Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2020

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ 2020


 

† ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ

ἐλέῳ Θεοῦ Ἐπίσκοπος καὶ Μητροπολίτης

τῆς Ἱερᾶς καὶ Ἀποστολικῆς Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης καὶ Καμπανίας

πρὸς τὸν ἱερὸν κλῆρον καὶ τὸν εὐσεβῆ λαὸν

τῆς καθ’ ἡμᾶς θεοσώστου Ἐπαρχίας.

 

 «Καί μή ἐκστάς τῆς φύσεως, μετέσχε τοῦ ἡμετέρου φυράματος.  

Διπλοῦς ἐτέχθη, Χριστός τόν ἄνω, κόσμον θέλων ἀναπληρῶσαι». 

 

Ἐκστατικοί ἐνώπιον τοῦ θαύματος τῆς θείας ἀγάπης γιά ἄλλη μία φορά ἑορτάζουμε σήμερα τή μεγάλη ἑορτή τῆς θείας ἐνανθρωπήσεως. Ἑορτάζουμε τήν κατά σάρκα γέννηση τοῦ Θεοῦ-Λόγου, τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος, ὅπως ψάλλει ὁ ἱερός ὑμνογράφος, «μή ἐκστάς τῆς φύσεως, μετέσχε τοῦ ἡμετέρου φυράματος». Χωρίς δηλαδή νά ἀπεκδυθεῖ τή θεία Του φύση, ἀνέλαβε καί τήν ἀνθρωπίνη καί ἐνεδύθη διά τῆς Παναγίας Παρθένου τήν ἀνθρώπινη σάρκα.Ἔγινε ἄνθρωπος χάριν τοῦ ἀνθρώπου. Ἔγινε ἄνθρωπος, «ἵνα θεόν τόν Ἀδάμ ἀπεργάσηται». Ἔγινε ἄνθρωπος, γιά νά κάνει καί ἐμᾶς κοινωνούς θείας φύσεως καί μετόχους τῆς οὐρανίου βασιλείας Του. 

Ἄν κατά τήν ἡμέρα τῆς δημιουργίας τοῦ ἀνθρώπου ὁ Θεός Πατήρ εἶχε ἐμφυσήσει στούς πρωτοπλάστους «πνοήν ζωῆς», φέρνοντάς τους ἀπό τήν ἀνυπαρξία στήν ὕπαρξη, σήμερα ὁ Υἱός καί Λόγος Του ἀναγεννᾶ μέ τήν κατά σάρκα γέννησή Του τόν πεπτωκότα καί ἁμαρτωλό ἄνθρωπο καίτοῦ χαρίζει αἰώνιο ζωή, ἀποκαθιστώντας καί πάλι τήν κοινωνία Θεοῦ καί ἀνθρώπου. 

Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2020

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

 


 

«Τοῦτο δέ γέγονεν ἵνα πληρωθῇ τό ρηθέν ὑπό τοῦ Κυρίου διά Ἡσαΐου τοῦ προφήτου» (Ματθ. 1.22).

Πλησιάζουμε πρός τή μεγάλη ἑορ­­τή τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ, καί ἡ Ἐκ­­κλησία μας μᾶς ὑπεν­­θυ­­­­­μίζει μέ τό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τά γεγονότα πού ἀφο­­ροῦν στή θεία Γέννηση. Μᾶς ὑπενθυ­­μί­­ζει τίς προ­­φητεῖες καί τήν προσδοκία τῶν ἀνθρώ­­πων νά δοῦν τόν Μεσ­­σία καί νά ζή­­σουν τήν ἐκ­­πλήρωση τῆς ὑπο­­σχέ­­σεως τοῦ Θε­­οῦ.

Μᾶς τά ὑπενθυμίζει γιά νά μᾶς δείξει ὅτι ὁ Θεός δέν ξέχασε τούς ἀν­θρώπους, ἔστω καί ἄν ἐκεῖνοι ἀπομακρύν­­θη­καν ἀπό τήν ἀγάπη του καί ἀκολούθησαν ἕνα δρόμο διαφορετικό ἀπό τόν δρόμο τῶν ἐν­­τολῶν του, ἔστω καί ἐάν «ἐξέκκλινον ἅμα καί ἠχρειώθησαν» ἀπό τήν ἁμαρτία.

Μᾶς τά ὑπενθυμίζει γιά νά μᾶς δείξει ὅτι ὅλα ὅσα ἔγιναν, ὅλα ὅσα συνέβησαν στή ζωή τῆς Παναγίας καί στή ζωή τοῦ Ἰωσήφ, ὅλα ὅσα συνέβησαν τό βρά­δυ τῆς Γεννήσεως στή Βηθλεέμ, δέν συνέβη­σαν τυχαῖα, δέν ἦταν θέ­μα συμπτώ­σεως, ἀλ­λά ἦταν προ­κα­θορι­σμέ­να ἀπό τόν ἴδιο τόν Θεό καί ἐντασ­σόταν στό σχέ­διο τῆς θείας οἰκο­νομίας γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώ­που.

Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου 2020

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ´ ΛΟΥΚΑ: Η ζωή περνά μέσα από τον θάνατο.


 

«Ἀπεκδυσάμενοι τόν παλαιόν ἄνθρωπον σύν ταῖς πράξεσιν αὐτοῦ» (Κολoσ. 3.9).

Στό νόημα τῆς ἀλη­θι­νῆς ζωῆς ἀναφέρεται τό σημε­ρι­νό ἀποστολικό ἀνά­γνωσμα, λίγες μό­λις ἡ­μέ­­ρες πρίν ἀπό τή γέν­νηση τοῦ Χρι­στοῦ. Καί αὐτή τή ζωή μᾶς καλεῖ νά ζήσουμε καί ἐμᾶς ὁ ἀπόστολος, κα­λῶ­ντας μας συγχρόνως νά ζήσουμε τόν Χριστό καί μέ τόν Χριστό, κα­θώς δέν ὑπάρχει καί δέν νοεῖ­ται ἀληθινή ζωή χωρίς τόν Χριστό. Διότι ὅσοι ζοῦν χωρίς τόν Χριστό, ὄνο­μα ἔχουν ὅτι ζοῦν, κατά τήν Ἀποκά­λυψη, ἀλλά στήν πραγ­ματικότητα εἶ­­­ναι νεκροί.

Πῶς ὅμως μπορεῖ νά ζήσει ὁ ἄνθρωπος τήν ἀληθινή ζωή; Αὐτό εἶ­ναι τό εὔλογο ἐρώτημα τό ὁποῖο προκύπτει καί στό ὁποῖο ὁ ἀπόστολος Παῦλος μᾶς ἀπαντᾶ σή­μερα μέ σαφήνεια: «ἀ­π­εκ­δυσάμενοι τόν πα­λαι­όν ἄνθρωπον σύν ταῖς πράξεσιν αὐτοῦ».

Σάββατο 5 Δεκεμβρίου 2020

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι´ ΛΟΥΚΑ: Ο Θεός ζητά από εμάς μία σχέση (Εκκλησία) και όχι θρησκευτικότητα.

 


 

«Καί ἐπέθηκεν αὐτῇ τάς χεῖρας καί παρα­χρῆ­μα ἀνωρθώθη καί ἐδό­ξα­ζεν τόν Θεόν» (Λουκ. 13.13).

Ἕνα θαῦμα περιγρά­φει ἡ σημερινή εὐαγ­γε­λική περικοπή, τό θαῦ­μα τῆς συγκυπτούσης γυ­ναικός, ἡ ὁποία ἐπί δε­καοκτώ χρόνια δέν μπο­ροῦσε ἐξαιτίας μιᾶς ἀσθενείας νά σταθεῖ ὄρ­θια καί νά περπα­τή­σει. Καί ὅμως παρά τή δυ­σκολία πού εἶχε, παρά τή ντροπή πού πιθα­νόν αἰσθανόταν, δέν πα­ρέ­λειπε νά πηγαίνει στόν ναό τοῦ Θεοῦ.

Δε­κα­οκτώ χρόνια ἀσθε­νής, καί κανείς δέν εἶχε ἐν­διαφερθεῖ γιά τήν κα­τά­­στασή της· μέ­χρι πού συνάντησε τόν Χριστό. Εἴτε δέν τόν γνωρίζει εἴτε δέν θέλει νά τόν ἀ­πασχο­λήσει μέ τό προ­σω­πικό της πρό­βλημα, ἡ συγκύπτουσα γυ­ναίκα δέν πλησιάζει τόν Χρι­στό οὔτε τοῦ ἐκ­θέτει τόν πόνο της. Ἴ­σως καί δέν προλα­βαί­­νει νά τό κά­νει, για­τί ὁ Χριστός τήν πλη­σιάζει γιά νά τῆς προσ­φέρει αὐτό πού ἐπιθυ­μοῦσε, δηλαδή τήν ὑγεία της. «Ἐ­πέ­θη­κεν αὐτῇ τάς χεῖ­ρας καί παρα­χρῆ­μα ἀνωρ­θώ­θη».

Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2020

Το σκότος της πανδημίας και η ανατολή της ελπίδας.

 



                                                          Αρχιμανδρίτου  Θεοφίλου Λεμοντζή Δρ. Θ.

 

Εδώ και λίγο καιρό βιώνουμε  δυστυχώς μια νέα  έξαρση  της πανδημίας του κορωνοϊού (covid-19)  που ενέσκηψε στον πλανήτη μας κατά τους τελευταίους μήνες. Όπως  κατά τη διάρκεια του πρώτου κύματος, έτσι και τώρα, υπάρχει αναγκαστική απομόνωση  στις κατοικίες μας αλλά και μια απαγόρευση, από την πλευρά της Πολιτείας συμμετοχής στη Θεία Λατρεία, που εκτιμούμε ότι υπερβαίνει το αναγκαίο μέτρο που απαιτείται για την αποτροπή του κινδύνου. Ταυτόχρονα, η οικονομική ζωή του τόπου μας κατά ένα μεγάλο ποσοστό ανεστάλη, εμπορικά καταστήματα διέκοψαν τη λειτουργία τους έχοντας στον ορίζοντα ένα αβέβαιο μέλλον,  πολλοί υπάλληλοι και εργαζόμενοι  σταμάτησαν να εργάζονται λόγω ανωτέρας βίας και τα παιδιά μας, το μέλλον αυτού του τόπου, διδάσκονται εξ αποστάσεως τα σχολικά τους μαθήματα  στερούμενα τη ζωντανή επαφή με τους δασκάλους  και τους συμμαθητές τους. Η  ψυχική μας υγεία, λόγω της απαγόρευσης των κοινωνικών επαφών, πολλές φορές κλονίζεται. Και όλα αυτά τα υπομένουμε τόσο χάριν της υγείας των συνανθρώπων μας όσο και χάριν την δικής μας σωματικής υγείας.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ´ ΛΟΥΚΑ: Μην χάσουμε για τα πρόσκαιρα, τα αιώνια.


