Νέα χρονιά, νέα αρχή στην πνευματική μας προσπάθεια.

Πήγαν μερικοί γέροντες στον Αββά Ποιμένα και του είπαν: "Εγκρίνεις, αν δούμε μοναχούς να νυστάζουν στη σύναξη, να τους ξυπνάμε σκουντώντας τους, ώστε να είναι γρηγορούντες στην αγρυπνία"; Και εκείνος τους λέγει: "Αν έβλεπα αδελφό να νυστάζει, θα του έβαζα το κεφάλι του πάνω στα γόνατά μου, για να τον αναπαύσω".
-------------------------
Και πάλι κάποιος τον ρώτησε: "Αν δούμε κάποιον να αμαρτάνει πρέπει να τον ελέγξουμε"; Τους αποκρίνεται ο Αββάς Ποιμένας: "Όσο για μένα, αν χρειαζόταν να περάσω από εκεί και τον έβλεπα να αμαρτάνει, θα τον προσπερνούσα χωρίς να τον ελέγξω".
-------------------------

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΗ: Η ζωή μας ας είναι η μαρτυρία του δι'ημάς γεννηθέντος Χριστού.

(Ματθ. 2.13-23)

«Καί ἀποστείλας ἀνεῖ­λεν πάντας τούς παῖδας τούς ἐν Βηθλεέμ καί ἐν πᾶσι τοῖς ὁρίοις αὐτῆς».

Κυριακή μετά τή Γέν­νηση τοῦ Χριστοῦ, καί τό εὐαγ­γε­λικό ἀνάγνωσμα μᾶς περι­γρά­φει ἕνα φρικτό καί ἀνόσιο ἔγκλημα, τή σφα­γή τῶν ἀθώων βρε­φῶν τῆς Βηθλεέμ πού παρήγγειλε ὁ Ἡρώ­δης προκειμένου νά θα­να­τώ­σει, ὅπως νόμιζε, ἀνάμεσα σέ αὐτά καί τό βρέ­φος Ἰησοῦ, ἀπό τό ὁποῖο πίστευε ὅτι κιν­δύ­νευε ἡ βα­σιλεία του.

«Φωνή ἐν ῾Ραμά ἠκού­σθη», γιατί ἡ φιλοδοξία καί ἡ ἀνασφάλεια ἑνός ἄρ­­χο­ντος καταδίωκε τόν Χριστό ἀπό τήν πρώ­τη στιγμή τῆς ἐμ­φα­νίσεώς του στή γῆ· καταδίωκε μέ σκληρό­τη­­τα τόν Χριστό πού ἦρ­θε στόν κόσμο ἀπό ἀγάπη· κατα­δίω­κε αὐ­τόν πού ἐπρόκειτο νά δια­κηρύξει ὅτι ἡ βασι­λεία του «οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ κό­σμου τούτου».

Πηγαίνεις σε ναούς, διαβάζεις βιβλία, ακούς ομιλίες, όμως προσεύχεσαι;

Καλή είναι η εξωστρέφεια όταν γίνεται προς δόξα του Θεού.

Επειδή όμως συνήθως δεν γίνεται γι'αυτό καλύτερα είναι να υπάρχει εσωστρέφεια. Να εισέλθουμε πλέον στα βάθη της καρδιάς μας και εκεί να κάνουμε ένα στασίδι σιωπής και προσευχής.

Αυτό που χρειαζόμαστε είναι προσευχή.

Πολλές οι ομιλίες που ακούμε, πολλά αυτά που διαβάζουμε. Προσευχή όμως δεν κάνουμε.

Ο δύσπιστος μοναχός

Ένας μοναχός πάλευε με λογισμούς αμφιβολίας, για το αν τα τίμια Δώρα είναι πραγματικά Σώμα και Αίμα Χριστού ή άπλά σύμβολα και τύποι.

Οι άλλοι μοναχοί, όταν ενημερώθηκαν σχετικά, τον κάλεσαν σε μία θεία λειτουργία, στη διάρκεια της όποίας προσεύχονταν όλοι θερμά νά του δείξει ο Θεός με θαύμα την αλήθεια, για νά διώξει τούς λογισμούς της απιστίας.

