Κυριακὴ ΣΤ΄ Ματθαίου:Υπέροχες συμβουλές (αποστολικό ανάγνωσμα).

Σήμερα θὰ μεταλάβουμε ἀπὸ τὸ φῶς τῆς πρὸς Ῥωμαίους ἐπιστολῆς τοῦ Ἀποστόλου Πάυλου. Ἀκούσαμε πολλὲς συμβουλὲς τοῦ ἱδρυτοῦ τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, καθὼς μᾶς λέγει ὅτι ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ μᾶς ἔδωσε ποικιλία πνευματικῶν χαρισμάτων, τὰ ὁποῖα ὀφείλουμε νὰ διαχειριζόμαστε μὲ συνείδηση ἐκκλησιαστική. Ὁ ἑρμηνευτὴς τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ νὰ κηρύττῃ ἀνάλογα μὲ τὴν πίστη του, ὅποιος ἔχει τὸ χάρισμα τῆς διακονίας νὰ προσφέρῃ τὶς ὑπηρεσίες του στὴν Ἐκκλησία, αὐτὸς ποὺ μπορεῖ νὰ στηρίζῃ τοὺς πιστοὺς νὰ τὸ κάνῃ μὲ ἀγάπη, αὐτὸς ποὺ μοιράζει τὰ ἀγαθά του νὰ τὸ κάνῃ μὲ ἁπλότητα, αὐτὸς ποὺ προΐσταται τοῦ πνευματικοῦ καὶ ἐκκλησιαστικοῦ ἔργου νὰ δείχνῃ ζῆλο, κι αὐτὸς ποὺ ἀσχολεῖται μὲ τὴν φιλανθρωπία νὰ ἔχῃ καλοσύνη.

Καὶ συνεχίζει, συμβουλεύοντάς μας νὰ ἔχουμε ἀνυπόκριτη ἀγάπη, ὅπως ἀνυπόκριτη καὶ ἀληθινὴ εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν ἁγίων μας, νὰ ἀποστρεφώμεθα τὸ κακὸ καὶ νὰ προσκολλώμεθα στὸ ἀγαθό. Νὰ ἀποδεικνύουμε τὴν φιλαδελφία μας μέσα ἀπὸ τὴν τὴν φιλοστοργία καὶ νὰ συναγωνιζόμαστε γιὰ τὸ ποιός θὰ δείξῃ περισσότερη ἐκτίμηση στὸν ἄλλον. Νὰ μὴν εἴμαστε τεμπέληδες, ἀλλὰ νὰ ἔχουμε ζέση πνευματικὴ καὶ ζῆλο φλογερό, ὑπηρετοῦντες τὸν Κύριο. Νὰ χαιρόμαστε μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι ὁ Χριστὸς ἐλεεῖ καὶ σῴζει, ἔχοντας πάντοτε ὑπ’ ὄψιν ὅτι στὸν κόσμο θὰ ἔχουμε θλίψεις, ἀλλὰ καὶ ὅτι οἱ θλίψεις αὐτὲς ξεπερνῶνται μὲ τὴν ἐν Χριστῶ ὑπομονή.

Μᾶς συμβουλεύει ἀκόμη νὰ ἐπιμένουμε στὴν προσευχή, διότι ὁ Κύριος μᾶς ἀκούει, ὅπως ἀκούει ὁ πατέρας τὸ παιδί του νὰ τοῦ ζητᾷ νὰ ἱκανοποιήσῃ τὰ αἰτήματά του καὶ στὶς ἐπίμονες παρακλήσεις τοῦ κάνει τὸ χατήρι. Νὰ συμμετέχουμε στὶς ἀνάγκες τῶν ἄλλων χριστιανῶν, ἀποδεικνύοντας ἔτσι ὅτι εἴμαστε ἕνα σῶμα μὲ πολλὰ μέλη. Νὰ τιμοῦμε τὴν φιλοξενία καὶ νὰ εὐλογοῦμε αὐτοὺς ποὺ μᾶς ἀδικοῦν καὶ διώκουν. Ἰδιαιτέρως μᾶς συμβουλεύει νὰ μὴν ἐξαπολύουμε κατάρες καὶ εὐχὲς ποὺ συνευδοκοῦν στὸ κακὸ τῶν συνανθρώπων μας, ἀλλὰ πάντοτε νὰ εὐλογοῦμε, ὥστε νὰ παραμένῃ καὶ σ’ ἐμᾶς ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ.

