Κυριακὴ Η΄ Ματθαίου:Χωρίς Χριστό εξασθενεί και πεθαίνει η ψυχή και το σώμα.

Τὸν θαυμαστὸ χορτασμὸ τῶν πέντε χιλιάδων μᾶς περιγράφει σήμερα ὀ Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος. Πέντε χιλιάδες ἄνδρες, δίχως νὰ ὑπολογίζονται τὰ γυναικόπαιδα, σήμερα χορταίνουν τὸν ἐπίγειο ἄρτο καὶ γεύονται στὴν γλυκύτητα τῆς φιλανθρωπίας τοῦ Ἐπουρανίου Ἄρτου, τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Χιλιάδες ἄνθρωποι ἀπὸ τὶς γύρω πόλεις ἀκολουθοῦν τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ σὲ μία ἐρημικὴ τοποθεσία, περιμένοντας νὰ χορτάσουν ἀπὸ τὰ θεῖα λόγια Του, ἀναμένοντας μὲ ἐλπίδα τὰ θαυμαστὰ σημεῖα, τὰ ὁποῖα κανεὶς ἕως τότε δὲν εἶχε ἐπιτελέσει. Ὅλος αὐτὸς ὁ κόσμος, ἐντυπωσιασμένος ἀπὸ τὰ λόγια καὶ τὰ ἔργα τοῦ Ναζωραίου Διδασκάλου, δὲν χάνει τὴν εὐκαιρία νὰ Τὸν δῆ καὶ νὰ Τὸν ἀκούσῃ ἀπὸ κοντά. Πεινασμένος γιὰ θαῦμα καὶ διψασμένος γιὰ διδασκαλία, ἀδιαφορεῖ γιὰ τὴν πεζοπορία. Κι ἔρχεται ἡ στιγμὴ ποὺ χορταίνει καὶ ξεδιψᾶ. Μὰ ὁ Χριστὸς δὲν χορταίνει μόνον τὴν ψυχή τους· χορταίνει καὶ τὸ σῶμα τους. Ἐπιτελεῖ τὸ θαῦμα, διότι εἶναι χορηγὸς ἀγαθῶν, πνευματικῶν καὶ ὑλικῶν. Πολλαπλασιάζει τὰ πέντε ψωμιὰ καὶ τὰ δύο ψάρια, γιὰ νὰ ἱκανοποιήσῃ τὴν σωματική τους πεῖνα· περισσεύουν μάλιστα καὶ δώδεκα γεμάτα κοφίνια.

Ὁ Χριστός μας, ἀγαπητοί μου, εἶναι πλούσιος καὶ πλουσιοπάροχα μοιράζει τὶς εὐλογίες Του. Δὲν εἶναι φειδωλὸς στὶς δωρεές Του. Δίνει παραπάνω ἀπ’ ὅσα χρειαζόμαστε, γιατὶ θέλει νὰ μᾶς φανερώσῃ τὸ μέγεθος τῆς φιλανθρωπίας Του καὶ παράλληλα νὰ μᾶς ὑποδείξῃ νὰ ἀσκοῦμε κι ἐμεῖς τὴν φιλανθρωπία χωρὶς δισταγμό, φειδωλότητα καὶ τσιγκουνιά.

Ἕνας τύπος τῆς θείας λειτουργίας εἶναι τὸ σημερινὸ θαῦμα. Μέσα στὸ μεγάλο μυστήριο ὁ Ἄρτος τῆς Ζωῆς μελίζεται καὶ διαμερίζεται, χωρὶς νὰ δαπανᾶται, χωρὶς νὰ τελειώνῃ. Δίνεται πρὸς βρῶσιν καὶ σωτηρίαν στὰ ἑκατομμύρια τῶν πιστῶν, ποὺ χαίρονται νὰ ἑνώνονται μαζί Του. Αὐτοὶ ποὺ λιμοκτονοῦν ἐξαιτίας τῶν ἁμαρτιῶν τους, βρίσκουν στὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ τὴν τροφὴ ποὺ χορτάζει τὴν πεινασμένη ψυχὴ καὶ τὸ πεινασμένο γιὰ ἁγιασμὸ σῶμα. Κομματιάζει ὁ Χριστὸς σήμερα τὰ πέντε ψωμιὰ καὶ περισσεύουν δώδεκα κοφίνια, γιατὶ καὶ στὴ λειτουργία ὀ Ἴδιος κομματιάζεται ἐπάνω στὴν Ἁγία Τράπεζα καὶ ἐντούτοις παραμένει ἀδιαίρετος καὶ ἀδαπάνητος. Περισσεύει γιὰ ὅλη τὴν ἀνθρωπότητα, διότι ὁ Χριστὸς δὲν διαιρεῖται. Βρίσκεται ὁλόκληρος σὲ κάθε μερίδα τοῦ ἁγιασμένου ἄρτου, διότι δίνεται ὁλοκληρωτικὰ στὸν καθένα μας καὶ δὲν τσιγκουνεύεται νὰ χαρίσῃ ὅλον Του τὸν Ἑαυτό, διότι εἶναι ἄφθαρτος καὶ ἀληθινός, διότι ἡ σωτηρία μας δὲν γίνεται ἀποπασματικά, διότι τὸ κομματιασμένο ἀπὸ τὴν ἁμαρτία ἀνθρώπινο πρόσωπο δὲν ἑνοποιεῖται ἁπὸ ἕνα διασπασμένο καὶ διαιρεμένο Σωτῆρα. Βρίσκεται ὁλόκληρος σὲ κάθε μερίδα τοῦ ἁγιασμένου ἄρτου, διότι τὸ ἀναστημένο Του Σῶμα εἶναι ὑπερβατικὸ τοῦ χρόνου καὶ ἀκέραιο, ἐνῶ ὁ χρόνος μερίζει καὶ κομματιάζει τὴν ἀνθρώπινη φύση.

