ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

† ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ

ελέω Θεού Επίσκοπος και Μητροπολίτης

της Ιεράς και Αποστολικής Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας

ΠΡΟΣ

τον ιερόν κλήρον και τον ευσεβή λαόν  της καθ’ ημάς θεοσώστου Επαρχίας.

«Δεύρο, σεμνή, τω Υιώ και Θεώ συνδοξάσθητι».

Στα χέρια του Υιού και Θεού της παραδίδει σήμερα την αγνή ψυχή της η Υπεραγία Θεοτόκος· στα χέρια του Υιού της που ως βρέφος κράτησε στοργικά στην αγκαλιά της παραδίδει το πνεύμα της, προκειμένου να αναπαυθεί από τις αγωνίες και τις θλίψεις του κόσμου μέσα στις οποίες έζησε η Παναγία μας. Γιατί η δίστομη ρομφαία την οποία προεφήτευσε ο θεοδόχος Συμεών δεν διήλθε την ψυχή της μόνο κατά την ώρα που τον είδε επί του Σταυρού «μη έχοντα είδος ουδέ κάλλος». Η Παναγία έζησε από την πρώτη στιγμή που αξιώθηκε να γίνει Μητέρα του Θεού την αγωνία και την θλίψη του κόσμου.

Αγωνιά η Παναγία Μητέρα, γιατί δεν υπάρχει «τόπος εν τω καταλύματι» για το θείο βρέφος που επρόκειτο να φέρει στον κόσμο. Αγωνιά, γιατί ο Ηρώδης ζητεί «το παιδίον του απολέσαι αυτό». Αγωνιά, γιατί ο δωδεκαετής Ιησούς δεν βρίσκεται μέσα στη συνοδεία που επέστρεφε από το προσκύνημα στον ναό των Ιεροσολύμων. ᾽Αγωνιά, όταν τον βλέπει να αντιμετωπίζει την κακία και τη μοχθηρία των Φαρισαίων. Αγωνιά, όταν τον βλέπει δέσμιο στο Πραιτώριο και ακούει τον όχλο που ευεργέτησε και θεράπευσε, να κραυγάζει το «σταύρωσον». Αγωνιά και θλίβεται, όταν τον βλέπει νεκρόν και άπνουν για χάρη των ανθρώπων. Όμως η Παναγία υπομένει και σιωπά. Δεν αντιδρά, δεν συνωθείται, δεν διεκδικεί δικαιώματα, δεν ερίζει για πρωτοκλησίες, δεν υπενθυμίζει σε κανέναν ότι αυτή είναι η Μητέρα του Υιού και Λόγου του Θεού. Παραμένει σεμνή και σιωπηλή, όπως ήταν και την ώρα του Ευαγγελισμού της. Παραμένει σεμνή και σιωπηλή, όπως ήταν σε όλη της τη ζωή. Γιατί δεν υπήρχε λόγος να μιλήσει η Παναγία, εφόσον μιλούσε ο Υιός και Λόγος του Θεού. Δεν υπήρχε λόγος να διδάξει η Παναγία, εφόσον δίδασκε ο Υιός και Θεός της. Και όμως μιλούσε η Παναγία με την εύγλωττη σιωπή της, που ήταν πιο πολύτιμη από τα κηρύγματα των ρητόρων τους οποίους απέδειξε «ιχθύας αφώνους». Και όμως δίδασκε με τη σιωπή της, που ήταν ταυτόσημη με την υπακοή της στο θέλημα του Θεού, στο θέλημα του Υιού της. Δίδασκε με τη σιωπή της, γιατί αυτή ήταν η απόδειξη της σεμνότητός της, το ένδυμα της σωφροσύνης της.

Διήλθε η Παναγία μας τη ζωή της με σεμνότητα και ταπείνωση, γι᾽ αυτό αξιώνεται τώρα αυτής της μεγάλης τιμής: να ανέλθει στους ουρανούς στα χέρια του Υιού και Θεού της, για να μείνει εκεί αιωνίως παρακαθημένη του θρόνου της δόξης του, «πεποικιλμένη» και αυτή «τη θεία δόξη».

Διήλθε η Παναγία μας τη ζωή της με σεμνότητα και ταπείνωση, γι᾽ αυτό απολαμβάνει τόση δόξα την ώρα της Κοιμήσεώς της. Γι᾽ αυτό συγκεντρώνονται «απόστολοι εκ περάτων». Γι᾽ αυτό κατέρχεται από τους ουρανούς ο Υιός της, για να παραλάβει ιδίαις χερσίν την καθαρή και αμόλυντη ψυχή της.

Διήλθε η Παναγία μας τη ζωή της με σεμνότητα, γι᾽ αυτό μεταβαίνει στους ουρανούς απηλλαγμένη από τις αγωνίες του κόσμου. Γι᾽ αυτό και έλαβε το προνόμιο από τον Υιό της να είναι η διαρκής μεσίτρια των ανθρώπων για τις αγωνίες και τις θλίψεις τους στον θρόνο της Χάριτός του.

Διήλθε η Παναγία μας τη ζωή της με σεμνότητα, γι᾽ αυτό και ακούει τη φωνή του Υιού της να την καλεί στη δική του δόξα. «Δεύρο, σεμνή, τω Υιώ και Θεώ συνδοξάσθητι».

Αδελφοί μου, οι άνθρωποι θεωρούμε συχνά τη σεμνότητα αδυναμία και εμπόδιο στην κατάκτηση της δόξης. Θεωρούμε δόξα την πρόσκαιρη τιμή που προσφέρει ο κόσμος σε όσους κάνουν θόρυβο και επίδειξη γύρω από το όνομα και το πρόσωπό τους. Θεωρούμε δόξα τον έπαινο των ανθρώπων που πολύ εύκολα μετατρέπεται σε «ουά». Αγωνιούμε για τη δόξα, προσθέτοντας αδικαιολόγητα μία αγωνία ακόμη στις πολλές αγωνίες της ζωής μας. Επιζητούμε τη δόξα, αλλά δεν στρεφόμαστε προς την όντως δεδοξασμένη, «την υψηλοτέραν των ουρανών», Υπεραγία Θεοτόκο, και δεν ακολουθούμε το παράδειγμα της σεμνής ζωής της. Όμως ακούοντας σήμερα, εορτή της εις ουρανούς μεταστάσεως της Παναγίας μας, τη φωνή του Υιού της να της χαρίζει τη δόξα του ως αντίδωρο στη δική της σεμνότητα, και ασπαζόμενοι με σεβασμό την ιερή μορφή της, ας αποφασίσουμε να της εμπιστευθούμε τις αγωνίες μας και ας της υποσχεθούμε να βαδίσουμε τον δικό της δρόμο, δρόμο σεμνότητος και ταπεινώσεως, για να έχουμε τη Χάρη και τη βοήθειά της σε όλη μας τη ζωή.

Διάπυρος προς την εν δόξη από της γης εις ουρανούς μεταστάσαν Παρθένον ευχέτης

Ο Μητροπολίτης

† Ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας Παντελεήμων