Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2017

Άγιος Νεκτάριος: Γιατί ο Θεός επιτρέπει τους πειρασμούς;



Οι πειρασμοί παραχωρούνται για να φανερωθούν τα κρυμμένα πάθη, να καταπολεμηθούν κι έτσι να θεραπευθεί η ψυχή. Είναι και αυτοί δείγμα του θείου ελέους.
Γι’ αυτό εμπιστεύσου στο Θεό και ζήτησε την βοήθεια Του, ώστε να σε δυναμώσει στον αγώνα σου. Η ελπίδα στο Θεό δεν οδηγεί ποτέ στην απελπισία. Οι πειρασμοί φέρνουν ταπεινοφροσύνη.

Η ησυχία στους Τρείς Ιεράρχες (βίντεο)



Ο Ομότιμος Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ Γεώργιος Μαντζαρίδης, μιλάει για το ασκητικό και ησυχαστικό φρόνημα των Τριών Ιεραρχών.
Δείτε το βίντεο παρακάτω

Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2017

Γέροντας Αιμιλιανός: Η διαφορά δαιμονικής και θεάρεστης λύπης.



Όταν βλέπη κανείς τον εαυτό του και τα χρόνια να περνούν, όταν βλέπη τις αποτυχίες του, τα τραύματά του, τις αμαρτίες του, τις εσωτερικές του πληγές, τις απιστίες του, τα συντρίμμια της υπάρξεώς του, τα πτώματα του λογισμού του, της καρδιάς του, με τα οποία γέμισε την ζωή του, όταν βλέπη πόσες φορές μετενόησε και τίποτε δεν έκανε, τον κυριεύει μία λύπη.
Αυτή η λύπη μπορεί να προέλθη ακόμη και από τον ενστικτώδη εαυτό μας, δηλαδή από τον εγωισμό μας, από την υπερηφάνεια μας, διότι θα θέλαμε να είμαστε μεγάλοι, να μην είχαμε λογισμούς, να μην αποτυγχάναμε. Άπειρες ανεκπλήρωτες επιθυμίες μας λυπούν.
Καλύτερα να πέσης στα χέρια πονηρών δαιμονίων, λεγεώνων δαιμονίων, παρά να πέσης στο χέρι της λύπης, διότι δυσκολα κατορθώνης να την ξεπεράσης. Τον λογισμό τον ξεπερνάς, την αμαρτία την νικάς, τον διάβολο ομοίως, αλλά η λύπη δεν ξεπερνιέται. Γι'αυτό "νήφε", να αγρυπνείς να μη σε κυριεύση η λύπη. Διαφορετικά γίνεται προβληματική η επιτυχία σου.

Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2017

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΖ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ: Μια μάνα κλαίει για το παιδί της.

                       
 Το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα που ακούσαμε, ευλογημένοι μας Χριστιανοί, από το Ευαγγέλιο του Ματθαίου, αντιλαμβανόμαστε τον πόνο και την θλίψη που περνάνε οι σύγχρονες μητέρες μέσα στην ερημιά του σύγχρονου κόσμου, όταν τα παιδιά τους ξεστρατίζουν. Πόσες μητέρες στην εποχή μας υποφέρουν καθημερινά καθώς βλέπουν τα παιδιά τους, μόλις πατήσουν τα σκαλοπάτια της εφηβείας να ξεστρατίζουν στα μονοπάτια του κόσμου και να πειραματίζονται επικίνδυνα με την αμαρτία. Πόσες μάνες αμέτρητα βράδια περιμένουν με αγωνία τις κόρες και τους γιους τους να επιστρέψουν σπίτι, πόσες μάνες με αγωνία και με αναμμένο το καντήλι επιτελούν βουβή αγρυπνία θερμής προσευχής στην Παναγία Μητέρα, να φέρει τα παιδιά τους στο δρόμο του Θεού και να τα συνεφέρει από τη νεανική τους επαναστατική μέθη. Όλες αυτές οι δοκιμαζόμενες μητέρες, έχουν πολλά να διδαχθούν από μια άλλη μάνα, μια υποδειγματική για την πίστη , την υπομονή και την καρτερία μάνα, την Χαναναία του σημερινού μας Ευαγγελίου.
Η δυστυχισμένη αυτή μάνα, γεμάτη πόνο για την κόρη της που είχε κυριευθεί από δαιμόνιο, μόλις πληροφορήθηκε πως ο Κύριος θα περνούσε από την περιοχή της, από τις ειδωλολατρικές πόλεις της Τύρου και της Σιδώνος, βγήκε στους δρόμους και με αγωνία άρχιζε να αναζητά τον Κύριο φωνάζοντας συνεχώς « Ελέησόν με Κύριε, υιέ Δαυίδ », η κόρη μου κακώς δαιμονίζεται και υποφέρει φρικτά. Η βασανισμένη μητέρα παρακαλεί επίμονα για την δυστυχισμένη κόρη της, αλλά ο Κύριος σιωπά, προχωρεί αμίλητος την πορεία του δείχνοντας πως αδιαφορεί για τη γυναίκα αυτή.

Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2017

Τα σημάδια της αγάπης προς τον Θεό




Ἄς δοῦμε ποιά εἶναι τά σημάδια τῆς ἀγάπης μας πρός τόν Θεό, γιά νά μήν ἔχουμε ψεύτικη ἰδέα γιά τήν ἀγάπη αὐτή. Γιατί σέ τίποτε ἄλλο δέν ἀπατᾶται ὁ ἄνθρωπος, ὅσο στό θέμα τῆς ἀγάπης. Τά σημάδια τῆς ἀληθινῆς ἀγάπης εἶναι τά ἑξῆς:

Α΄ Ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν Του

Ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος καθορίζει καί λέει: «Ὁ ἔχων τάς ἐντολάς Μου καί τηρῶν αὐτάς, ἐκεῖνος ἐστιν ὁ ἀγαπῶν Με» (Ἰω. 14 : 21). Ὅποιος ἀγαπάει εἰλικρινά τόν Θεό, προσπαθεῖ νά φυλάγεται ἀπ᾿ ὅσα δέν ἀρέσουν σ᾿ Ἐκεῖνον καί ἀγωνίζεται νά ἐφαρμόζει ὅσα Ἐκεῖνος ἀγαπάει. Γι᾿ αὐτό ἐκτελεῖ τίς ἅγιες ἐντολές τοῦ Κυρίου. Ἑπόμενο εἶναι λοιπόν νά μήν ἔχουν ἀγάπη πρός τόν Θεό ὅσοι χριστιανοί δέν δείχνουν ἐνδιαφέρον γιά τίς ἐντολές Του. Σ᾿ αὐτούς συγκαταλέγονται καί οἱ κακοποιοί, ὅσοι βλάπτουν τούς ἄλλους μέ ποικίλους τρόπους, οἱ ἄσωτοι, οἱ μοιχοί, οἱ αἰσχροί, οἱ κλέφτες, οἱ ἅρπαγες, οἱ ληστές, οἱ ἄδικοι…

Ο Άγιος Γρηγόριος Θεολόγος

Ο Γρηγόριος άφησε πολλά αυτοβιογραφικά κείμενα, και οι περιγραφές που μας δίνει για τη ζωή του είναι γεμάτες από λυρισμό και δραματικότητα. Εκ φύσεως έρρεπε προς τη σιωπή και την αποχώρηση, και πάντα ζητούσε την απομόνωση για να μπορέσει να αφιερωθεί στην προσευχή. Όμως εκλήθη από το θέλημα του Θεού και τις επιθυμίες των άλλων προς λόγους, έργα, και ποιμαντική διακονία σε μια περίοδο υπερβολικής συγχύσεως και αναταραχής. Σε όλη του τη ζωή, που ήταν γεμάτη από θλίψεις και επιτεύγματα, υποχρεώνονταν συνεχώς να καταπνίγει τις φυσικές του επιθυμίες και τους φυσικούς του πόθους.

Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 2017

Ο γεροπόρνος που ήταν άγιος.