Χωρὶς τροφὴ τὸ σῶμα μας ἐξασθενεῖ καὶ πεθαίνει. Χωρὶς Χριστὸ ἐξασθενοῦν καὶ πεθαίνουν πνευματικὰ καὶ ἡ ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα μας. Ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ Ἄρτος τῆς Ζωῆς, εἶναι ὁ ΙΧΘΥΣ, εἶναι τὸ «ὕδωρ τὸ ζῶν», τὸ  ζωντανὸ νερὸ ποὺ ἀναβλύζει στὶς καρδιὲς καὶ τὶς ξεδιψᾶ. Κι ἔρχεται σὲ ἕνα πεινασμένο κόσμο νὰ προσφερθῇ «πρὸς βρῶσιν καὶ πόσιν καὶ τέρψιν». Αὐτὴν τὴν ὥρα κάποιοι συνάνθρωποί μας πεθαίνουν ἀπὸ ἀσιτία. Καὶ σίγουρα περισσότεροι πεθαίνουν ἀπὸ πνευματικὴ πεῖνα, γιατὶ δὲν ἔχουν ἀντιληφθεῖ ποιά εἶναι ἡ τροφὴ ποὺ χαρίζει τὴν ἀθανασία. Κανεὶς δὲν τρώει μιὰ φορὰ τὸν χρόνο, γιὰ νὰ ζήσῃ, ἀλλὰ καθημερινῶς, ἂν ἔχῃ βεβαίως αὐτὴν τὴν πολυτέλεια. Γι’ αὐτὸ καὶ ὅποιος ἐπιθυμεῖ νὰ ζήσῃ πραγματικά, θὰ πρέπῃ καθημερινῶς νὰ τρώῃ «τὸν Ἄρτον τῆς Ζωῆς τὸν ἐπιούσιον».

Μεγάλο τὸ σημερινὸ θαῦμα. Ἀλλ’ ἀκόμη μεγαλύτερο τὸ θαῦμα ποὺ τελεῖται στὶς ὀρθόδοξες ἐκκλησίας. Διότι στὸ πρῶτο μοιράστηκε «βρῶσις ἀπολλυμένη», ἐνῷ στὸ δεύτερο μοιράζεται «βρῶσις ἡ μένουσα εἰς ζωὴν αἰώνιον». Μεγάλο τὸ πλῆθος ποὺ μᾶς περιγράφει ὁ Εὐαγγελιστής· ἀκόμη μεγαλύτερο ὁμως τὸ πλῆθος τὸ χορτασμένο σὲ Χριστό.

Στὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Ἰωάννη ὁ Κύριος μᾶς διαβεβαιώνει πὼς «ὁ ἐρχόμενος πρός Με οὐ μὴ πεινάσῃ καὶ ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ μὴ διψήσῃ πώποτε». Ὁ Χριστὸς μᾶς προσκαλεῖ ὅλους σὲ ἕνα χορταστικὸ δεῖπνο, στὸ μυστικὸ δεῖπνο, ὅπου συνδαιτημόνες δὲν εἶναι οἱ μαθητές Του, ἀλλὰ ὅλοι ἐμεῖς ποὺ σήμερα ἤρθαμε σὲ τοῦτο τὸ Ναό. Ἐκεῖνος εἶναι ποὺ μᾶς σερβίρει κι Ἐκεῖνος εἶναι ποὺ σερβίρεται. Τὸ τραπέζι Του εἶναι πάντα γεμάτο.  «Τρυφήσατε πάντες· μηδεὶς ἐξέλθοι πεινῶν». Σὲ λίγες στιγμὲς θὰ ξεκινήσῃ καὶ πάλι ἕνα μεγάλο φαγοπότι. «Γεύσασθε καὶ ἴδετε ὅτι χρηστὸς ὁ Κύριος». Δοκιμάστε, ἀδελφοί μου, τὸν πιό νόστιμο ἄρτο καὶ τὸ πιό γλυκὸ κρασί. Προσέλθετε μὲ φόβο Θεοῦ, πίστη καὶ ἀγάπη, γιὰ νὰ γευθῆτε Σῶμα καὶ Αἷμα Χριστοῦ, νὰ ἑνωθῆτε μαζί Του, νὰ Τὸν κοινωνήσετε καὶ νὰ Σᾶς κοινωνήσῃ, νὰ κοινωνήσετε ὁ ἕνας τὴ ζωὴ τοῦ ἄλλου, νὰ ζήσετε τὴν κοινὴ ζωὴ τοῦ ποτηρίου ποὺ παρέχει ἀθανασία, ἀληθινὴ χαρὰ καὶ παντοτινὴ εὐφροσύνη.

π. Στυλιανός Μακρής