Τετάρτη 13 Μαρτίου 2013

Μητροπολίτης Χαλκηδόνος Μελίτων: Η τραγική μορφή του Καρνάβαλου





  Ὁμιλία τοῦ Μητροπολίτου Γέροντος Χαλκηδόνος
κυροῦ Μελίτωνος Χατζῆ (1913-1989)
στὸν Μητροπολιτικὸ Ναὸ Ἀθηνῶν,
τὴν Κυριακὴ τῆς Τυροφάγου, 8η Μαρτίου 1970.
Εἶναι γνωστὴ ὡς ἡ ὁμιλία γιὰ τὸν καρνάβαλο.

δελφοί μου,
Τίποτε δν καυτηρίασε Κύριος τόσο πολύ, σο τν ποκρισία.
Κα ρθς, ες ατν εδεν, τι πάρχει πάντοτε μεγαλύτερος παραπλανητικς κίνδυνος, δηλαδ τ ωσφορικν γγελοφανς φς. Εναι πράγματι φοβερ δύναμις τς ποκρισίας. Τόσο γι᾿ ατν πο τ ζ κα τν σκε, σο κα γι᾿ ατος πο τν φίστανται. Κα εναι πικίνδυνη ποκρισία, διότι νταποκρίνεται πρς βαθύτατον ψυχολογικν ατημα το νθρώπου.
νθρωπος θέλει ν φαν ατς πο δν εναι. κόμη κα νώπιον το αυτο του κα νώπιον το θεο. Κα τσι ξεφεύγει π τν λήθεια κα τν πλότητα κα φυσικ κα π τν μετάνοιαν κα τν σωτηρίαν.
Σ λίγες ρες ξω π ατν τν ναόν, ξω π τν γαλήνην του, ες τος δρόμους ατς τς Πολιτείας, θ παρελάσ Καρνάβαλος. Μ τν περιφρονήσετε κα μ τν χλευάσετε κα μ μ κατακρίνετε, πο τν ναφέρω ατ τ στιγμή. Δν εναι καθόλου σχετος μ τ μέγιστο πρόβλημα τς ποκρισίας. Ν τν προσέξετε φέτος τν Καρνάβαλο μ σεβασμ κα βαθ στοχασμό. Εναι πανάρχαιο τ φαινόμενο κα εναι φαινόμενο βαθυτάτου κα γχώδους ατήματος τς ψυχς το νθρωπου, ν λυτρωθ π τν καθημερινή του ποκρισία μ μίαν κφρασιν νωνύμου, διονυσιακς νέας ποκρισίας.