Μία ἀπὸ τὶς ὡραιότερες ἱστορίες τοῦ Λαυσαϊκοῦ περιγράφει τὸ βίο ἑνὸς μοναχοῦ, ποὺ ἀφοῦ ἐγκατέλειψε τὸ μοναστήρι, δούλευε σὰν φορτοεκφορτωτὴς στὸ λιμάνι τῆς Ἀλεξάνδρειας. Καὶ ὅπως ἀπὸ κάθε λιμάνι, οὔτε ἀπ’ αὐτὸ ἔλειπαν οἱ πόρνες. Ὁ «μοναχὸς» δούλευε ὅλη τὴν ἡμέρα, καὶ τὸ βράδυ ξόδευε ὅλα ὅσα κέρδιζε, «ἀγοράζοντας» τὴν συντροφιὰ μιᾶς πόρνης γιὰ ὅλη τὴ νύχτα.
Ἦταν ἡ ντροπὴ τῶν χριστιανῶν τῆς πόλης, ἦταν τὸ σκάνδαλο τῆς Ἐκκλησίας. Τὰ χρόνια περναγαν καὶ παρὰ τὶς ἐκκλήσεις καὶ τὶς συστάσεις, αὐτὸς συνέχιζε τὴν ἁμαρτωλή του ζωή. Κάποτε, ὅπως σὲ ὅλους μας, ὁ θάνατος ἦρθε σὰν λύτρωση, σὰν φάρμακο ποὺ θὰ τὸν ἔσωζε ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες ποὺ δὲν σταμάτησε νὰ κάνει ἀκόμη καὶ λίγο πρὶν πεθάνει. Καὶ πῶς νὰ τὸν ἀφήσουν χωρὶς ταφὴ γιὰ χριστιανό; Οἱ παπάδες τῆς πόλης τὸν πῆραν νὰ τὸν κηδέψουν καὶ μαζί του νὰ θάψουν τὸ σκάνδαλο. Τὸ νέο μαθεύτηκε: Ὁ «γεροπόρνος» μοναχὸς πέθανε. Ποιὸς ἄραγε θὰ πήγαινε στὴν ἐκκλησία νὰ τὸν ἀποχαιρετήσει;

Άγιος Πορφύριος: Εμπιστοσύνη στο Θεό.



Η ελευθερία δεν κερδίζεται, αν δεν ελευθερώσουμε το εσωτερικό μας απ’ τα μπερδέματα και τα πάθη.
Ο γέροντας Πορφύριος συμβουλεύει να έχουμε εμπιστοσύνη στον Θεό. Να βασιζόμαστε σε Αυτόν για τα άγχη και τα προβλήματά μας. Αυτό είναι η Εκκλησία μας, αυτή είναι η χαρά μας, αυτό είναι το παν για μας. Και ο άνθρωπος σήμερα αυτό ζητάει. Κάτι αισθάνεται εκείνη τη στιγμή και αύριο είναι τσακισμένος. Το ένα τον τρίβει, τον τρώει, τον τσακίζει, τον ψήνει. Ενώ το άλλο, δηλαδή το δόσιμο στον Χριστό, τον ζωογονεί, του δίνει χαρά, τον κάνει να χαίρεται τη ζωή, να νιώθει δύναμη, μεγαλείο.
Είναι μεγάλη τέχνη να τα καταφέρετε να αγιασθεί η ψυχή σας. Παντού μπορεί ν’ αγιάσει κανείς. Και στην Ομόνοια μπορεί ν’ αγιάσει, αν το θέλει. Στην εργασία σας, όποια και να είναι, μπορείτε να γίνετε άγιοι. Με την πραότητα, την υπομονή, την αγάπη. Να βάζετε κάθε μέρα νέα σειρά, νέα διάθεση, με ενθουσιασμό και αγάπη, προσευχή και σιωπή. Όχι να έχετε άγχος και να σας πονάει το στήθος.

Σάββατο 21 Ιανουαρίου 2017

Κυριακή ΙΕ΄ Λουκά: Η μετάνοια μας αλλάζει από μέσα προς τα έξω.