 

«Πάντα ὅσα ἔχεις πώλησον καί διάδος πτωχοῖς καί ἕξεις θησαυ­ρόν ἐν οὐρανοῖς» (Λουκ. 18.22).

Σέ μία ἐπιθυμία τῶν ἀνθρώπων κά­θε ἐποχῆς ἀναφέρθηκε ὁ Χρι­στός στό σημε­ρι­νό εὐαγγελικό ἀ­νά­­γνωσμα, στήν ἐπιθυμία νά ἀπο­κτήσουμε πλούτη καί νά ἀνακαλύ­ψουμε θησαυρούς.

Ὅμως οἱ ἄν­θρωποι ἀναζητοῦμε τόν πλοῦτο καί ἐπι­διώ­κουμε νά ἀνακαλύ­ψου­με θη­σαυρούς ἐδῶ στή γῆ, ξεχνῶ­ντας ὅτι ὁ ὑλικός πλοῦ­τος οὔτε ἀσφα­λής εἶναι οὔτε μό­νιμος εἶναι, γιατί διαρκεῖ ὅσο ἡ ζωή μας, λίγα δηλα­δή χρόνια, καί παράλληλα κινδυ­νεύει εὔ­κολα νά χαθεῖ, ὄχι μόνο ἀπό κλέ­φτες πού μᾶς τόν ἀφαιροῦν ἀλλά καί ἀπό ποι­κίλες συγκυρίες τῆς ζωῆς, ὅπως διδα­χθή­καμε ὅλοι μας ἀπό τήν κρίση πού πλήττει τά τελευ­ταῖα χρόνια καί τήν πατρίδα μας καί ὅλο τόν κόσμο.

Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2020

Η κορυφή των αρετών είναι η αγάπη και ο πάτος των παθών είναι η αυτοδικαίωση.


Καρπός και τελειότητα των αρετών είναι η αγάπη.

Εάν η αρετή μας δεν στοχεύει στην αγάπη, εάν δεν εκφράζεται ως αγάπη, τότε δεν είναι γνήσια και θεάρεστη, αλλά είναι νοθευμένη με την φιλαυτία και την κενοδοξία μας.

Μέσα στον αγώνα της πνευματικής ζωής θα έρθουμε αντιμέτωποι με τον μεγάλο μας εχθρό, τον εαυτό μας. Αυτόν χρειάζεται να νικήσουμε.

Η νίκη είναι αναγκαία διότι χωρίς αυτήν εξωτερικά θα φαινόμαστε ευγενείς και πράοι, ηθικοί και καλοσυνάτοι ενώ εσωτερικά θα είμαστε δολωμένοι στους κακούς, πονηρούς και αισχρούς λογισμούς, θα παραμένουμε αιχμάλωτοι του μίσους, του φθόνου, της εμπάθειας, της κοσμικότητας, του εγωισμού. Και αυτό το καταλαβαίνουμε όταν με την παραμικρή αφορμή όλο αυτό το εσωτερικό σκοτάδι μας βγαίνει στην επιφάνεια με βίαιο και απότομο τρόπο.

Σάββατο 21 Νοεμβρίου 2020

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ´ ΛΟΥΚΑ: Από εμάς εξαρτάται να οικειωθούμε τον Θεό.

 


 

«Οὐκέτι ἐστέ ξένοι καί πάροικοι ἀλλά συμπολῖται τῶν ἁγίων καί οἰκεῖοι τοῦ Θεοῦ» (Ἐφεσ. 2.19).

Εἰσήλθαμε πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες στήν περίοδο τῆς νηστείας τῶν Χριστουγέννων, στήν περίοδο τῆς προετοιμασίας γιά τή μεγάλη ἑορτή τῆς θείας ἐνανθρωπήσεως. Ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς προετοιμάζει μέ τή νηστεία, μέ τό μυστήριο τῆς ἱερᾶς ἐξομολογήσεως, ἀλλά καί μέ τήν ὑμνογραφία καί μέ πολλές ἄλλες εὐκαιρίες πού μᾶς δίδει, προκειμένου νά κατανοή­σουμε τό μέγα μυστήριο τῆς θείας οἰκονομίας, νά ὑποδεχθοῦμε καί ἐμεῖς στίς ψυχές μας τόν δι᾽ ἡμᾶς καί διά τήν ἡμετέρα σωτηρία ἐναν­θρωπήσαντα Υἱό καί Λόγο τοῦ Θεοῦ καί νά ἀναγεννηθοῦμε στή νέα ζωή, τήν ἐν Χριστῷ ζωή, τήν ὁποία Ἐκεῖνος μᾶς προσφέρει.

Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2020

Μια ατμίδα που μπορεί να γίνει τέκνο Θεού.


 

Όταν ζήσεις το άγγιγμα της Χάριτος όλα πλέον τα βλέπεις διαφορετικά.

Οι προτεραιότητες της ζωής σου αλλάζουν.

Συνήθειες παλιές εγκαταλείπονται.

Στόχοι ζωής αναθεωρούνται.

Όλα αλλάζουν, διότι εσύ άλλαξες.

Δεν είσαι πλέον ο ίδιος.

Είσαι αλλιώτικος.

Τα μάτια σου πλέον καθαρίστηκαν.

Ο νους σου φωτίστηκε.

Η ψυχή σου αναστήθηκε.

Πλέον κατάλαβες την σημασία της ζωή σου.

Πλέον συνειδητοποίησες την αξία της ύπαρξής σου.

 

Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2020

ΚΥΡΙΑΚΗ H´ ΛΟΥΚΑ: Το πανδοχείο είναι η Εκκλησία.


 

«Ἐπιμελήθητι αὐτοῦ, καί ὅ,τι ἄν προσδαπα­νή­­σῃς ἐγώ ἐν τῷ ἐπα­ν­έρ­­χεσθαί με ἀποδώσω σοι» (Λουκ. 10.35).

Μία πολύ γνωστή πα­ρα­­­βολή μᾶς ὑπενθύμισε σήμερα τό εὐαγγελικό ἀνάγνω­σμα, τήν παρα­βο­λή τοῦ καλοῦ Σαμα­ρείτου. Ἡ παραβολή αὐ­τή ἀποτελεῖ τήν ἀπά­ν­τηση τοῦ Ἰησοῦ στήν ἐρώτηση ἑνός νομικοῦ, ὁ ὁποῖος θέλοντας νά τόν φέρει σέ δύσκολη, ὅπως νόμιζε, θέση, τόν ρώ­τη­σε γιά τίς προϋπο­θέ­σεις πού ἀπαιτοῦνται προκειμένου νά κληρο­νο­μήσει τήν αἰώ­νια ζωή.

Ἀσφαλῶς ὁ νομικός θά περίμενε νά τοῦ ἀ­παριθμήσει ὁ Χριστός τίς αὐ­στηρές ἐπιταγές τοῦ Μω­σαϊ­κοῦ νόμου καί τίς ἑρ­μηνεῖες πού εἶ­χαν δώ­σει οἱ Φαρι­σαῖοι γιά νά δυσκο­λεύ­ουν τή ζωή τῶν ἀνθρώ­πων, ὅλα ἐκεῖνα δη­λαδή, τά ὁποῖα ὁ ἴδιος ὁ Χρι­στός χαρακτήρισε «φορ­τία βαρέα καί δυσ­βά­στακτα». Ὅμως ὁ Χρι­­στός τοῦ ἀνέφερε μία καί μόνη ἐν­τολή, τήν ἐντολή τῆς ἀγάπης πρός τόν Θεό καί τόν πλησίον ὡς τήν ἐντολή ἀπό τήν ὁποία κρίνεται τό αἰώνιο μέλ­λον τοῦ ἀνθρώπου.

Ἀντιλαμβανόμενος, λοιπόν, ὁ νομικός ὅτι ἡ ἀπάντηση τοῦ Χριστοῦ ἔφε­ρε τόν ἴδιο σέ δύ­σκολη θέση, ἔθεσε ἕνα νέο ἐρώτημα: «Τίς ἐστίν μου πλη­σίον;». Αὐτό ἔ­δωσε στόν Χρι­στό ἀφορμή νά τοῦ ἀπαντή­σει μέ τήν ἀνεπανάληπτη πα­ρα­­βο­λή τοῦ καλοῦ Σα­μα­ρεί­του.

Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2020

ΚΥΡΙΑΚΗ Z´ ΛΟΥΚΑ: «Μή φοβοῦ μόνον πίστευε, καί σω­θήσεται» (Λουκ. 8.50).



Δύο θαύματα περιγράφει ἡ σημε­ρινή εὐαγγελική περικοπή, δύο θαύ­ματα πού ἔχουν διαφο­ρε­τική ἀφετηρία, ἔχουν ὅμως τήν ἴδια εὐτυχῆ κατάληξη. Δύο θαύμα­τα πού ἔχουν μία κοινή συνιστα­μέ­νη, τήν πίστη, καί ἕνα κοινό ἀπο­τέλεσμα, τήν ἴαση. Στό ἕνα ὁ πατέ­ρας, ὁ ἄρχων τῆς συναγωγῆς Ἰάει­ρος, ζητᾶ ἀπό τόν Χριστό νά θερα­πεύσει τή θυγατέρα του. Στό δεύτε­ρο ἡ αἱμορροῦσα γυναίκα πλησιάζει τόν Χριστό καί ἀγγίζει τό κράσπεδο τοῦ ἱματίου του, χωρίς νά ζητήσει τί­πο­τε, χωρίς νά πεῖ τίποτε, χωρίς κἄν νά γίνει ἀντιληπτή, ἀκόμη καί ἀπό τούς μαθητές τοῦ Χριστοῦ πού βρι­σκόταν δίπλα του.