Ὑπέροχες συμβουλές, ἀγαπητοί μου! Ἀνεκτίμητες σὲ μία ἐποχή, ὅπου ὁ ἀτομισμὸς καὶ ἡ κακία τῶν ἀνθρώπων κυριαρχοῦν καὶ προστατεύονται, ἡ δὲ ἀγάπη «ψύχεται». Σὰν νὰ τὶς ἔγραψε γιὰ τὶς μέρες μας ὁ Ἀπόστολος αὐτὲς τὶς χρυσὲς συμβουλές. Καὶ ξέρετε γιατί; Διότι ὅσα μᾶς λέγει σύσκολα τὰ βρίσκουμε στὶς μέρες μας. Ἡ ἀγάπη μας εἶναι ὑποκριτική, δὲν ἀποστρεφώμεθα τὸ κακό, μισοῦμε τὸ ἀγαθό, οἱ πράξεις μας εἶναι πονηρές, ἐπιδιώκουμε τὸ ἀτομικό μας συμφέρον, ζηλεύουμε τὴν προκοπὴ τοῦ ἄλλου καὶ χαιρόμαστε τὶς ἀποτυχίες του. Συναγωνιζόμαστε ποιός θὰ προσβάλῃ τὸν ἄλλον περισσότερο, εἴμαστε ὀκνηροί, τεμπέληδες πνευματικῶς, ἀδιάφοροι γιὰ τὸ καλὸ καὶ τὴν προκοπὴ τῆς Ἐκκλησίας, χαλαροί, χλιαροί, χωρὶς ζέση, χωρὶς ζωντανὴ καὶ φλογερὴ πίστη, ἀμφιβάλλουμε γιὰ τὸν Χριστό, Τὸν ἐπικαλούμαστε τυπικά, τὸν ὑπηρετοῦμε τυπολατρικά. Γίναμε ἀπέλπιδες, δὲν ἀντέχουμε τὶς θλίψεις, μεταστρέψαμε τὴν σατανοκίνητη καὶ κολάζουσα αὐτοκτονία σὲ ἡρωϊσμό, καὶ τὴν ὑπομονὴ τοῦ Χριστοῦ τὴν πετάξαμε στὰ σκουπίδια. Γιὰ προσευχὴ οὔτε λόγος, γιατὶ δὲν ὑπάρχει, λέμε, χρόνος! Ἡ τηλεόραση μᾶς ἄνοιξε τὰ μάτια καὶ μᾶς ἔκλεισε τὴν καρδιά. Τὰ σήριαλ μᾶς ἀποβλάκωσαν, ἀλλὰ θεωροῦμε βλάκα ὅποιον προσεύχεται στὸν ζωντανὸ Θεό. Στηρίζουμε στὴ δύσκολη αὐτὴ περίοδο ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, τοὐλάχιστον αὐτὸ μᾶς ἔχει ἀπομείνει. Κατάρες ἐξαπολύουμε γι’ αὐτοὺς ποὺ μᾶς ἔφεραν σὲ αὐτὸ τὸ χάλι, ἀλλὰ ἀγνοοῦμε πώς, ὅταν εὐλογοῦμε, ὁ Χριστὸς παίρνει τὸ χάλι μας καὶ μᾶς τὸ κάνει στρωμένο χαλὶ γιὰ τὸν Παράδεισο.

Εἶναι ὑπέροχες καὶ πολὺ διδακτικὲς οἱ ἐπιστολὲς τοῦ δικοῦ μας Ἀποστόλου, τοῦ Παύλου μας, ἀδελφοί μου. Νομίζετε τυχαία συγκίνησαν τότε τὸν εἰδωλολατρικὸ κόσμο καὶ τὸν μετέστρεψαν στὸν χριστιανισμό; Ἀλλὰ καὶ ἡ δική μας ἐποχὴ εἶναι ἄραγε λιγότερο εἰδωλολατρικὴ ἀπὸ τότε; Τί νομίζετε; Ποιά εἶναι πιό ἀντίχριστη ἐποχή; Ποιά εἶναι πιό πονηρή; Μέσα μας γνωρίζουμε τὶς ἀπαντήσεις, τὶς βλέπουμε καὶ ἔξω ἀπὸ μᾶς.

Ἔχουμε δύσκολο ἀγώνα· νὰ παλέψουμε στὴν ἀρένα τῆς συνειδήσεως μὲ θηρία πάθη, νὰ καταισχύνουμε τὴν αὐτοκράτειρα πονηρία τῶν ἡμερῶν, καθὼς «αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσιν», ἀλλὰ καὶ νὰ ὁμολογήσουμε Αὐτὸν ποὺ νίκησε τὸν κόσμο καὶ στεφανώνει τοὺς καλοὺς καὶ τιμίους ἀγωνιστές μὲ τὸ στέφος τῆς ἀληθινῆς καὶ αἰώνιας δόξας.

π. Στυλιανός Μακρής