Μετά την απόλυση, ο αδελφός Αυτός διηγήθηκε στους άλλους τα έξης: «Όταν ο διάκονος ανέβηκε στον άμβωνα για νά διαβάσει το Ευαγγέλιο, είδα ν' ανοίγει ή στέγη της εκκλησίας. Μετά την ευχή της προσκομιδής, είδα να σχίζονται οι ουρανοί και νά κατεβαίνει φωτιά πάνω στα τίμια Δώρα. 'Ύστερα παρουσιάστηκε πλήθος αγγέλων κι ανάμεσά τους ένα Παιδί. Μαζί τους κατέβηκαν άλλα δύο πρόσωπα με ομορφιά απερίγραπτη.

Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης: ο κανόνας του πνευματικού δεν λύνεται από κανέναν!

 Ο Άγιος γέροντας 'Ιάκωβος Τσαλίκης (1991) εξομολόγησε κάποτε μία γερόντισσα και της έβαλε κανόνα νά μην κοινωνήσει για τρία χρόνια.

Γιατί δεν κοινωνάς; τη ρώτησε μία μέρα ο ιερέας της ενορίας της. Μου έβαλε κανόνα ο π. 'Ιάκωβος, απάντησε

Εκείνη, και του είπε την αιτία. Όχι γιαγιά, μη στενοχωριέσαι. Αυτός είναι αγράμματος καλόγερος.

Εγώ είμαι μορφωμένος και σόι λύνω τον κανόνα. Νά έρθεις την Κυριακή νά σε κοινωνήσω.

Καθώς όμως πλησίασε ή γιαγιά νά μεταλάβει, ένιωσε στο στόμα της την άγία λαβίδα άδεια και κρύα, δεν κατάλαβε τη γεύση της-θείας Κοινωνίας.

Το θαυμαστό γεγονός επαναλήφθηκε άλλες δύο Κυριακές, όπότε ή γυναίκα ανησύχησε και ξαναπήγε στο γέροντα 'Ιάκωβο.

Ο Χριστός ως άνθρωπος.

Ἀφοῦ ὁ ἄνθρωπος δὲν µποροῦσε νὰ ἔρθει στὸ Θεό, ὁ Θεὸς ἦρθε στὸν ἄνθρωπο, ταυτίζοντας τὸν ἑαυτό του µὲ τὸν ἄνθρωπο µὲ τὸν πιὸ ἄµεσο τρόπο. Ὁ αἰώνιος Λόγος καὶ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, τὸ δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἔγινε ἀληθινὸς ἄνθρωπος, ἕνας ἀπὸ ἐµᾶς. Συµµετέχει ἀπόλυτα στὸ κάθε τί ποὺ µᾶς ἀποτελεῖ κι ἔτσι µᾶς δίνει τὴ δυνατότητα νὰ συµµετέχουµε σ’ αὐτὰ ποὺ τὸν ἀποτελοῦν, στὴ θεϊκή του ζωὴ καὶ στὴ δόξα του. Ἔγινε ὅ,τι εἴµαστε γιὰ νὰ µᾶς κάνει ὅ,τι εἶναι αὐτός.

Ο Θεός μας δίδεται ως παιδί και μόνο ως παιδιά μπορούμε κι εμείς να Του δοθούμε.

Του πατρός Αλέξανδρου Σμέμαν-Θεολόγου

«Δι' ημάς γάρ εγεννήθη παιδίον νέον, ο πρό αιώνων Θεός.» Ένας από τους κυριότερους ύμνους των Χριστουγέννων καταλήγει σ'; αυτά τα λόγια, ταυτίζοντας το βρέφος που γεννήθηκε στο σπήλαιο της Βηθλεέμ με τον «προ αιώνων Θεό».

Ο ύμνος αυτός συνετέθη τον έκτο αιώνα από τον περίφημο Βυζαντινό υμνογράφο Ρωμανό το Μελωδό:

Η Παρθένος σήμερον, τον υπερούσιον τίκτει και η γη το σπήλαιον τω απροσίτω προσάγει άγγελοι μετά ποιμένων δοξολογούσι δι'; ημάς γαρ εγεννήθη παιδίον νέον, ο προ αιώνων Θεός.

