Η πανήγυρις του αγίου Κοσμά του Αιτωλού στην Κόνιτσα 2012.

Κατά το διήμερο 23 και 24 Αυγούστου τελέστηκε στον προσκυνηματικό ιερό ναό αγίου Κοσμά του Αιτωλού στην Κόνιτσα η πανήγυρη του αγίου στην οποία μετείχαν οι σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Βεροίας κ. Παντελεήμων, Καστορίας κ. Σεραφείμ, Κηφισίας κ. Κύριλλος και ο επιχώριος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως κ. Ανδρέας. 

Κατά τον εσπερινό χοροστάτησε και ομίλησε ο σεβ. Κηφισίας κ. Κύριλλος. Ακολούθησε λιτανεία της ιεράς εικόνος και του ιερού λειψάνου στους δρόμους της πόλεως με πάνδημη συμμετοχή του πιστού λαού, ενώ στην κεντρική πλατεία της πόλεως απηύθυνε πατρικούς λόγους ο σεβασμώτατος Ποιμενάρχης κ. Ανδρέας.

Την επομένη ημέρα το πρωί στον όρθρο της εορτής χοροστάτησε ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελήμων ο οποίος στη συνέχεια προέστη του αρχιερατικού συλλείτουργου και κήρυξε το θείο λόγο.

Μετά το τέλος της θείας Λειτουργίας οι σεβασμιώτατοι ξεναγήθηκαν στην ιερά μονή Μολυβοσκεπάστου, όπου ετέλεσαν και τρισάγιο στον τάφο του μακαριστού Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως κυρού Σεβαστιανού.

Ακολούθησαν επισκέψεις σε διάφορα αξιοθέατα της περιοχής, όπως το περίφημο γεφύρι κα.

Στην ομιλία του ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων τόνισε:«Σεβασμιώτατοι, η κοινωνία της χαράς ως πρόγευση της αιωνίου ευφροσύνης στη βασιλεία του Θεού είναι γεγονός βιώσιμο στο παρόν της θείας Λειτουργίας. Η τιμή των αγίων της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας βρίσκει την τελείωσή της μέσα στη θεία Λειτουργία, διότι οι άγιοί μας ήσαν στη ζωή τους, παρά τις θλίψεις, τους διωγμούς και τις κακουχίες, οι μεγάλοι κοινωνοί της εν Χριστώ χαράς, την οποία κανένας εχθρός και κανένας πειρασμός δεν κατόρθωσε να «άρη απ’ αυτών»· ήσαν οι μεγάλοι μέτοχοι της θείας Χάριτος διά των μυστηρίων της Εκκλησίας μας.

Τη χαρά του Χριστού τη ζει η Εκκλησία μας καθημερινά, γιατί δεν υπάρχει ημέρα χωρίς τιμωμένους αγίους· γιατί η ζωή της Εκκλησίας είναι ένα διαρκές πανηγύρι της ευσεβείας, ανάμνηση όχι τόσο των μαρτυρικών και ασκητικών αγώνων των αγίων, όσο της κληρονομιάς της θείας δόξης που ήδη απολαμβάνουν.

Σήμερα η Εκκλησία μας μας καλεί να χαρούμε μέσα στο πανηγύρι της δόξης2 του εκλεκτού της τέκνου, του ισαποστόλου και ιερομάρτυρος Κοσμά του Αιτωλού, ο οποίος μέσα από τις κακουχίες και υπό συνθήκες οικτρές, μέσα στις τρομερές δυσκολίες της εποχής και παρά το μίσος και την εμπάθεια των δυναστών και των συκοφαντών του, κατόρθωσε να κρατήσει άσβεστο μέσα του, μάλλον δε και να μεταλαμπαδεύσει το φως της χαρμόσυνης ελπίδας και της χριστιανικής πίστεως στο τρομοκρατημένο, φοβισμένο και απελπισμένο γένος των ραγιάδων.

Οποιαδήποτε αναφορά στο έργο και την προσφορά του μεγάλου αγίου θα ήταν πολύ φτωχή σε περιεχόμενο για να αποδώσει τα ίσα.

Άφησε ανεξίτηλα τα ίχνη της ιεραποστολικής του δράσεως στα μαρτυρικά και ιερά χώματα της Ελλάδος, που όργωσε και πότισε με ύδωρ ζων, σπέρνοντας τη φιλοθεΐα, τη φιλοπατρία, τη φιλομάθεια, τη φιλανθρωπία.