Καί ὁ Χριστός ἀνταποκρίνεται στά αἰτήματα καί τῶν δύο. Ἀνταποκρί­νε­ται στή συστολή καί τή διακριτι­κό­τητα τῆς γυναίκας, πού δέν τολ­μᾶ νά τοῦ ζητήσει τή χάρη, πού δέν τολμᾶ νά τόν παρακαλέσει γιά τή θε­ραπεία της. Ἀνταποκρίνεται ὅ­μως καί στό αἴτη­μα τοῦ πατέρα, τοῦ ἀρχισυνα­γώγου, πού τολμᾶ νά προστρέξει σ’ Αὐτόν, ἀδιαφο­ρώντας γιά τό ἀξίωμα καί τήν ὑψηλή κοι­νωνική του θέση, ἀδιαφορώντας γιά τό τί θά πεῖ ὁ κόσμος.

Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2020

ΚΥΡΙΑΚΗ E´ ΛΟΥΚΑ: Η αγάπη είναι το βασικό κριτήριο με το οποίο θα κριθούμε.

 


«Ἔχουσι Μωϋσέα καί τούς προφήτας· ἀκου­σά­­τωσαν αὐτόν» (Λουκ. 16.29).

Μία ἀπό τίς παραβο­λές τοῦ Χριστοῦ μᾶς ὑπενθύμισε τό σημερινό εὐαγ­γε­λικό ἀνάγνωσμα. Τήν παραβολή τοῦ πλου­σί­ου καί τοῦ πτωχοῦ Λα­ζάρου. Ὁ ἕνας, πλού­σι­ος σέ χρήματα ἀλλά πτωχός σέ αἰσθήματα καί ἀρετές, ζοῦσε μιά πολυτελῆ ζωή καί ἀδι­α­φοροῦσε γιά τόν τα­λαί­πωρο Λάζαρο, πού πε­ρί­μενε στήν εἴσοδο τοῦ ἀρχοντικοῦ του ὑπομο­νε­τικά γιά νά χορτάσει ἀπό τά ψί­χου­λα πού ἔπεφταν ἀπό τό τραπέζι τοῦ πλουσίου ἰδιοκτή­του. Πτωχός ὡς πρός τά ὑλικά ἀγαθά ὁ Λάζαρος ἀλλά πλούσιος ὡς πρός τά πνευματικά, γιατί ἡ ἔλ­λειψη τῶν ὑλικῶν ἀγα­θῶν τόν ἔκανε νά ἀσκηθεῖ στήν ταπεί­νω­ση καί τήν ὑπακοή, ἀρε­­­­τές πού τοῦ χάρισαν μετά τόν θάνατό του μία θέση «ἐν τοῖς κόλ­ποις τοῦ Ἀβραάμ», σέ ἀντίθεση μέ τή σκλη­ρό­τητα καί τήν ἀκαρδία τοῦ πλουσίου πού μετά τόν θάνατό του βρέθη­κε στόν «τό­πον τῆς βα­σάνου».

Σάββατο 24 Οκτωβρίου 2020

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ´ ΛΟΥΚΑ: Ο Χριστός κάποιους τους χαροποιεί και κάποιους τους φοβίζει.


«Καί ἠρώτησεν αὐτόν ἅπαν τό πλῆθος τῆς περιχώρου τῶν Γα­δαρηνῶν ἀπελθεῖν ἀπ᾽ αὐτῶν … αὐ­τός δέ ἐμβάς εἰς τό πλοῖον ὑπέ­στρεψεν» (Λουκ. 8.37).

Μία ἀσυνήθιστη παράκληση δια­τυπώνουν στό σημερινό εὐαγγε­λικό ἀνάγνωσμα οἱ κάτοικοι τῶν Γαδάρων πρός τόν Ἰησοῦ. Τί τοῦ ζητοῦν; Τοῦ ζητοῦν νά μήν εἰσέλ­θει στήν πόλη τους, διότι «φόβῳ μεγάλῳ συνείχοντο», γιατί φο­βό­ταν πάρα πολύ.

Καί ποιά ἦταν ἡ αἰτία τοῦ φόβου τους; Ἦταν τό θαῦμα πού εἶχε κά­νει ὁ Χριστός λίγο νωρίτερα. Τό θαῦμα τῆς θεραπείας ἑνός δυστυχοῦς καί τα­λαιπώρου ἀνθρώπου, ἑνός δαιμο­νισμένου, τόν ὁποῖο ἀπελευθέ­ρω­σε ἀπό τή λεγεώνα τῶν δαιμό­νων πού τόν εἶχε κατακυ­ριεύ­σει.

Ἕνα θαῦμα, λοιπόν, τό ὁποῖο θά ἔπρεπε νά τούς χαροποιήσει καί νά τούς γε­μίσει μέ εὐγνωμοσύνη, ὥστε νά τόν παρακαλοῦν νά μεί­νει κοντά τους, ὅπως συνέβαι­νε καί μέ τά ἄλλα θαύματα τοῦ Χρι­στοῦ, τούς δημιουργεῖ φόβο.

Σάββατο 17 Οκτωβρίου 2020

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΘ´ ΛΟΥΚΑ: Η υπακοή στην Εκκλησία είναι υπακοή στον Χριστό.


 

«Ὁ ἀκούων ὑμῶν ἐμοῦ ἀκούει, καί ὁ ἀθετῶν ὑμᾶς ἐμέ ἀθετεῖ» (Λουκ. 10.16).

Αὐτός πού ὑπακούει ἐσᾶς, ὑπα­κούει ἐμένα καί αὐτός πού ἀθε­τεῖ τόν λόγο σας, ἀθετεῖ τόν δικό μου λόγο, ἀκούσαμε νά μᾶς λέγει ὁ Χριστός στό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα.

Ἐπανειλημμένα ὁ Χρι­στός ταυ­­τίζει τόν ἑαυτό του μέ τούς μα­θητές του. Καί δέν τό κά­νει γιατί δέν ἀντιλαμβάνεται τή διαφορά πού ὑπάρχει μεταξύ τους, oὔτε τό κάνει μόνο  γιατί τούς ἐπέλεξε νά συνεχίσουν τό ἔργο του καί νά δια­δώσουν τόν λόγο του. Τό κάνει γιατί γνωρίζει τήν ἀνθρώπινη ἀδυ­­να­μία πού δέν μᾶς βοηθᾶ νά ἑστιάσουμε στό ἀφη­ρη­μένο, τό νοερό καί πνευματικό, σέ αὐτό πού δ­έν ἔχουμε ἐνώπιόν μας. Τό κάνει γιατί γνωρίζει ὅτι ἐάν δέν ταύτιζε τόν ἑαυτό του μέ τούς μαθητές του, θά ἦταν πολλοί ἐκεῖ­νοι οἱ ἄνθρωποι πού θά δυ­σκο­λευόταν νά ὑπακούσουν στίς ἐν­το­λές του, καθώς δέν θά εἶχαν ἐνώ­πιόν του τόν ἴδιο τόν Χριστό πού τίς ἔδωσε· θά δυσκολευόταν νά ὑπακούσουν στόν θεῖο λόγο του, καθώς δέν θά ἦταν Ἐκεῖνος παρών, γιά νά ἔχουν ἕνα σημεῖο ἀναφορᾶς στήν ὑπα­κοή τους.

Σάββατο 10 Οκτωβρίου 2020

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ´ΛΟΥΚΑ: Σπορά υπάρχει...καρποί υπάρχουν;

 

«Τό δέ ἐν τῇ καλῇ γῇ, οὗτοί εἰσιν οἵτινες ἐν καρδίᾳ καλῇ καί ἀγαθῇ ἀκούσαντες τόν λόγον τοῦ Θεοῦ κα­τέ­χουσιν καί καρποφοροῦσιν ἐν ὑπομονῇ» (Λουκ. 8.15).

Κυριακή τοῦ Σπορέως ἡ σημερινή Κυριακή καί ὁ Χρι­στός ἐμφανίζεται στήν εὐαγ­γελική περικοπή πού ἀκούσαμε νά πα­ρο­μοιάζει τόν λόγο του μέ σπόρο, τόν ἑαυτό του ὡς τόν σπορέα πού σπέρ­­νει τόν σπόρο, καί τούς ἀν­θρώπους ὡς τή γῆ πού δέχεται τόν σπό­ρο τοῦ θείου λόγου του.

Καί ὅπως ἡ γῆ, ἀνά­λογα μέ τήν ποι­ό­τητα τοῦ ἐδάφους της καί τίς συν­θῆκες πού ἐπικρα­τοῦν, ἄλλοτε δί­νει πο­λύ καρπό καί ἄλλοτε ὁ σπό­ρος κα­ταστρέφε­ται, σαπίζει, συμ­πνί­­­γε­ται ἀπό τά παράσιτα καί τά ἀγκάθια καί χάνεται, ἔτσι συμ­βαί­νει καί μέ τόν σπόρο τοῦ Θεοῦ.

Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2020

Η έννοια της κατάρας στις διαπροσωπικές σχέσεις και την πνευματική ζωή



Του Πανοσιολ. Αρχιμ. Θεοφίλου Λεμοντζή, Δρ. Θεολογίας

 

Κατάρα ή αλλιώς αρά ή ανάθεμα είναι η εκπεφρασμένη επιθυμία με λόγια και σκέψεις πρόκλησης ατυχίας και αντιξοοτήτων σε ένα πρόσωπο όπως κακοτυχία, αρρώστια ακόμα και θάνατος. Η κατάρα φανερώνει μανία αντεκδίκησης και μίσος. Μπορεί να έχει άμεσα αποτελέσματα ή να παραμένει σε αδράνεια για χρόνια…

Ο άγιος Παΐσιος ο αγιορείτης μάς λέγει ότι πολλές αρρώστιες που δεν βρίσκουν οι γιατροί μπορεί να είναι από κατάρα. Αναφέρει χαρακτηριστικά: «Τί να βρουν οι γιατροί, την κατάρα;… Πόσα από αυτά που συμβαίνουν σήμερα είναι από κατάρα, από αγανάκτηση. Και όταν εξοντώνονται ολόκληρες οικογένειες ή πεθαίνουν πολλά άτομα από μία οικογένεια, να ξέρετε, είναι ή από αδικία ή από μάγια ή από κατάρα» (Βλ. αγίου Παϊσίου αγιορείτου, Λόγοι Α΄. Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο, Ιερόν Ησυχαστήριον Ευαγγελιστής Ιωάννης Θεολόγος 1998, σελ.56). Μάλιστα, αναφέρει την περίπτωση παιδιού που επειδή γύριζε πολύ έξω με παρέες, ο πατέρας του το καταράστηκε λέγοντας αγανακτισμένος: «Να έλθης μία και καλή». Το παιδί εκείνο το βράδυ, καθώς ερχόταν στο σπίτι, ακριβώς έξω από την πόρτα, το χτύπησε ένα αυτοκίνητο και σκοτώθηκε. Η συμβουλή του αγίου Παϊσίου προς τον πατέρα που τον επισκέφτηκε για να απαλύνει τον πόνο του ήταν η εξής: «Κοίταξε να μετανοήσεις και να εξομολογηθείς» (Βλ. αγίου Παϊσίου αγιορείτου, Λόγοι Α΄. Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο, Ιερόν Ησυχαστήριον Ευαγγελιστής Ιωάννης Θεολόγος 1998,σελ.57).