Εναι τραγικ μορφ Καρνάβαλος.
Ζητε ν λυτρωθ π τν ποκρισίαν ποκρινόμενος. 
Ζητε ν καταλύσ λες τς ποικίλες προσωπίδες, πο φορε κάθε μέρα μ μία νέα, τν πι πίθανη. 
Ζητε ν κκενώσ ,τι πάρχει πωθημένο μέσα στ ποσυνείδητό του κα ν λευθερωθ, λλ λευθερία δν πάρχει, τραγωδία το Καρνάβαλου παραμένει λυτη. Τ βαθύτατο ατημά του εναι ν μεταμορφωθ.
δ, λοιπόν, εναι θέσις τς κκλησίας, κοντ στν Καρνάβαλο. Σ᾿ ατν πο ζητε μεταμόρφωση, τ κεντρικ κήρυγμα τς ρθοδοξίας. Τν μεταμόρφωσι.
Ν
μ τν καταδικάσουμε, λοιπόν, τν Καρνάβαλο, λλ ν σταθομε κα κάτω π τν προσωπίδα του ν κούσωμε τν γωνία του, τν κκλησί του κα τ δάκρυ του.  
παναλαμβάνω, τς ρθοδοξίας τ βαθύτερο κήρυγμα ζητε Καρνάβαλος, περιφερόμενος ες τος δρόμους τς Πολιτείας: Τ μεταμόρφωσι.
Κα
εναι ελικρινέστερος κα ντιμότερος τν ποκριτν.
σως θ νομίσετε, τι στειεύομαι. πολύτως χι. Δν πάρχει σοβαρώτερο πρόβλημα ατη τν ρα δι τν κκλησίαν. Δν εναι δυνατν κκλησία, κα μάλιστα ρθόδοξος, δική μας κκλησία, ν νοηθ ς σχετη πρς τ ζωή, πρς τος καιρούς, πρς τν γωνίαν ατς τς ρας, πρς τ φλέγοντα προβλήματα ατς τς στιγμς, πλς ς πόλις πάνω ρους κειμένη κα θεωροσα τ περ ατήν. ς κκλησία εμεθα μπεπλεγμένοι ες τν πορείαν το γένους τν νθρώπων, ες τν μεγάλην ατν περιπέτεια, πο νομάζεται στορία, γουσα ες τν τελείωσιν τν σχάτων.
ποκρινόμενοι τν χθές, πουσιάζομεν π τν σήμερον κα αριον ρχεται νευ μν. μιλν ες τν 4ην Πανορθόδοξον Διάσκεψιν τς Γενεύης, εχον επε: « χθς παρλθε πρ πολλο, οτε κν τν σήμερον ζμεν, μς προέλαβεν μεθαύριον». Τ παναλαμβάνω ατ σήμερον ντονώτερον. Διότι εναι πέραν τς ατάρκους ποκρισίας λήθεια, πλή, εκολωτέρα ντιμετώπισις τν προβλημάτων εναι ν τ χλευάσ κα ν τ κατακρίν κανες κα ν ντιπαρέλθ, πως ερες κα λευΐτης τς Σαμαρειτικς παραβολς. λλ πληγ εναι δ κα κράζει.
Ποις μπορε πευθύνως ν μς π, τι εναι ξω κάθε στορικς, ξελικτικς πραγματικότητας λα ατ τ συνταρακτικ γεγονότα κα φαινόμενα τς νέας γενες τς νθρωπότητος, ξαλλος μουσική, ο ξαλλοι χοροί, ξαλλος πένδυσις, λη ατ παγκόσμιος πανάστασις τς νεολαίας;
Άν λοι ο μικρόνοες, λοι ο θελοτυφλοντες, λοι ο παρελθοντολόγοι κα γκαυχώμενοι δι τν ρετν τς ποχς των συνωμοτήσουν, δι ν κατακρίνουν λα ατ τ πράγματα, κκλησία χει χρέος ν σταθ μ θεανδρικν κατανόησιν, νανθρωπιζομένη πως Κύριός της ν μέσ νς νέου κόσμου, πο ρχεται μακρόθεν, κα ν κούση ατ τν γωνιώδη κραυγήν, πο ναπηδ π λα ατ τ θεωρούμενα π μς ξαλλα πράγματα. Κάτι χει ν μς π μ λα ατ τ φαινόμενα ατς κόσμος, πο ρχεται νέος ες τ προσκήνιον τς στορίας.
Τ νομιζόμενα ξαλλα δι᾿ μς τος παλαιούς, ταν λάβωμεν π᾿ ψιν τ φοβερν γεγονός, τι να π τ χαρακτηριστικ τς ποχς μας εναι τεραστία πόστασις, πο πάρχει στ διαδοχ τν γενεν, δηλαδ γενεά, ποία ρχεται πειτα π μένα χει πόστασιν τριν γενεν. Πς χομεν τν ξίωσιν ν τν κατανοήσωμεν μες ατν τν νέαν γενεάν, πο ρχεται, ἐὰν δν εμεθα κκλησία Χριστο συνεχς νανθρωπίζομενη, συνεχς μεταμορφουμένη κα συνεχς μεταμορφώνουσα;
...
Δν θ πιζήσωμεν ς χριστιανικα π μέρους κκλησίαι κα μολογίαι το κύματος ατο τν περχομένων, ἐὰν δν νωθμεν λοι ν Χριστ ησο. Εναι πλέον ρα ν λυτρωθμεν κ τς ντιπατερικς δέας, τι κκλησία μόνον μέχρις νς ρισμένου σημείου τς στορίας το δυνατν ν ρμηνεύσ τν θείαν ποκάλυψιν. Πρέπει, π πλέον το πατερικο πνεύματος, ν ναλάβωμεν ς κκλησία τν θείαν πευθυνότητα κα τόλμην κα γενναιότητα τν Πατέρων κα ν θεολογήσωμεν τν Χριστόν, τ Εαγγέλιον κα τν κκλησίαν. χι μ νομοκρατικν φαρμακίδειον, φερ᾿ επεν, σωματειακν ντίληψιν τς κκλησίας, λλ τς κκλησίας ς Σώματος Χριστο, ζντος ν τ ναστάσει.

δελφοί μου,
Τώρα εσερχόμεθα ες τν γίαν Τεσσαρακοστν κα στ βάθος μς ναμένει τ δράμα, τ θαμα κα τ βίωμα τς ναστάσεως, τ κατ᾿ ξοχν βίωμα τς ρθοδόξου κκλησίας. ς πορευθμεν πρς ατ τ ραμα κα βίωμα, χι συγχώρητοι, χι μ συγχωρήσαντες, χι ν νηστεί πλς κρέατος κα λαίου, χι ν ποκρισί, λλ ν θεί λευθερί ν πνεύματι κα ληθεί. ν τ πνεύματι τς ληθείας, ν τ ληθεί το πνεύματος.

Χαλκηδόνος ΜΕΛΙΤΩΝ
Μητροπολίτου Γέροντος Χαλκηδόνος κυρο Μελίτωνος,
Λόγοι κα
μιλίαι, 1991, κδ. Πανσέληνος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...