Πανηγύρισε η Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου την εορτή της Συνάξεως των εν τη Σκήτη Βεροίας αγίων.

Την Κυριακή 17 Ιουνίου πανηγύρισε η ιερά μονή Τιμίου Προδρόμου επι τη Συνάξει πάντων των εν τη Σκήτη Βεροίας Αγίων.

Ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων τέλεσε αρχιερατική θεία λειτουργία και κήρυξε το θείο λόγο, ενώ στο τέλος της θείας λειτουργίας προχείρισε σε Αναγνώστη τον δόκιμο Γεώργιο.

Στην ομιλία του ο σεβασμιώτατος τόνισε:

««Περιπατών δε παρά την θάλασσαν της Γαλιλαίας είδεν δύο αδελφούς .. και εκάλεσεν αυτούς».

Πρώτη Κυριακή μετά την Κυριακή των Αγίων Πάντων και η Σκήτη της Βέροιας τιμά τους αγίους της. Τιμά τους οικήτορες και προστάτες της. Τιμά τα εκλεκτά τέκνα της και τους διαρκείς παρακλήτορες και φρουρούς της. Τιμά αυτούς που κατοικώντας «εν όρεσι και σπηλαίοις και ταις οπαίς της γης» απέδειξαν με τα δάκρυα και τους ιδρώτες του ασκητικού τους αγώνος ότι ο ουρανός δεν είναι μακριά, ότι ο παράδεισος ξεκινά από εδώ, ότι «η βασιλεία του Θεού εντός ημών εστί».

Απέδειξαν όμως και κάτι ακόμη, κάτι ου μας αφορά όλους, ανεξαρτήτως της εποχής και του τόπου στον οποίο ζούμε· και αυτό δεν είναι άλλο από αυτό που ακούσαμε να μας υπενθυμίζει η Εκκλησία μας με το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα: ότι, δηλαδή, απαραίτητη προϋπόθεση για να επιτύχει ο άνθρωπος τη συνάντησή του με το Θεό είναι να ακολουθήσει την κλήση που του απευθύνει.

«Περιπατών δε παρά την θάλασσαν της Γαλιλαίας είδεν δύο αδελφούς .. και εκάλεσεν αυτούς». Στην πρόσκληση του Ιησού να εγκαταλείψουν τα δίχτυα τους και να τον ακολουθήσουν απάντησαν θετικά και χωρίς κανένα δισταγμό τόσο ο Πέτρος και ο Ανδρέας, όσο και ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης. Δεν ήξεραν γιατί ακριβώς τους καλούσε ο Χριστός, αλλά δεν επιδίωξαν και να το διευκρινίσουν. Δεν ζήτησαν πίστωση χρόνου, δεν προτίμησαν να το σκεφθούν, να το συζητήσουν με την οικογένειά τους, να τακτοποιήσουν τις υποθέσεις τους και τις εκκρεμότητές τους. Η έλξη της θείας προσκλήσεως τους έκανε να αφήσουν τα πάντα και να ακολουθήσουν τον Χριστό· τους έκανε να επιλέξουν την Οδό, δηλαδή τον ίδιο τον Χριστό, που είναι «η Οδός και η Αλήθεια και η Ζωή».

Και ενώ στα μάτια του κόσμου φάνηκε ότι εγκαταλείπουν τη ζωή, στο τέλος κέρδισαν την αιώνιο ζωή.

Το ίδιο ακριβώς συνέβη, αδελφοί μου, και με τους τιμωμένους σήμερα οσίους και θεοφόρους πατέρες, τους εν τη Σκήτη της Βεροίας αθλήσαντας. Μπορεί ο Χριστός να μην τους συνάντησε «περιπατών παρά την θάλασσαν της Γαλιλαίας», αλλά τους συνάντησε στο ακρογιάλι της προσωπικής τους ζωής, γιατί η ζωή του κάθε ανθρώπου είναι σαν μια θάλασσα, που έχει και τις στιγμές της γαλήνης και τις στιγμές της τρικυμίας.

