Έναρξη της νέας κατηχητικής χρονιάς επίδοση διοριστηρίων.

Το Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου το απόγευμα ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον εσπερινό στην ιερά μονή Παναγίας Δοβρά και στη συνέχεια διάβασε στη σχετική περιστασιακή ευχή της Εκκλησίας για την έναρξη του νέου κατηχητικού έτους και επέδωσε στους κατηχητές και τις κατηχήτριες τα διοριστήριά τους, προτρέποντας πατρικά να αναλάβουν με ζήλο το ιερό διακόνημά τους.

Στην ομιλία του ο σεβασμιώτατος τόνισε:

«Ἐπειδή καί Ἰουδαῖοι σημεῖα αἰτοῦσιν καί Ἕλληνες σοφίαν ζητοῦσιν, ἡμεῖς δέ κηρύσσομεν Χριστόν ἐσταυρωμένον».

Βρισκόμαστε στήν ἀρχή τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους καί στήν ἀρχή ἑνός νέου κύκλου ἐκκλησιαστικοῦ καί κατηχητικοῦ ἔργου. Ὅσοι βρισκόμεθα ἀπόψε ἐδῶ γνωρίζουμε, ἀσφαλῶς, ποιός εἶναι ὁ σκοπός τοῦ κατηχητικοῦ ἔργου, ποιός εἶναι ὁ σκοπός τῶν κατηχητικῶν μας σχολείων, στά ὁποῖα ἀρκετές καί ἀρκετοί ἀπό ἐσᾶς ἐργασθήκατε καί τά προηγούμενα χρόνια.

Τό ἐρώτημα ὅμως πού τίθεται καί σήμερα, καθώς ἡ Ἐκκλησία σᾶς ἀναθέτει αὐτή τήν ἀποστολή, ἀλλά καί πάντοτε εἶναι τό πῶς ὑπηρετεῖται αὐτός ὁ σκοπός καί αὐτός ὁ στόχος. Τό ἐρώτημα δέν εἶναι ρητορικό ἀλλά οὐσιαστικό, γιατί ἀπό τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο ὑπηρετοῦμε τόν σκοπό μας ἐξαρτᾶται καί ἡ ἐπιτυχία τοῦ ἔργου μας.

Πρίν ὅμως νά ἐπιχειρήσω νά ἀπαντήσω στό ἐρώτημα αὐτό, θά ἤθελα νά διευκρινίσω τόν σκοπό καί τόν στόχο τοῦ ἔργου τῆς Ἐκκλησίας καί κατά συνέπεια καί τοῦ κατηχητικοῦ της ἔργου.

Σκοπός τοῦ ἔργου τῆς Ἐκκλησίας εἶναι νά πραγματοποιήσει τό θέλημα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος «πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν». Ἄν, λοιπόν, ἡ Ἐκκλησία θέλει νά φέρει κοντά της ὅλους, κατά τό δυνατόν, τούς ἀνθρώπους, δέν τό κάνει γιά νά αὐξήσει τή δύναμη ἤ τήν ἐπιρροή της, ὅπως νομίζουν κάποιοι, οὔτε βεβαίως ἐπιδιώκει μέ τόν τρόπο αὐτό νά ἰσχυροποιήσει τή θέση της μέσα στήν κοινωνία καί τό σύστημα τῆς ἐξουσίας πού κυριαρχεῖ, διότι ἔχει ἀπόλυτη συνείδηση ὅτι ὁ σκοπός της δέν εἶναι ἐπίγειος, ἐφόσον καί ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ τήν ὁποία ἐπαγγέλλεται καί διακονεῖ «οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ κόσμου τούτου».

Τήν ἀλήθεια, βεβαίως, ὑποσχέθηκαν καί ὑπόσχονται στόν ἄνθρωπο πολλά φιλοσοφικά καί ἰδεολογικά συστήματα· ἡ δική τους ἀλήθεια ὅμως δέν ἔχει καμία σχέση μέ αὐτή πού προσφέρει ἡ Ἐκκλησία μας, διότι σέ ἀντίθεση μέ τήν ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ἀλήθειά τους εἶναι ἀλήθεια ὑποκειμενική καί ἐπηρεαζόμενη ἀπό τόν χρόνο καί τίς ἐξελίξεις. Ἡ Ἐκκλησία ὅμως δέν κηρύσσει μία ὑποκειμενική ἀλήθεια, μία ἀλήθεια πού δημιούργησαν ἤ ἐπινόησαν οἱ πατέρες ἤ οἱ ἅγιοί της. Ἡ Ἐκκλησία μας κηρύσσει καί προβάλλει τήν ἀποκεκαλυμμένη ἀλήθεια, πού δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τόν ἴδιο τόν Χριστό, ὁ ὁποῖος, ὅπως ὁ ἴδιος διακήρυξε, εἶναι «ἡ ὁδός καί ἡ ἀλήθεια καί ἡ ζωή».