Φρόντισε ο άγιος για το κτίσιμο διακοσίων σαράντα Ελληνικών Σχολείων και την έναρξη της λειτουργίας χιλίων εκατό κατωτέρων Σχολείων, ώστε να μορφωθούν τα ελληνόπουλα μέσα στη σκοτεινή περίοδο της τουρκοκρατίας, όπου «όλα τά ‘σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά». Ελευθέρωσε με ενέργειές του χίλιες πεντακόσιες χριστιανές από τα παλάτια των πασάδων και των μπέηδων. Μοίρασε πάνω από μισό εκατομμύριο κομποσκοίνια και σταυρουδάκια στους χριστιανούς για την πνευματική τους ενίσχυση και στερέωση στην αλήθεια της πίστεως. Κατάφερε με τα χρήματα πλουσίων να κατασκευαστούν τέσσερις χιλιάδες κολυμβήθρες, για να βαπτίζονται τα πάμφτωχα τέκνα των ραγιάδων. Ενεψύχωσε συνειδήσεις, έσωσε πλήθη από τον εξισλαμισμό, έκτισε Εκκλησίες, μοίρασε ελεημοσύνες, μαθήτευσε τους αμάθεια και απαίδευτους, μετέστρεψε αμαρτωλούς, καταπράυνε δύστροπους χαρακτήρες, έσπειρε στην καρδιά την γενναιότητα, έγινε άριστος σύμβουλος συζύγων, κατέκρινε τον άδικο πλουτισμό, την κερδοσκοπία και την ασπλαχνία των προυχόντων, στηλίτευσε την ασέβεια των Εβραίων της εποχής, που έστηναν τα παζάρια τους Κυριακή το πρωί, για να δυσχεραίνεται ο εκκλησιασμός των Χριστιανών, τους προφύλασσε από την αίρεση των Δυτικών, κήρυξε, προφήτευσε, θαυματούργησε και τελικά μαρτύρησε για τον Χριστό εξαιτίας όλης αυτής της εθνικοθρησκευτικής και ιεραποστολικής του δράσεως.

Διανύουμε, αδελφοί μου, μια δύσκολη για την Εκκλησία μας και το Έθνος μας περίοδο, κατά την οποία κυριαρχεί το ζοφερό παρόν και το αβέβαιο μέλλον της οικονομίας, η νομισματική αστάθεια στην ευρωζώνη, ο πολεμικός αναβρασμός στη γειτονική περιοχή της Μέσης Ανατολής, οι γεωπολιτικές παλινωδίες που εξαρτώνται από τα συμφέροντα των ισχυρών και διαγράφουν νέα σύνορα.

Διανύουμε μία περίοδο με έντονα εσχατολογικά χαρακτηριστικά, κατά την οποία ενεργείται μεθοδικά το μυστήριο της ανομίας, απολυτοποιείται η αμφισβήτηση των ηθικών χριστιανικών αξιών στο όνομα μάλιστα του σεβασμού των ατομικών δικαιωμάτων, καταργούνται εθνικές παραδόσεις και ιδιοπροσωπίες λαών στο όνομα της παγκοσμιοποίησεως υπό την αιγίδα της επερχόμενης παγκόσμιας διακυβερνήσεως.

Διανύουμε μια περίοδο, κατά την οποία λόγος, γλώσσα και γραφή απαξιώνονται, πολίτες αυτοκτονούν, πολιτικοί δειλιούν να γίνουν ηγέτες, αδέσμευτοι από έξωθεν εντολείς, επαγγέλματα χάνονται, ελπίδες εξανεμίζονται, όνειρα ποδοπατούνται. Διανύουμε μια περίοδο απιστίας, πονηρίας, οκνηρίας, πνευματικής χαλαρότητος και οπισθοδρομήσεως με σύγχρονα είδωλα της αρχαίας πλάνης.

Έχουμε ανάγκη στο σήμερα, λοιπόν, από νέους Αιτωλούς Κοσμάδες, ελπιδοφόρους, παρηγορητές, ζηλωτές των αποστόλων, οδηγούς ψυχών, διδασκάλους φωτιστές, παρακινητές, εθνεγέρτες, ατρόμητους μπροστά σε συκοφάντες και εχθρούς, μάρτυρες, αγίους, καρπούς του μεγάλου Δένδρου της εν Θεώ Σοφίας, που θα εμπνεύσουν στην απέλπιδα και αποδυναμωμένη νεολαία την πίστη στο Θεό των δυνάμεων και της ελπίδος, που θα αναδείξουν την αξία της αυτοπεποιθήσεως, που θα αναστήσουν από τη δουλεία της μιζέριας τον σκλαβωμένο στους οικονομικούς δυνάστες λαό μας, που θα σηματοδοτήσουν την πορεία προς το μέλλον μέσα από τη δίοδο της ελληνορθοδόξου παραδόσεως, μιας παραδόσεως που δεν είναι ούτε καπιταλιστική ούτε ρατσιστική, που θα κηρύξουν από χωριό σε χωριό και από πόλη σε πόλη τη μετάνοια, μπήγοντας όχι στο χώμα σταυρούς, αλλά σε καρδιές που επιθυμούν να γνωρίσουν την αλήθεια και να πορευθούν στη ζωή με αισιοδοξία.

