Άνθρωποι και Κτίση συμπορευόμαστε εις την Αιωνιότητα!

Η Εκκλησία είναι ο Χριστός παρατεινόμενος εις τους αιώνας. Η "στρατευομένη Εκκλησία" είναι το αδιάσπαστο σώμα των εν Χριστώ ανθρώπων που ζουν και κινούνται (τουλάχιστον προσπαθούν εν ταπεινώση και μετανοία) μέσα στον χωροχρόνο θεοπρεπώς.

Όλοι οι άνθρωποι από την σύλληψή τους είναι ενωμένοι με όλη την Κτίση. Κάθε πράξη, κάθε λόγος ή λογισμός επηρεάζει όχι μόνο την ατομική ζωή του καθενός αλλά συμπαρασύρει μυστικώς όλη την Δημιουργία. 

«Λογίζομαι γὰρ ὅτι οὐκ ἄξια τὰ παθήματα τοῦ νῦν καιροῦ πρὸς τὴν μέλλουσαν δόξαν ἀποκαλυφθῆναι εἰς ἡμᾶς. Η γὰρ ἀποκαραδοκία τῆς κτίσεως τὴν ἀποκάλυψιν τῶν υἱῶν τοῦ Θεοῦ ἀπεκδέχεται. τῇ γὰρ ματαιότητι ἡ κτίσις ὑπετάγη, οὐχ ἑκοῦσα, ἀλλὰ διὰ τὸν ὑποτάξαντα, ἐπ’ ἐλπίδι ὅτι καὶ αὐτὴ ἡ κτίσις ἐλευθερωθήσεται ἀπὸ τῆς δουλείας τῆς φθορᾶς εἰς τὴν ἐλευθερίαν τῆς δόξης τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ. Οἴδαμεν γὰρ ὅτι πᾶσα ἡ κτίσις συστενάζει καὶ συνωδίνει ἄχρι τοῦ νῦν·…» (Ρωμ. 8. 18-22)

Όπως δεν υπάρχει Σωτηρία ατομική, έτσι δεν υπάρχει και ατομική Απώλεια. Οι άνθρωποι με κάθε τους κίνηση μέσα στον χωροχρόνο επηρεάζουν είτε θετικά είτε αρνητικά τον γύρω κόσμο τους.

Ο άνθρωπος αγιαζόμενος ο ίδιος εν Χριστώ, αγιάζει και την κτίση γύρω του, ο άνθρωπος ζώντας εγωιστικά μακράν του Θεού συμπαρασύρει και την κτίση γύρω του στην πτώση, στην διαστροφή και στην κακία.

Όλοι μας είμαστε υπόλογοι για όλη την δημιουργία. Αυτή είναι η σκέψη και η ευθύνη που πρέπει πάντοτε να υπάρχει στο νου κάθε χριστιανού, κάθε ανθρώπου ο οποίος έχει το αυτεξούσιο και τον νου να μπορεί να πράττει και να ενεργεί όχι μόνο με το ένστικτο αλλά και με την λογική ή ακόμα και με την πίστη και την ελπίδα.

Η Κτίση συμπαρασύρθηκε από τον άνθρωπο(Αδάμ-Εύα) στην πτώση, με την ενανθρώπηση του Υιού και Λόγου του Θεού η Κτίση ανακαινίστηκε, κατά την Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου Ιησού Χριστού η Κτίση θα «χριστοποιηθεί», θα φθάσει δηλαδή στην τελειότητα. Η Κτίση δεν θα μηδενιστεί μετά την Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου, αλλά θα αλλάξει... θα πάρει ένα νόημα βαθύτερο, θα γίνει και αυτή στον υπέρτατο βαθμό κοινωνός της Αλήθειας και της εν Χριστώ ενότητος.

Ο πολιτισμός, η τεχνολογική πρόοδος, η επιστήμη, οι δομές της κοινωνίας είναι πράγματα πεπερασμένα που ανήκου σε ένα σκιώδη παρελθόν (και υπαρκτά μόνο μέσα στην φθαρτή κτιστή πραγματικότητα) σε σχέση με το Αιώνιο Παρών της Βασιλείας Του (μετά το πέρας της Ιστορίας).

Βεβαίως ο άνθρωπος στην προ θανάτου περίοδο της ζωής του δημιουργεί τις συνθήκες για την μετά θάνατον ζωή του. Δεν πρέπει όμως να θεωρούμε την Σωτηρία μας ως ένα ατομικό γεγονός το οποίο έχει αντίκτυπο μόνο στον εαυτό μας. Η Σωτηρία είναι: η ενότητα-κοινωνία εν Χριστώ.

Καθώς όλοι μας θα περάσουμε την πύλη του θανάτου (και ειδικά μετά την Δευτ. Παρουσία) θα εισέλθουμε μέσα σε ένα πρωτόγνωρο βίωμα της εν Χριστώ ενότητας, το οποίο είτε θα μας ευφραίνει και θα μας ειρηνεύει, είτε θα μας ελέγχει και θα μας βασανίζει.

Η Αλήθεια αδελφοί μου είναι Μοναδική, όλες οι άλλες εκδοχές της είναι απλά αναλήθειες. Και η Αλήθεια είναι ο Χριστός.

Ο Θεός μας έχει όνομα…είναι ο Ων (δηλαδή: Αυτός που είναι) , όσο περιγραπτός είναι, άλλο τόσο απερίγραπτος είναι , όσο προσιτός είναι άλλο τόσο απρόσιτος είναι.

Το σίγουρο όμως είναι ότι με την ενανθρώπησή Του ο Θεός ενσάρκωσε την Αλήθεια. Και η Αλήθεια είναι ο Χριστός, η Αλήθεια είναι η Αγάπη, η Αλήθεια είναι αυτό που βίωσαν και βιώνουν οι Όσιοι, οι Μάρτυρες, οι Άγιοι…αυτό που εκπλήσσει συνεχώς τις Επουράνιες Δυνάμεις.

Η Αλήθεια δεν έχει ανάγκη από εμάς…εμείς έχουμε ανάγκη να ζήσουμε με την Αλήθεια-για την Αλήθεια, δηλαδή τον Χριστό.

Όσο οι άνθρωποι αρνούνται να δούνε την Αλήθεια και να την αποδεχτούν τόσο θα βυθίζονται μέσα στο σκοτάδι του ψεύδους συντροφιά με τους ομοιοπαθείς τους δαίμονες.

Ο Θεάνθρωπος Χριστός με την ενανθρώπησή του ανακαίνισε την Κτίση και μας έδωσε την δυνατότητα να βιώσουμε την Αλήθεια και την Αγάπη στον υπέρτατο βαθμό μέσω της εν Χριστώ κοινωνίας μας με όλη την Κτίση.

Άνθρωποι και Κτίση συμπορευόμαστε εις την Αιωνιότητα.

Η Αρχή της νέας αυτής πορείας ήρθε με την ενανθρώπηση του Λόγου του Θεού…και τέλος δεν θα υπάρξει... μόνο μία Ατέλεστη Τελειότητα.

Αρχιμανδρίτης Παύλος Παπαδόπουλος