Κυριακὴ Ε΄ Νηστειῶν: Από τον σαρκικό έρωτα, στον σαρκωμένο Έρωτα.

 Ἡ ὁσία Μαρία ἡ Αἰγυπτία, ἡ σπουδαία ἀθλήτρια τῆς ἐρήμου, ἀποτελεῖ λαμπρὸ πρότυπο μετανοίας καὶ ἀσκήσεως. Κατὰ τὴν σήμερον ἡμέρα ἡ Ἐκκλησία μᾶς ὑπενθυμίζει τὸ παράδειγμα τῆς θαυμαστῆς μεταστροφῆς τοῦ ἀσώτου καὶ φιληδόνου βίου της, μεταστροφῆς πραγματικὰ δυναμικῆς καὶ ἀξιεπαίνου, στὴν ὁποία βρίσκει ἐφαρμογὴ ὁ λόγος τοῦ Κυρίου πρὸς τοὺς φαρισαίους ὅτι «πόρνες καὶ τελῶνες εἶναι μπροστὰ ἀπὸ σᾶς στὴν πορεία πρὸς τὴν Βασιλεία τῶν οὐρανῶν».

Γιὰ τὴν Ἐκκλησία ἡ μετάνοια εἶναι τὸ σπουδαιότερο ἐργαλεῖο εἰσόδου στὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ· εἶναι τὸ κλειδὶ ποὺ ἀνοίγει τὴν πόρτα τῆς θείας χάριτος, αὐτὸ ποὺ καὶ ὁ ἴδιος ὁ εὐγνώμων ληστὴς χρησιμοποίησε ἐπάνω στὸ Σταυρό καὶ ἄνοιξε τὴν πόρτα τῆς Ἐδέμ· εἶναι ὁ μοχλὸς ποὺ σηκώνει τὸ μεγαλύτερο βάρος τοῦ κόσμου, τὸ βάρος τῶν ἁμαρτιῶν, καὶ τὸ κάνει πλέον ἀνάλαφρο· εἶναι τὸ ὀξυγόνο τὸ πνευματικό, ποὺ δίνει ζωὴ στὰ νεκρὰ πτώματα τῆς ἁμαρτίας, τὸ νερὸ ποὺ ξεδιψᾶ τὰ πνευματικὰ ἄνθη τῆς ἐρήμου· Ἡ μετάνοια ποτὲ δὲν κατεδίκασε, ποτὲ δὲν κόλασε, ποτὲ δὲν ἔβλαψε, ποτὲ δὲν ἦταν ἀνώφελη γιὰ ὅποιον τὴν ἀγάπησε.

Ἡ μετάνοια σώζει· κάνει ἁγίους τοὺς ἐγκληματίες, τοὺς ἀδίστακτους, τοὺς ἀντίθεους, τοὺς ἀρνητὲς τοῦ Χριστοῦ, καθὼς τοὺς μεταβάλλει σὲ φίλους καὶ ἀδελφούς Του, σὲ ἀποδέκτες τῆς εὐλογίας Του· μόνον σώζει, μόνον ἁγιάζει, μόνον θεώνει, γιατὶ εἶναι ἀνατροπὴ τῆς φθορᾶς. Οὐδὲν μετανοίας ἰσχυρότερον, διότι ἔχει τὴν δύναμη νὰ σώσῃ τὰ πάντα, ἀκόμη καὶ τὸν διάβολο, ἀλλὰ δυστυχῶς ἐκεῖνος τὴν ἀρνεῖται αἰωνίως, ὡς πλέον ἀμετάπειστος καὶ ἀδιάλλακτος.

Θέλω, ἀδελφοί μου, νὰ κάνετε σήμερα ἕνα πείραμα· νὰ δοκιμάσετε γιὰ τὸν ἑαυτό σας μία προσευχὴ μετανοίας, τὸ «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με». Προσπαθῆστε νὰ τὴ λέτε καθ’ ὅλη τὴ διάρκεια τῆς ἡμέρας, ὑποκρινόμενοι μέσα σας γιὰ λίγες ἔστω ὧρες μέχρι τὸ βράδυ τὸν δολοφόνο, τὸν βιαστή, τὸν πόρνο, τὸν κλέφτη καὶ ἀπατεῶνα, τὸν καταχραστὴ τοῦ δημοσίου, τὸν ψευδομάρτυρα, τὸν ἐγκληματία, χωρὶς ὅμως νὰ πάψετε νὰ λέτε τὴν προσευχὴ αὐτή. Στὸ τέλος τῆς ἡμέρας θὰ γίνετε μάρτυρες ἑνὸς μοναδικοῦ θαύματος, διαπιστώνοντας κάτι ποὺ ἴσως κάποιους ἀπὸ τοὺς πειραματιζομένους θὰ ἀφήσῃ ἄφωνους. Κι ἂν κάποιοι δὲν κατορθώσουν νὰ δοῦν τί συμβαίνει, ἴσως μὲ λίγη ἀκόμη προσπάθεια καὶ σὲ σύντομο χρόνο θὰ ἀντιληφθοῦν τὸ ἀποτέλεσμα τοῦ πειράματος.

