«Ούτε θα εμφανιστώ, ούτε θα απλώσω το χέρι για να το πάρω. Δεν θέλω ούτε τα βραβεία, ούτε τα λεφτά τους». Του απονεμήθηκε το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων, αλλά πώς να δεχτεί αυτά τα πράγματα που δεν τα θέλει o Ντίνος Χριστιανόπουλος;
Ενδεχομένως, άλλα «ζητεί η ψυχή του, γι' άλλα κλαίει... τα δύσκολα και τ' ανεκτίμητα Εύγε». Ισως πάλι η απόρριψη του βραβείου να είναι απλώς μια συνεπής στάση ζωής ενός ιδιαίτερου είδους που δεν χωρεί στα καλούπια, και λογιάζει μόνο την τιμή και την πεποίθησή του. «Είμαι εναντίον της κάθε τιμητικής διάκρισης, απ΄ όπου και αν προέρχεται...», έγραφε πριν από 30 και πλέον χρόνια. «Είμαι εναντίον των βραβείων γιατί μειώνουν την αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Βραβεύω σημαίνει αναγνωρίζω την αξία κάποιου κατώτερού μου - και κάποτε πρέπει να απαλλαγούμε από τη συγκατάβαση των μεγάλων. Παίρνω βραβείο σημαίνει παραδέχομαι πνευματικά αφεντικά - και κάποτε πρέπει να διώξουμε τα αφεντικά από τη ζωή μας...
Είμαι εναντίον των χρηματικών επιχορηγήσεων, σιχαίνομαι τους φτωχοπρόδρομους που απλώνουν το χέρι τους για παραδάκι. Οι χορηγίες μεγαλώνουν τη μανία μας για διακρίσεις και τη δίψα μας για λεφτά. Ξεπουλάνε την ατομική ανεξαρτησία μας. Είμαι εναντίον των σχέσεων με το κράτος και βρίσκομαι σε διαρκή αντιδικία μαζί του. Ποτέ μου δεν πάτησα σε υπουργείο, και το καυχιέμαι.
Η μόνη μου εξάρτηση από το κράτος είναι η εφορία, που με γδέρνει... Είμαι, προπάντων, εναντίον κάθε ατομικής φιλοδοξίας, που καθημερινά μας οδηγεί σε μικρούς και μεγάλους συμβιβασμούς»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.