 Το συγκλονιστικό και σωτήριο γεγονός  της συνάντησης του Κυρίου με τον Ζακχαίο μας υπενθυμίζει σήμερα το ιερό Ευαγγέλιο, ευλογημένοι μας Χριστιανοί. Πρόκειται για μια δραματική ιστορία, για ένα εσωτερικό και βαθύτατο συγκλονισμό που οδήγησε τον Ζακχαίο στη μετάνοια και σωτηρία.
Έμαθε ο Ζακχαίος ότι ο Χριστός θα βρισκόταν στην Ιεριχώ και ήθελε να Τον δει. Ωστόσο, από τη μια το πλήθος που είχε μαζευτεί στο δρόμο και από την άλλη το ιδιαίτερα μικρό ύψος του, τον εμπόδιζαν να εκπληρώσει την επιθυμία του. Ανέβηκε τότε επάνω σε μια συκομουριά, για να δει τον Διδάσκαλο που θα περνούσε από εκεί. Όταν ο Ιησούς έφτασε στο σημείο εκείνο, ανασήκωσε το βλέμμα Του και του είπε: “Ζακχαίε, κατέβα γρήγορα, γιατί σήμερα θα μείνω στο σπίτι σου”. Όλοι δυσαρεστήθηκαν που ο Διδάσκαλος επρόκειτο να καταλύσει στο σπίτι ενός αμαρτωλού, όμως τότε ακριβώς ο Ζακχαίος εκφράζει και δημοσιοποιεί την αλλαγή που συντελέστηκε μέσα του: “ορίστε, Κύριε”, λέει, “δίνω τη μισή περιουσία μου στους φτωχούς, και όποιον τυχόν αδίκησα του το επιστρέφω στο τετραπλάσιο”. Και ο Χριστός, απαντώντας τόσο στον συνομιλητή Του όσο και στους ανθρώπους που δυσανασχέτησαν, αποκρίνεται: “σήμερα πραγματοποιήθηκε σωτηρία σε τούτο το σπίτι, καθότι και αυτός είναι παιδί του Αβραάμ. Γιατί ο υιός του ανθρώπου ήλθε στη γη να αναζητήσει και να σώσει το χαμένο πρόβατο”. Μέσα από τη διήγηση αυτή, και πέρα από το γεγονός της μεταστροφής του Ζακχαίου έπειτα από τη συνάντησή του με το Χριστό, βλέπουμε πολύ χαρακτηριστικά τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι τον “αμαρτωλό” άνθρωπο, και την εκ διαμέτρου αντίθετη στάση του Ιησού. Και τούτο, διότι οι άνθρωποι κρίνουμε τον πλησίον μας ανάλογα με τα εξωτερικά του στοιχεία, ανάλογα με τους λόγους και με τις πράξεις του, και έχουμε την τάση να κρεμάμε στους άλλους την ταμπέλα του “αμαρτωλού”, συχνά θέλοντας ενδόμυχα και ασυναίσθητα να δικαιώσουμε τους εαυτούς μας και να νιώσουμε ότι υπερτερούμε των άλλων.

Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2017

Ο Χριστιανός και τα πάθη.




 του Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσιανίνωφ

Ένας μεγάλος ασκητής, ο στάρετς Σεραφείμ του Σάρωφ, είπε ότι πρέπει να υπομένουμε τα ελαττώματά μας έτσι όπως υπομένουμε και των συνανθρώπων μας τα ελαττώματα. Να αντιμετωπίζουμε με συγκατάβαση τις αδυναμίες και τις ατέλειες της ψυχής μας, χωρίς ωστόσο να πέφτουμε στη νωθρότητα και την αμέλεια. Απεναντίας, μάλιστα, ν' αγωνιζόμαστε με ζήλο για την διόρθωση και την πνευματική προκοπή μας.
"Το να ταράζεται κανείς, όταν ενοχλείται από κάποιο πάθος, είναι σημάδι αγνωσίας και υπερηφάνειας", αποφαίνεται ένας από τους πατέρες, "και αυτό προέρχεται από την άγνοια της καταστάσεώς του και από τη φυγοπονία του. Το καλύτερο, λοιπόν, είναι, γνωρίζοντας τα μέτρα του με ταπείνωση, να υπομένει με προσευχή, ώσπου να τον ελεήσει ο Θεός".

Κυριακή 15 Ιανουαρίου 2017

Πνευματική ζωή και αυτονομία δεν συμβαδίζουν.



Οι αποτυχίες μέσα στην ζωή μας είναι δεδομένες. Σε άλλους είναι περισσότερες σε άλλους λιγότερες, σε άλλους μεγαλύτερες σε άλλους μικρότερες. Όλοι μας όμως έχουμε αποτύχει σε κάτι. Σε ένα διαγώνισμα στο σχολείο, στην δουλειά μας, σε μία σχέση μας. Το σημαντικό είναι να μην μείνουμε στην βυθομέτρηση της αποτυχίας μας αλλά να την αποδεχτούμε και να την ξεπεράσουμε, να αποδεχτούμε την ανεπάρκειά μας. Αυτό δεν είναι κακό. Δεν είναι κακό το να είσαι ανεπαρκείς και να το παραδέχεσαι. Κακό –να μου επιτραπεί- είναι το να είσαι ανεπαρκείς και να νομίζεις ότι δεν είσαι ή να καταλαβαίνεις ότι είσαι ανεπαρκείς και να πέφτεις στην απόγνωση, στην μιζέρια, στην απραξία, στην απελπισία.
---------------------------
Στην πνευματική ζωή όλα παίζουν τον ρόλο τους. Ακόμα και εκείνα που νομίζουμε ότι μας έβλαψαν μπορεί να μας ωφέλησαν, και εκείνα που μας ωφέλησαν και θεωρούνται ατομικές μας επιτυχίες τελικά μας έβλαψαν.
Και ερχόμαστε σ’αυτό το μεγάλο ζήτημα που είναι η «ατομικότητα» και η «πνευματική ζωή».

