Κυριακὴ Μετὰ τὴν Χριστοῦ Γέννησιν

Σήμερα ἀκούσαμε ἀπὸ τὸν Εὐαγγελιστὴ Ματθαῖο νὰ μας διηγεῖται τὰ γεγονότα τῆς φυγῆς στὴν Αἴγυπτο καὶ τῆς σφαγῆς τῶν νηπίων.

Ὅταν ἀναχώρησαν οἱ μάγοι, ἕνας ἄγγελος, ἀπεσταλμένος ἀπὸ τὸν Θεό, ἐμφανίστηκε στὸ ὄνειρο τοῦ Ἰωσὴφ καὶ τοῦ εἶπε: «Σήκω καὶ πάρε τὸ Παιδὶ μὲ τὴν Μητέρα Του καὶ φύγετε στὴν Αἴγυπτο καὶ μείνετε ἐκεῖ, μέχρι νὰ σοῦ πῶ νὰ ἐπιστρέψῃς. Διότι ὁ Ἡρῴδης θὰ ψάξῃ νὰ βρῇ τὸ Παιδί, γιὰ νὰ Τὸ σκοτώσῃ». Ὁ Ἰωσὴφ σηκώθηκε ἀμέσως, πῆρε τὸν μικρὸ Χριστὸ μαζὶ μὲ τὴν Θεοτόκο καὶ μέσα στὴ νύχτα ἔφυγε γιὰ τὴν Αἴγυπτο. Ὁ Ἡρῴδης, ὁργισμένος ποὺ οἰ μάγοι ἐπέστρεψαν στὴν πατρίδα τους ἀπὸ ἄλλο δρόμο καὶ δὲν τὸν ἐνημέρωσαν γιὰ τὸ μέρος, ὅπου γεννήθηκε ὁ νέος Βασιλιάς, ἔδωσε διαταγὴ στοὺς στρατιῶτες του νὰ φονεύσουν ὅλα τὰ παιδιὰ ἀπὸ δύο ἐτῶν καὶ κάτω ποὺ ζοῦσαν στὴν Βηθλεὲμ καὶ τὶς γύρω περιοχές. 

Ὅταν πέθανε ὁ Ἡρῴδης, ἐμφανίστηκε καὶ πάλι ὁ ἄγγελος στὸν ὕπνο τοῦ Ἰωσὴφ καὶ τοῦ εἶπε νὰ ἐπιστρέψῃ μαζὶ μὲ τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Μητέρα Του, ἀπὸ ἄλλο ὅμως δρόμο, ὄχι στὴν Βηθλεέμ, γιατὶ στὴν περιοχὴ τῆς Ἰουδαίας βασίλευε ὁ γιὸς τοῦ Ἡρῴδη, ὁ Ἀρχέλαος. Ἔτσι ἀναχώρησε ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο γιὰ τὴν Γαλιλαία, ποὺ βρίσκεται πολὺ πιό ψηλὰ στὸν γεωγραφικὸ χάρτη καὶ ἐγκαταστάθηκε στὴν Ναζαρέτ, ὥστε νὰ ἐκπληρωθῇ ἡ προφητεία ποὺ ἔλεγε πὼς ὁ Μεσσίας θὰ ὀνομαστῇ Ναζωραῖος.

Ἀπὸ τὴν σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ ἐξάγονται σημαντικὰ συμπεράσματα. Τὸ σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ κόσμου συμπλέκεται μὲ τὴν ἀνθρώπινη κακία καὶ μέσα ἀπὸ τὰ δραματικὰ γεγονότα ἀποδεικνύεται πὼς ὁ Θεὸς εἶναι κυρίαρχος τῆς ἱστορίας καὶ τὴν κατευθύνει πρὸς τὰ ἔσχατα, ἐπιτρέποντας νὰ πραγματοποιεῖται τὸ θέλημά Του μέσα ἀπὸ διωγμούς, θλίψεις καὶ ταλαιπωρίες, τὶς ὁποῖες καὶ βιώνει ὀ Ἴδιος ἀμέσως μετὰ τὴν γέννησή Του. Ὁ Ἡρῴδης δὲν κατόρθωσε νὰ ὑποσκελίσῃ τὸν νέο Βασιλιὰ τοῦ Ἰσραήλ. Τὸ δαιμονικό του θέλημα στάθηκε ἀνίκανο νὰ ἐπικρατήσῃ τοῦ θείου θελήματος. Γίνεται κατανοητὸ πὼς τὸν πρῶτο λόγο γιὰ τὴν σωτηρία μας ἔχει ὁ Θεὸς καὶ πάντοτε τὸ θέλημά Του εἶναι σωτήριο. Ὁ περὶ αὐτοῦ νόμος λέει πὼς ὁποιαδήποτε ἐναντίωση μὲ αὐτὸ τὸ θεῖο θέλημα ὁδηγεῖ στὴν καταστροφή, στὸν θάνατο, σὲ αὐτὸ ποὺ ἔπαθε καὶ ὁ Ἡρῴδης μετὰ τὴν σφαγὴ τῶν νηπίων.

