Ετήσιο μνημόσυνο στη Νάουσα για τον μακαριστό επίσκοπο Νικοπόλεως κυρό Πέτρο (Πατριαρχείου Αλεξανδρείας).

Την Κυριακή 13 Ιανουαρίου ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε στον ιερό ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Νάουσας και τέλεσε το ετήσιο μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως του μακαριστού επισκόπου Νικοπόλεως κυρού Πέτρου, ο οποίος κατήγετο, εκοιμήθη και ετάφη στη Νάουσα.

Στο κήρυγμά του ο σεβασμιώτατος τόνισε: ««Και τους καθημένοις εν χώρα και σκιά θανάτου φως ανέτειλεν αυτής».

Τα λόγια του Προφ. Ησαΐα επαναλαμβάνει στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα της Κυριακής μετά τα Φώτα ο ευαγγελιστής Ματθαίος.

Προαναγγέλλει την έλευση του Χριστού, που είναι το φως του κόσμου, στη γη. Προαναγγέλλει την γέννηση του Χριστού μεταξύ των ανθρώπων.

Δεν είναι όμως η γη που είναι χώρα θανάτου. Είναι οι άνθρωποι που ζουν σ αυτήν, «καθήμενοι εν χώρα και σκιά θανάτου». Γιατί το θάνατο και το σκοτάδι το έχουν εισαγάγει οι ίδιοι στη γη και στον κόσμο. Το έχει εισαγάγει η αμαρτία των πρωτοπλάστων.

Ο Θεός δημιούργησε τη γη «καλή λίαν». Τη δημιούργησε γεμάτη φως, το φως της παρουσίας του, για χάρη των ανθρώπων που έπλασε. Όμως η παρακοή των πρωτοπλάστων έβγαλε το Θεό από τη ζωή τους και κατά συνέπεια και από τη γη και τον κόσμο. Η εκδίωξή τους από τον παράδεισο, συνέπεια και αυτή της πτώσεως των πρωτοπλάστων, έδιωξε το φως του Χριστού από τη γη και τη ζωή των ανθρώπων.

Γι αυτό και δικαιολογημένα τους χαρακτηρίζει ο προφήτης Ησαΐας «εν χώρα και σκιά θανάτου καθημένους» και προαναγγέλλει την επιστροφή του φωτός, την επιστροφή δηλαδή του Θεού στη ζωή των ανθρώπων με την έλευση του Χριστού στη γη και την παρουσία του στον κόσμο.

Αυτό το φως συμβολίζει το άστρο που «έστη» επάνω από το σπήλαιο της Βηθλεέμ. Αυτό το φως που καταυγάζει τις ψυχές των ανθρώπων προμηνύει και η εμφάνιση του Θεού Πατρός στα ρείθρα του Ιορδάνου κατά την βάπτιση του Χριστού, που εορτάσαμ πριν λίγες ημέρες.

Και αυτό το θείο φως που ήρθε στη γη με την εναθρώπιση του Κυρίου δεν εξαφανίστηκε με την Ανάσταση και την Ανάληψή του. Δεν εξέλειπε στο πέρασμα των αιώνων. Δεν αλλοιώθηκε και δεν συσκοτίσθηκε από τα κοσμικά γεγονότα ή από άλλα φώτα που προσπάθησαν να το αντικαταστήσουν.

Υπάρχει. Παραμένει και φωτίζει όλους τους ανθρώπους που το αποδέχονται και το αναζητούν. Παραμένει και φωτίζει τη ζωή όλων εκείνων που δεν επιμένουν να ζουν «εν χώρα και σκιά θανάτου», αλλά αναζητούν τη διέξοδο, αναζητούν το φώς.

Υπάρχει και φωτίζει τους ανθρώπους. Και εκείνους ακόμη που αμφιβάλλουν για την παρουσία του. Και εκείνους που αμφισβητούν την ενέργειά του. Για να κατανοήσουν το δικό τους σκότος, το σκότος της άγνοιας, της ασωτίας, της απιστίας, της αμαρτίας.

Υπάρχει και φωτίζει τον κόσμο και τους ανθρώπους μέσα στην Εκκλησία. Γιατί η Εκκλησία μας είναι αυτή που διαφυλάττει το φως του Χριστού άσβεστο και το διαδίδει στον κόσμο.

