Αγρυπνία στο αγιορείτικο μετόχι Προφήτη Ηλία στο Νεόκαστρο Ημαθίας για την εορτή της αγίας μεγαλομάρτυρος Αναστασίας της Ρωμαίας.

Το βράδυ της Κυριακής 28 Οκτωβρίου ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, αποδεχόμενος σχετική πρόσκληση, μετέβη στο μετόχι Προφήτη Ηλία της ιεράς μονής οσίου Γρηγορίου του Αγίου Όρους, που βρίσκεται στο Νεόκαστρο Ημαθίας, προκειμένου να προεξάρχει σε αγρυπνία που τελέστηκε με την ευκαιρία της εορτής της αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας.

Ο σεβασμιώτατος στην ομιλία του τόνισε:

««Ουδείς λύχνον άψας εις κρυπτόν τίθησιν ουδέ επί την λυχνίαν, ίνα οι εισπορευόμενοι το φω βλέπουσιν».

Με αυτούς τους λόγους ολοκληρώθηκε, αδελφοί μου, η σημερινή ευαγγελική περικοπή. Και οι λόγοι του Χριστού είναι σαφείς και κατηγορηματικοί: κανείς, λέει, δεν ανάβει ένα λυχνάρι και, αντί να το βάλει στη θέση του για να φωτίζει αυτούς που εισέρχονται, το κρύβει.

Ίσως κάποιοι, βέβαια, θεωρήσουν τους λόγους αυτούς αυτονόητους και κατά συνέπεια περιττούς, ο Χριστός όμως έχει λόγο να επαναλαμβάνει αυτήν την αυτονόητη αλήθεια.

Γιατί ο Χριστός δεν αναφέρεται στο φυσικό φως, αλλά στο πνευματικό φως, το οποίο έχει ανάλογο ρόλο με το φυσικό αλλά συγχρόνως και πολύ σπουδαιότερο.

Φως είναι πρωτίστως ο ίδιος ο Θεός, ο οποίος με την παρουσία του έδωσε το φως στον ακατασκεύαστο κόσμο.

Φως είναι ο Χριστός, ο οποίος ήρθε στον κόσμο για να φωτίσει με τον λόγο και την διδασκαλία του τους ανθρώπους, για να τους απαλλάξει από το σκότος της αμαρτίας και της αγνωσίας και να τους οδηγήσει στο φως της ζωής.

Φως είναι και το Άγιο Πνεύμα, το οποίο φωτίζει δια των μυστηρίων της Εκκλησίας μαςτους πιστούς και ανανεώνει το φως του αγίου βαπτίσματος που σκοτίζεται δια της αμαρτίας του ανθρώπου.

Φως είναι όμως, αδελφοί μου, και όσοι έλαβαν το φως του Χριστού και αγωνίζονται να το συντηρούν μέσα στην ψυχή τους δια του πνευματικού αγώνος και της ασκήσεως, δια της προσευχής και της καθαρότητος του νοός και του σώματος.

Φως είναι και όσοι αξιώθηκαν να δουν την έλλαμψη του Θεού και να δεχθούν τη χάρη των ακτίστων ενεργειών του, όπως τότε οι μαθητές στο όρος Θαβώρ, όπως ο πρωτομάρτυς και αρχιδιάκονος Στέφανος την ώρα του λιθοβολισμού, όπως ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, και τόσοι άγιοι, παλαιότεροι και νεώτεροι, που αναδείχθηκαν με τη σειρά τους λυχνίες του θείου φωτός και φωτίζουν δι’ αυτού την Εκκλησία.

Φώτα είναι, αδελφοί μου, και όλοι οι άγιοι που τιμούμε και γεραίρουμε, γιατί η αγιότητα της ζωής τους, η καθαρότητα του βίου τους και το μαρτύριό τους, αποτελούν φωτεινούς οδοδείκτες στη ζωή του κάθε πιστού, στηζωή του κάθε ανθρώπου που αγωνίζεται να ζήσει σύμφωνα με το θέλημα και τις εντολές του Θεού.

Και ένα τέτοιο φως, λαμπρό και ανέσπερο, είναι και η εορταζόμενη προστάτις και έφορος του ιερού αυτού ναού και του ιερού Μετοχίου, η αγία μεγαλομάρτυς Αναστασία η Ρωμαία.

Η ζωή της ζωή αφιερωμένη στον Χριστό. Η πίστη της μεγάλη και γενναία. Τόσο μεγάλη και τόσο γενναία που την έκανε να υπομένει με καρτερία και θάρρος όλα τα φρικτά βασανιστήρια στα οποία την υπέβαλαν οι διώκτες της προκειμένου να αρνηθεί τον Χριστό. Υπέμεινε και την εκκοπή των μελών αλλά και τον ίδιο τον μαρτυρικό θάνατο χωρίς να δειλιάσει και χωρίς ούτε μία στιγμή να σκεφθεί να υποχωρήσει. Και στεφανωμένη με τον αμαράντινο στέφανο του μαρτυρίου από τα χέρια του αθλοθέτου και αγωνοθέτου Χριστού ανέβηκε στον ουρανό και εσκήνωσε, όπως ψάλλει ο ιερός υμνογράφος, «ένδον θαλάμων φωτοειδών ... φέρουσα λαμπάδα παρθενικήν».

Αυτή η λαμπάδα της, η λαμπάδα της παρθενίας και του μαρτυρίου της, φωτίζει και εμάς σήμερα που την τιμούμε και την εορτάζουμε, και θα μας φωτίζει, αδελφοί μου, για να μιμηθούμε και εμείς στη ζωή μας την ακλόνητη πίστη της, τη γενναιότητα της ψυχής και προπάντων την αγάπη και την αφοσίωσή της στον Χριστό.

Το φως της θείας Χάριτος που δέχθηκε ως αντίδωρο της αγάπης στο Θεό και του μαρτυρίου της, είναι αυτό που την κατέστησε φως και την έθεσε επί την λυχνίαν της Εκκλησίας για να φωτίζει και τον δρόμο της δικής μας ζωής, ώστε να βλέπουμε πού και πώς πρέπει να βαδίζουμε για να φθάσουμε εκεί όπου έφθασε και η αγία Αναστασία, δηλαδή στη Βασιλεία των Ουρανών.

Γι’ αυτό, αδελφοί μου, τιμώντας σήμερα την αγία Αναστασία και αγρυπνώντας στη χάρη της, αςμην κλείσουμε τα μάτια στο φως που εκπέμπει η ιερή μορφή της· ας μην κρύψουμε το φως της στα προβλήματα της καθημερινότητος και στις βιοτικές μέριμνες, αλλά ας την θέσουμε επί την λυχνίαν, όπως μας προέτρεψε σήμερα ο ίδιος ο Χριστός, και ας την παρακαλούμε όχι μόνο να φωτίζει τις τρίβους μας με την αγιότητα και τη χάρη της, αλλά και να μας καθοδηγεί τον καθένα προσωπικά στα φωτεινά μονοπάτια που αδογούν στο Θεό, την πηγή του αληθινού και αιωνίου φωτός».