 (Κοντάκιον Χριστουγέννων)

Το παιδί ως Θεός, ο Θεός ως παιδί... Γιατί δημιουργείται αυτή η ζωηρή συγκίνηση την περίοδο των Χριστουγέννων όταν οι άνθρωποι, ακόμη και αυτοί με χλιαρή πίστη ή ακόμη και οι άθεοι, παρατηρούν αυτό το μοναδικό, ασύγκριτο θέαμα της νεαρής μητέρας να κρατά το παιδί στην αγκαλιά της, και γύρω τους οι «Μάγοι οι από Ανατολών», οι ποιμένες, δροσεροί από τη νυχτερινή τους σκοπιά στους αγρούς, τα ζώα, ο ανοιχτός ουρανός, ο αστέρας;

 Γιατί είμαστε τόσο βέβαιοι, αλλά και συνεχώς ανακαλύπτουμε, πώς σ'; αυτόν το θλιβερό πλανήτη μας δεν υπάρχει τίποτε ομορφότερο και πιο χαρμόσυνο απ'; αυτό το θέαμα, που το πέρασμα των αιώνων αποδείχτηκε ανίκανο να ξεριζώσει από τη μνήμη μας; Επιστρέφουμε σ'; αυτό το θέαμα οποτεδήποτε δεν έχουμε άλλο καταφύγιο, οποτεδήποτε έχουμε βάσανα στη ζωή, και αναζητούμε αυτό που θα μάς ελευθερώσει.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ: Από την παρακοή στην υπακοή.

(Ματθ. 1.1-25)

«Τοῦτο δέ ὅλον γέγο­νεν ἵνα πληρωθῇ τό ρη­θέν ὑπό τοῦ Κυρίου διά τοῦ προ­φή­του λέ­γον­τος· ἰδού ἡ παρθένος ἐν γαστρί ἕξει καί τέξεται υἱόν καί καλέσουσι τό ὄνο­μα αὐτοῦ Ἐμμανου­ήλ».

Κυριακή πρό τῆς Χρι­στοῦ Γεννήσεως καί ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς προ­ε­τοιμάζει γιά τό κοσμο­σω­τήριο γεγονός τῆς θεί­­ας ἐναν­θρωπήσεως μέ τό εὐαγγελικό ἀνά­γνω­σμα, στό ὁποῖο ὁ ἱε­ρός εὐαγγελιστής Μα­τθαῖος περι­γράφει ὅλα ὅσα προ­­η­γή­θηκαν τοῦ ἱε­ροῦ γεγονότος πού θά ἑορτάσου­με.

Ἡ γέννηση τοῦ Χρι­στοῦ ἐντάσσεται στό σχέ­­­διο τῆς θείας οἰκο­νο­­­μίας γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, σχέδιο τό ὁποῖο ὁ Θεός προ­α­ν­ήγ­γειλε ἔμμεσα τήν ἡ­μέ­ρα τῆς ἐξώσεως τῶν πρωτοπλάστων ἀπό τόν παράδεισο τῆς Ἐδέμ, χω­­­ρίς βεβαίως νά προσ­δι­ο­­ρίσει τόν χρόνο πραγ­­­ματοποιήσεώς του. Παρότι ὅμως ὁ Θεός δέν προσδιόρισε τόν χρό­­νο πού θά συνέ­βαι­νε τό μέγα αὐτό θαῦ­μα τῆς ἀπολυτρώσεως τοῦ ἀν­θρώπου, δέν ἔπαυσε νά ἀνανεώνει τήν ἐλ­πίδα τῶν ἀνθρώπων μέ ἀπο­κα­λύψεις στούς ἐκλε­κτούς του δούλους.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ´ ΛΟΥΚΑ: Καλούμαστε να απεκδυθούμε την αμαρτωλή φύση ώστε να ενδυθούμε την κατα Χάρην θεανθρώπινη φύση.

