Κυριακή Ε' Λουκά (Λόγος στο Αποστολικό Ανάγνωσμα)

«Ἡ γάρ δύναμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται»

        Εἶναι ἀλήθεια, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὅτι ἡ κατά Χριστόν ζωή χαρακτηρίζεται ἀπό πολλούς πειρασμούς καί θλίψεις. «Διά πολλῶν θλίψεων δεῖ ἡμᾶς εἰσελθεῖν εἰς τήν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ» (Πραξ. 14, 22) μᾶς λέγει ὁ Ἀπόστολος. Καί φυσικά δέν θά μποροῦσε νά ἦταν διαφορετικά, ἀφοῦ ὁ ἀρχηγός τῆς πίστεώς μας, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὑπέμεινε ἐκουσίως θλίψεις, ἐξευτελισμούς, βασανιστήρια καί τόν ἀτιμωτικό θάνατο τοῦ Σταυροῦ, γιά νά μᾶς ἀναστήσει στήν αἰώνια Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ὁ Χριστός προετοίμασε, διά τῶν Ἀποστόλων, τόν λαό Του γιά τήν σταυροαναστάσιμη αὐτή πορεία ὅταν εἶπε: «Ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε· ἀλλά θαρσεῖτε, ἐγώ νενίκηκα τόν κόσμον». (Ἰω. 16, 33). Οἱ θλίψεις στήν ζωή μας ἔχουν πολλές αἰτίες. Ὅμως ὁ σημερινός ἀποστολικός λόγος γιά τήν θλίψη τῆς ἀσθένειας τοῦ Ἀποστόλου Παύλου ἀποτελεῖ ὁρόσημα γιά τήν πνευματική πορεία τοῦ κάθε πιστοῦ.

  Ἡ ἀσθένεια εἶναι ἕνα ἀπό τά φυσικά ἐπακόλουθα τῆς πτώσεως τῶν Πρωτοπλάστων καί τῆς ἀπομακρύνσεώς μας ἀπό τόν Θεό. Ἡ ἁμαρτία ἔφερε πόνο καί ἀσθένεια στήν ψυχή καί στό σῶμα καί ὡς μεταδοτική νόσος εἰσῆλθε στήν φύση τοῦ ἀνθρώπου. «Ἀπό τῶν πολλῶν μου ἁμαρτιῶν, ἀσθενεῖ τό σῶμα, ἀσθενεῖ μου καί ἡ ψυχή», ὁμολογοῦμε στήν Παράκληση πρός τήν Κυρία Θεοτόκο. Ὅμως μέ τόν Σταυρικό θάνατο τοῦ Κυρίου ὁ πόνος ἀπέκτησε νέο νόημα καί καινούργια προοπτική. Ἡ ἀσθένεια πλέον, στόν συνειδητοποιημένο χριστιανό, γίνεται ὅπλο σωτηρίας. Γίνεται ἀφορμή ἐπιστροφῆς στόν Θεό. Ὁ κάθε πιστός χριστιανός πρέπει νά κατανοήσει ὅτι ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου ἔχει μολυνθεῖ ἀπό τά πάθη τά ὁποῖα ὁ διάβολος ἐκμεταλλεύεται γιά νά τόν ὁδηγήσει στήν αἰώνια ἀπώλεια. Ὁ πόλεμος ἐναντίον τῶν παθῶν καί τοῦ διαβόλου δέν εἶναι εὔκολος. Εἶναι διηνεκής καί ἐπίπονος. Ὁ ἐπάρατος ἐγωισμός πολλές φορές μολύνει τίς φιλότιμες προσπάθειες τοῦ ἀγωνιστῆ καί ἐδῶ ἡ ἀσθένεια ἀναλαμβάνει πλέον τόν νέο, ὡφέλιμο ρόλο της.

