Κυριακή 318 Αγίων Πατέρων: Ὀρθὴ πίστη δίχως ὀρθόδοξη πνευματικὴ ζωὴ εἶναι σὰν φαρμακεῖο χωρὶς φάρμακα!

Ἡ σημερινὴ ἡμέρα εἶναι ἀφιερωμένη στοὺς ἀγῶνες τῶν ἁγίων πατέρων τῆς πρώτης οἰκουμενικῆς συνόδου γιὰ τὴν κατοχύρωση τοῦ τριαδολογικοῦ δόγματος, τῆς βασικῆς ἀλήθειας τῆς Ἐκκλησίας μας γιὰ τὸν τρισυπόστατο Θεό.

Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ὁ ἀποκλειστικὸς χῶρος τῆς ἀποκαλύψεως τῆς θείας ἀληθείας. Ἡ ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ὡς ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, ἡ μοναδικὴ καὶ αὐθεντικὴ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, διαφυλάττουσα τὴν ἐμπειρία αὐτῆς τῆς ἀποκαλύψεως, λαλεῖ τὴ γλῶσσα τῆς ἀληθείας περὶ τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἀποκαλύφθηκε στοὺς προφῆτες, τοὺς ἀποστόλους, τοὺς πατέρες, τοὺς ἁγίους. Εἶναι ἡ Ἐκκλησία τῆς ἀποκεκαλυμένης ἀληθείας, τῆς ζώσης ἁγιοπνευματικῆς ἐμπειρίας, ἐνῷ ἔξω ἀπὸ αὐτὴν ὑπάρχει κάθε εἴδους διαστρέβλωση περὶ Θεοῦ. Μικρὲς ἢ μεγάλες διαστρεβλώσεις αὐτῆς τῆς ἀληθείας, ποὺ ὁδηγοῦν σὲ μικρὲς ἢ μεγάλες αἱρέσεις, παραπλανοῦν τὸν ἄνθρωπο, δὲν ἔχουν τὴ δυνατότητα νὰ τοῦ διασφαλίσουν τὴ σωτηρία. Μία ἡ ἀλήθεια, ὄχι πολλές, μία ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ὄχι πολλές, ἀφοῦ ἕνας ὁ Χριστός, ἕνα τὸ βάπτισμα εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν, ἕνας ὁ Σωτήρ, μία ἡ σωτηρία.

Ἡ πρώτη οἰκουμενικὴ σύνοδος συνέταξε σύμβολο πίστεως, ὅπου διατρανώνεται ἡ πίστη σὲ ἕνα Θεὸ Πατέρα, ἡ πίστη σὲ ἕνα Κύριο, τὸν Ἰησοῦ Χριστό, Θεὸ ἀληθινό, γεννηθέντα ἀπὸ τὸν ἀληθινὸ Θεὸ Πατέρα, καὶ ἡ πίστη στὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Τρεῖς ὑποστάσεις σὲ μία φύση, μία Τριάδα προσώπων ἀδιαίρετη, ἑνωμένη σὲ μία ὕπαρξη, σὲ μία οὐσία. Οὔτε τρεῖς θεοί, οὔτε τρία προσωπεῖα ἢ θεατρικοὶ ῥόλοι ἢ τρεῖς τρόποι ἐμφανίσεως στὴν ἱστορία μιᾶς ἀπρόσωπης θεότητος, ἀλλὰ Θεὸς ἀγέννητος, γεννῶν καὶ προβάλλων, καὶ Θεὸς γεννητὸς καὶ Θεὸς προβαλλόμενος ἔξω ἀπὸ τὶς διαστάσεις τοῦ χρόνου. Θεὸς Νοῦς μὲ Θεὸ Λόγο καὶ Θεὸ Πνεῦμα. Κοινωνία ἀγάπης προσώπων μὲ ξεχωριστὲς ἰδιαιτερότητες, τὴν ἀγεννησία, τὴν γέννηση καὶ τὴν ἐκπόρευση, ἀλλὰ μὲ μία οὐσία, ὅπως εἶναι ἕνα ποτάμι ποὺ διακρίνεται κατὰ τὴν πηγή, τὸ νερὸ καὶ τὴ ῥοή, κι ἐντούτοις εἶναι ἕνα.

