Η ευγνωμοσύνη είναι αρετή και μπορεί να «καλλιεργηθεί».

Πως θα την διδάξουμε στα παιδιά μας.

Η ευγνωμοσύνη , αυτή η σπουδαία αρετή, τείνει να εξαφανιστεί στην ατομοκεντρική και βασισμένη στα υλικά αγαθά, εποχή που ζούμε.

Είναι σπουδαίο να αναγνωρίζεις βαθιά και πραγματικά τη βοήθεια που σου έχει προσφερθεί και να κατανοήσεις ότι κανένας δε σου την οφείλει.

Η ευγνωμοσύνη μαθαίνεται από την πρώτη στιγμή της γέννησης ενός παιδιού, μέσα από την καθημερινότητα της οικογένειας και τις πληροφορίες που φτάνουν σε αυτό. Επειδή ακριβώς το παιδί καλύπτει τις ανάγκες του μέσω των άλλων, τείνει να θεωρεί ότι η προσφορά είναι κάτι δεδομένο και σίγουρο.

Στα μικρά παιδιά, το αίσθημα ευγνωμοσύνης που υπάρχει μέσα σε όλους, εξωτερικεύεται με τη βοήθεια της συμπεριφοράς των γονιών. Δηλαδή, οι γονείς πρέπει να ευχαριστούν το παιδί για τις μικρές βοήθειες που τους προσφέρει, ακόμα και για μία όμορφη ζωγραφιά. Το παιδί θα νιώσει πολύ ωραία που αναγνωρίζεται η προσφορά του και έτσι θα αρχίσει να μιμείται αυτή την όμορφη χειρονομία. Αυτό που θα αρχίσει ως αντιγραφή, θα γίνει βαθιά γνώση όταν οι γονείς συζητήσουν με το παιδί για την έννοια της προσφοράς και της βοήθειας.

Μέσα από παραδείγματα που μπορούν να αντλήσουν από το περιβάλλον τους, οι γονείς μπορούν να καταστήσουν πιο κατανοητές κάποιες αφηρημένες έννοιες, που μπερδεύουν τα παιδιά. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και με την σημασία της ευγνωμοσύνης. Αυτή η μέθοδος λειτουργεί ακόμα καλύτερα, όταν οι ίδιοι λένε στο παιδί σε ποιους και γιατί έχουν αισθανθεί ευγνώμονες. Ειδικά, τα συναισθήματα που ένιωσαν από την προσφορά κάποιου, πρέπει να περιγράφονται αναλυτικά στο παιδί, γιατί έτσι θα το βοηθήσουν να αναγνωρίσει στο μέλλον και τα δικά του.

Πολλά παιδιά, ζώντας σε ένα υπερπροστατευτικό περιβάλλον, καταλήγουν νεαροί ενήλικες που «τα θέλουν όλα έτοιμα», καθώς θεωρούν ότι τους τα οφείλουν. Εκτός από το γεγονός ότι η αχαριστία, είναι ένα από τα χειρότερα ελαττώματα ενός ατόμου, ένας αγνώμων άνθρωπος δε θα είναι ποτέ ευχαριστημένος, γιατί απλά δε θα αναγνωρίζει τις καλές προθέσεις και τις προσφορές των άλλων στο πρόσωπό του. Επιπλέον, δε θα μπορέσει να βιώσει ποτέ το αξεπέραστο συναίσθημα του να προσφέρεις τη βοήθειά σου, χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα. Απλά και μόνο για να κάνεις κάποιον λίγο πιο χαρούμενο. Αυτές είναι εμπειρίες που ολοκληρώνουν τον άνθρωπο και αξίες πάνω στις οποίες βασίζονται όλες οι διαπροσωπικές σχέσεις. Ας βοηθήσουμε τα παιδιά, με την καθοδήγησή μας, να γίνεις πλήρεις και ευτυχισμένοι άνθρωποι.

«Σκέψου πως ό,τι έχεις τώρα, κάποτε γι’ αυτό είχες ελπίσει» Επίκουρος

 Ένας ευγνώμων λογισμός προς τον Ουρανό, είναι ταχεία προσευχή.

της Καλλιόπης Σαρρή, Ψυχολόγος

πηγή:εδώ