 Αποστολικό ανάγνωσμα: (Κολασ. 3.4-11)

«Ἀπεκδυσάμενοι τόν παλαιόν ἄνθρωπον σύν ταῖς πράξεσιν αὐ­τοῦ καί ἐνδυσάμενοι τόν νέον τόν ἀνακαινούμενον εἰς ἐπίγνω­σιν τοῦ κτίσαντος αὐτόν».

Κυριακή τῶν Ἁγίων Προπατόρων σήμερα, ἀδελφοί μου, καί ἡ Ἐκ­κλη­­σία μας μᾶς προετοιμάζει γιά τή μεγάλη ἑορτή τῶν Χριστουγέν­νων πού πλησιάζει. Μᾶς προε­τοι­μάζει ὄχι μόνο ἀφιε­ρώνοντας τή σημερινή Κυριακή στή μνήμη τῶν Ἁγίων Προ­πατό­ρων τοῦ Κυρίου, ὄχι μόνο μέ τό εὐ­­αγγελικό ἀνά­γνω­σμα τοῦ μεγά­λου Δείπνου πού ἀκούσαμε σή­με­ρα, ἀλλά καί μέ τό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα.

Ποια ψυχή είναι "πτωχή τω πνεύματι";

«Πτωχή τω πνεύματι»(Ματθ. 5, 2) είναι εκείνη η ψυχή, η οποία γνωρίζει καλά τα τραύματά της, όπως επίσης και το σκοτάδι των παθών, που την περικυκλώνει, και ζητά συνεχώς τη λύτρωση από τον Κύριο. Η ψυχή αυτή υπομένει τους κόπους και δεν χαίρεται με κανένα γήινο αγαθό, αλλά αναζητά μόνο τον καλό Γιατρό και έχει πεποίθηση στη θεραπεία Του. Με ποιο τρόπο λοιπόν η τραυματισμένη αυτή ψυχή θα γίνει ωραία και ευπαρουσίαστη και κατάλληλη να ζήσει μαζί με το Χριστό; Πώς αλλιώς, παρά όπως ήταν έτσι που πλάσθηκε εξαρχής και με την σαφή επίγνωση των τραυμάτων της και της φτώχειας της;

Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης: Τα τέσσερα πράγματα που σκοτίζουν την ψυχή – Μίσος, εξουδένωση, ζήλεια, γογγυσμός.

Ο άνθρωπος για να έχει πνευματική ζωή, να έχει το φως στη ζωή του, πρέπει να έχει τελεία επικοινωνία με το περιβάλλον του.

Από τη στιγμή που δεν έχει αυτή την απλή, την φυσική, την άνετη εγκατάλειψη και παράδοση του εαυτού του στον άλλον, και επομένως την βίωση του άλλου ως οικείου μέλους, δεν μπορεί να έχει Θεόν. Γι’ αυτό σκοτίζεται η ψυχή, όταν κλονίζεται η σχέση της με τον Θεό.

Μην είσαι τοξικός αλλά φως.

Ξέρετε γιατί έχουν επιτυχία τα social media; Γιατί αρέσουν πολύ σε αυτούς που έχουνε μίσος, κόμπλεξ και μιζέρια στην ζωή τους και θέλουν να την διοχετεύσουν και στους άλλους.
Πάντα το κακό θέλει να αυτοπροβληθεί, να αυτοδιαφημιστεί, να μολύνει όσο πιο πολλούς μπορεί. Σχόλια και μετά σχόλια στα σχόλια και δώσ'του τα σχόλια και οι κατακρίσεις.
--------------------------------
Γι'αυτό και σπάνια θα βρεις ανθρώπους που δεν μένουν στα κακά αυτού του κόσμου, αλλά θα δούνε το καλό· δεν θα μείνουν στο σκοτάδι αλλά θα δούνε το φως και θα παραμείνουν εκεί.
--------------------------------
Είναι σημαντικό νομίζω να μένουμε στα καλά και αυτά να προβάλουμε. Πολλές φορές πέφτουμε στην παγίδα να πολεμούμε το κακό. Και το πολεμούμε με τόση μανία και εμμονή ώστε τελικά μολυνόμαστε και εμείς οι ίδιοι με την βρωμιά, με το σκοτάδι, με την μιζέρια.
--------------------------------

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι´ ΛΟΥΚΑ: Για να ορθωθούμε πνευματικά χρειάζεται να ελευθερωθούμε από τα πάθη μας.