Σάββατο 3 Οκτωβρίου 2020

ΚΥΡΙΑΚΗ B´ ΛΟΥΚΑ: Το σώμα μας είναι Ναός του Θεού.



«Ὑμεῖς ἐστε ναός Θε­οῦ ζῶντος» (2 Κορ. 6.16).

Μέ αὐτά τά λόγια ἀπευθύνεται πρός τούς χρι­στια­νούς τῆς Κορίνθου ὁ ἀπόστολος Παῦλος, θέ­λο­ντας ὄχι μόνο νά κα­τα­δείξει τή διαφορά πού ὑπάρχει μεταξύ τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ καί τῶν εἰδώλων, ἀλλά καί νά τούς διδάξει τήν πραγ­μα­τική σημασία καί τόν ἀληθινό ρόλο τοῦ ἀν­θρω­πίνου σώματος.

Ναό τοῦ Θεοῦ ὀνο­μά­ζει ὁ ἀπόστολος τό ἀν­θρώπινο σῶμα, δημι­ούρ­γημα, δηλαδή, πού εἶναι ἀφιερωμένο στόν Θεό. Καί τό δη­μι­ούργημα αὐ­τό δέν εἶναι ἀπο­κλει­στι­κά ἔρ­γο ἀν­θρώ­πων, ὅπως εἶναι οἱ χειρο­ποί­η­­­τοι ναοί πού οἰκο­δο­μοῦμε καί ἀφι­ε­ρώ­νουμε στή λατρεία τοῦ Θεοῦ, ἀλλά εἶναι δημι­ούρ­γημα τοῦ ἴδιου τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος ἔπλα­σε τόν ἄνθρωπο κατ᾽ εἰκό­να καί καθ᾽ ὁμοί­ωσίν του, καί στή συνέχεια προσέ­λα­βε τόν ἄνθρω­πο ὡς συνδημιουρ­γό του γιά τή συνέχιση αὐ­τοῦ τοῦ ἔργου τῆς δη­μι­ουργίας.

Νά, λοιπόν, τό πρῶτο στοιχεῖο πού χαρακτη­ρί­ζει τόν ναό τοῦ σώ­μα­τός μας καί τόν κάνει νά διαφέρει ἀπό τούς κτιστούς καί χειροποίη­τους ναούς πού ἀνε­γεί­ρουμε ἐμεῖς οἱ ἄνθρω­ποι.

Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2020

ΚΥΡΙΑΚΗ Α´ ΛΟΥΚΑ: Η σημασία της υπακοής στις εντολές του Χριστού.


 «Ἐπανάγαγε εἰς τό βάθος καί χα­λάσατε τά δίκτυα ἡμῶν εἰς ἄγραν» (Λουκ. 5.4).

 

Στή λίμνη τῆς Γενησαρέτ μᾶς με­τέφερε ἡ σημερινή εὐαγγελική πε­ρικοπή. Ἐκεῖ ὅπου πήγαινε συχνά ὁ Χριστός καί δίδασκε τούς ἀν­θρώ­πους καί θαυματουργοῦσε. Αὐτό κάνει καί σήμερα. Ἀλλά ὁ εὐαγγελιστής Λουκᾶς δέν μᾶς λέει τί ἔλεγε ὁ Χριστός οὔτε μᾶς πε­ρι­γράφει κάποια θαυμα­τουρ­γική θε­ραπεία του. Ἀφήνει τόν Χριστό νά μᾶς διδάξει μέ τό θαῦμα του καί συγχρόνως μᾶς δείχνει ποιός εἶναι ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο πρέπει νά ἀντιμετωπίζουμε καί ἐμεῖς τόν λόγο καί τή διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ.

Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2020

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ: Οι τρεις προϋποθέσεις της Σωτηρίας μας.


«Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν ἀπαρνησά­σθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκο­λου­θεί­τω μοι» (Μαρκ. 8.34).

Πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες ἡ Ἐκκλησία μας ἑόρτασε τήν παγκόσμιο ὕψωση τοῦ τιμίου καί ζωο­ποι­οῦ Σταυ­ροῦ· καί σήμε­ρα, Κυ­ριακή μετά τήν Ὕ­ψω­ση, μᾶς ὑπενθυ­μί­ζει μέ τό εὐαγγελικό ἀνά­γνωσμα τή σημασία τοῦ Σταυροῦ στή ζωή μας. Διότι μπορεῖ ὁ Χριστός νά ἀνῆλθε στόν σταυρό γιά τή σωτηρία μας, μπορεῖ ὁ Σταυρός του νά ἀποτελεῖ σύμβολο δυ­νάμεως καί ἐλπίδος γιά ὅσους πιστεύουν σ᾽ Αὐτόν, ὅμως δέν ἀρκεῖ μό­νο ἡ θεωρητική πί­στη, χρειάζεται καί ἡ πρακτική ἀπόδειξή της. Καί αὐτή γίνεται μέ τόν τρόπο πού μᾶς ὑποδει­κνύει ὁ Χριστός στό ση­με­ρινό εὐαγγελικό ἀνά­γνω­σμα, λέγοντας: «Ὅ­στις θέλει ὀπί­σω μου ἐλθεῖν ἀπαρνη­σά­σθω ἑαυ­τόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκο­λου­θεί­τω μοι».

Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2020

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

 


«Οὕτω γάρ ἠγάπη­σεν ὁ Θεός τόν κό­σμον, ὥστε τόν υἱόν αὐτοῦ τόν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πι­στεύων εἰς αὐτόν μή ἀπόληται ἀλλ᾽ ἔχῃ ζωήν αἰώνιον» (Ἰωάν. 3.16).

Παραμονή τῆς με­γά­λης ἑορτῆς τῆς παγ­κοσμίου ὑψώ­σε­ως τοῦ τιμίου καί ζωοποιοῦ Σταυροῦ καί ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς ὑπενθυ­μίζει μέ τό εὐαγγελικό ἀνά­­­γνω­σμα τόν λόγο γιά τόν ὁποῖο ὁ Χριστός ἀνέβηκε στόν Σταυρό καί ὑπέστη αὐτόν τόν φοβερό καί ἐπονεί­δι­στο θάνατο. Καί ὁ λόγος αὐτός δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τήν ἀπέ­­­­ραντη ἀγά­πη τοῦ ἐπουρανίου Θε­οῦ καί Πατρός πρός τό χοϊκό πλά­σμα του, τόν ἄν­θρω­πο, πού πραγματώ­νεται μέ τή θυσία τοῦ Υἱοῦ του.

Τόσο πολύ ἀγά­πη­σε, γράφει ὁ εὐ­αγ­γελιστής τῆς ἀγά­πης, ὁ ἅγιος Ἰω­άν­νης ὁ θεολόγος, ὁ Θεός τόν κό­σμο, ὥστε πρόσφερε τόν μονογενῆ του Υἱό, προκειμένου κάθε ἕνας πού πιστεύει σ᾽ αὐτόν νά μήν χάνε­ται, ἀλλά νά ἔχει αἰώνια ζωή. Καί αὐτή τήν ἀπέ­ρα­ντη ἀγάπη τοῦ Θε­­οῦ γιά τόν ἄν­θρω­­πο, αὐτή τή γεμάτη ἀγά­πη θυσία τοῦ Χρι­στοῦ γιά τόν ἁμαρ­τωλό, συμβολί­ζει καί ὑποστασιάζει ὁ Σταυρός, τόν ὁ­ποῖ­ο θά ὑψώσει αὔ­ριο ἡ Ἐκκλησία μας ὡς σύμβολο τῆς θυ­σίας, ἀλλά καί ὡς ση­­μεῖο τῆς νίκης καί τοῦ θριάμβου τῆς ἀγάπης τοῦ Θε­αν­θρώπου.

Δευτέρα 7 Σεπτεμβρίου 2020

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ: «Γρηγορεῖτε, στήκετε ἐν τῇ πίστει, ἀνδρίζε­σθε, κρα­ται­οῦσθε».



«Γρηγορεῖτε, στήκετε ἐν τῇ πίστει, ἀνδρί­ζε­σθε, κρα­ται­­οῦσθε» (1 Κορ. 16.13).
Σαφής καί κατηγορη­μα­­τικός ὁ λόγος τοῦ ἀπο­στόλου Παύλου πρός τούς χριστιανούς τῆς Κορίνθου. Τέσσερις προστακτικές, τέσσερις προτροπές, πού δέν ἀ­πευθύνονται μόνο πρός τούς Κορινθίους, ἀπευ­­θύνονται καί πρός τούς χρι­στιανούς ὅλων τῶν ἐπο­χῶν καί ἰσχύ­ουν καί γιά ὅλους ἐμᾶς.
Καί δέν εἶναι μόνο ἡ διαχρονική ἰσχύς τῶν λόγων τῆς ἁγίας Γρα­φῆς πού κάνει τούς λό­γους τοῦ πρωτοκορυ­φαί­ου ἀποστόλου ἐπί­καιρους, ἀλλά εἶναι καί οἱ συν­θῆκες τίς κρίσεως πού βιώνει γιά πολλές καί ποικίλες αἰτίες ὁ κό­­σμος καί ὁ ἄνθρωπος στίς ἡμέρες μας, γε­γονός πού ἀποδει­κνύ­ει τίς προ­τρο­­πές τοῦ ἀπο­στό­λου ζωτικῆς ση­μα­σίας γιά ὅλους μας.
«Γρηγορεῖτε, στήκετε ἐν τῇ πίστει, ἀνδρίζε­σθε, κρα­ται­οῦσθε».
Τέσσερις προτροπές πού μποροῦν νά ἀποτε­λέσουν κατευθυντήριες γραμμές γιά τήν πορεία τῆς ζωῆς μας.

Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2020

Αββάς Δωρόθεος: Για την ταπεινοφροσύνη



 «Ἐν τούτῳ γνώσονται πάντες, ὅτι Θεοῦ μαθηταί ἐσμέν, οὐχ ὅτι τά δαιμόνια ἡμῖν ὑπακούουσιν, ἀλλ᾿ ὅτι τά ὀνόματα ἡμῶν γέγραπται ἐν τῷ οὐρανῷ τῆς ταπεινώσεως».
Ἰωάν. Κλίμ. P.G. 88, 1000A

Ὑπάρχει δέ καί κοσμική ὑπερηφάνεια καί καλογερική. Κοσμική ὑπερηφάνεια ἔχει κανείς ὅταν ὑπερηφανεύεται εἰς βάρος τοῦ ἀδελφοῦ του ὅτι εἶναι πιό πλούσιος ἤ πιό ὄμορφος ἤ πιό καλοντυμένος ἤ πιό γενναῖος ἀπ᾿ αὐτόν. Ὅταν λοιπόν βλέπουμε ὅτι κενοδοξοῦμε μ᾿ αὐτά ἤ ὅτι τό μοναστήρι μας εἶναι πιό μεγάλο ἤ πιό πλούσιο ἤ ὅτι ἔχουμε πολλούς ἀδελφούς, πρέπει νά ξέρουμε ὅτι βρισκόμαστε ἀκόμα στό στάδιο τῆς κοσμικῆς ὑπερηφάνειας. Συμβαίνει ὅμως πολλές φορές νά κενοδοξεῖ κανείς καί γιά μερικά φυσικά χαρίσματα. Νά τί ἐννοῶ. Κενοδοξεῖ ὅτι ἔχει καλή φωνή καί ψάλλει ὡραῖα, ἤ ὅτι εἶναι ἐπιτήδειος καί ἐργάζεται μέ ἐπιμέλεια καί ἀκρίβεια καί ὑπηρετεῖ ἄδολα. Αὐτά εἶναι πιό ἐξευγενισμένα ἀπό τά πρῶτα, ὅμως καί αὐτά ἀνήκουν στό χῶρο τῆς κοσμικῆς ὑπερηφάνειας.

Τρίτη 1 Σεπτεμβρίου 2020

Συμβουλές Αγίων και Γερόντων



Η ορθοδοξία είναι άσκηση και ζωή γι' αυτό και μονάχα διά της ασκήσεως και της ζωής επιτελείται το κήρυγμα και η ιεραποστολή. Η ανάπτυξη της ασκητικότητας -προσωπικά και καθολικά- αυτή πρέπει να γίνει η εσωτερική αποστολή της Εκκλησίας μας μέσα στον λαό. Οι ενορίες πρέπει να μεταβληθούν σε ασκητικά κέντρα, αλλά αυτό μπορεί να το επιτύχει μονάχα ένας εφημέριος - ασκητής. Πρέπει να ενισχύσουμε την προσευχή και την νηστεία, να αναπτύξουμε την εκκλησιαστική ευταξία η οποία είναι από τα κύρια μέσα της Ορθοδοξίας με το οποίο εκείνη επιδρά αναγεννητικά στον άνθρωπο. Όλα αυτά όμως απαιτούν ως προϋπόθεση: οι ιερείς και οι μοναχοί μας να γίνουν οι ίδιοι ασκητές. (Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)

Επειδή πρακτικά αμαρτήσαμε, πρακτικά αρνηθήκαμε τον Ιησού μας, πρακτικά τον προσβάλαμε και τον προδώσαμε, πρακτικά τώρα να επιστρέψουμε πίσω και ν’ αποδείξουμε ότι πλέον δεν θα ξανακάμψουμε τα γόνατα μας μπροστά σε κάθε είδωλο της αμαρτίας. (Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός)

Σάββατο 29 Αυγούστου 2020

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ: Η δουλεία στον πλούτο.




«Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ἀγαθόν ποι­ή­σω ἵνα ἔχω ζωήν αἰώνιον;» (Ματθ. 19.16)
Ἕναν ἄνθρωπο μᾶς παρουσιάζει τό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνω­σμα, πού πλησιάζει τόν Χριστό καί τοῦ ἀπευ­θύνει μιά εὐ­λαβή κατά τά φαινόμενα ἐρώτη­ση: «Δι­δά­σκαλε ἀγαθέ, τί ἀγαθόν ποιήσω ἵνα ἔχω ζωήν αἰώνιον;». Τί νά κάνω, δηλαδή, προκειμένου νά κερ­δίσω τήν οὐρά­νια ζωή;
Ὁ Χριστός ὅμως δέν φαίνεται νά ἐντυπω­σιάζεται ἀπό αὐτήν τήν ἐξω­­τερική του εὐσέβεια, γιατί στήν ἐρώτησή του ἤδη ἔχει διακρίνει ὅτι δέν τόν πλη­σιάζει ὡς Θεάνθρωπο ἀλλά ὡς ἕναν ἁπλό διδάσκαλο τοῦ Μωσαϊ­κοῦ νόμου. Γι᾿ αὐτό καί ἀρ­χί­ζει τήν ἀπάντησή του μέ μιά ἐρώτη­ση: «γιατί μέ ὀνο­μάζεις ἀγα­θό; Κα­νένας ἄνθρωπος δέν εἶναι ἀγα­θός παρά μόνον ὁ Θεός». Ἄν, δηλαδή, δέν μέ ἀναγνω­ρί­ζεις ὡς Θεό, μή μοῦ ἀποδίδεις ἕναν χαρα­κτη­ρισμό πού ἀνήκει στόν Θεό, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ μόνος καί πραγμα­τι­κά ἀγαθός, ἀφοῦ σ᾿ αὐ­τόν συγκεν­τρώ­νονται σέ ἀπόλυτο βαθμό ὅλες οἱ ἀρετές.

Πέμπτη 27 Αυγούστου 2020

Άγιος Μάρκος ο Ασκητής: Όταν διδάσκεις και εξηγείς, μη κρύψεις τα πρέποντα από τους παρόντες.




«Ὁ παιδεύων κακοὺς λήψεται ἑαυτῷ ἀτιμίαν· ἐλέγχων δὲ τὸν ἀσεβῆ μωμήσεται ἑαυτόν. Μὴ ἔλεγχε κακούς, ἵνα μὴ μισήσωσί σε· ἔλεγχε σοφόν, καὶ ἀγαπήσει σε.
δίδου σοφῷ ἀφορμήν, καὶ σοφώτερος ἔσται· γνώριζε δικαίῳ, καὶ προσθήσει τοῦ δέχεσθαι. Αρχὴ σοφίας φόβος Κυρίου, καὶ βουλὴ ἁγίων σύνεσις, τὸ δὲ γνῶναι νόμον διανοίας ἐστὶν ἀγαθῆς». (Παροιμίες 9, 7)

Μετάφραση:
Όποιος διορθώνει χλευαστή, τις προσβολές του θα δεχτεί
κι όποιος ελέγχει ασεβή δέχεται κατηγόριες.
Μην τον διορθώνεις το χλευαστή, γιατί θα σε μισήσει·
σοφό να ελέγχεις και θα σε αγαπήσει.
Στο σοφό δώσε αφορμή και πιότερο σοφός θα γίνει.
Τον δίκαιο δίδαξε και πιότερα θα μάθει.
Η βάση της σοφίας είναι ο σεβασμός στον Κύριο,
βάση της νόησης είν’ η γνώση του ΄Αγιου Θεού.




Μερικοί λόγοι του Αγίου Μάρκου του Ασκητού, από την Φιλοκαλία των Νηπτικών Πατέρων.

Η παρανομία των κοσμικών θα ελεγχθεί με όσα γράφονται παρακάτω, από εκείνους που έχουν σταθερή πίστη και γνώρισαν την αλήθεια.

Όσοι δε λογαριάζουν ότι είναι υπόχρεοι να τηρούν όλες τις εντολές του Χριστού, αυτοί διαβάζουν σωματικά το νόμο του Θεού, και δεν εννοούν μήτε εκείνα που λένε, μήτε εκείνα για τα οποία δίνουν διαβεβαιώσεις. Γι' αυτό και νομίζουν ότι τάχα εκπληρώνουν το νόμο με τα έργα τους.

Σάββατο 22 Αυγούστου 2020

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (ΑΠΟΔΟΣΗ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ)




«Τήν ἐν πρεσβείαις ἀκοί­μητον Θεοτόκον, καί προστασίαις ἀμετά­θε­τον ἐλπίδα, τάφος καί νέκρωσις οὐκ ἐκρά­τησεν».
Ἐννέα ἡμέρες ἔχουν περάσει ἀπό τήν ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεο­τό­κου καί ὁ ἱερός ὑμνο­γράφος διατρανώνει καί πάλι σή­­μερα τήν πί­στη του στό θαυμαστό γε­γονός ψάλλοντας «τήν ἐν πρεσβείαις ἀκοί­μητον Θεοτόκον … τά­φος καί νέκρωσις οὐκ ἐκράτησεν».
Γι᾽ αὐτό καί ἐμεῖς, πι­στά τέκνα τῆς Πανα­γίας Μητέρας μας, προ­σ­τρέ­χουμε προσκυνη­τές στή χάρη της, γιά νά τῆς ἐκφράσου­με τήν ἀγάπη καί τήν εὐγνω­μο­σύνη μας καί νά ἐμ­πι­στευ­θοῦμε στή μη­τρι­κή της ἀγάπη ὅλα τά αἰ­τήματα καί τίς λαχτά­ρες τῆς ψυ­χῆς μας καί τῆς ζωῆς μας.

Παρασκευή 21 Αυγούστου 2020

Σ' αυτούς που σου χαρίζουν καρφιά, εσύ χάριζε καρδιά.



Είναι εκείνη η στιγμή που ο άλλος θα σου μιλήσει απότομα και απαξιωτικά, που θα σε προσβάλει.
Είναι εκείνη η στιγμή που μέσα σου θα κινηθεί βίαια η καρδιά σου προς τον άλλον διψώντας δικαίωση και εκδίκηση.
Εκείνη λοιπόν την στιγμή δώσε τόπο στην οργή. Δώσε της τόπο μακρυά από την καρδιά σου, από το είναι σου. Εξόρισέ την μακρυά χωρίς να αφήσεις περιθώρια παραμονής και επιστροφής της.
--------------------------------------------
Εκείνη την στιγμή είναι η ευκαιρία σου να σιωπήσεις, να σηκώσεις τον σταυρό αυτόν που ο άλλος σου προσφέρει. Είναι η ευκαιρία σου να συσταυρωθείς με τον Χριστό. Είναι η ευκαιρία σου να συντρίψεις τον εγωισμό σου, την φιλαυτία σου, το αυτοείδωλό σου. Είναι η ευκαιρία σου να καλλιεργήσεις την ταπείνωση και την πραότητα, την ανεξικακία και την συγχωρετικότητα.