Ἡ διαφορά τῶν λοιπῶν ὀνομαζομένων «ἀληθειῶν» καί τῆς ἀληθείας πού κηρύσσει ἡ Ἐκκλησία, δέν ἔγκειται μόνο στό γεγονός τῆς ἀποκαλύψεως ἤ στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ πού τήν ἀποκάλυψε. Ἀσφαλῶς καί αὐτά ἀποτελοῦν μέγιστη εἰδοποιό διαφορά. Μεγαλύτερη ὅμως ἴσως εἶναι ὅτι ἡ ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας δέν εἶναι ἁπλῶς ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ πού μεταδίδεται ἀνά τούς αἰῶνες, ἀλλά ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, δηλαδή ἡ ζωή του.

Ὁ Χριστός δέν δίδαξε μόνο, ἔζησε μέ τόν τρόπο πού δίδαξε καί δίδαξε μέ τή ζωή του «ἡμῖν ὑπολιμπάνων ὑπογραμμόν». Γι᾽ αὐτό καί ὁ σκοπός τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, τῆς Ἐκκλησίας μας, δέν εἶναι νά διδάξει τήν ἀλήθεια ὡς μία θεωρία, ὡς ἕνα σύνολο κανόνων ἤ ἔστω ὡς ἕνα τρόπο ζωῆς. Σκοπός της εἶναι νά ὁδηγήσει τόν ἄνθρωπο στήν ἐπίγνωση τῆς ἀληθείας, νά τόν ὁδηγήσει στόν Χριστό καί νά τοῦ μάθει νά ζεῖ ὅπως ζεῖ ὁ Χριστός, νά ζεῖ τή ζωή τοῦ Χριστοῦ, νά ζεῖ τήν ἐν Χριστῷ ζωή μέσω τῆς ὁποίας ὁ ἄνθρωπος φθάνει στήν ἀλήθεια καί τήν οἰκειώνεται.

Ὁ Χριστός ἔζησε ὅλη του τή ζωή, καί ἰδίως τά τρία χρόνια τῆς δημόσιας ζωῆς του, ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων, ὄχι μόνο διδάσκοντας μέ τόν λόγο του, ἀλλά καί μέ τή ζωή του, ἀναστρεφόμενος μέ τούς ἀνθρώπους σέ ὅλες τίς ἐκφάνσεις τοῦ ἀνθρωπίνου βίου, «εὐεργετῶν καί ἰώμενος» τούς πάντες. Ἀλλά γιά νά μήν ὑπάρξει καμία ἀμφιβολία γιά τό ποιά ἦταν ἡ ζωή του, γιά νά μήν ὑπάρξει κανείς πού δέν ἀντελήφθη πῶς ἔζησε ὁ Χριστός, ἀνῆλθε ἀπό τοῦ Σταυροῦ, συγκεφαλαιώνοντας ἐπ᾽ αὐτοῦ μέ τόν πιό εὔγλωττο καί εὔληπτο τρόπο τή ζωή καί τή διδασκαλία του στήν ἀγάπη πού ἀπευθύνεται πρός ὅλους ἀνεξαιρέτως, πρός μισοῦντας καί ἀγαπῶντας, στήν ταπείνωση πού ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπο στήν ὑπέρβαση τοῦ ἑαυτοῦ του καί τοῦ δίδει τήν οὐράνια προοπτική καί στή συγχωρητικότητα πού τοῦ ἀνοίγει τόν δρόμο γιά τήν ἄφεση τῶν δικῶν του ἁμαρτιῶν.

Γι᾽ αὐτό καί ὁ Σταυρός ἔχει τόσο μεγάλη σημασία στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας, τόσο μεγάλη σημασία στή διδασκαλία καί τό κήρυγμά της, τόσο μεγάλη σημασία σέ αὐτά πού καλεῖσθε καί σεῖς νά μεταδώσετε στά παιδιά τῶν κατηχητικῶν μας σχολείων.

