Δευτέρα 27 Απριλίου 2020

Άγιου Ιωάννου του Χρυσοστόμου: Περί της σπουδαιότητος της ιερωσύνης και του προς τους ιερείς οφειλομένου σεβασμού



Διατί οφείλομεν να τιμώμεν τους ιερείς, να πειθαρχώμεν εις αυτούς και να μη τους κακολογώμεν.
(Εκ της 86ης ομιλίας του εις το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον)
Οφείλομεν να περιβάλλωμεν με πολλήν τιμήν τους λειτουργούς της χάριτος του αγίου Πνεύματος. Διότι μέγα είναι το αξίωμα των Ιερέων. Το φανερώνει και μόνος ο λόγος του Χριστού, αν τίνων αφήτε τας αμαρτίας, αφίενται αυτοίς (Ιωάν. Κ' 23). Δια αυτό και ο Παύλος λέγει: πείθεσθε τοις ηγουμένοις υμών και υπείκετε (Εβρ. ΙΕ' 17). Εννοεί με αυτό ότι η τιμή μας προς τους ιερείς πρέπει να είναι πλήρης, ότι οφείλομεν προς αυτούς όχι σεβασμόν μόνον, αλλά και πειθαρχίαν και ύπακοήν.

Τετάρτη 22 Απριλίου 2020

Εδώ, στο ακρωτήρι της Χάριτος.



Μέσα στο ιλαρό φως, ανάμεσα σε Αγγέλους και Αγίους που στέκουν πάνω στους τοίχους, ραντισμένος με θυμίαμα ευώδες, νιώθω πραγματικά ευλογημένος.
Εδώ, εκατοντάδες χρόνια, ιερείς λειτουργούν, δακρύζουν, προσεύχονται, ζητούν έλεος, δοξολογούν.
Εδώ, στο ακρωτήρι της Χάριτος, όπου ο Ουρανός ενώνεται με τη γη και η αφθαρσία εισβάλει στην φθορά.
Εδώ, στο Άγιο Βήμα της Ζωής.
Εδώ, όλα παίρνουνε νόημα βαθύ, χωρίς τους εκφυλισμούς της εμπάθειας.
Γιατί εδώ, σε ετούτο τον τόπο δεν χωράει τίποτα άλλο παρά μόνο μια συγνώμη κι ένα «σ’ αγαπώ».

Τόλμη, συγχώρεση, ανάσταση.



Είναι εκείνες οι στιγμές που συνειδητοποιείς ποιος είσαι, τι έχεις κάνει, το βάθος των επιλογών σου. Είναι εκείνες οι στιγμές που καλείσαι να πάρεις κι άλλες αποφάσεις. Αποφάσεις που ίσως κρίνουν το μέλλον σου για χρόνια πολλά. Θέλει τόλμη να πάρεις αποφάσεις που θα αλλάξουν ριζικά τη ζωή σου, που θα σε βγάλουν από τις όποιες ασφάλειες είχες μέχρι τώρα. Θέλει τόλμη να αφήσεις τον φόβο και να κάνεις την έξοδό σου στην ζωή. Σε μια ζωή που εσύ και μόνο εσύ επέλεξες να ζήσεις. Θέλει τόλμη να σηκώσεις το βάρος των αποφάσεών σου, να πάρεις πάνω σου όλη την ευθύνη της ζωής σου χωρίς να κρύβεσαι πίσω από περιστάσεις και συνθήκες οι οποίες δήθεν δεν σε άφησαν να πράξεις αυτό που η καρδιά σου έλεγε...

---------------------------

 Σου λέει ο άλλος συγνώμη, μα εσύ δεν τον συγχωρείς.
Περνάνε οι ημέρες...
Τώρα εσύ θέλεις να του ζητήσεις συγνώμη,
για την συγνώμη του, την οποία δεν είχες δεχθεί.
Τώρα καλείται ο άλλος να την αποδεχθεί...
Όλοι την ομόνοια αναζητούμε.
Μακάριοι αυτοί που την βρήκανε εύκολα και γρήγορα χωρίς τις ενδιάμεσες στάσεις των μικροτήτων και του εγωισμού.