        Ὅταν ὁ ἄνθρωπος παραμένει ἀκαλλιέργητος πνευματικά, τότε ὁ ἐγωισμός του συνεχίζει νά ἐκτρέφει τά πάθη του. Αὐτά θεριέβουν καί ὁ ἄνθρωπος φαντάζεται ὅτι εἶναι ὁ αἰώνιος κυρίαρχος τοῦ κόσμου. Τά ἀποτελέσματα εἶναι ἐμφανῆ στήν ζωή τοῦ καθενός μας καί ἐμφανέστατα μέσα ἀπό τήν σημερινή πολύμορφη παγκόσμια κρίση πού διερχόμαστε. Μᾶς ἐπισκέπτεται ὅμως τότε ὁ φιλάνθρωπος Θεός καί μέ τίς ἀσθένειες πού ἐπιτρέπει στόν καθένα ἀπό ἐμᾶς θέλει νά διασπάσει τήν καταστροφική συμμαχία ἀνθρώπου καί διαβόλου. Γιά τόν πορρωμένο καί ἁμετανόητο ἡ ἀσθένεια γίνεται ἀφορμή γογγυσμοῦ καί βλασφημίας. Γιά τόν πιστό χριστιανό ὁ χρόνος τῆς ἀσθενείας γίνεται καιρός μετανοίας. Ὁ ἄνθρωπος τότε ἀντιλαμβάνεται τήν μικρότητά του καί τίς περιορισμένες δυνατότητές του. Τοῦ δίνεται ἡ εὐκαιρία νά καταλάβει ὅτι ὁ μόνος πού νίκησε τόν θάνατο ἦταν ὁ Χριστός. Τότε μαλακώνει ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου. Ἀναμετρᾶ τά λάθη του, ζητᾶ συγχώρηση καί ἡ Χάρης τοῦ Θεοῦ ἔρχεται στήν καρδιά του. Ἡ ὀδύνη τῆς ἀσθενείας λυτρώνει τόν ἀγωνιστή χριστιανό ἀπό τήν ἠδονή τῆς ἁμαρτίας. Γι’ αὐτό καί ἀγόγγυστα τήν δέχεται. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς βεβαιώνει γι’ αὐτό σήμερα. Τρεῖς φορές παρεκάλεσε τόν Χριστό νά τόν ἀπαλλάξει ἀπό κάποια σωματική ἀσθένεια. Ὅμως ἔλαβε τήν ἀπάντηση ὅτι μέσα ἀπό τήν ἀδυναμία αὐτῆς τῆς ἀσθένειας πού τόν κρατᾶ ταπεινό θά ὁλοκληρωθεῖ τό ἔργο τοῦ εὐαγγελισμοῦ καί τῆς σωτηρίας τοῦ κόσμου. Ἄς ἀκούσουμε ὅμως ἕναν σύγχρονο ἅγιο τῆς Ἐκκλησίας μας, τόν γέροντα Πορφύριο, ὁ ὁποῖος εἶχε πολλές και ἐπώδυνες ἀσθένειες ἀπό μικρό παιδί, τί λέγει γιά τό θέμα αὐτό: «Ἐγώ δέν εἶμαι ἄξιος. Θά μοῦ πεῖτε: Ὅλ’ αὐτά πού σοῦ ἀποκαλύπτει ὁ Θεός δέν σέ κάνουν ἄξιο; Αὐτά μέ κατακρίνουν. Γιατί αὐτά εἶναι τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ. Δέν εἶναι τίποτα δικό μου. Ὁ Θεός μοῦ ἔδωσε πολλά χαρίσματα, ἀλλ’ ἐγώ δέν ἀνταποκρίθηκα, φάνηκα ἀνάξιος. Τήν προσπάθεια, ὅμως, οὔτε στιγμή δέν τήν ἄφησα. Ἴσως ὁ Θεός μοῦ δώσει τή βοήθειά Του, γιά νά δοθῶ στήν ἀγάπη Του. Γι’ αὐτό δέν προσεύχομαι νά μέ κάνει ὁ Θεός καλά. Προσεύχομαι νά μέ κάνει καλό. Εἶμαι βέβαιος ὅτι ὁ Θεός τό ξέρει ὅτι πονάω. Προσεύχομαι, ὅμως, γιά τήν ψυχή μου, νά μοῦ συγχωρέσει τά παραπτώματά μου».

         Αὐτός λοιπόν, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, εἶναι ὁ τρόπος πού ὁ Χριστός μᾶς καλεῖ νά ἀντιμετωπίσουμε τήν ἀσθένεια. Δέν τήν ἐπιδιώκουμε βεβαίως.Εὐχόμαστε καί προσευχόμαστε γιά τήν ψυχική καί σωματική ὑγεία. Ὅταν ὅμως ὁ Θεός ἐπιτρέψει νά μᾶς βροῦν ἀσθένειες τότε ἄς προσπαθήσουμε νά μιμηθοῦμε τόν εὐαγγελικό τρόπο τῶν ἁγίων Πατέρων. Ἄς προσπαθήσουμε νά μεταβάλλουμε τήν ἀσθένειά μας σέ ἀφορμή σωτηρίου μετανοίας καί τότε ἡ ἀδυναμία μας θά μεταποιηθεῖ σέ μεταμορφωτική δύναμη ἀπό τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ πού θά ὡφελήσει ἐμᾶς καί τόν πλησίον μας. Ἀμήν. 

Αρχιμανδρίτης Ιερεμίας Γεωργαλής