Γιὰ τὴν ὁσία Μαρία ἡ προσευχὴ τῆς μετανοίας δὲν ἦταν πείραμα, ἀλλὰ στάση ζωῆς, ἐμμονὴ στὴν ἀλήθεια, κίνηση ἀποφασιστικὴ πρὸς συνάντηση μὲ τὸν Θεό, κατανόηση τοῦ ἔξω καὶ τοῦ ἔσω κόσμου, ἀνατροπὴ τῆς φαντασίας τοῦ ὡραίου καὶ ἀνακάλυψη τοῦ ὄντως «Ὡραίου παρὰ πάντας ἀνθρώπους». Ἀπὸ τὸν ἀγοραῖο ἔρωτα τῆς σαρκὸς ἡ ὁσία ἀσκήτρια περνᾶ στὸν σαρκωθέντα Ἔρωτα, ποὺ ἐξαγόρασε μὲ τὸ Αἷμα Του τὴν ἀνθρωπότητα ἐκ τῆς κατάρας τοῦ νόμου. Ἡ ὁσία Μαρία συνέχισε καὶ στὴν ἔρημο νὰ ἐπιζητᾷ τὸ κέρδος τῆς τέχνης τοῦ ἔρωτα, ὅμως αὐτὸς ὁ ἔρωτας δὲν ἦταν οὔτε χυδαῖος, οὔτε ἀγοραῖος, οὔτε σαρκικός, οὔτε θεομίσητος, οὔτε κολάσιμος. Ἦταν ἔρωτας πνευματικός, ἅγιος, καθαρός, θεοσεβής, σωστικός, ποὺ ἀπαιτεῖ τὴν ἁγνότητα τῆς καρδιᾶς, τὴν ἠθικὴ ἀκεραιότητα, τὴν παρθενία, τὴν ἐγκράτεια σὲ ὅλες τὶς αἰσθήσεις καὶ τοὺς λογισμούς.

Γιὰ τὴν πορνικὴ καὶ σοδομικὴ καὶ ἠθικῶς ξεχαρβαλωμένη ἐποχή μας ὅ,τι αἰσχρὸ καὶ σάπιο καὶ διαστροφικὸ προβάλλεται μὲ ἔμφαση καὶ τείνει νὰ κατοχυρωθῇ νομικά. Ὅσοι ἀντιδροῦν σὲ αὐτὸ τὸ ἠθικὸ ξεχαρβάλωμα παρουσιάζονται ὡς γραφικοί, ὀπισθοδρομικοὶ καὶ σκοταδιστές. Οἱ δῆθεν προοδευτικοί, οἱ πολέμιοι τῆς Ἐκκλησίας, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι, νομίζουν ὅτι θὰ κατορθώσουν νὰ ἀπομονώσουν τὴν Ἐκκλησία, ἀλλὰ «ὁ λόγος τοῦ Κυρίου οὐ δέδεται», γιατὶ εἶναι λόγος βιωματικὸς στὰ πρόσωπα τῶν ἁγίων προτύπων ποὺ αὐτὴ προβάλλει ἐδῶ καὶ δύο χιλιάδες χρόνια. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὁ χῶρος τῶν μετανοημένων ἁμαρτωλῶν. Καὶ ὅσο περισσότερο ἁμαρτωλὸς εἶναι ὁ μετανοῶν, τόσο μεγαλύτερη ἀξία ἔχει τὸ παράδειγμα τῆς μετανοίας του, ἐπειδὴ κρατᾶ ἄσβεστη τὴν ἐλπίδα τῆς ἀφέσεως τῶν ἁμαρτημάτων.

Ἡ συντριβὴ τῆς καρδίας εἶναι, ἀδελφοί μου, τὸ μεγαλύτερο θαῦμα. Νεκρὸς νὰ ἀναστηθῇ εἶναι ἕνα τίποτα μπροστὰ στὴ μετάνοια ἑνὸς ἁμαρτωλοῦ. Προδότες, ἀρνητές, τελῶνες, πόρνοι, μοιχοί, ὁμοφυλόφιλοι, μάγοι, κλέφτες, ψεῦτες, δολοφόνοι, ἐγκληματίες, ἀπατεῶνες, ἅρπαγες, μέθυσοι, ὀργίλοι, πονηροί, μποροῦν νὰ προστρέξουν στὴν ἀγκαλιὰ τῆς μεγάλης μητέρας τους, τῆς Ἐκκλησίας, γιὰ νὰ λάβουν δωρεὰν τὴν συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν τους καὶ τὴν θεραπεία τους μέσα ἀπὸ τὴν ἀληθινὴ μετάνοια καὶ τὴν εἰλικρινῆ ἐξομολόγηση. 

π. Στυλιανός Μακρής