Έναν Άγγελο Ζητώ.

Γράφει ο π. Χρήστος Αιγίδης

Έναν   Άγγελο ζητώ  μες ’τη ζωή που περπατώ

Φύλακα, οδηγό , να με κρατά απ’ το κακό

Δως  μου να πιω χαρά με της Αγάπης σου τη ματιά

Αγγελικά φτερά να μ’ αγκαλιάζουν στοργικά …

( ύμνος της ομάδας των Αγγέλων – Κατασκήνωση Ενορίας Αγ. Αθανασίου Εύοσμου - Αγ. Λαυρέντιος Πηλίου , Αύγουστος 1987 )

                    

Θυμάμαι  πάντοτε τούτους τους στίχους με νοσταλγία. Έχουν χαραχθεί στην καρδιά  μου, από τότε, που ήμουν μικρό παιδί, όταν  τραγουδούσαμε τον ύμνο της ομάδας των Αγγέλων στην κατασκήνωσή μας , εκεί στην όμορφη πλαγιά του Πηλίου, στον Αγ. Λαυρέντιο.

Μου είναι δύσκολο να μιλήσω για τους Αγγέλους .Μου είναι πολύ πιο  εύκολο  να μιλάω για την αμαρτία και για τα λάθη. Είναι, βλέπετε, η φύση μου τέτοια και η ροπή μου προς το κακό. Επειδή όμως μας αξιώνει ο καλός Θεός να εορτάσουμε και φέτος την Σύναξη των Αρχαγγέλων , θα τολμήσω ( και να μου συγχωρέσετε την τόλμη μου αυτή ) να μοιραστώ μαζί σας κάποιες σκέψεις.   
                                         

Έναν Άγγελο ζητώ  μες ’τη ζωή που περπατώ…

Πόσο παρήγορη και ελπιδοφόρα είναι αυτή η αναζήτηση;  Να ψάχνω να βρω και να συμπορεύομαι με το φύλακα Άγγελο μου. Ναι!  Αυτό που μάθαμε από μικρά παιδιά, αυτό που πιστεύει και κηρύττει η Μητέρα   Εκκλησία  . Ότι δηλαδή ο κάθε άνθρωπος έχει μαζί του, δίπλα του,  τον Φύλακα Άγγελό του. Από την στιγμή της γεννήσεώς μας  έως το τέλος του ταξιδιού μας εδώ στη γη δεν είμαστε μόνοι. Έχουμε συνοδοιπόρο και βοηθό, μια Ουράνια δύναμη, έναν Άγγελο. Έχει χρεώσει ο Τριαδικός Θεός , τον κάθε έναν μας σε κάποιον Άγγελο Του, να είναι πάντα δίπλα μας, να μας παρακολουθεί σαν φρουρός, να χαίρεται με την χαρά μας, και να πόνα με τις δυσκολίες μας. Όλα αυτά από αγάπη για το πλάσμα Του. Γιατί είναι Φιλάνθρωπος ο Κύριος και ξέρει το ασθενές της ανθρώπινης φύσης μας. Όλα αυτά όμως με μια προϋπόθεση, με έναν όρο. Αυτόν της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ μας.

                  

Φύλακα, οδηγό , να με κρατά απ’ το κακό…

Ακούμε συχνά για τις δυσκολίες της ζωής. Για το πόσο δύσκολη, επικίνδυνη ή θλιβερή καταντά πολλές φορές η ζωή μας. Σε αυτή την κατάσταση σίγουρα συμβάλλει και ο αιώνιος εχθρός μας, όπως επίσης και ο κακός εαυτός μας. Και όταν μιλάμε για το κακό, δεν εννοούμε μόνο τα άσχημα που υπάρχουν σε παγκόσμιο επίπεδο ( που σαφώς είναι πολύ θλιβερά ) οι πόλεμοι , οι αρρώστιες η φτώχια …Μιλάμε επίσης και αναφερόμαστε στο κακό της προσωπικής μας ζωής. Για όλα αυτά που μας χωρίζουν, μας απομακρύνουν από την αγάπη του Θεού. Δηλαδή για το κακό που γίνεται, ή καλύτερα  για το κακό που κάνουμε στον εαυτό μας. Με μια λέξη δηλαδή, μιλάμε για την αμαρτία.