Γιατί ὁ Σταυρός δέν μᾶς δείχνει μόνο τί πρέπει νά ποῦμε ἀλλά καί πῶς πρέπει νά τό ποῦμε. Μᾶς δείχνει ὅτι ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο ὑπηρετοῦμε στό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας, στό κατηχητικό ἔργο δέν εἶναι μόνο λόγος καί θεωρία, ἀλλά εἶναι βίωμα καί ζωή καί ἐμπειρία. Πρέπει νά μεταδώσουμε στά παιδιά τήν ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας καί μέσα ἀπό τόν λόγο μας ἀλλά κυρίως μέσα ἀπό τή ζωή μας καί τό παράδειγμα πού αὐτή δίνει, παράδειγμα ἀγάπης, ταπεινώσεως, θυσίας καί συγχωρητικότητος.

Αὐτός εἶναι ὁ βασικός τρόπος μέ τόν ὁποῖο καλούμεθα ὅλοι καί καλεῖσθε καί σεῖς νά ὑπηρετήσετε τό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας. Καί αὐτόν τόν τρόπο παραβλέπουν ἐκεῖνοι πού ἐπιδιώκουν δῆθεν τήν ἀνανέωση στό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας καί προσπαθοῦν νά ἐπινοήσουν ἄλλους τρόπους καί μέσα γιά νά ἐπιτύχουν τόν σκοπό τοῦ ἔργου της μέ ἀμφίβολα ἀποτελέσματα.

Ὅμως ἡ ἀνανέωση ὑπάρχει στήν Ἐκκλησία, γιατί ὑπάρχει στή ζωή τῶν ἁγίων καί τῶν πιστῶν της. Ἡ Ἐκκλησία δέν μᾶς ζητᾶ νά ζοῦμε ὅπως ζοῦσαν οἱ ἄνθρωποι πρίν ἀπό αἰῶνες, γιατί ἔτσι θά ζοῦμε πιό αὐθεντικά τή ζωή τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Χριστός ζοῦσε ὅπως καί οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι τῆς ἐποχῆς του καί θά ζοῦσε καί στήν ἐποχή μας σάν ὅλους τούς ἀνθρώπους. Θά ζοῦσε ὅμως μέ τόν δικό του τρόπο: μέ τήν ἀγάπη, μέ τήν ταπείνωση, μέ τή θυσία καί τή συγχωρητικότητα πού ἔζησε καί πρίν ἀπό 2000 χρόνια. Δέν θά ἄλλαζε τίποτε σ᾽ αὐτά, γιατί δέν χρειάζεται νά ἀλλάξει κανείς τίποτε. Γιατί ἡ ἀγάπη πού φθάνει μέχρι τή θυσία γιά τόν ἄλλο δέν ἐπηρεάζεται ἀπό τό ἄν οἱ ἄνθρωποι στίς ἡμέρες μας ἐπικοινωνοῦν μέσα ἀπό τό διαδίκτυο καί τά κινητά τηλέφωνα, κάτι πού δέν ἔκαναν οἱ ἄνθρωποι στήν ἐποχή τοῦ Χριστοῦ. Γιατί ἡ ταπείνωση πού κάνει τόν ἄνθρωπο νά ἀνέχεται καί νά συγχωρεῖ τόν ἀδελφό του δέν ἐπηρεάζεται ἀπό τόν τρόπο πού ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος παραδείγματος χάριν ταξιδεύει ἤ ἀκούει μουσική, οὔτε σχετίζεται μέ τό γεγονός ὅτι στίς ἡμέρες μας ὁ λόγος τῆς Ἐκκλησίας καί οἱ ἀκολουθίες της ἀκόμη μεταδίδονται ἀπό ὅλα τά σύγχρονα ἠλεκτρονικά μέσα.

Γι᾽ αὐτό καί ὁ λόγος τῆς Ἐκκλησίας παραμένει ὁ ἴδιος, καί ζητᾶ ἀπό ἐμᾶς νά ζοῦμε τή ζωή τοῦ Χριστοῦ, νά ζοῦμε τόν λόγο τοῦ Σταυροῦ στίς συνθῆκες καί στά συμφραζόμενα τῆς δικῆς μας ζωῆς καί ἐποχῆς.

Αὐτό ἀκριβῶς εἶναι αὐτό πού ἀκούσαμε στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα νά λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος: «Ἐπειδή καί Ἰουδαῖοι σημεῖα αἰτοῦσιν καί Ἕλληνες σοφίαν ζητοῦσιν, ἡμεῖς δέ κηρύσσομεν Χριστόν ἐσταυρωμένον».

