίο για να μη βυθισθεί το σκάφος της ψυχής μας και να μπορέσει να βγει αό την καταιγίδα και να συνεχίσει την πορεία του προς τον προορισμό του.

Ο τρίτος λόγος για τον οποίο παραλληλίζεται με ταξίδι στο πέλαγος η νηστεία είναι αδελφοί μου, διότι το ταξίδι προσφέρει άντοτε στον άνθρωπο νέες εμπειρίες και βιώματα που τον βελτιώνουν και τον κάνουν να προοδεύει ως άνθρωπος. Αυτό όμως δεν συμβαίνει μόνο με τα ταξίδια στον επίγειο κόσμο αλλά και με τα πανευματικά ταξίδια, σαν αυτό που ξεκινούμε από αύριο στο πέλαγος της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.

Ο πνευματικός αγώνας στον οποίο μας καλεί η Εκκλησία να αποδυθούμε, η συμμετοχή μας στις ιερές και κατανυτκικές ακολουθίες που τελεί καθημερινά η Εκκλησία μας, οι κατανυκτικοί εσπερινοί, το Μεγάλο Απόδειπνο, η θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων Τιμίων Δώρων και η ακολουθία των Χαιρετισμών, προσφέρουν μαζί με τη μελέτη, την περισυλλογή, την προσευχή και τη μετάνοια, και προπάντων με τη βοήθεια της χάριτος του Θεού πνευματικές εμπειρίες και βιώματα που μας προάγουν πνευματικά. Διότι η πνευματική ζωή δεν είναι μία κατάσταση στατική στην οποία μπορεί να παραμένει ο άνθρωπος αμετακίνητος εσαεί. Για να είναι γνήσια και αληθινή η πνευματική ζωή ο πιστός πρέπει να προσπαθεί διαρκώς και να επιδιώκει διαρκώς να πλησιάζει τον Θεό, να τον γνωρίζει περισσότερο, να ζει μέσα στη παρουσία και τη Χάρη του, έτσι ώστε η προσπάθεια αυτή να είναι ανάλογη με τη διάπλευση ενός μεγάλου πελάγους, όπως πολύ επιτυχημένα το περιγράφει ο ιερός υμνογράφος.

Και όπως πριν από κάθε ταξίδι κάνουμε το σταυρό μας και επικαλούμεθα τη βοήθεια του Θεού, έτσι και απόψε, πριν αρχίσουμε να διαπλέουμε το μέγα πέλαγος της νηστείας, προσευχηθήκαμε ζητώντας από το Θεό συγχώρηση και τη βοήθειά Του στον αγώνα μας.

 Και να είμαστε, αδελφοί μου, βέβαιοι ότι αν τη ζητούμε καθημερινά και αν αγωνιζόμασθε να διαπλεύσουμε το πέλαγος ακολουθώντας τις οδηγίες του Θεού, θα αξιωθούμε και εμείς να φθάσουμε στον ροορισμό μας και να ζήσουμε χρμοσύνως τη λαμπροφόρο Ανάσταση του Χριστού».