Σίγουρα υπάρχουν τέτοιοι ανάμεσά μας, μιμητές και ιχνηλάτες του μεγάλου και σπουδαίου εορτάζοντος αγίου. Απομένει να τους αναδείξει ο Θεός, καλώντας τους να εξέλθουν του κελίου της ιδιωτεύεως, για να ευαγγελιστούν σε ένα λαό που αγωνιά και ιλιγγιά, καθώς περιδινείται στην ανασφάλεια, την εμπιστοσύνη σε ένα προνοητή Πατέρα – Θεό, για να ευαγγελισθούν σε ένα ταπεινωμένο υπερήφανο λαό την ελπίδα στην Υπερμάχο Στρατηγό, τη μόνη που σκέπει με το μαφόριό της τούτες τις ώρες την Ελλάδα, πάνω στην οποία έπεσαν ένσαρκοι και άσαρκοι δαίμονες, με σκοπό να ξεσκίσουν, να διαμοιράσουν τα πολύτιμα ιμάτιά της και να την εξαφανίσουν.

Χρειαζόμαστε νέους Κοσμάδες και στην Εκκλησία και στην Πολιτεία και στην Παιδεία και στον Πολιτισμό, για να διδάξουν ήθος και ευπρέπεια έργων σε μια εποχή απρεπειών και ανηθικότητος· για να αναζωπυρώσουν το πατερικό φρόνημα, ώστε να επανεύρουμε τα υπαρκτικά θεμέλια του Γένους μας τ οποία – αλοίμονο – υποσκάπτουν σύγχρονοι Εφιάλτες· για να τελεσιουργήσουν τον αναβαπτισμό στα νάματα της Θεοκεντρικής γνώσεως της ελληνικής παιδείας, που πνίγεται σήμερα στα λασπόνερα της θολοκουλτούρας· για να αναδείξουν την αξία της ρωμαίικης κοινωνικότητος που προτάσσει το ανθρώπινο πρόσωπο κόντρα στο ρεύμα της παγκοσμιοποιήσεως, της pax americana ή pax economica, που βλέπουν τον άνθρωπο ως ψηφιακό αριθμό, πρόσφορο για φακέλωμα ηλεκτρονικής μορφής.

Χρειαζόμαστε νέους Κοσμάδες, όχι για να προφητεύσουν τα μέλλοντα κακά, αλλά για να μας ταρακουνήσουν και να μας ξυπνήσουν από το λήθαργο της αρρωστημένης αγανακτήσεως ή τη ρουτίνα της αδιαφορίας μπροστά στα συγκλονιστικά γεγονότα του παρόντος, οραματιζόμενοι ρεαλιστικά και όχι ουτοπικά τη μεγάλη δόξα του Γένους μας και την παγκόσμια κυριαρχία της Ορθοδοξίας, της μόνης δυνάμεως που μπορεί να αναμορφώσει την οικουμένη και να σώσει τον κόσμο.

Ένας τέτοιος Κοσμάς Αιτωλός υπήρξε ο Μητροπολίτης σας Σεβαστιανός, γνήσιος Έλλην και στύλος Ορθοδοξίας.

Αλλά και λαμπρός συνεχιστής του έργου του είναι ο σεβαστός, έντιμος και άξιος ιεράρχης σας, ο πολυσέβαστος αδελφός μας κ. Ανδρέας, πνευματικό τέκνο και συνεργάτης του αειμνήστου Σεβαστιανού.

Ποιός είναι ο Μητροπολίτης σας δεν χρειάζεται, νομίζω, να σας το υπενθυμίσω. Τον ζείτε και τον καμαρώνετε και καυχάσθε γι αυτόν εν Κυρίω, γιατί είναι διαμάντι σπάνιο και ανεκτίμητο που κοσμεί την Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Σεβασμιώτατε άγιε Δρυϊνουπόλεως και Κονίτσης κ. Ανδρέα, σας ευχαριστώ γιατί είχατε την ευγενή καλωσύνη να με καλέσετε, και να είμαι συνεορταστής του μεγάλου αγίου μας, ισαποστόλου αγίου Κοσμά του Αιτωλού εδώ στα ηρωϊκά και άγια χώματα της Ηπείρου μας. Είθε να σας επιδαψιλεύσει ο Θεός υγεία, δύναμη και κουράγιο στα Αρχιερατικά σας καθήκοντα. Ο δε άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός να πρεσβεύει υπερ της Σεβασμιότητός Σας και να απελαύνει τους λύκους της ασεβείας, τους λύκους της ασεβείας, τους επαπειλούντας τη μάνδρα του Χριστού, και με τις ευχές του να ποιμαίνετε τα λογικά αρνία εις έτη πολλά. Αμήν.