Οἱ Ἰουδαῖοι, λέγει ὁ ἀπόστολος, ζητοῦν σημάδια, ζητοῦν ἀποδείξεις, καί οἱ Ἕλληνες ζητοῦν θεωρίες καί φιλοσοφίες. Ὁ καθένας δηλαδή ζητᾶ αὐτό πού ταιριάζει στόν χαρακτῆρα καί τήν ἰδιοσυγκρασία του. Ἀντίθετα ὅμως πρός αὐτά ὁ ἀπόστολος κηρύττει «Χριστόν ἐσταυρωμένον», πού γιά τούς Ἰουδαίους μπορεῖ νά μήν ἀποτελεῖ τήν ἀπόδειξη πού ἀναζητοῦν καί γιά τούς Ἕλληνες τό φιλοσοφικό σύστημα πού ἐπιδιώκουν, εἶναι ὅμως ἡ ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ἀλήθεια πού παραμένει διαχρονική καί ἀναλλοίωτη στούς αἰῶνες, γιατί, ὅπως εἶπα, ταυτίζεται μέ τόν Χριστό καί τή ζωή του, τήν ὁποία ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς καλεῖ νά τήν οἰκειοποιηθοῦμε καί νά τή ζήσουμε.

Αὐτό καλεῖ καί ἐσᾶς ἡ Ἐκκλησία σήμερα διά τοῦ Ἐπισκόπου σας νά μεταφέρετε καί νά μεταδώσετε στά παιδιά καί τούς νέους τῶν κατηχητικῶν σχολείων. Δέν σᾶς ζητᾶ νά κάνετε ἁπλῶς μιά ὡραία διάλεξη ἤ νά διηγηθεῖτε μία εὐχάριστη καί διδακτική ἱστορία. Σᾶς ζητᾶ νά τούς βάλετε μέ τόν λόγο ἀλλά καί μέ τό παράδειγμα τῆς δικῆς σας ζωῆς μέσα στή ζωή τοῦ Χριστοῦ καί νά τούς δείξετε τόν τρόπο νά τή ζοῦν. Νά βοηθήσετε τά παιδιά νά κατανοήσουν καί νά πιστεύσουν ὅτι αὐτό εἶναι τό μήνυμα καί τό νόημα τῆς Ἐκκλησίας καί αὐτό εἶναι πού θά κάνει τή ζωή τους ἀληθινή ζωή καί θά τούς στηρίξει ὅποια ἐπιλογή καί ἄν κάνουν στό μέλλον, ὅπου καί ἄν βρεθοῦν.

Νά βοήθησετε τά παιδιά νά κατανοήσουν ὅτι ἡ ζωή τοῦ Χριστοῦ πού καλοῦνται νά ζήσουν δέν εἶναι ἀνεξάρτητη ἀπό τήν ὑπόλοιπη ζωή τους, εἶναι ἡ ἴδια ἡ ζωή τους πού βιώνεται μέ τόν τρόπο τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι ἡ ἴδια ἡ ζωή τους πού βιώνεται μέσα στήν Ἐκκλησία, μέσα ἀπό τά μυστήριά της, μέσα ἀπό τίς λειτουργικές καί λατρευτικές ἀκολουθίες καί πράξεις της, μέσα ἀπό τίς πνευματικές καί λοιπές εὐκαιρίες πού μᾶς προσφέρει ἡ Ἱερά Μητρόπολή μας καί στίς ὁποῖες μᾶς καλεῖ πάντοτε ὅλους μέ πολλή ἀγάπη νά συμμετάσχουμε.

Μέ αὐτές τίς σκέψεις, πού πιστεύω πώς συμμερίζεστε ὅλες καί ὅλοι, σᾶς καλῶ καί φέτος νά στηρίξετε τό κατηχητικό ἔργο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας μέ ἀγάπη καί αὐταπάρνηση, καί σᾶς εὐχαριστῶ θερμά ὅλους γιατί καί φέτος ἀνταποκριθήκατε στήν πρόσκληση τῆς Ἐκκλησίας μας νά ἀναλάβετε τό ἔργο τῆς κατηχητρίας καί τοῦ κατηχητικοῦ.

Εὔχομαι ὁ Θεός νά εὐλογεῖ τήν προσφορά σας καί τό ἔργο σας καί νά σᾶς χαρίζει τόν φωτισμό καί τή δύναμή του καί στή διακονία σας αὐτή ἀλλά καί στή ζωή σας.