 (Λουκ. 13.10-17)

«Καί ἰδού γυνή πνεῦμα ἔχουσα ἀσθε­νεί­ας ἔτη δέκα καί ὀκτώ καί ἦν συγκύ­πτουσα καί μή δυναμένη ἀνακύψαι εἰς τό παντε­λές».

Ἕνα θαῦμα περιγράφει ἡ σημερινή εὐ­αγ­γελική περικοπή, ἀδελφοί μου, ἕνα θαῦ­μα ἀπό τά πολλά πού ἐπιτέλεσε ὁ Χρι­στός κατά τή διάρκεια τῆς ἐπιγείου ζωῆς του, τήν ὁποία διῆλθε «εὐεργετῶν καί ἰώ­μενος». Περιγρά­φει τή θεραπεία μιᾶς γυ­ναίκας, τήν ὁποία κάποια ἀσθένεια τήν κρατοῦσε γιά δεκαοκτώ χρόνια κυρτωμέ­νη ἔτσι ὥστε νά μή μπορεῖ νά σταθεῖ ὄρθια, νά μή μπορεῖ νά δεῖ τόν κόσμο ἀπό τή φυσιολογική γιά κάθε ἄνθρωπο στάση καί νά βασανίζεται καί νά ταλαιπωρεῖται χωρίς νά μπορεῖ νά βρεῖ τήν ἴαση καί τή θεραπεία. Αὐτή τή γυναίκα πού, παρά τή δυσκολία πού τῆς προξενοῦσε ἡ ἀσθένειά της καί στό βάδισμα ἀκόμη, βρι­σκόταν τό Σάββατο στή συναγωγή γιά νά ἐπιτελέσει τά θρησκευτικά καθήκοντα, νά προσευχηθεῖ στόν Θεό καί νά ἀκούσει τήν ἑρμηνεία τοῦ θείου λόγου, συναντᾶ ὁ Ἰη­σοῦς. Καί μόλις τή βλέπει, χωρίς νά δι­στά­σει οὔτε λεπτό γιά τόν ἀπόηχο πού γνώ­ριζε ὅτι θά δημιουργοῦσε ἡ ἐνέργειά του, κα­θώς οἱ Ἰουδαῖοι ἀναζητοῦσαν ἀφορ­μές γιά νά τόν κατακρίνουν καί νά τόν συκο­φα­ντήσουν, ἀπευθύνεται πρός αὐτήν καί τῆς προσφέρει μέ μιά του φράση τήν ἀ­παλ­­λαγή ἀπό τήν ἀσθένεια· «γύναι, ἀπο­λέ­λυσαι τῆς ἀσθενείας σου».

Άγιος Νείλος ο Ασκητής: Κεφάλαια περί προσευχής

από τη Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών 

Πρόλογος: Την ώρα, που με καίει ο πυρετός και με συνέχει η φλόγωση των ακαθάρτων παθών, με τονώνεις, όπως πάντα, καθώς πιάνω τα θεαγάπητα γράμματά σου παρηγορώντας το νού μου τον κατάκοπο, που σε ό,τι αισχρό περιδιαβάζει. Κι αυτό, γιατί εσύ μακάρια μιμήθηκες το μεγάλο καθηγητή και δάσκαλο. Καθόλου παράδοξο αυτό, γιατί δικό σου μερτικό είναι πάντα τα σπουδαία όπως ήταν του ευλογημένου Ιακώβ. Αφού δηλαδή δούλεψες καλά για χάρη της Ραχήλ και πήρες αντί γι’αυτήν τη Λεία (Γεν.κθ΄ 25), ζητάς τώρα κι εκείνη, που λαχταράς, γιατί ασφαλώς συμπλήρωσες κι αυτής τα εφτά χρόνια.