Το διαφυλάττει μέσω των αποστόλων, των πατέρων και των αγίων της που το διέσωσαν ακέραιο και αμείωτο με την ζωή και τον λόγο τους. Και το διαθέτει σε όλους.

Η Εκκλησία μας μας προσφέρει το φως του Χριστού με τα μυστήριά της, με τα ιερά βιβλία της, με τον λόγο των ιερέων και των κηρύκων της, με κάθε ευκαιρία πνευματικής τροφοδοσίας που μας προσφέρει. Μας προσφέρει το φως του Χριστού με τη ζωή και τα θαύματα των αγίων της, αλλά και με τη ζωή των πιστών μελών της, που φωτίζουν ως λύχνος «επί την λυχνίαν» τη ζωή και των υπολοίπων ανθρώπων.

Το φως της, που είναι φως Χριστού, δεν είναι δυνατόν να συσκοτισθεί με τίποτε. Εάν δεν το βλέπουμε, σημαίνει ότι εμείς δεν βλέπουμε. Σημαίνει ότι το σκοτάδι μέσα στο οποίο ζούμε έχει κλείσει τα μάτια μας και δεν είμαστε σε θέση να δούμε.

Αλλά ακόμη και σ’ αυτήν την περίπτωση έχουμε, αδελφοί μου, ελπίδα. Αρκεί να θελήσουμε και να αποφασίσουμε να πλησιάσουμε τον Χριστό. Και Εκείνος με το φως του μπορεί να μας κάνει να δούμε και πάλι, όπως το έκανε με τον εκ γενετής τυφλό που θεράπευσε· όπως το έκανε με τον πρώην διώκτη του και μετέπειτα πρωτοκορυφαίο απόστολό του, τον μέγα Παύλο.

Αδελφοί μου, όπως η φυσική ζωή χωρίς το φως είναι αδύνατη, όπως η έλλειψη του φυσικού φωτός οδηγεί την κάθε είδους ζωή στον θάνατο, έτσι δεν υπάρχει και πνευματική ζωή χωρίς το φως του Χριστού.

Η πνευματική ζωή είναι βασικό συστατικό στοιχείο της ζωής μας, γιατί ο άνθρωπος αποτελείται από σώμα και πνέυμα, από σώμα και ψυχή. Και εάν, επομένως, δεν έχει πνευματική ζωή, εάν δεν ζει μέσα στο φως του Χριστού, εάν δεν ζει μέσα στην παρουσία του Χριστού, που είναι το φως, δεν μπορεί να ζει. Ζει «εν χώρα και σκιά θανάτου», και ισχύει γι αυτόν ο λόγος του βιβλίου της Αποκαλύψεως «όνομα έχεις ότι ζης, και νεκρός εί».

Αντίθετα, όσοι ζουν κατά την επίγεια ζωή τους μέσα στο φως του Χριστού, αυτοί ζουν και μετά τον φυσικό τους θάνατο, ζουν μέσα στο φως του Χριστού αιωνίως.

Αδελφοί μου, έχοντας εορτάσει και φέτος τη μεγάλη εορτή των Φώτων και έχοντας αισθανθεί ιδιαίτερα αυτές τις ημέρες το φως του Χριστού να κατακλύζει τη ζωή της Εκκλησίας μας, ας αποφασίσουμε και εμείς να το θέσουμε περισσότερο στο επίκεντρο της ζωής μας. Ας θελήσουμε να το αφήσουμε να δράσει ευεργετικά στη ζωή μας και στην ψυχή μας και να φωτίσει το σκότος μέσα μας και γύρω μας, ώστε να μπορούμε και εμείς να περιπατούμε «ως τέκνα φωτός» και να το μεταδίδουμε με τη ζωή μας σε όσους το αναζητούν».

Ο σεβασμιώτατος δεν παρέλειψε να αναφερεθεί και στην προσωπικότητα του μακαριστού επισκόπου Νικοπόλεως κυρού Πέτρου και στη μεγάλη πορεία της ζωής και διακονίας του σε όλο τόν κόσμο.