Ζητούμε από τον Άγγελο μας, να μας προφυλάσσει από κάθε κακό, από κάθε αμαρτία. Αυτό δεν θα γίνει αυτόματα, μαγικά. Αυτό προϋποθέτει την δική μας ελεύθερη βούληση, την δική μας ενέργεια. Άρα μάλλον ζητούμε από τον Άγγελό μας, να  φωτίζει τον νου και την καρδιά μας, να  φυλάει τον λογισμό μας, να  θερμαίνει την πίστη μας, ώστε να αποφεύγουμε τις λάθος επιλογές, τις αστοχίες και τα ατοπήματα μας.          

Δως μου να πιω χαρά με της Αγάπης σου τη ματιά…

Είναι αλήθεια πως κανείς, ούτε ο Χριστός,  μα ούτε και οι Πατέρες της Εκκλησίας μας, μιλούν για εύκολη πορεία στη ζωή μας. Στενή και τεθλιμμένη παρουσιάζουν την οδό που οδηγεί στον Παράδεισο. Και είναι, αληθινά αναγκαία, τούτη η διαπίστωση.(Και μάλιστα όσο πιο νωρίς το καταλάβουμε τόσο πιο ουσιαστικοί γινόμαστε) .  Άλλωστε ο Ίδιος ο Χριστός μας έπαθε, ταπεινώθηκε, πόνεσε, δάκρυσε… γιατί εμείς να το αποφύγουμε αυτό. Και ιδίως αν θέλουμε να Του μοιάσουμε.

Όμως δεν πρέπει να ξεχνούμε πως παρ’ όλα αυτά, ή ακόμα , με όλα αυτά,  πρέπει να είμαστε χαρούμενοι. Η μεγαλύτερη ασθένεια της εποχής μας, η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ , θεραπεύεται με την χαρά του Χριστού. Με την δική Του ματιά μόνο θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε κάθε δυσκολία, ακόμα και κάθε ασθένεια στη ζωή μας. Γιατί απλά Εκείνος νίκησε ακόμα και τον θάνατο, έτσι και εμείς όλα μπορούμε να τα νικήσουμε!!! 

Αγγελικά φτερά να μ’ αγκαλιάζουν στοργικά…

Τι θαλπωρή κρύβει μια αγκαλιά. Πόσο αναγκαία κρίνεται για τη  σωστή ανάπτυξη των βρεφών. Πόση ανακούφιση αισθάνονται τα παιδιά όταν τ’ αγκαλιάζουν  οι γονείς τους. Πόσο τελικά ξεκουράζει μια αγκαλιά. Πόσο άραγε ωφελεί να μ ’αγκαλιάζει ο Φύλακας Άγγελος μου;  Να αισθάνομαι πως βρίσκομαι κάτω από την σκέπη των πτερύγων Του. Θεϊκή στοργή είναι τούτη. Αυτό θα συμβεί όταν δεν απομακρύνουν οι αμαρτίες μου το βλέμμα του Αγγέλου μου. Όταν η ζωή μου καθημερινά βασίζεται στο θέλημα του Θεού. Όταν τα κίνητρα μου για το κάθε τι είναι πνευματικά και όχι υλικά, κοσμικά ή εγωιστικά.

Ευχή, Προσευχή και Προσδοκία αγαπητοί μου αδελφοί, ο Φύλακας Άγγελός μας να είναι στην ζωή μας… Άγγελος Ειρήνης, Πιστός Οδηγός και φύλακας των ψυχών και των σωμάτων μας. ΑΜΗΝ.