Στη θάλασσα, λοιπόν, της προσωπικής τους ζωής συναντήθηκαν οι όσιοι και θεοφόροι πατέρες μας με τον Χριστό· σε διαφορετικές εποχές ο καθένας και κάτω από εντελώς διαφορετικές συνθήκες. Άκουσαν την πρόσκλησή τους και «αφέντες άπαντα» τον ακολούθησαν στον τόπο αυτό της ησυχίας και της προσευχής για να αφιερώσουν τη ζωή τους σ Αυτόν. Και αντί της πρόσκαιρης επίγειας ζωής που του χάρισαν, στην οποία υπέμειναν καρτερικά και θαρραλέα τους πειρασμούς, τις δοκιμασίες και τις αισθητές ακόμη επιθέσεις του διαβόλου, κέρδισαν οι τιμώμενοι όσιοι την ατελεύτητη ζωή της βασιλείας των ουρανών.

Μια ανάλογη πρόσκληση απευθύνει, αδελφοί μου, ο Χριστός και στον καθένα από εμάς. Και συχνά την επαναλαμβάνει μέσα από τα ποικίλα περιστατικά της ζωής μας. Ο Χριστός συνεχίζει περιπατών παρά την θάλασσαν και της δικής μας ζωής και μας καλεί να τον ακολουθήσουμε. Μας καλεί να εγκαταλείψουμε όχι την θάλασσα αλλά τα δίκτυα που μας δένουν με τον παλαιό εαυτό μας. Μας καλεί να εγκαταλείψουμε τα βαρίδια των αδυναμιών και των παθών μας. Μας καλεί να εγκαταλείψουμε την αυτοπεποίθηση και την αυταρέσκεια, την υπεροψία και τον εγωισμό που μας παρασύρουν σε λανθασμένους δρόμους, μακριά από τον δικό του δρόμο. Μας καλεί να τον ακολουθήσουμε αδιαφορώντας για τις δυσκολίες που θα συναντήσουμε στην πορεία μας, αδιαφορώντας για τα κύματα των πειρασμών και των θλίψεων που θα κλονίζουν το σκάφος της υπάρξεώς μας και έχοντας απόλυτη εμπιστοσύνη σε Εκείνον που θα το καθοδηγεί και θα μας οδηγεί στο λιμάνι της βασιλείας του.

Ας μην αδιαφορήσουμε, αδελφοί μου, για την πρόσκληση του Χριστού. Ας την ακούσουμε και ας την αποδεχθούμε με προθυμία, ακολουθώντας το παράδειγμα των οσίων και θεοφόρων πατέων ημών των εν τη Σκήτη της Βεροίας διαλαμψάντων, και εύχομαι δια των πρεσβειών τους να αξιωθούμε όλοι να συναντήσουμε τον Χριστό και στον ουρανό».

Ος σεβασμιώτατος τόνισε ακόμη ότι και οι σύγχρονοι πατέρες της Σκήτεως, όπως ο π. Πορφύριος, ο π. Γρηγόριος και οι υπόλοιποι νεώτεροι, ακολουθούν το παράδειγμα των προκατόχων τους αποδεχόμενοι την πρόσκληση που τους απευθύνει ο Χριστός. Μία πρόσκληση που προϋποθέτει θυσίες και δυσκολίες και ταπείνωση, αλλά που οδηγεί στην θύρα της βασιλείας του Θεού.

Και απευθυνόμενος ο σεβασμιώτατος στους πιστούς που κατέκλυσαν το καθολικό της μονής τόνισε ότι όλοι μας καθημερινά δεχόμαστε πλήθος προσκλήσεων. Κάποιες από αυτές είναι από το Θεό κάποιες άλλες, ίσως οι περισσότερες, από πονηρούς ανθρώπους. Είναι ανάγκη να μπορούμε να τις διακρίνουμε, με τη βοήθεια των πνευματικών μας πατέρων, και να ανταποκρινόμαστε χωρίς να φοβόμαστε κόπους, δυσκολίες, κακουχίες, ταπεινώσεις και όλα τα ανάλογα, αλλά οπλισμένοι με πίστη και υπομονή να πορευόμαστε.