ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ´ ΛΟΥΚΑ (αποστολικό ανάγνωσμα)

  «Ἀδελφοί, Χριστός ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν». 

        Εἶναι γνωστό, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὅτι ἡ ἀνθρωπότητα εἰδικά στίς ἡμέρες μας συνταράσσεται ἀπό ἀλλεπάλληλους ἐμφύλιους καί τοπικούς πολέμους. Γενική ἀκαταστασία καί ταραχή ἐπικρατεῖ στόν κόσμο καί τό φαινόμενο αὐτό αὐξάνει λόγῳ τῆς παγκοσμίου οἰκονομικῆς κρίσεως. Μέσα σ’ ὅλη αὐτή τήν ἀναταραχή καί μετά μάλιστα ἀπό δύο τρομερούς παγκοσμίους πολέμους οἱ πολίτες αὐτοῦ τοῦ κόσμου δείχνουν νά ἐπιθυμοῦν τήν κατάπαυση τοῦ πυρός καί τήν ἐπικράτηση τῆς εἰρήνης. Ἱδρύθηκαν διεθνεῖς ὀργανισμοί γιά τήν εἰρήνη ὅπως ὁ Ο.Η.Ε. Πραγματοποιοῦνται παγκόσμια συνέδρια καί ἠμερίδες, ἐκδίδονται ψηφίσματα καί ἀποφάσεις καταδικαστικές γιά τούς παραβάτες, ἀλλά παραδόξως ἔχουμε ἀντίθετα ἀποτελέσματα. Ἡ βία αὐξάνει, οἱ πόλεμοι ἐπεκτείνονται, οἱ θηριωδίες τρομάζουν, ὁ τρόμος κυριαρχεῖ καί ἡ ἀνθρώπινη ζωή δέν ἔχει πλέον ἀξία. Ὅπως συμπεραίνουμε ἀπό τήν κατάσταση πού ἐπικρατεῖ σήμερα μάλλον ἡ εἰρήνη ἔχει χάσει τό ἀληθινό της νόημα. Ἡ δύναμη τοῦ ἰσχυροῦ πλέον ὀνομάζεται εἰρήνη γι’ αὐτό καί ἡ ὑποκρισία περισσεύει στίς μέρες μας.

            Πέρασαν πάνω ἀπό δύο χιλιάδες χρόνια ἀπό τήν ἐνανθρώπιση τοῦ Χριστοῦ καί ὅμως ἡ ἐπί γῆς εἰρήνη πού ἔψαλλαν οἱ ἄγγελοι πάνω ἀπό τό Σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ φαίνεται νά μήν πραγματοποιεῖται. Καί μέσα σ’ ὅλη αὐτήν τήν γενική ἀναταραχή ἡ Ἐκκλησία μας καί πάλι μᾶς προετοιμάζει γιά νά ὑποδεχθοῦμε τήν Γέννηση τοῦ Ἄρχοντα τῆς εἰρήνης, τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Στά πλαίσια αὐτῆς τῆς προετοιμασίας ἐντάσσεται καί τό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς ὑπενθυμίζει σήμερα τό ἀληθινό νόημα τῆς εἰρήνης. Μᾶς προτρέπει οὐσιαστικά νά μήν παρασυρθοῦμε ἀπό τήν κοσμική νοοτροπία καί ἀναζητήσουμε τήν εἰρήνη σέ ἐμπαθεῖς ἰδεολογίες, σέ ἀνούσιες δηλώσεις διανοουμένων, σέ μεγαλόστομες διακηρύξεις ὀργανισμῶν καί ἀποφάσεις ἀναποφάσιστων κυβερνητῶν. Μᾶς ὑπενθυμίζει ὅτι ἐμεῖς εἴμαστε μέλη τῆς Ἁγίας Ἐκκλησίας καί ὅτι ἡ εἰρήνη γιά μᾶς δέν εἶναι ἕνα πολύτιμο ἰδανικό καί ὑψηλή ἰδέα, ἀλλά πρόσωπο. «Ἀδελφοί, Χριστός ἐστίν ἡ εἰρήνη ἡμῶν». Τό Πρόσωπο τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ μοναδικοῦ Σωτῆρος τοῦ κόσμου εἶναι ἡ ἀληθινή εἰρήνη τῶν ἀνθρώπων.