---------------------------

Θα ανοίξουν οι Εκκλησίες, θα ανοίξουν και οι καρδιές;



Μήπως τελικά στις ενορίες είχαμε πάντα τις θύρες κλειστές; Μήπως τελικά οι κλειστές θύρες των εκκλησιών έδειξαν ότι τόσα χρόνια είχαμε κλειστές και τις καρδιές μας;Υπάρχει ενοριακή ενότητα και αγκαλιά ή απλά μια ατομική θρησκευτικότητα και τίποτε άλλο; Μήπως αυτό που βιώναμε μέσα στην εκκλησία τόσα χρόνια ήταν ένας ατομισμός που απλά φέτος κάτω από ιδιαίτερες συνθήκες το νιώσαμε σπίτι μας;
Σε πολλές ενορίες οι άνθρωποι εκκλησιάζονται αλλά πολλοί δεν μιλάνε μεταξύ τους. Άλλοι θα έρθουν μόνο το Πάσχα για ικανοποίηση μιας καθαρά ιδιωτικής θρησκευτικότητας: Να βάλω ένα λουλουδάκι στον επιτάφιο, να δώσω ένα πρόσφορο αλλά να μην μιλάω με κανέναν μέσα στον Ναό. Αν μας πει ο Ιερέας να συμμετέχουμε κάπου η απάντηση είναι : “Εγώ δεν ανακατεύομαι , είμαι στο σπίτι και δεν μιλάω και δεν ενοχλώ κανέναν”. Μήπως σας θυμίζει το “μένουμε σπίτι” αλλά στην ουσία μένω με τον εγωϊσμό μου ;

Τρίτη 21 Απριλίου 2020

Κάλλιστος Γουέαρ (Ἐπίσκοπος Διοκλείας): Η Πασχάλια Χαρά.



Τό Πάσχα, ἡ γιορτή τῆς Ἀνάστασης τοῦ Σωτῆρος, εἶναι, πάνω ἀπ’ ὅλα μιὰ γιορτή μεγάλης χαρᾶς. Ὅταν ὁ ἀναστημένος Χριστός συναντᾶ τίς μυροφόρες καθώς φεύγουν ἀπό τό μνῆμα, τό πρῶτο πράγμα πού τούς λέει εἶναι ἡ λέξη «Χαίρετε». Ὅσον ἀφορᾶ σ’ αὐτή τήν πασχάλια χαρά, τρία σημεῖα ἔχουν ἰδιαίτερη ἀξία: εἶναι χαρά προσωπική, εἶναι χαρά συμπαντική καί εἶναι χαρά εὐχαριστιακή.

Τό Πάσχα εἶναι μιὰ χαρά προσωπική. Ἔτσι καταπῶς τό βεβαιώνουμε στόν πασχάλιο κανόνα τῆς ἀναστάσιμης ἀκολουθίας: «Χθές συνεθαπτόμην σοι, Χριστέ, συνεγείρομαι σήμερον ἀναστάντι σοι». Ὁ θάνατος τοῦ Σωτῆρος, ἡ Ταφή καί ἡ Τριήμερος Ἀνάστασή Του, δέν ὑπάρχουν γιά νά τά ἀτενίζουμε ἁπλά ὡς συμβάντα τοῦ ἀπώτερου παρελθόντος, ἀλλά γιά νά τά βιώνει ὁ καθένας μας ὡς τεκταινόμενα μέσα στήν ἴδια του τή ζωή. Ὑπάρχουν γιά νά εἶναι ἄμεσα καί προσωπικά. Ἐγώ σταυρώνομαι μέ τό Χριστό, ἐγώ θάβομαι μαζί Του καί εἶμαι ἐγώ πού ἀνασταίνομαι ἐκ νεκρῶν μαζί μέ Ἐκεῖνον. Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι ταυτόχρονα καί ἡ ἀνακαίνιση ἡ δική μου, ἡ ἐπαναδημιουργία μου. Εἶναι εὐλογημένοι ὅσοι τό αἰσθάνονται αὐτό στήν καρδιά τους τή νύχτα τῆς Ἀναστάσεως!

Σάββατο 18 Απριλίου 2020

Αυτός είναι ο Θεός, Θεός Ανάστασης!



Ο Άδης νικήθηκε.
Ο Θάνατος γεύτηκε ζωή.
Η φθορά αφθαρτοποιήθηκε.
Το κακό ντροπιάστηκε.


Τα πάντα γίνονται καινά.
Η γη ενώνεται με τον ουρανό.
Το σκοτάδι καταργείται.
Δεν υπάρχουν πλέον αδιέξοδα.
Θανατώνεται η απόγνωση.
Μπολιάζεται η θεανθρωπία στον άνθρωπο.


Παρασκευή 17 Απριλίου 2020

Αποκαθήλωση και Ενταφιασμός: Μια χούφτα ανθρώπων...




Μπαίνει μέσα στο μνήμα.
Θρήνος, φόβος, ταραχή επάνω στη γη.

Αυτός πλέον στον Άδη αρπάζει ψυχές δίκαιες και αγαθές.
Μια χούφτα ανθρώπων νοιάζονται για το λείψανό Του.
Άλλοι δείχνουν την δειλία τους.
Άλλοι δείχνουν την ανδρεία της αγάπης τους.
Μια χούφτα ανθρώπων είναι αυτοί που παραμένουν κοντά Του.
Δεν περιμένουν «κάτι» από Αυτόν.
Και αυτό είναι το μεγαλείο τους.
Ενώ δεν προσμένουν «κάτι», αυτοί παραμένουν μαζί Του.
Αυτό είναι αγάπη πραγματική και άδολη.


