Η ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ ΩΣ ΠΡΟΣΜΟΝΗ

Όλα τα Ιερά γεγονότα που αναφέρονται στην Αγία Γραφή, πέραν της τεράστιας θεολογικής και ιστορικής σημασίας τους, έχουν για τον καθένα μας έναν βαθύ υπαρξιακό χαρακτήρα. Πέρα λοιπόν από γενικότητες και θεωρίες πρέπει να καταλάβουμε ότι η Ιερή ιστορία έχει γραφτεί για τον καθένα μας προσωπικά. Έτσι θεωρώ πως είναι αναγκαίο να εμβαθύνουμε με αυτή την προοπτική κάθε φορά που ασχολούμαστε με αγιογραφικά γεγονότα, δηλαδή σε ότι μας αφορούν στην ανέλιξή μας και την Χριστοποίησή μαs.

Το γεγονός της Πεντηκοστής είναι ότι σημαντικότερο στη ζωή του ανθρώπου που του προσδίδει ένα νέο Οντολογικό περιεχόμενο, έτσι ο άνθρωπος παύει να είναι ένα βιολογικό όν και παντρεύει την ύπαρξή του με το άκτιστο, το Θεϊκό. 

Είναι αυτό που νοηματοδοτεί την ύπαρξη, σημαίνει την αναμονή του Αγαπημένου, την ακόρεστη πείνα και δίψα για την προσωπική εκείνη Πεντηκοστή του κάθενός, είναι η προοπτική της καταξίωσης του ανθρώπου. 

Άνθρωπος σημαίνει: «άνω θρώσκω», κοιτάζω προς τα πάνω, ζητώ να ενωθώ με το Αιώνιο, με το Αθάνατο και μαζί Του να γίνω και εγώ αθάνατος και αιώνιος. 

Έτσι η Πεντηκοστή γίνεται ένας βασανιστικός πόθος για αυτή την συν-εύρεση της ψυχής μας, του σώματός μας και όλης της ύπαρξής μας με τον Κύριο της Δόξης. 

Η Πεντηκοστή είναι εκείνο το αποκαλυπτικό γεγονός στην προσωπική μας ιστορία που μπορεί να καταλαμβάνει ολόκληρο το χρόνο της ζωής μας ή μια στιγμή όπως είδαμε να συμβαίνει στους Αποστόλους, αλλά και σε πολλούς αγίους.

 Είναι το άχρονο και το αχώρητο που μπαίνει στο χώρο και το χρόνο δίχως να τα καταργεί, αλλά να τα μεταμορφώνει και να τα συνδέει με την αιωνιότητα, δίνοντας έτσι μια αιώνια προοπτική στον άνθρωπο, ελευθερώνοντάς τον απ' το φθαρτό και το θάνατο. 

Μια μικρή γεύση  Πεντηκοστής (χάριτος) επιτρέπει η Θεία παιδαγωγία να έχουν πολλοί άνθρωποι στην αρχή του πνευματικού τους βίου, για να τους ωθήσει σε πλήρη ταύτισή τους με τον Χριστό. 

«Σοι μόνω αμαρτάνομεν, αλλά και σοι μόνω λατρεύομεν...» 

ακούμε στις ευχές της γονυκλησίας, αυτή είναι η πραγματικότητα της φύσεώς μας, αλλά και αυτήν προσέλαβε και θέωσε ο Χριστός. 

Με αυτή τη φύση προστρέχουμε και παρακαλούμε για την Πεντηκοστή μας μέσα στα χρονικά όρια της ζωής μας ή ακόμη και μετά την έξοδό μας.  

πηγή:εδώ