Τρίτη 18 Αυγούστου 2020

Τα 10 ιδιώματα της σωστής εξομολόγησης.



Ιερά Μονή Παρακλήτου

Για να κάνεις όμως μια σωστή εξομολόγηση, για να καθαρίσεις όλους τους ρύπους της συνειδήσεως, για να λευκανθεί και να λαμπρυνθεί η ψυχή σου ενώπιον του Θεού, δεν πρέπει να εξομολογηθείς πρόχειρα και απροετοίμαστα, όπως οι πιο πολλοί χριστιανοί. Ένα ιερό μυστήριο σαν κι αυτό χρειάζεται και προετοιμασία ανάλογη και προσέλευση με την πρέπουσα καρδιακή κατάσταση.

Δευτέρα 17 Αυγούστου 2020

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Η σωστή εξομολόγηση.



- Γιατί μερικές φορές, ενώ η συνείδηση μας ελέγχει, δεν κάνουμε τον ανάλογο αγώνα, για να διορθωθούμε;
- Αυτό μπορεί να συμβή και από ένα τσάκισμα ψυχικό. Όταν είναι κανείς πανικοβλημένος από κάποιον πειρασμό, θέλει να αγωνισθή, αλλά δεν έχει διάθεση, δεν έχει ψυχική δύναμη. Τότε πρέπει να τακτοποιηθή εσωτερικά με την εξομολόγηση. Με την εξομολόγηση παρηγοριέται, τονώνεται και ξαναβρίσκει με την Χάρη του Θεού το κουράγιο για αγώνα. Αν δεν τακτοποιηθή, μπορεί να του έρθη και άλλος πειρασμός, οπότε, θλιμμένος όπως είναι, τσακίζεται περισσότερο, τον πνίγουν οι λογισμοί, απελπίζεται και μετά δεν μπορεί να αγωνισθή καθόλου.
- Και αν αυτό συμβαίνη συχνά;

Αφού θα ξανακάνω την ίδια αμαρτία, γιατί να πάω να εξομολογηθώ;



Γέροντα, όταν στον αγώνα μου έχω πτώσεις, πανικοβάλλομαι.
- Μη φοβάσαι. Αγώνας είναι και θα έχουμε και τραύματα. Με την εξομολόγηση αυτά θεραπεύονται. Βλέπεις, οι στρατιώτες στον πόλεμο, όταν τραυματίζωνται επάνω στην μάχη, τρέχουν αμέσως στον γιατρό, δένουν το τραύμα τους και συνεχίζουν να πολεμούν φιλότιμα. Εν τω μεταξύ αποκτούν και πείρα από τον τραυματισμό και προφυλάγονται καλύτερα, ώστε να μην ξανατραυματισθούν. Έτσι και εμείς, όταν τραυματιζώμαστε πάνω στον αγώνα μας, δεν πρέπει να δειλιάζουμε, αλλά να τρέχουμε στον γιατρό – στον πνευματικό -, να του δείχνουμε το τραύμα μας, να θεραπευώμαστε πνευματικά, και πάλι να συνεχίζουμε «τον καλόν αγώνα». Κακό είναι, όταν δεν ψάχνουμε να βρούμε τους φοβερούς εχθρούς της ψυχής, τα πάθη, και δεν αγωνιζώμαστε, για να τους εξοντώσουμε.
- Γέροντα, μερικοί από φιλότιμο δεν πάνε να εξομολογηθούν. «Αφού μπορεί να ξανακάνω το ίδιο σφάλμα, λένε, για ποιο λόγο να πάω να το εξομολογηθώ; για να κοροϊδεύω τον παπά;».

Σάββατο 15 Αυγούστου 2020

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΗ): Η εν Χριστώ ζωή είναι μωρία για τον κόσμο.




«Ὁ Θεός ἡμᾶς τούς ἀποστόλους ἐσχάτους ἀπέδειξεν ὡς ἐπιθανα­τί­ους, ὅτι θέατρον ἐγε­νήθημεν τῷ κόσμῳ καί ἀγγέλοις καί ἀν­θρώ­ποις» (1 Κορ. 4.9).
Ἀσυνήθιστα ἠχοῦν τά λόγια τοῦ ἀπο­στό­λου Παύλου πρός τούς χρι­στιανούς τῆς Κορίνθου, πού ἀκούσα­με στό ση­με­ρινό ἀπο­στο­λικό ἀνά­­­γνωσμα. Ἀσυ­νήθιστα καί ἴσως δυσνόητα γιά κάποιον πού δέν ἀντιλαμβά­νε­ται τό νόημα τῆς ζωῆς τοῦ πιστοῦ, τό νόημα τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς. Ὄχι ὅμως γιά τόν πρω­το­κο­ρυφαῖο ἀπόστολο πού ζεῖ αὐτή τήν ζωή καί πού μπορεῖ νά ὁμο­λογεῖ «Χριστῷ συνε­σταύ­­ρω­μαι ζῶ δέ οὐκέ­τι ἐγώ ζῇ δέ ἐν ἐμοί Χρι­στός».

Παρασκευή 14 Αυγούστου 2020

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ 2020




† ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ 
ἐλέῳ Θεοῦ Ἐπίσκοπος καὶ Μητροπολίτης  
τῆς Ἱερᾶς καὶ Ἀποστολικῆς Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης καὶ Καμπανίας 

 ΠΡΟΣ 
 τὸν ἱερὸν κλῆρον καὶ τὸν εὐσεβῆ λαὸν  τῆς καθ’ ἡμᾶς θεοσώστου Ἐπαρχίας. 

«Δεῦτε οἱ πιστοί, τῷ τάφῳ προσέλθωμεν τῆς Θεομήτορος … καί ἀρυσώμεθα ἰαμάτων ἄφθονα χαρίσματα». 
Ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου σήμερα καί τά ἐπί γῆς εὐσεβῆ καί ὀρθόδοξα τέκνα της δέν θρηνοῦν γιά τόν θάνατo, δέν ὀδύρονται γιά τήν ἀπώλεια, δέν θλίβονται γιά τόν χωρισμό, γιατί πιστεύουν ἀκραδάντως ὅτι γιά τήν Παναγία Μητέρα τοῦ Κυρίου μας, γιά τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο ἰσχύει κατ᾽ ἐξοχήν ἡ ὑπόσχεση τοῦ Υἱοῦ της ὅτι «ὁ τόν λόγον μου ἀκούων … μεταβέβηκεν ἐκ τοῦ  θανάτου εἰς τήν ζωήν» (Ἰωάν. 5.24). 

Τετάρτη 12 Αυγούστου 2020

Σοφά λόγια Αγίων Γερόντων



Νομίζουμε ότι και οι σύγχρονοι νέοι για να έλθουν «εις εαυτόν» πρέπει να γνωρίσουν το μήνυμα του Ευαγγελίου. Τότε η έλξη, που δημιουργούν τα πάθη γίνεται ανίσχυρη μπροστά στην έλξη, την γλυκύτητα της εσωτερικής πνευματικής ζωής. Και όταν λέμε πνευματική ζωή εννοούμε συμμετοχή στα Μυστήρια της Εκκλησίας, την Εξομολόγηση και την Θεία Κοινωνία, μαζί με την ταυτόχρονη άσκηση των αρετών. (Γέροντας Εφραίμ Βατοπαιδινός)

Όταν όσοι μας επαινούν ή μάλλον όσοι μας αποπλανούν αρχίσουν να μας επαινούν, ας θυμηθούμε αμέσως το πλήθος των ανομιών μας, και ασφαλώς θα δούμε ότι είμαστε ανάξιοι των επαίνων και των τιμών. (Αγίου Ιωάννου της Κλίμακος)

Σάββατο 8 Αυγούστου 2020

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (ΜΕΤΑ ΤΗ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ)




«Θαρσεῖτε, ἐγώ εἰμί· μή φοβεῖσθε» (Ματθ.14.27).
Ἕνα διπλό θαῦμα πε­ρι­γράφει τό σημερινό εὐ­­αγ­γελικό ἀνάγνω­σμα. Τό πρῶτο εἶναι ἡ θαυματουργική ἐμφά­νι­­ση τοῦ Χριστοῦ μέσα στή νύκτα, ἐπάνω στήν τρικυμισμένη θάλασσα. Τό δεύτερο εἶναι ἡ θαυ­ματουργική κατάπαυση τῆς τρικυμίας, πού τόσο εἶχε φοβίσει τούς μαθη­τές του.
Καί ὅλα αὐτά συμβαί­νουν τό βράδυ πού ἀκο­λουθεῖ μετά ἀπό τό ἄλλο μεγάλο θαῦμα, τό θαῦ­μα τοῦ χορτασμοῦ τῶν πεντακισχιλίων ἀν­­δρῶν πού εἶχαν συγκε­ντρωθεῖ γιά νά ἀκού­σουν τόν Χριστό νά διδάσκει.

Τετάρτη 5 Αυγούστου 2020

ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ (Ομιλία)




«Πρό αἰώνων κεκαλυμ­μέ­νον μυστήριον ἐπ᾽ ἐσχάτων ἐφανέρωσεν ἡ φρικτή σου μεταμόρφωσις».
Αὐτό τό «κεκαλυμμένο μυ­στήριο» τῆς θεότητος τοῦ Ἰη­σοῦ ἀποκαλύπτει ἡ σημερινή ἑορτή ὄχι μό­νο στούς μαθητές τοῦ Κυρίου πού τόν συνόδευσαν στό ὄρος Θαβώρ ἀλλά καί σέ ὅλους ἐ­μᾶς πού τιμοῦμε καί πανη­γυ­ρίζουμε τή μεγάλη αὐ­τή δε­σπο­τική ἑορτή.
Σήμερα ἀποκαλύπτεται τό μυ­στήριο τῆς θεότητος τοῦ Θεανθρώπου πού γιά χάρη μας κάλυψε τή δόξα καί τή λάμψη τῆς θεότητός του μέ τό ἔνδυμα τῆς ἀνθρώπινης σαρκός. Ταυτόχρονα ὅμως ἀπο­καλύπτεται καί τό μυ­στή­ριο τῆς θεώσεως τοῦ ἀν­θρώ­που, τῆς δυνατότητος δηλαδή πού τοῦ προσφέρει ὁ Θεός νά γίνει καί αὐτός θεός κατά χάριν.