Λαός μου, τι εποίησά σοι ή τι σοι παρηνώχλησα;



Πού είναι ο λαός σου; Πού είναι οι μαθητές σου; Πού είναι όλοι όσοι ευεργετήθηκαν από τα θαύματα σου; Πού είναι όλοι όσοι εθεράπευσες; Μόνο σε άφησαν - επί ξύλου κρεμάμενον - ως τον χειρότερο εγκληματία, επικατάρατος και ταπεινωμένος. Μόνο μονότατο θα σε προκαλούν περιγελώντας σε οι σταυρωτές σου κάτω από το Σταυρό να κατέβεις και να σώσεις τον εαυτό σου. Οι μωροί κι ανόητοι ποτέ δεν κατάλαβαν τι είναι αυτό που προσφέρεις. Πότε δεν κατάλαβαν ότι η Βασιλεία σου δεν είναι εκ του κόσμου τούτου. 

Μεγάλη Παρασκευή...σιωπά η Κτίση.



Σιωπά η Κτίση.
Σκοτεινιάζει ο ουρανός.
Σείεται η γη.
Ο Παντοδύναμος δείχνει αδύναμος.
Ο Αθώος στέκει σταυρωμένος ως κακούργος.
Η Ζωή στέκει χωρίς πνοή.
Γεύεται σκοτάδι και θάνατο,
Αυτός που έφερε το Φως και την Ζωή.
Άπνους. Νεκρός.

Πέμπτη 16 Απριλίου 2020

Ξημερώνει Μεγάλη Παρασκευή




Μόνος.
Μόνος με τον Πατέρα Του.
Μόνος στέκει και θωρεί την αχαριστία των ανθρώπων.
Μόνος πονά βουβά. Άνθρωπο δεν έχει.
Μόνος πίνει αυτό το πικρό ποτήρι της προδοσίας.
Το σώμα Του ήδη έχει γεμίσει πληγές,
μα θα έρθουν κι άλλες.
Οι πληγές του Σταυρού.
Μα οι πληγές στο σώμα Του είναι μικρές
μπροστά στις πληγές της καρδιάς Του.

Τρίτη 14 Απριλίου 2020

Μεγάλη Εβδομάδα κι εσύ δεν θα είσαι στο Ναό, μα θα έχεις τον Χριστό.



Δεν θα είσαι σήμερα στο Ναό.
Δεν θα είσαι καθόλου αυτή την εβδομάδα.
Αυτή την Μεγάλη Εβδομάδα.
Φέτος αυτός είναι ο σταυρός σου.
Να τον σηκώσεις.
Να τον υπομείνεις.

Δεν αρκεί να συγκινούμε με τον Θεό εάν δεν ζω όπως θέλει ο Θεός.



Μέσα στην Εκκλησία όλα τα αισθήματά μας είναι γνήσια, πρέπει να είναι γνήσια. Και γνήσιο και αληθινό είναι ό,τι συνδέεται με τον Θεό.
Όταν νιώθουμε πληγωμένοι, ξεχασμένοι, πονεμένοι, τις περισσότερες φορές είναι ψεύτικα.
Η συγκίνηση που νιώθουμε δεν είναι από τον Θεό, αλλά από το χάιδεμα που κάνουμε στον εαυτό μας, άλλα μία πρέζα για να νιώσουμε σημαντικοί και συνάμα αδικημένοι.