Ἡ στάση τοῦ Ἡρῴδη εἶναι ἀλαζονική, γεμάτη δόλο καὶ ὕπουλη διάθεση, κρυμμένη πίσω ἀπὸ τὸν μανδύα τῆς ταπεινότητος. Μὲ πονηριὰ προσπαθεῖ νὰ κερδίσῃ τὴν ἐμπιστοσύνη τῶν μάγων, γιὰ νὰ τοῦ ἀποκαλύψουν τὸ ἀκριβὲς σημεῖο τῆς γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ. Τὸ ἐνδιαφέρον του εἶναι ψεύτικο· ὁ φόβος μπροστὰ στὸ νέο τῆς ἐμφανίσεως ἐκείνου πού, ὅπως νομίζει, θὰ τὸν ὑποσκελίσῃ στὸ θρόνο εἶναι ἀληθινός. Αὐτὴ εἶναι ἡ στάση ἐκείνων ποὺ νομίζουν ὅτι κρατοῦν στὰ χέρια τους τὴν ἐξουσία τοῦ κόσμου, τῶν πονηρῶν δολοφόνων καὶ ὕπουλων ἐξολοθρευτῶν τῶν λαῶν μέσα ἀπὸ καταστροφικοὺς πολέμους, δῆθεν τυχαίους ἢ δῆθεν ἀναπόφευκτους, ἐντούτοις καλῶς προσχεδιασμένους ἀπὸ τοὺς ἰδίους καὶ ἐκτελεσθέντας ἀπὸ τὰ ἀνόητα καὶ ξεπουλημένα ὄργανά τους. Ὅσοι στέκονται ἐμπόδιο στὰ ἀλαζονικά τους σχέδια πρέπει κατὰ διαταγή τους νὰ ἐξολοθρεύωνται, ὅπως τὰ νήπια τῆς Βηθλεέμ.

Στὸν ἀντίποδα ἡ στάση τοῦ Ἰωσήφ, τοῦ πιστοῦ Ἰσραηλίτη ποὺ ὑπακούει δίχως ἀναστολὲς καὶ καθυστερήσεις, δίχως ἀμφιβολίες γιὰ τὴν ἐξωκόσμια ἀγγελικὴ φωνή, εἶναι μία πρόκληση γιὰ τὸν σύγχρονο τρομοκρατημένο καὶ φοβισμένο γιὰ τὸ μέλλον τοῦ κόσμου ἄνθρωπο τῆς ἀπιστίας καὶ ἀμφιβολίας στὴν θεία Πρόνοια. Ὁ Ἰωσὴφ δὲν φεύγει ἀπὸ τὴν Βηθλεὲμ ἐξαιτίας τοῦ φόβου· φεύγει ἀπὸ ὑπακοή. Γίνεται συνειδητὰ συνεργὸς τοῦ θεϊκοῦ σχεδίου. Θὰ μποροῦσε νὰ μαζέψῃ μὲ ἡσυχία τὰ πράγματά του τὴν ἑπόμενη μέρα, ἀφοῦ τὸ ὄνειρο ἦταν ἀπὸ μόνο του μία τρανὴ ἀπόδειξη πὼς ὁ Θεὸς προστάτευε τὸν μικρὸ Ἰησοῦ καὶ δὲν θὰ ἐπέτρεπε μὲ κανένα τρόπο νὰ Τὸν σκοτώσουν.

Ὁ Ἡρῴδης ὁργάνωσε ἕνα μάταιο σχέδιο, γιὰ τὴν ἐκτέλεση τοῦ ὁποίου σφαγιάστηκαν ἀθῷα θύματα. Οἱ ἐπίγονοί του στὸν θρόνο τῆς ἀλαζονείας, ὅσο κι ἂν προσπάθησαν μὲ διωγμούς, μαρτύρια ἢ καὶ κολακεῖες, νὰ κάμψουν τὸ φρόνημα τῶν χριστιανῶν, ἀπέτυχαν παταγωδῶς. Καὶ ὅσοι συνεχίζουν τὸ ἴδιο σχέδιο, οἱ σύγχρονοι Ἡρῴδεις τῆς παγκοσμιοποίησης, θὰ ἔχουν τὴν ἴδια τύχη μὲ τοὺς ὅλους τοὺς παραπάνω προκατόχους τους, γιατὶ ὁ Χριστὸς μὲ τὴν Γέννησή Του «καθεῖλε δυνάστας ἀπὸ θρόνων», παραμένοντας Βασιλεὺς τῶν αἰώνων καὶ Παντοκράτωρ.

          Ἀδελφοί μου! Προσέχετε μὴν σᾶς ξεγελάσῃ κανείς, ἀνατρέφοντας μέσα σας φροῦδες καὶ ψεύτικες ἐλπίδες γιὰ ἕνα νέο κόσμο καὶ μία καινούρια ἐποχή. Ὁ νέος κόσμος ἀνέτειλε πρὶν ἀπὸ δύο χιλιάδες δώδεκα χρόνια μέσα σὲ μία φτωχικὴ φάτνη. Ἂς στρέψουμε τὸ νοῦ μας σὲ αὐτὴν τὴν ἀνατολή, γιὰ νὰ δοῦμε τὸν καινούριο κόσμο μέσα στὸ φῶς τοῦ ἀνατείλαντος Ἡλίου τῆς δικαιοσύνης, τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

π.Στυλιανός Μακρής