Τέλος του έτους...

Σκέφτηκα πόσοι στίχοι ποιητικοί μπορούν να περιγράψουν το τέλος μίας εποχής.

Κοιτώντας εικόνες τούτης της χρονιάς που φεύγει είδα θάνατο και θλίψη,

επαναστάσεις λαών και αίμα αθώων,

ελάχιστα είδα νέα ευχάριστα που για ζωή μιλούσαν και χαρά.

Κι έτσι έμεινα να σκέπτομαι αν πρέπει πάλι για θάνατο να γράψω

φιλοσοφώντας τα μυστήρια του τέλους της ζωής.

Με κούρασε στ' αλήθεια να προσεγγίζω συχνά πυκνά τόπους τόσο σκοτεινούς.

Σαν καπετάνιος πείσμων νιώθω που βάλθηκε μέσα από Βερμούδες μυθικές

την καταξίωση να βρει, για τα χαμένα λάφυρα από πειρατικά σκαριά

Θέλω για ήλιο να μιλώ για έρωτες κι αγάπες

για φίλους αιώνιους, παντοτινούς που τη ζωή κοσμούνε

σαν άνθη χρυσοκόκκινα σε ανοιξιάτικο λιβάδι

Κάποιος την πόρτα μου χτυπά

σέρνω τα βήματα να ανοίξω

Καλή χρονιά μου εύχεται.

Θα ζω για να τη ζήσω;

Θ.Π.