Σάββατο 14 Ιανουαρίου 2017

Κυριακή ΙΒ Λουκά: Η ευγνωμοσύνη είναι στολισμός της ψυχής.



Απέραντη είναι η αγάπη του Θεού. Βρίσκει χίλιους τρόπους να εκδηλώνεται. Κοντά στα υλικά αγαθά χορηγεί και τα πνευματικά. Οι ευεργεσίες Του-δείγμα της στοργής και του αμέριστου ενδιαφέροντος για το πλάσμα Του-αφορούν ολόκληρη τήν ύπαρξή του.
Σπάνια στη ζωή τους οι άνθρωποι, ευσεβείς Χριστιανοί, συναντούν τόση μεγάλη ευεργεσία, όπως αυτή που συνάντησαν οι θεραπευθέντες δέκα λεπροί της σημερινής ευαγγελικής περικο- πής.Με θερμή παράκληση ικέτευαν τον Κύριο να τους απαλλάξει από τη φοβερή αρρώστεια της λέπρας. Και Εκείνος τους υπέδειξε να πάνε να δείξουν το σώμα τους στους ιερείς. Και καθ΄οδόν διεπίστωσαν με έκπληξη ότι είχαν θεραπευθεί. Ο Κύριος τους είχε ευεργετήσει.
Οι θεραπευθέντες ήταν δέκα. Ο ένας απ΄αυτούς ήταν Σαμαρείτης. Ήταν ο μόνος που επέστρεψε για να βρεί τον Κύριο και γονυκλινής να τον ευχαριστήσει. Οταν το είδε ο Κύριος,ευχα- ριστήθηκε πολύ για την εκδήλωση αυτή ,αλλά λυπήθηκε και εξίσου πολύ για την αγνωμοσύνη των άλλων. Και ρώτησε « ουχί οι δέκα εκαθαρίσθησαν; οι δε εννέα πού;». Το γεγονός αυτό, αδελφοί μου, μας δίνει την αφορμή για να σκεφθούμε και εμείς κατά πόσο καλλιεργούμε την ωραία αυτή αρετή της ευγνωμοσύνης.

Παρασκευή 13 Ιανουαρίου 2017

Από την μια το θυμιατό και από την άλλη το πούρο.



Πως να μιλήσουμε για τα πνευματικά, όταν η ζωή μας είναι τόσο ρυπαρή;
Κι όμως το κάνουμε. Και το κάνουμε φωνακτά, το κάνουμε επιδεικτικά, να δείξουμε σε όλους ότι ενδιαφερόμαστε για τα αιώνια ενώ συγχρόνως εμμένουμε στα πρόσκαιρα. Μιλούμε για την αγάπη και την ταπείνωση του Θεού ενώ συγχρόνως επιζητούμε πρωτοκαθεδρίες και δικαιώματα. Προβάλλουμε τον Χριστό και συγχρόνως ρίχνουμε λάσπη στο πρόσωπό Του με την αμετανοησία μας. Μιλούμε για πνευματική ζωή ενώ παραμένουμε χωρίς πνευματικό, χωρίς άσκηση, χωρίς συγχώρεση.

Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2017

Μαριονέτα του αυτοειδώλου μας



Πώς είναι δυνατόν να ξεχνάς την αγάπη μπροστά στην ηδονή; πώς είναι δυνατόν να γοητεύεσαι από υποσχέσεις ξένων και να ξεχνάς τις θυσίες των οικείων σου;
---------------------------------
Κι όμως είναι δυνατόν, διότι άφησες μέσα σου και θέριεψε το είδωλό σου και πλέον νομίζεις ότι αξίζεις περισσότερα απ' ότι έχεις, ότι αξίζεις περισσότερο απ'αυτούς που έχεις στην ζωή σου, γι'αυτό και επιζητείς άλλα πράγματα, άλλους φίλους, άλλους εραστές, άλλη ζωή.

Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2017

Η μάνα



Σηκωνόταν κάθε πρωί και πριν κάνει οτιδήποτε άλλο κατευθυνόταν προς το προσκυνητάρι. Έκανε τον σταυρό της, αργά, ευλαβικά. Έπιανε με το δεξί της χέρι το μικρό ποτηράκι που χρησιμοποιούσε για καντήλι το έφερνε στο αριστερό της χέρι και ξανάκανε το σταυρό της. Το άφηνε απαλά πάνω στο τραπέζι που βρισκόταν εκεί δίπλα, άνοιγε μια μικρή μπιζουτιέρα που μέσα αντί για χρυσαφικά είχε θυμίαμα, καρβουνάκια, φυτιλάκια. Πρόσθετε λίγο λάδι, άλλαζε το φυτιλάκι, το άναβε ψέλνοντας το «Άξιον εστίν», το τοπετούσε και πάλι στο κέντρο του προσκυνηταριού.
Το παλιό φυτιλάκι με την χαρτοπετσέτα δεν τα πετούσε στα σκουπίδια, είχε μια ειδική σακούλα, όταν γέμιζε την έπαιρνε και την έκαιγε σε μια άκρη της αυλής του σπιτιού της.
Κάθε μέρα ο γιος της την πετύχαινε σε κάποιο σημείο αλλαγής του φυτιλιού. Αυτός πήγαινε πάντα βιαστικά στο μπάνιο, να πλυθεί, να ντυθεί να πάει στην δουλειά.

Σάββατο 7 Ιανουαρίου 2017

Κυριακή μετά τα Φώτα: Η φανέρωση του Θείου Φωτός έρχεται δια της μετανοίας.



Βρισκόμαστε μέσα στην πανευφρόσυνο ατμόσφαιρα, ευλογημένοι μας Χριστιανοί, της Θείας Επιφανείας του  Κυρίου μας  και η Ευαγγελική περικοπή που αναγνώσαμε σήμερα μας μιλάει για την αρχή του κηρύγματος του Χριστού, λίγο μετά την Βάπτισή Του. Ένας στίχος λοιπόν από την περικοπή μας μεταφέρει μια προφητεία του Προφήτου Ησαΐα, που λέει: “Ὁ λαός ὁ καθήμενος ἐν σκότει εἶδε φῶς μέγα, καί τοῖς καθημένοις ἐν σκότει καί σκιᾷ θανάτου φῶς ἀνέτειλεν αὐτοῖς”. (Ματθ. 4, 16)
      Αναφέρεται εδώ ο Προφήτης σε ολόκληρη την ανθρωπότητα, η οποία καθόταν όχι σε κάποιο αισθητό σκοτάδι, αλλά στο σκοτάδι που προέρχεται από την πλάνη και την ασέβεια. Γι’ αυτό και ονομάζει στη συνέχεια αυτό το νοητό σκοτάδι, “σκιά θανάτου’. Πράγματι, από τη στιγμή που ο άνθρωπος εγκατέλειψε τον Θεό και εκδιώχθηκε από τον Παράδεισο, σιγά – σιγά, σταδιακά, άρχισε να βυθίζεται σε ένα πνευματικό σκότος. Θέλησε να στηριχτεί στις δικές του δυνάμεις και γνώσεις, αρνήθηκε τον Θεό, τον λησμόνησε, και απώλεσε την εσωτερική πηγή του φωτός και της γνώσεως.

Πέμπτη 5 Ιανουαρίου 2017

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ 2017



† ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ
ἐλέῳ Θεοῦ Ἐπίσκοπος καὶ Μητροπολίτης
τῆς Ἱερᾶς καὶ Ἀποστολικῆς Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης καὶ Καμπανίας
ΠΡΟΣ
τὸν ἱερὸν κλῆρον καὶ τὸν εὐσεβῆ λαὸν τῆς καθ’ ἡμᾶς θεοσώστου Ἐπαρχίας.

