Σάββατο 8 Ιουνίου 2013

Κυριακή του Τυφλού: «ἐν τῶ φωτί Σου ὀψόμεθα φῶς»


Εναι παραδεκτ στν νθρώπινη μπειρία τι ληθινότητα τν ντων τεκμηριώνεται δι τν ασθήσεων. Μπορομε ν πομε τι κάτι εναι πραγματικό, ν τ δομε τ γγίξουμε. Ο ασθήσεις συχν μς πείθουν, πολλς φορς μς πλανον. λλοτε πάλι δυναμία χρηστία τν ασθήσεων δν σημαίνει κα νυπαρξία το ασθητο, γεγονς πο βλέπουμε ν ποδεικνύεται στν περίπτωση το σημερινο εαγγελικο ναγνώσματος. τυφλς προχωρ στν πρ ασθηση γνώση μις λήθειας πο δυνατοσαν ν γνωρίσουν ο χοντες γιείς, ντούτοις πορωμένους πνευματικος φθαλμούς, τι νεργν τ θαυμαστ σημεα Ναζωραος Διδάσκαλος εναι κ Θεο Πατρός.
       ραση εναι πλέον πολύτιμη π τς πέντε ασθήσεις μας. Σ ατν στηρίζεται κατανόηση κα γνωριμία μ τ περιβάλλον, λλ κα σύνολη νθρώπινη δραστηριότητα. Στν περίπτωση νς κ γενετς τυφλο πουσία εκονικν μπειρικν παραστάσεων καθιστ τν νθρωπο δύναμο ν ντιληφθ στν πληρότητά του τ θαμα τς δημιουργίας, λλ χι δύναμο ν κατανοήσ τ θαύματα το Δημιουργο, τν παρξή Του κα τς παρεμβάσεις κείνου στ δική του ζωή. Μπορε γι τ δεδομένα το κόσμου τυφλς το σημερινο εαγγελικο ναγνώσματος ν προκαλ τν συμπάθειά μας, μλλον μως κενος μπορε ν καυχται τι βλέπει διπλ κα σως καθαρότερα π κάθε να χριστιαν πο ντιλαμβάνεται τ ντα γύρω του μ φαρισαϊκ ματιά. Κα δν ννο δ, δελφοί μου, τν ποκρισία τν φαρισαίων, λλ τν προθυμία ν ναγνωρίσουν, ν ναγνωρίσουμε, πίσω π τ θαμα, πίσω π τ σημεο, πως τ ποκαλομε στν κκλησιαστικ γλσσα, να ζωνταν Θεό, προνοητ κα υεργέτη, Σωτρα κα κριτήριο σωτηρίας.
       τυφλς βλέπει μ δυ ματιές, χι βεβαίως λλήθωρα, μ μ καταπληκτικ ξυδέρκεια κα γίνεται θεολόγος κα μολογητς ριστος το Χριστο, σ ντίθεση μ τος γονες του, πο προσποιονται γνοια π τν φόβο το φορισμο κ τς συναγωγς. ταν νθρωπος φωτιστ π τ φς το Χριστο κα γνωρίσ τν λήθεια δύσκολα ρνεται ν τν μολογήσ, δύσκολα τν προδίδει. τυφλς ξερε καλ τί σημαίνει ν εσαι τυφλός· κα σως νιωθε καλύτερα τί σημαίνει ν φωτίζεσαι σωτερικά. Πιθανν ραση ν ταν τ χρήσιμο ργαλεο γι ν οκοδομήσ τ πόλοιπο τς ζως του, ν ποκατασταθ, πως συνήθως λέμε, μως σίγουρα χρησιμότερη πρξε νόραση, σωτερικς φωτισμός, πο λειτούργησε λυτρωτικ γι τν ψυχή του.
       Δυστυχς τν λήθεια τν πραγμάτων, τς ζως, το αυτο μας, δν τν συλλαμβάνουμε μ παρόμοια πνευματικ ασθητήρια. στιάζουμε στ ντα, γνωώντας Ατν πο τ φέρνει στ εναι. Κατανοομε τν λήθεια ς αταπόδεικτη δι τν ρατν κα φήνουμε στ λήθη ς ναπόδεικτη τν ατία τους. λήθεια ς λέξη εναι σύνθετη, λλ ς γεγονς μία κα πλή. Τ πρτον, προέρχεται π τν λέξη λήθη κ το ρχαίου ήματος λανθάνω, δηλαδ κρύβομαι, κα π τ στερητικ λφα. λέξη λήθεια σημαίνει τν πουσία τν πόκρυψης, ρα λήθεια εναι ποκάλυψη, τ φανέρωμα, γι’ ατ κα ληθιν στ πλαίσια το κόσμου τν ασθήσεων εναι ,τι δν μένει κρυφό, ,τι ποκαλύπτεται κα φανερώνεται σ ατές.
       ν Θες τν χριστιανν εναι ληθινός, εναι γιατ ποκαλύπτεται ς σαρκωμένη λήθεια· μως γνωριμία μ Ατν δν ξαντλεται στ ρια τν σαρκικν ασθήσεων, λλ στν πρ πσαν ασθησιν ασθηση. Γι ν δομε τν μεγάλη λήθεια, τν σαρκωμένη κα σωστική, χρειάζεται φς σώτερον, παιτεται φωτισμς ν Πνεύματι, γι’ ατ λλωστε ψάλλουμε στ δοξολογία «ν τ φωτί Σου ψόμεθα φς». Μ τ φς Χριστο βλέπουμε φς κα δίχως ατ μένουμε στ σώτερον σκότος, ς λλοι φαρισαοι. κενοι βλεπαν τ θαύματα, ς χοντες σαφς τν σωματικ ραση, λλ δν βλεπαν μέσα κα πίσω π τ θαύματα, γιατ καρδιά τους συσκοτίσθηκε π τν γωϊσμ κα τ μίσος κατ τς σαρκωμένης λήθειας.
       κκλησία χρησιμοποιε μία πολ ραία φράση, γι ν πευθύν στν νθρωπο τν πρόσκληση τς γνωριμίας μ τ φς τ ληθινό, τν σαρκωμένη λήθεια: «ρχου κα δε», δηλαδ «λα ν θεραπευθς π τν σωτερική σου τύφλωση κα ν διαπιστώσς δίοις πνευματικος μμασιν πόσο πραγματικ εναι ατ πο εδαν κα πίστευσαν μυριάδες κα σοι λλοι μ δόντες κα πιστεύσαντες». Ζητομε ποδείξεις γι τν σαρκωμένη λήθεια; Ζητομε ν δομε, γι ν πιστεύσουμε; δο εκαιρία. Χριστς δν κρύβεται! Φανερώνεται σ σους πιθυμον ν Τν δον, ρκε μως ν χουν πέσ π τ μάτια τς ψυχς τους τ λέπια τς πορώσεως. 

π. Στυλιανός Μακρής

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...