Σάββατο 1 Αυγούστου 2020

Κυριακή Η' Ματθαίου: Πόσο μας στοιχίζει η αναζήτηση της Αλήθειας, του Χριστού;


«Οὐ χρείαν ἔχουσιν ἀπελ­θεῖν, δότε αὐτοῖς ὑμεῖς φα­γεῖν» (Ματθ. 14.16).
Ἕνα πολύ γνωστό θαῦμα μᾶς παρουσία­σε σήμερα τό ἱερό εὐαγγέλιο, τό θαῦμα τοῦ πολλαπλασιασμοῦ τῶν πέντε ἄρτων καί τῶν δύο ἰχθύων ἤ, ὅπως εἶναι ἐπί­σης γνωστό, τό θαῦμα τοῦ χορ­τασμοῦ τῶν πεν­­τα­κισ­χι­λίων.
Συνήθως, ὅταν ἀκοῦμε αὐ­τή τήν εὐαγ­γελική περι­κοπή, ἐπικεντρώνουμε τήν προ­σοχή μας στό θαῦμα, στό ἐξαιρετικό πράγματι γε­γονός τοῦ πολλαπλασια­σμοῦ τῶν δύο ἄρτων. Δέν ἐπικεντρώνουμε ὅμως ὅσο πρέπει τήν προσοχή μας στό γεγονός τῆς συγκε­ν­τρώ­­σεως ἑνός τόσο ἐντυ­πω­σιακοῦ ἀριθμοῦ ἀνθρώ­πων σέ ἕναν ἔρημο τόπο. Ἄκουσαν, λέει, οἱ ἄνθρω­ποι ὅτι ὁ Χριστός μπῆκε στό πλοῖο γιά νά πάει μό­νος του σέ ἕνα ἔρημο τόπο καί τόν ἀκολούθησαν καί ἐκεῖνοι.

Τετάρτη 29 Ιουλίου 2020

Δίνουμε συμβουλές στους άλλους αλλά δεν συσταυρωνόμαστε μαζί τους.



Ο κάθε άνθρωπος έχει κάποιο σταυρό στην ζωή του.
Κανείς μας δεν έχει το δικαίωμα να απαξιώσει ή να χλευάσει τον σταυρό του άλλου. Μπορεί εμείς να τον θεωρούμε μικρό σταυρό, όμως δεν είναι το θέμα πως το θεωρούμε εμείς αλλά πως το βιώνει ο συγκεκριμένος άνθρωπος στην ζωή του.
Ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός. Αυτό σημαίνει ότι διαφορετικά αντιμετωπίζει τον σταυρό του, διαφορετικές οι δυνάμεις του, διαφορετικά τα συναισθήματά του, διαφορετική η πνευματική του κατάσταση.
Σίγουρα χρειάζεται να υπάρχει πνευματική καλλιέργεια ώστε ο άνθρωπος να εκμεταλλευτεί τον σταυρό του και να προοδεύσει εν Χριστώ. Αυτό όμως είναι θέμα του ίδιου του ανθρώπου που κουβαλά τον συγκεκριμένο σταυρό στην ζωή του.

Δευτέρα 27 Ιουλίου 2020

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ: Χωρίς πίστη δεν μπορούμε να κατανοήσουμε τα θαύματα του Θεού.




«Τότε ἥψατο τῶν ὀ­φθαλμῶν αὐτῶν λέ­γων· κατά τήν πίστιν ὑμῶν γενηθήτω ὑμῖν» (Ματθ. 9.29).
Μία συνάντηση περι­γρά­φει τό σημερινό εὐ­αγ­γελικό ἀνά­­­γνωσμα. Τή συνάντηση μέ δύο δυ­στυχισμένους ἀν­θρώ­­πους, πού εἶχαν στε­­ρηθεῖ τό φῶς τους καί τοῦ ζητοῦν νά τούς σπλαχνισθεῖ καί νά τούς θεραπεύσει.
Ἡ συνάντηση εἶναι τυχαία, ἀλλά ἡ εἰκόνα δέν εἶναι πρωτόγνωρη σέ ὅσους παρακολου­θοῦν τή ζωή τοῦ Χρι­στοῦ· γιατί δέν εἶναι οἱ πρῶτοι φορά πού τρέ­χουν ἄνθρωποι πίσω του, ἱκετεύοντας τό ἔ­λεός του. Καί ὁ Χριστός δέν ἀπο­μακρύνεται ἀδιάφορος, δέν τούς ἀντιμετωπίζει μέ ψυχρότητα, δέν ἀπορ­ρίπτει τό αἴτημά τους. Θέτει μόνο ἕνα ἁπλό ἀλλά πολύ οὐσια­στικό ἐρώτημα στούς δύο ἀνθρώπους πού τοῦ ζητοῦν τή θεραπεία. «Πιστεύετε ὅτι δύναμαι τοῦτο ποιῆσαι;» Πιστεύ­ε­τε ὅτι μπορῶ νά κάνω αὐτό πού μοῦ ζητᾶτε; Γιά νά ἀκούσει τήν ἀ­πά­ντηση πού ὡς παν­το­γνώστης γνωρίζει «ναί, Κύριε».

Πέμπτη 23 Ιουλίου 2020

Άγιος Παΐσιος: Ο πνευματικός καθορίζει κάθε πότε θα κοινωνάη ο πιστός!




- Γέροντα, ο Απόστολος Παύλος γράφει: «Ο εσθίων και πίνων αναξίως κρίμα εαυτώ εσθίει και πίνει». Πότε κοινωνάει κανείς «αναξίως»;
- Βασικά πρέπει να προσερχώμαστε στην θεία Κοινωνία έχοντα συναίσθηση της αναξιότητός μας. Ο Χριστός ζητά από μας την συντριβή και την ταπείνωση. Όταν υπάρχη κάτι που ενοχλεί την συνείδησή μας, πρέπει να το τακτοποιούμε. Αν π.χ. μαλώσαμε με κάποιον, πρέπει να συμφιλιωθούμε μαζί του και ύστερα να κοινωνήσουμε..
- Γέροντα, μερικοί, ενώ έχουν ευλογία από τον πνευματικό να κοινωνήσουν, διστάζουν.

Άγιος Παΐσιος: Οι δυσκολίες της αγωγής των παιδιών.



Πολλοί οι πειρασμοί και οι κίνδυνοι για τους νέους σήμερα, Γέροντα. Ανησυχούμε, παρόλο που φροντίζουμε να έχουμε τα παιδιά μας μέσα στην Εκκλησία.
– Τα παιδιά που έχουν ποτιστεί από μικρά στην ευσέβεια, μην τα φοβάστε. Και να ξεφύγουν λίγο, λόγω ηλικίας, λόγω πειρασμών, θα επανέλθουν. Είναι σαν τα κουφώματα που τα περνάμε με το λάδι και δεν τα πιάνει η σαπίλα.
Από ποια ηλικία πιστεύεις, Γέροντα, ότι αρχίζουν τα παιδιά να γίνονται δέκτες και με ποιο τρόπο πρέπει να ενεργούμε πάνω τους σαν γονείς, χωρίς να υπάρχει κίνδυνος να τα βλάψουμε από τυχόν υπερβολές;
– Πρώτα-πρώτα τα παιδιά αντιγράφουν εμάς και μάλιστα από μωρά. Από εκεί και πέρα θα πρέπει να ενεργούμε επάνω τους όπως στα ρολόγια. Όσο παίρνει το ελατήριό τους, τα κουρδίζουμε γρήγορα. Μετά σιγά σιγά, προσέχοντας να μη σπάσουμε το ελατήριό τους με το ζόρισμα.

Σάββατο 18 Ιουλίου 2020

Χειροκρότημα: Τι χειροκροτούμε; Ποιους χειροκροτούμε;



Σχεδόν όλοι μας χειροκροτούμε εύκολα κάθε τι φαιδρό και γελοίο,
κάθε τι ανήθικο και πρόστυχο, κάθε τι ψεύτικο και προσβλητικό.
Εύκολα και με ενθουσιασμό θα προσέλθουμε σε συναυλίες μουσικών,
σε γήπεδα, σε θέατρα. Θα στηθούμε με τις ώρες μπροστά στις τηλεοράσεις μας για δούμε τηλεοπτικές σειρές και ταινίες που προβάλουν την αισχρότητα και γενικότερα το κόλλημά μας σε κάθε αισθητή ηδονή.
Χειροκροτούμε πολιτικούς, για όλα εκείνα τα «θα» που μας υπόσχονται.
Χειροκροτούμε πράξεις φανατισμού, λόγια μίσους που μας συμφέρουν από όποια μεριά κι αν έρχονται.
Χειροκροτούμε αυτά και αυτούς που μέσα μας θαυμάζουμε.
Αυτοί είμαστε τελικά;

ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΓ. ΠΑΤΕΡΩΝ Δ´ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ




«Μανθανέτωσαν δέ καί οἱ ἡμέτε­ροι καλῶν ἔργων προ­­­ΐ­στασθαι εἰς τάς ἀνα­γ­καίας χρείας, ἵνα μή ὦσιν ἄκαρποι» (Τίτ. 3.8-15).
Τιμᾶ καί πα­νηγυρίζει σήμερα ἠ Ἐκκλησία μας τή μνήμη τῶν 680 ἁγίων Πατέρων τῆς Δ´ Οἰκου­μενι­κῆς Συνό­δου, οἱ ὁποῖοι θείῳ πνεύ­ματι κινούμε­νοι ἐδογμάτι­σαν ὀρ­θο­δόξως καί τεκ­μη­ρίωσαν σαφῶς τό δόγμα τῆς διττῆς καί ἀχω­­ρίστου θείας καί ἀν­θρω­πίνης φύ­σεως τοῦ Χρι­στοῦ, τό ὁποῖο ἀμφισβη­τοῦ­σε ὁ Εὐτυχής καί οἱ ὁμό­­­φρονές του.
Ὑποστήριξαν οἱ ἅγιοι Πα­τέ­ρες τήν ἀλήθεια μέ ἐπι­μονή καί θυσίες καί δί­δα­ξαν τούς πιστούς τό μέγα μυστήριο τῆς θεανθρω­πί­νης φύσεως τοῦ Θεοῦ Λό­γου, προ­­­φυλάσσοντάς τους ἀπό τήν πλά­νη τῶν αἱρετι­κῶν κακοδο­ξιῶν τῶν μο­νο­φυ­σιτῶν. Καί ἔτσι ἀπεδείχθησαν «προϊστά­με­νοι καλῶν ἔργων» στήν Ἐκ­κλη­σία τοῦ Χριστοῦ, ὅπως ἀκριβῶς προ­τρέπει ὁ ἀπό­στολος Παῦλος τούς χριστιανούς, ἀπευθυ­νόμε­νος στό σημερινό ἀποστο­λι­κό ἀνά­γνωσμα στόν μα­θη­τή του, ἐπίσκοπο Κρήτης Τίτο.
Γιά τήν Ἐκκλησία τῆς ἐπο­χῆς τῶν ἁγίων Πατέ­ρων τῆς Δ´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἡ προάσπιση τῆς ἀληθείας καί ἡ ὑποστήριξη τῶν δύο φύσεων τοῦ Χρι­στοῦ, τῆς θείας δηλαδή καί τῆς ἀνθρωπίνης, ἦταν ὄν­τως «ἀναγκαία χρεία». Διότι ἡ ἀμφισβήτηση τῆς διπλῆς φύσεως τοῦ Χριστοῦ, θά κατέληγε στήν ἄρνηση τῆς θεώσεως τοῦ ἀνθρώπου, καί κατά συνέπεια τῆς δυ­να­τότητος σωτηρίας του.

Τρίτη 14 Ιουλίου 2020

Ανθρωπαρέσκεια: Μια μεγάλη αιχμαλωσία.



«Ο ανθρωπάρεσκος ενδιαφέρεται μόνο για την εξωτερική συμπεριφορά, και βέβαια και για τους λόγους του κόλακα. Θέλει με τη συμπεριφορά του να κλέβει την όραση, και με τον κόλακα την ακοή εκείνων που ευχαριστούνται ή και καταπλήσσονται μόνο απ' όσα ακούνε και όσα βλέπουν και που μόνον με την αίσθηση ορίζουν την αρετή. Λέμε λοιπόν ότι ανθρωπαρέσκεια είναι η επίδειξη που κάνει κάποιος της δήθεν αρετής του με πράξεις και λόγους».
Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής


Να λοιπόν ποια είναι η μεγάλη αυτή πνευματική ασθένεια της ανθρωπαρέσκειας. Αυτή η έννοια μας να αρέσουμε στους άλλους.
Είναι φοβερό πάθος αυτό. Θέλουμε με εξωτερικές κινήσεις να αποσπούμε επαίνους, την καλή γνώμη των άλλων. 

Σάββατο 11 Ιουλίου 2020

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ: Οι δύο προϋποθέσεις για την σωτηρία μας




«Ὅτι ἐάν ὁμολογήσῃς ἐν τῷ στό­μα­τί σου Κύριον Ἰησοῦν, καί πι­στεύ­σῃς ἐν τῇ καρδίᾳ σου ὅτι ὁ Θε­ός αὐτόν ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν σω­θήσῃ» (Ρωμ. 10.9).
Τό ζήτημα τῆς σωτηρίας θίγει στό σημερινό ἀποστολικό ἀνά­γνω­­­­σμα ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπό­στολος Παῦλος. Πολλές φορές ἐπαναλαμβάνουμε τή λέξη σωτηρία, ἴσως ὅμως λίγες φορές συνει­δητοποιοῦμε τό νόημα καί τή ση­μασία της. Τί εἶναι, λοι­πόν, ἡ σω­τηρία;
Εἶναι, ἀδελφοί μου, ἡ ἀλη­θινή καί μόνιμη ἀποκατά­στα­ση τοῦ ἀν­θρώπου. Εἶναι ἡ κατά­στα­­­ση ἐκείνη στήν ὁποία ὁ ἄν­θρω­πος μπορεῖ νά ζεῖ ἐκπληρώνοντας τόν σκοπό γιά τόν ὁποῖο τόν ἔπλα­σε ὁ Θεός καί νά ἀπολαμ­βάνει ὅλα τά ἀγαθά καί τίς δωρεές του.

Πέμπτη 9 Ιουλίου 2020

Δεν δείλιασε, αλλά τόλμησε.



Σχεδόν είχε κλείσει τα τριάντα του.
Είχε την δουλειά του.
Μια τακτοποιημένη ζωή.
Ζούσε με την μάνα του.

Ήταν μερικούς μήνες
που η κοπέλα του τον άφησε.
Σκεφτόταν τον γάμο, μα όλα άλλαξαν ξαφνικά.
Μετά από πέντε χρόνια σχέσης
κι όμως δεν την γνώρισε ποτέ του.
Δεν τον γνώρισε ποτέ της.
Χώρισαν άσχημα.

Τετάρτη 1 Ιουλίου 2020

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος: Να προσεύχεσαι παντού και πάντοτε.




Ὁ Θεὸς δὲν νοιάζεται γιὰ τὸν τόπο. Ζητάει μόνο θερμότητα καρδιᾶς καὶ ἁγνότητα ψυχῆς

Πολλοὶ μπαίνουν στὴν ἐκκλησία, λένε διάφορες προσευχὲς καὶ βγαίνουν. Βγαίνουν, χωρὶς νὰ γνωρίζουν τί εἶπαν. Τὰ χείλη τους κινοῦνται, ἀλλὰ τ’ αὐτιά τους δὲν ἀκοῦνε. Ἐσὺ ὁ ἴδιος δὲν ἀκοῦς τὴν προσευχή σου, καὶ θέλεις νὰ τὴν ἀκούσει ὁ Θεός; “Γονάτισα”, λές. Γονάτισες, ἀλλά, ἐνῶ τὸ σῶμα σου ἦταν μέσα, ὁ νοῦς σου πετοῦσε ἔξω. Μὲ τὸ στόμα ἔλεγες τὴν προσευχὴ καὶ μὲ τὴ σκέψη λογαρίαζες τόκους, ἔκανες συμβόλαια, πουλοῦσες ἐμπορεύματα, ἀγόραζες κτήματα, συναντοῦσες τοὺς φίλους σου. Γιατί ὁ διάβολος, ποὺ εἶναι πονηρὸς καὶ γνωρίζει ὅτι στὸν καιρὸ τῆς προσευχῆς μεγάλα πράγματα κατορθώνουμε, τότε ἀκριβῶς ἔρχεται καὶ σπέρνει λογισμοὺς μέσα μας. Νά, πολλὲς φορὲς εἴμαστε ξαπλωμένοι στὸ κρεβάτι, καὶ τίποτα δὲν συλλογιζόμαστε• πᾶμε στὴν ἐκκλησία γιὰ νὰ προσευχηθοῦμε, καὶ τότε χίλιες σκέψεις περνοῦν ἀπὸ τὸ νοῦ μας. Ἔτσι χάνουμε τοὺς καρποὺς τῆς προσευχῆς, φεύγοντας ἀπὸ τὸ ναὸ μὲ ἄδεια χέρια. Τὸ ἴδιο, βέβαια, γίνεται καὶ ὅταν προσευχόμαστε στὸ σπίτι μας ἢ ὁπουδήποτε ἀλλοῦ.

Σάββατο 27 Ιουνίου 2020

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ: Οι θύρες του νου και της ψυχής μας.



«Ὁ λύχνος τοῦ σώματός ἐστιν ὁ ὀ­φθαλ­μός. Ἐάν οὖν ὁ ὀφθαλμός σου ἁπλοῦς ᾖ, ὅλον τό σῶμά σου φω­τεινόν ἔσται» (Ματθ. 6.22).
Ἀπό τό ὄρος τῶν Μακαρισμῶν ἀκού­­ε­ται σήμερα στούς να­ούς μας ἡ φωνή τοῦ Χριστοῦ· «τό λυχνάρι τοῦ σώματος εἶναι τά μάτια· καί ἄν τά μά­τια μας εἶναι καθαρά καί εἰλικρινῆ καί ἄδο­λα, τότε καί ὁλόκληρο τό σῶμα μας θά εἶναι γεμάτο φῶς καί θά ἐκ­πέμπει τό φῶς».

Παρασκευή 26 Ιουνίου 2020

Η θεραπευτική του φόβου και ο φόβος του Θεού.


Ο φόβος και οι καταστάσεις που συνδέονται ενδεχομένως μ’ αυτόν, όπως η δειλία, η ανησυχία, το άγχος, η αγωνία, η φο­βία, έχουν ουσιαστική σχέση, όπως είδαμε, με την προσκόλ­ληση στα αισθητά αγαθά. Δεν είναι λοιπόν δυνατόν να θερα­πευτεί ο άνθρωπος απ’ αυτόν παρά μόνο αν (απο)χωριστεί από τον κόσμο τούτο (Πρβλ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ, Ομιλία-ανδριάντες), αν αποθέσει όλη του τη μέριμνα στο Θεό, με σταθερή την ελπίδα, ότι μέσω της Πρόνοιάς Του, θα φροντίσει για όλες του τις ανάγκες. Αυτό διδάσκει και ο ίδιος ο Χριστός: «Μη ουν μεριμνήσητε λέγοντες, τι φάγωμεν ή τι πίωμεν ή τι περιβαλώμεθα; πάντα γάρ ταύτα τα έθνη επιζη­τεί· οίδε γαρ ο Πατήρ ημών ο ουράνιος ότι χρήζετε τούτων απάντων. Ζητείτε δε πρώτον την Βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην Αυτού, και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν. Μή ουν μερμνήσητε εις την αύριον» (Ματθ. 6, 31-34). Στην ίδια προοπτική ο Αγιος Ισαάκ ο Σύρος συμβουλεύει: «Εάν πιστεύης, ότι ο Θεός πρόνοιάν σου ποιήται, τί μεριμνάς και φροντίζεις περί προσκαίρων, και των της σαρκός σου χρειών; […]. Επίρριψον επί Κύριον την μέριμνάν σου, και Αυτός σε διαθρέψει. Και ου μη πτοηθής πτόησιν επερχομένην σοι», «έγγισον, φησίν, εις το ελπίσας εις εμέ, και αναπαύη εκ του έργου και του φόβου».
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...