Εγώ δεν θα μπορούσα ν' αρνηθώ για λόγου μου, πως αν και κόπιασα όλη τη νύχτα, όμως δεν έχω πιάσει τίποτα. Μολοντούτο όταν, μια και μου το 'πες εσύ, πέταξα τα δίχτυα, ψάρεψα πλήθος ψάρια. Δε λέω βέβαια πως είναι μεγάλα, πάντως είναι εκατόν πενήντα τρία (πρβλ. Ιω.κα΄ 11). Και τα ’στειλα μέσ’ στο κοφίνι της αγάπης (αυτό μαρτυρούν τα ισάριθμα κεφάλαια) έχοντας έτσι εκτελέσει την προσταγή σου.

Άγιος Σάββας ο Ηγιασμένος

1. Παιδική Ηλικία του Αγίου Σάββα, και αποταγή του κόσμου. Ασκητικοί αγώνες εις την Μονήν των Φλαβιανών (439-456)

Ο Όσιος Πατήρ ημών Σάββας ο Ηγιασμένος εγεννήθη κατά το έτος 439 από της Χριστού Γεννήσεως υπό γονέων ευσεβών και πλουσίων, του Ιωάννου και της Σοφίας, εις την κώμην Μουταλάσκην της Καππαδοκίας. Ο πατήρ του, στρατιωτικός ων και αναγκασθείς να μεταβή μετά της συζύγου του Σοφίας εις την Αλεξάνδρειαν δια υπηρεσιακούς λόγους, ανέθεσε την ανατροφήν του μικρού Σάββα εις τον εκ μητρός θείον του Ερμίαν, ότε ο Άγιος ήτο πέντε μόλις ετών.

Άγιος Ησαΐας ο Αναχωρητής: Κεφάλαια περί τηρήσεως του νου.

1. Ἡ ὀργή εἶναι φυσική ἰδιότητα τοῦ νοῦ. Καί χωρίς ὀργή οὔτε στήν καθαρότητα φτάνει ὀ ἄνθρωπος, ἄν δέν ὀργιστεῖ ἐναντίον ὅλων τῶν πονηρῶν λογισμῶν πού σπέρνει μέσα του ὁ διάβολος. Καί ὅταν τόν βρῆκε ὁ Ιώβ, ἔβρισε τούς ἐχθρούς του μ’ αὐτά τά λόγια: «Ἄτιμοι καί ἐξαχρειωμένοι, πού δέν ἔχετε κανένα καλό πάνω σας, πού δέν σᾶς θεωρῶ οὔτε σάν τούς σκύλους τῶν ποιμνίων μου»(Ιώβ 30, 1, 4). Ἐκείνος πού θέλει νά φτάσει στή φυσική ὀργή (δηλαδή σ' ἐκείνη πού στρέφεται ἐναντίον τοῦ διαβόλου καί τῶν παθῶν), κόβει ὅλα τά θελήματά του μέχρις ὅτου φτάσει στήν κατάσταση τοῦ νοῦ του, ὅπως τή δημιούργησε ὁ Θεός.

2. Ἄν ἀντιστέκεσαι στήν καταδρομή τοῦ διαβόλου καί δεῖς ὅτι ἐξασθένησε καί ὑποχωρεῖ,  μή χαρεῖς, γιατί ἡ κακία τῶν πονηρῶν πνευμάτων δέν ἐξαντλήθηκε ἀκόμη, ἀλλά ἀκολουθεῖ πίσω ἀπό αὐτά. Ἐτοιμάζουν πόλεμο χειρότερο ἀπό τόν πρῶτο, τόν ἔχουν ἀφήσει πίσω ἀπό τήν πόλη καί τοῦ ἔδωσαν ἐντολή νά μή κινηθεῖ. Καί ἄν ἀντισταθεῖς σ' αὐτούς, φεύγουν νικημένοι. Ἄν ὅμως ὑπερηφανευτεῖς ὅτι τούς ἔδιωξες καί ἀφήσεις ἀφύλαχτη τήν πόλη, τότε ἄλλοι ἔρχονται ἀπό πίσω καί ἄλλοι στέκονται ἐμπρός, καί ἡ ταλαίπωρη ψυχή ἀνάμεσά τους δέ βρίσκει καταφύγιο πουθενά. Πόλη εἶναι ἡ προσευχή. Ἀντίσταση εἶναι ἡ ἀντίκρουση τῶν πονηρῶν λογισμῶν στό ὄνομα του Ἰησοῦ Χριστοῦ. Βάση εἶναι ὁ θυμός.

Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης (Σύντομος Βίος)

Ο όσιος Γέρων Πορφύριος, κατά κόσμον Ευάγγελος Μπαϊρακτάρης, γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1906 μ.Χ., στην Εύβοια, στο χωριό Άγιος Ιωάννης της επαρχίας Καρυστίας. Οι γονείς του, Λεωνίδας Μπαϊρακτάρης και Ελένη, το γένος Αντωνίου Λάμπρου, ήταν ευσεβείς και φιλόθεοι άνθρωποι. Ο πατέρας του, μάλιστα, ήταν ψάλτης στο χωριό και είχε γνωρίσει προσωπικά τον Άγιο Νεκτάριο. Η οικογένειά του ήταν πολυμελής και οι γονείς, φτωχοί γεωργοί, δυσκολεύονταν να τη συντηρήσουν. Γι’ αυτό ο πατέρας υποχρεώθηκε να φύγει στην Αμερική, όπου δούλεψε στην κατασκευή της διώρυγας του Παναμά.

Αποφθέγματα Οσίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου

• Όταν η ψυχή είναι ταραγμένη, θολώνει το λογικό και δε βλέπει καθαρά. Μόνο, όταν η ψυχή είναι ήρεμη, φωτίζει το λογικό, για να βλέπει καθαρά την αιτία κάθε πράγματος.
• Η ψυχή είναι πολύ βαθιά και μόνο ο Θεός τη γνωρίζει.
• Γιατί να κυνηγάμε τα σκοτάδια; Να, θα ανάψουμε το φως και τα σκοτάδια θα φύγουν μόνα τους. Θα αφήσουμε να κατοικήσει σ' όλη την ψυχή μας ο Χριστός και τα δαιμόνια θα φύγουν μόνα τους.
• Όταν έρθει μέσα μας ο Χριστός, τότε ζούμε μόνο το καλό, την αγάπη για όλο τον κόσμο. Το κακό, η αμαρτία, το μίσος εξαφανίζονται μόνα τους, δεν μπορούν, δεν έχουν θέση, να μείνουν.
• Να μην ενδιαφέρεσαι αν σε αγαπούν, αλλά αν εσύ αγαπάς το Χριστό και τους ανθρώπους. Μόνο  έτσι  γεμίζει η ψυχή.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ´ ΛΟΥΚΑ: Βαθιά και αληθινή πίστη (εμπιστοσύνη) ζητά ο Χριστός.

(Λουκ. 18. 35-43)

«Τί σοι θέλεις ποιήσω; ὁ δέ εἶπεν· Κύριε, ἵνα ἀναβλέψω».

Μία συνάντηση περιγράφει ἡ σημερινή εὐαγγελική πε­ρικοπή, μιά τυχαία ἀλλά σωτη­ριώ­δη συνάντηση.

Ὁ Χριστός πλησίαζε στήν Ἱεριχώ καί στόν δρόμο πρός τήν πόλη κα­θό­ταν κάποιος ταλαίπωρος ἄνθρω­πος καί ζητοῦσε τήν ἐλεημοσύνη τῶν περαστικῶν. Ἦταν τυφλός καί γι᾽ αὐτό εἶχε τήν ἀνάγκη τῶν συν­αν­θρώ­πων του. Ἦταν τυφλός καί δέν μποροῦσε νά διακρίνει ποιός περ­νοῦσε μπροστά του. Ἄκουσε ὅμως τόν θόρυβο τοῦ πλήθους πού συνόδευε τόν Ἰησοῦ καί θέλησε νά μάθει τί συμβαίνει. Καί ὅταν τοῦ εἶπαν πώς ὁ Χριστός εἶναι ἐκεῖνος πού περνᾶ, τότε ἄρχισε νά φωνάζει ζητώντας νά τόν ἐλεή­σει, παρότι πολλοί τόν ἐπέπλητταν καί τοῦ ζητοῦσαν νά σταματήσει.