Ἡ ἀνυπακοή τοῦ ἀνθρώπου μέ τήν συνεργασία τοῦ διαβόλου ἔφερε τήν ἁμαρτία, τήν φθορά καί τόν θάνατο στήν ζωή μας. Ἡ καρδιά μας πλυμμύρισε ἀπό πάθη καί ὁ νοῦς μας σκοτίσθηκε ἀπό ἐμπαθεῖς λογισμούς. Ἡ ἐσωτερική αὐτή ταραχή τοῦ ἀνθρώπου προξένησε τήν ἐξωτερική ἀκαταστασία τοῦ κόσμου. Ὁ ἐσωτερικός παροξυσμός καί τό ἀνικανοποίητο τῶν παθῶν γέννησε τήν μανιώδη προσπάθεια τῆς ἀποκτήσεως περισσοτέρων ὑλικῶν ἀγαθῶν. Τέκνο τῆς δαιμονικῆς αὐτῆς καταστάσεως εἶναι οἱ πόλεμοι καί οἱ πολύμορφές μικρές καί μεγάλες συγκρούσεις τῶν ἀνθρώπων. Ὅμως ὁ Χριστός μέ τήν ἐνσάρκωσή Του, τό πάθος καί τήν Ἀνάστασή Του ἔδωσε γιά δεύτερη φορά τήν δυνατότητα στόν πεπτωκότα ἄνθρωπο νά ἐνωθεῖ μέ τόν Δημιουργό Θεό. Ὁ Χριστός ἔφερε τήν ἀληθινή εἰρήνη στόν κόσμο. Ἔφερε εἰρήνη στήν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου, ἀφοῦ πλέον ἡ Χάρη Του μεταβάλει τά πάθη σέ ἀρετές καί ἔτσι ἐπέρχεται ἡ πολυπόθητη ἐσωτερική γαλήνη στήν καρδιά καί τό μυαλό τοῦ ἀνθρώπου. Ἔφερε εἰρήνη στίς σχέσεις μας μέ τους συνανθρώπους μας, ἀφοῦ πλέον ὁ ἀγωνιστής χριστιανός προάγεται στήν κατά Χριστόν ἀγάπη καί οἱ σχέσεις του μέ τόν πλησίον ἀπό ἰδιοτελεῖς γίνονται ἀνιδιοτελεῖς. Κυρίως ἔφερε εἰρήνη μεταξύ ἀνθρώπου καί Θεοῦ ἀφού γκρέμισε τό μεσότειχο τῆς ἁμαρτίας. Ὁ ἄνθρωπος πλέον μπορεῖ μετ’ εὐγνωμοσύνης πολλῆς νά δέχεται τήν σωστική ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πού μέχρι σήμερα πεισματικά ἀρνοῦνταν.

Ἡ πολυπόθητη εἰρήνη λοιπόν, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, εἶναι Θεοῦ δῶρο καί ὄχι κατόρθωμα ἀνθρώπων ἐμπαθῶν. Εἶναι βεβαίως ἐπαινετές οἱ εἰρηνευτικές πρωτοβουλίες ὅταν οἱ προθέσεις εἶναι ἀγαθές. Ἀλλά αὐτό εἶναι σπάνιο γεγονός καί τελικά οἱ προσπάθειες ἀποβαίνουν ἀτελέσφορες. Ὡς χριστιανοί ὁφείλουμε νά ἀγωνιζόμαστε γιά τήν ἀληθινή εἰρήνη τοῦ κόσμου πού εἶναι ἡ ἐν Χριστῷ ἀπαλλαγή μας ἀπό τά πάθη καί τόν διάβολο. Ἡ εἰρήνη διασφαλίζεται ὅταν οἱ κατοικοῦντες τήν οἰκουμένη εἰρηνεύουν. Καί γνωρίζουμε πολύ καλά ὅτι μόνον ὅταν ὁ Ἀρχοντας τῆ εἰρήνης, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, γεννηθεῖ στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων θά ἐπικρατήσει καί ἐπί τῆς γῆς ἡ εἰρήνη. Ὁ χριστοφόρος πιστός καί στούς χρόνους τοῦ πολέμου καί στίς ὥρες τῆς δοκιμασίας καί στίς στιγμές τῶν θλίψεων εἰρηνεύει. Οἱ ἅγιοί μας τήν μανία τοῦ πολέμου τήν χρησιμοποίησαν ἐναντίον τῶν παθῶν καί τοῦ διαβόλου, γι’ αὐτό εἰρήνευαν στήν ζωή τους καί γαλήνευαν καί ὅσους τους πλησίαζαν, ἀκόμη καί τά ἄγρια θηρία. Ἄς μήν λησμονοῦμε λοιπόν, ἀδελφοί μου, ὅτι «Χριστός ἐστίν ἡ εἰρήνη ἡμῶν». 

Αρχιμ. Ιερεμίας Γεωργαλής