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
«Ἰδού γάρ πάρεστι Χριστός, ἐκ φθορᾶς τόν κόσμον λυτρούμενος».
Ἄν ἡ γέννηση τοῦ Χριστοῦ,τήν ὁποία ἑορτάσαμε πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες εἶναι τό πρῶτο σημεῖο τῆς παρουσίας του στή γῆ, εἶναι τό πρῶτο σημεῖο τῆς καταργήσεως τῆς φθορᾶς τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως ἀπό τήν ἁμαρτία, εἶναι ἡ ἀπαρχή τῆς σωτηρίας καί τῆς λυτρώσεως τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τό κράτος τοῦ θανάτου, ὁ ὁποῖος εἰσῆλθε στόν κόσμο διά τῆς παρακοῆς τῶν πρωτοπλάστων, ἡ βάπτιση τοῦ Χριστοῦ στά ρεῖθρα τοῦ Ἰορδάνου πού ἑορτάζουμε σήμερα ἀποτελεῖ τό δεύτερο σημεῖο τῆς λυτρωτικῆς παρουσίας του στόν κόσμο.
Διότι μέ τή βάπτισή του ὁ Χριστός ὑποδεικνύει στόν ἄνθρωπο τήν ὁδό τῆς ἐξόδου ἀπό τή φθορά τήν ὁποία προκάλεσε ἡ ἀπομάκρυνσή του ἀπό τόν Θεό καί ἡ ὑποδούλωσή του στήν ἁμαρτία. Καί ἡ ὁδός αὐτή εἶναι ἡ ὁδός τῆς ταπεινώσεως καί τῆς μετανοίας.

Τετάρτη 4 Ιανουαρίου 2017

Πώς ενεργεί η Χάρις;



Ἅγιος Θεοφάνης ὁ Ἔγκλειστος
 
Θυμᾶσαι, πιστεύω, ὅτι ὁ χριστιανὸς δὲν εἶναι ἕνας κοινὸς ἄνθρωπος, ἀφοῦ διαμορφώνεται τόσο ἀπὸ τὴ φύση ὅσο καὶ ἀπὸ τὴ χάρη. Πρέπει νὰ διευκρινίσω, ὅμως, ὅτι ἀπὸ τοὺς χριστιανοὺς δὲν σώζονται ὅλοι. Σώζονται, μπαίνουν δηλαδὴ στὴν αἰώνια βασιλεία τοῦ Θεοῦ, μόνο ἐκεῖνοι στοὺς ὁποίους ἐνοικεῖ ἡ χάρη, διαποτίζοντάς τους ὁλοκληρωτικά, μεταμορφώνοντας θὰ ἔλεγα, σύνολη τὴ φύση τους. Πρόσεξε τί λέει ὁ Κύριος! Λέει πὼς «ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν μοιάζει μὲ προζύμι, ποὺ τὸ πῆρε μία γυναίκα καὶ τὸ ἀνακάτεψε μ’ ἕνα σακὶ ἀλεύρι, ὥσπου ζυμώθηκε ὅλο» (Ματθ. 13:33). Τὸ ζυμάρι δὲν φουσκώνει ἀμέσως μόλις ἀνακατωθεῖ μὲ τὸ προζύμι. Φουσκώνει στὴν ὥρα του, ἀφοῦ πρῶτα τὸ προζύμι διεισδύσει καὶ ἁπλωθεῖ σιγὰ-σιγὰ μέσα του. Τὸ ψωμὶ ποὺ γίνεται ἔτσι, εἶναι ἀνάλαφρο, εὐωδιστό, νόστιμο. Τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ μὲ τὴ χάρη. Ὅταν ἑνώνεται μὲ τὴ φύση μας, στὸ ἅγιο Βάπτισμα, δὲν τὴ διαποτίζει ἀμέσως. Ἁπλώνεται σιγὰ-σιγά. Κι ὅταν ἡ χάρη ἁπλωθεῖ παντοῦ, ὅταν σύνολη ἡ φύση μας χαριτωθεῖ, τότε, ὅλα ὅσα κάνουμε, παίρνουν ἕναν ἄλλο χαρακτήρα. Τότε οἱ ἐνέργειές μας, μολονότι φαινομενικὰ εἶναι οἱ ἴδιες μὲ ἄλλες ὅμοιες ὁποιουδήποτε ἀνθρώπου, ἀποκτοῦν ἕνα ἰδιαίτερο ἄρωμα, μίαν ἰδιαίτερη γεύση, ἕναν ἰδιαίτερο ἦχο. Ὁ Θεὸς δέχεται μόνο αὐτὲς τὶς ἐνέργειες, ποὺ Τοῦ εἶναι ἐξαιρετικὰ εὐάρεστες.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...