Ο Καβάφης γράφει για τον Στυλίτη Συμεών

Τα  ξέρω,  ναι,  τα  νέα  ποιήματά  του,

ενθουσιάσθηκεν  η  Βηρυτός  μ'  αυτά.

Μιαν  άλλη  μέρα θα  τα  μελετήσω.

Σήμερα  δεν  μπορώ  γιατ' είμαι   κάπως  ταραγμένος.

Απ'  τον Λιβάνιο   πιο  ελληνομαθής  είναι  βεβαίως.

Όμως  καλλίτερος  κι  απ'  τον  Μελέαγρο;  Δεν  πιστεύω.

Α,  Μέβη,  τι  Λιβάνιος!  και  τι  βιβλία!

και  τι  μικρότητες!...  Μέβη  ήμουν  χθες -

η  τύχη  τώφερε -  κάτω  απ'  του  Συμεών  τον  στύλο.

Χώθηκα  ανάμεσα  στους  Χριστιανούς

που  σιωπηλοί  προσεύχονταν  κ'  ελάτρευαν,

και  προσκυνούσαν,  πλην  μη  όντας  Χριστιανός

την  ψυχική  γαλήνη  των  δεν  είχα -

κ'  έτρεμα  ολόκληρος  και  υπόφερνα,

κ'  έφριττα,  και  ταράττομουν,  και  παθαινόμουν.

Α  μη  χαμογελάς,  τριάντα  πέντε  χρόνια,  σκέψου -

χειμώνα,  καλοκαίρι,  νύχτα,  μέρα,  τριάντα πέντε

χρόνια  επάνω  σ'  έναν  στύλο  ζει  και  μαρτυρεί.

Πριν  γεννηθούμ'  εμείς -  εγώ  είμαι  είκοσι  ενιά  ετών,

εσύ  θαρρώ  είσαι  νεότερος  μου -

πριν  γεννηθούμ'  εμείς,  φαντάσου το,

ανέβηκεν  ο  Συμεών  στον  στύλο

κ'  έκτοτε  μένει  αυτού  εμπρός  εις  τον  Θεό.

Δεν  έχω  σήμερα  κεφάλι  για  δουλειά.-

Πλην  τούτο,  Μέβη,  κάλλιο  να  το  πεις

που  ό,τι  κι  αν  λεν  οι  άλλοι  σοφισταί,

εγώ  τον  παραδέχομαι  τον  Λάμονα

για  πρώτο  της  Συρίας  ποιητή.

Κωνσταντίνος  Π.  Καβάφης

Ο Όσιος Συμεών ο Στυλίτης, με τη δύναμη του Θεού ξεπέρασε την υλική αυτή φθαρτή φύση, ζώντας με τρόπο αδιανόητο για έναν άνθρωπο αυτού του κόσμου.

Ο Σεπτέμβριος είναι για την Εκκλησία ο πρώτος μήνας της Ινδίκτου, ήτοι του νέου έτους και η πρώτη του ημέρα είναι πρωτοχρονιά. Την ημέρα αυτή, δηλαδή την πρώτη του μηνός Σεπτεμβρίου, η Εκκλησία μας εορτάζει την μνήμη του Οσίου Συμεών του Στυλίτου.