Αὐτὴν τὴν ἑνότητα τῆς Ἁγίας Τριάδος ὑπερασπιζόμενοι οἱ πατέρες τῆς πρώτης οἰκουμενικῆς συνόδου, τὴν μοναδικότητα τῆς οὐσίας καὶ τὴν τριαδικότητα τῶν ὑποστάσεων, κατῄσχυναν ὅσους αἱρετικοὺς ἔκαναν λόγο γιὰ τὸ μονοπρόσωπον τοῦ Θεοῦ, τὴν κτιστότητα τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἢ τὸ ἀνομοούσιο αὐτῶν μὲ τὸν Θεὸ Πατέρα. Οἱ ἅγιοι Ἀθανάσιος, Νικόλαος, Σπυρίδων, Ἀλέξανδρος, Ευστάθιος καὶ Ὅσιος, ζῶντες τὴν ἀλήθεια τοῦ σαρκωμένου Θεοῦ, ἔχοντες τὴν ἐμπειρία τῆς ἁγιότητος καὶ τοῦ φωτισμοῦ, ἀπέδειξαν τὴν ὀρθὴ περὶ Θεοῦ πίστη μέσα ἀπὸ τὸ ὀρθὸ κατὰ Θεὸν βίωμα.

Ἡ αἵρεση δὲν εἶναι πρωτίστως μία λανθασμένη διδασκαλία περὶ Θεοῦ, ἀλλὰ ἕνα λανθασμένο βίωμα, ποὺ ἀποκρυσταλλώνεται στὴ συνέχεια ὡς λάθος δόγμα. Δὲν πλανᾶται ὅποιος ζεῖ σωστά· πλανᾶται ὅποιος δὲν ἐμπιστεύεται τὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας καὶ θέλει νὰ βρῇ τὸν Θεὸ μέσα ἀπὸ τὸν δρόμο ζωῆς ποὺ τοῦ χαράζει ὁ χαλασμένος λογισμός του. Αὐτὸς ποὺ ζεῖ λάθος Χριστό, διδάσκει καὶ λάθος Χριστό. Ὅσοι θέτουν ἑαυτοὺς ἐκτὸς Ἐκκλησίας, ὅσοι προσχωροῦν στὴν αἵρεση, εἶναι ὅσοι πρωτίστως ἀπέῤῥιψαν τὴν πνευματική, μυστηριακή, λατρευτικὴ καὶ ἀσκητικὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας. Ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ ὁδηγεῖται ὁ πιστὸς εἰς πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν. Ὅταν ὅμως ζῇ ἐν πνεύματι ἀλλοτρίῳ (ὁ νοῶν νοείτω), τότε ὁδηγεῖται στὴν πλάνη καὶ ἀπὸ ἐκεῖ στὴν ἀπώλεια τῆς σωτηρίας του.

Ἀδελφοί μου· βλέπετε κι ἐσεῖς καὶ ἀρκετοὶ τὸ ὁμολογεῖτε μὲ θαυμασμὸ πόσο συνεπεῖς εἶναι οἱ διάφοροι αἱρετικοὶ στὰ θρησκευτικά τους καθήκοντα, στὸν τρόπο ζωῆς ποὺ ἐπιτάσσει ἡ πλάνη τους, πόσο πολὺ εἶναι διαβασμένοι καὶ κατηρτισμένοι σὲ διδασκαλίες αἱρετικές. Ἐκεῖνοι δυστυχῶς στέκονται ἀπέναντι στὴν νενομισμένη ἀλήθεια μὲ ζῆλο καὶ συνέπεια, ἐμεῖς δυστυχῶς στεκόμαστε ἀπέναντι στὴν ἀποκεκαλυμένη ἀλήθεια μὲ ἀδιαφορία καὶ ἀσυνέπεια. Δὲν ἀρκεῖ ἡ ὀρθόδοξη ταυτότητα, γιὰ νὰ κατοχυρώσῃ τὴν ὀρθόδοξη ἰδιότητα. Ὀρθὴ πίστη δίχως ὀρθόδοξη πνευματικὴ ζωὴ εἶναι σὰν φαρμακεῖο χωρὶς φάρμακα. Δόγμα καὶ στάση ζωῆς ἀλληλοπεριχωροῦνται στὴν Ὀρθοδοξία, γιὰ νὰ φέρουν καρπόν.

Νὰ ἔχουμε ζωντάνια στὰ ὀρθόδοξα πιστεύω μας, νὰ εἶναι δηλαδὴ ἡ πίστη μας γεμάτη ζωή, μεστὴ βιωμάτων θείας ζωῆς καὶ ἀποκαλύψεως τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ. Ἔτσι δὲν θὰ κινδυνεύσουμε νὰ βγοῦμε ἐκτὸς Ἐκκλησίας, ἐκτὸς ἀληθείας, καὶ θὰ ἐξασφαλίσουμε ἕνα μερίδιο στὴν ἄνωθεν κληρονομία. 

π. Στυλιανός Μακρής