Ο Ιεροκύρηκας- Αγίου Ιωάννου Κροστάνδης

Επί της αμοιβαίας συνεννοήσεως των ψυχών μας στηρίζεται η αποτελεσματικότης ή μη αποτελεσματικότης των λόγων του ιεροκήρυκος, αν ο ιεροκήρυξ δεν ομιλή εκ της καρδίας του, αλλ’ υποκριτικώς, οι ακροαταί με το εσωτερικόν τους ένστικτον εννοούν αμέσως την ασυμφωνίαν των λόγων του ιεροκήρυκος προς την καρδίαν του και την ζωήν του και οι λόγοι του δεν έχουν την δύναμιν την οποίαν θα ηδύναντο να έχουν ενώ αν ο ιεροκήρυξ ειλικρινώς ωμιλεί προς αυτούς και μάλιστα αν ούτος εν τη πραγματικότητι εξετέλει τα όσα έλεγε ο λόγος του θερμαίνει τις καρδιές των ακροατών με θείο ζήλο και κατάνυξη.

 Πραγματικώς μεταξύ των ανθρωπίνων ψυχών υπάρχει επίσης στενή επαφή και επικοινωνία. Δια τούτο ακριβώς, καλαί, ευσεβείς, ειλικρινείς διαθέσεις και ιδιαιτέρως καλά έργα μεταδίδονται εις τας ψυχάς των άλλων.

Ο φίλαυτος άνθρωπος προκειμένου να ευεργετήση τους άλλους φείδεται του εαυτού του. Λυπείται τον λάρυγγά του όταν πρόκειται να διδάξη τους άλλους, αν είναι διδάσκαλος ή ιερεύς. Λυπείται και αυτήν την καρδίαν του, διότι, τρόπον τονά, υπηρετεί τον πλησίον του με «μισή καρδιά» και ενίοτε και «χωρίς καρδιά». Λυπείται επίσης τας σωματικάς του συνάμεις, φοβείται ως λαγωός και επεική φοβείται μήπως ασθενήση, προτιμά την ανάπαυσιν.

Όταν παρακαλής τον Κύριον αν φωτίση τον νουν σου και θερμάνη την καρδίαν σου δια να δυνηθής να γράψης κήρυγμα, ή επιστολής προς τους γονείς σου, συγγενείς ή φίλους και ο Κύριος φάινεται ότι δεν σε ακούει, και μένεις εις το σκότος και την ψυχρότητα, μη αθυμής, μη απογοητεύεσαι, μη εξερεθίζεσαι, μη γογγύζης διότι δήθεν ο Κύριος δεν σε προσέχει, διότι ο Κύριος δοκιμάζει μόνον την υπομονήν σου, την πίστη και την ελπίδα, την αφοσίωσίν σου προς Αυτόν, τον Παντοδύναμον.

Ο λόγος εις μεν τα στόματα τινών είναι πνεύμα και ζωή, ενώ εις τα στόματα άλλων είναι νεκρόν γράμμα (π.χ. εις την προσευχήν και το κήρυγμα). «τα ρήματα α εγώ λαλώ υμίν, πνεύμα εστι και ζωή εστι».(Ιω.6,63). Τοιούτοι πρέπει να είναι και οι λόγοι μας, διότι είμεθα εικόνες του Θεού Λόγου.

Είσαι ον προικισμένο με λόγον; Ενθύμου ότι έλκεις την καταγωγήν σου από τον λόγον του Δημιουργού των πάντων και ότι ενούμενος (δια της πίστεως) με τον Δημιουργόν Λόγον, δια της πίστεως δύνασαι και συ να γίνης σωματικός και πνευματικός δημιουργός.

Πίστευε ότι με την πίστιν σου εις τον δημιουργόν Λόγον του Πατρός, ο λόγος σου δεν θα επιστρέψη οπίσω μάταιος, αδύνατος, αλλά θα σοι φέρη το απαραίτητον δώρον δια καλάς πράξεις. Πίστευε ότι με πίστιν εις τον δημιουργόν Λόγον δεν θα είσαι ανεπιτυχής όταν διδάσκης τον λαόν είτε εν τω ναώ κατά την Θείαν Λειτουργίαν ή κατά την τέλεσιν των μυστηρίων εις ιδιωτικούς οίκους, ούτε δε η διδασκαλία σου εις τα σχολεία ανεεπιτυχής θα είναι, αλλά θα ανυψώνη τας καρδίας και τας διανοίας των ακροατών σου.

Ημείς οι Ιεροκήρυκες δεν έχομεν παρά να υποβοηθήσωμεν του Θεού την ενέργειαν επί των ανθρωπίνων καρδιών και αμέσως θα κινηθούν ούτοι εις μετάνοιαν και θα τους στηρίξωμεν.

Αγίου Ιωάννου Κροστάνδης

" Η εν Χριστώ ζωή"