Το μέλος της Μεγάλης Εβδομάδος



Τὴν Μεγάλη Παρασκευὴ ὁ ὑμνωδός, ἐκστατικὸς πρὸ τοῦ μεγαλείου τῆς θυσίας τοῦ Θεανθρώπου, ἀναφωνεῖ: «Ποῖα ἄσματα μέλψω τῇ σῇ ἐξόδῳ, οἰκτίρμον;» Ἡ ποίηση καὶ ἡ μουσική της Μεγάλης Ἑβδομάδος εἶναι σίγουρα ἡ κορύφωση τῆς Ὀρθόδοξης Ὑμνογραφίας, ποὺ προσφέρει στὸν ἄνθρωπο τὴν δυνατότητα βιώσεως τῆς σιωπῆς, τὴ δυνατότητα βιώσεως τοῦ μυστηρίου τῆς ἀνακεφαλαίωσης τῆς σωτηρίας ἀνθρώπου καὶ κόσμου, μέσα ἀπὸ τὴ λατρεία. Τὸ «σήμερον» τῆς θείας λατρείας, «σήμερον ὁ Χριστός παραγίνεται ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ φαρισαίου», «σήμερον κρεμᾶται ἐπί ξύλου», «τὴν σήμερον μυστικῶς ὁ μέγας Μωϋσῆς προδιετυποῦτο», αὐτὴ ἡ ἀμεσότητα, ἡ παροντοποίηση τῶν σωτηριωδῶν γεγονότων ποὺ συνδέονται μὲ τὰ Πάθη τοῦ Χριστοῦ, πραγματοποιεῖται μὲ τὰ δρώμενα ποὺ προβλέπονται ἀπὸ τὸ Τυπικὸ τῆς Ἐκκλησίας - λιτάνευση τῆς εἰκόνας τοῦ Νυμφίου, τοῦ Σταυροῦ, τοῦ Ἐπιταφίου - ἀλλὰ κυρίως μὲ τὸ βασικότερο μέσον της ἐκκλησιαστικῆς μας λατρείας, τὸν λόγο τοῦ ὕμνου, καὶ τὸ μουσικὸ ἔνδυμά του. Ὁ θεολογικὸς καὶ πατερικὸς λόγος, γίνεται ποιητικός, γίνεται φωνὴ τῆς Ἐκκλησίας, περιβεβλημένος, μάλιστα, τὸ ἑλκυστικὸ ἔνδυμα τῆς μελωδίας.

Σάββατο 11 Απριλίου 2020

ΚΥΡΙΑΚΗ ΒΑΪΩΝ: Ο άνθρωπος μπορεί να έχει μόνιμη χαρά, μόνο όταν είναι "εν Κυρίω".



«Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε».
Ὁ Χριστός ὁδεύει διά μέ­σου τῶν ὠσαννά πού ἀντηχοῦν σήμερα στήν Ἱερουσαλήμ καί τῶν βαΐων τῶν φοινίκων πού στρώνονται γιά νά πε­­ράσει ἐπί πώλου ὄνου πρός τό πάθος καί τή θυσία· καί ἡ Ἐκ­κλη­σία συνοδεύει τόν Νυμ­­φίο της τε­θλιμ­­μέ­νη στόν δρόμο πρός τόν Γολγοθᾶ. Καί παρά τόν ἀρχικό ἐν­θου­σια­σμό τῆς σημερι­νῆς ἡ­μέ­ρας, τῆς Κυρια­κῆς τῶν Βαΐων, ἡ θλίψη εἶναι ὁρατή γιά τό πά­θος πού ἐγγίζει καί θά μεταμορφωθεῖ σέ θρόμ­βους αἵματος στό πρόσωπο τοῦ Ἰη­σοῦ τίς ὧρες τῆς ἀγω­νίας στή Γεθσημανῆ.
Καί ὅμως αὐτήν ἀκρι­βῶς τήν ἡμέρα, τήν Κυ­­­­ριακή τῶν Βαΐων, πού ἀποτελεῖ προ­οίμιο τῆς Μεγάλης Ἑβδομά­δος, οἱ πατέρες ὅρισαν ὡς ἀποστολικό ἀνά­γνω­σμα μιά περικοπή ἀπό τήν πρός Φιλιππη­σίους ἐπιστολή πού ἀρ­χίζει μέ τή φράση πού προ­ανέφερα: «Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε».

Σάββατο 4 Απριλίου 2020

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε´ ΝΗΣΤΕΙΩΝ: Ο Χριστός δεν μας παραπλανά, μας λέει ξεκάθαρα...



«Δύνασθε ποιεῖν τό πο­τήριον ὅ ἐγώ πίνω, καί τό βάπτισμα ὅ ἐγώ βα­πτί­ζομαι βαπτισθῆ­ναι;».
Πλησιάζουμε, ἀδελφοί μου, πρός τήν ἑβδο­μά­δα τῶν Ἁγίων Παθῶν καί γιά τόν λόγο αὐτό ἡ Ἐκκλησία μας ὅρισε νά ἀναγινώσκεται σήμερα ἡ εὐαγγελική περικοπή ἡ ὁποία περιγράφει ἕνα διάλογο μεταξύ δύο μα­θητῶν τοῦ Χριστοῦ, τοῦ Ἰακώβου καί τοῦ Ἰω­άν­νη, μέ τόν διδά­σκαλό τους. Οἱ δύο μαθητές ζητοῦν ἀπό τόν Χριστό μιά χάρη. Τοῦ ζητοῦν νά καθίσουν κατά τήν ἡμέρα τῆς δόξης του ἐκ δεξιῶν καί ἐξ ἀριστε­ρῶν του. Ἦταν ἀπό τούς πρώτους καί ἀγα­πημένους μαθητές του, καί ἔτσι βιάστηκαν μᾶλ­­λον νά διασφαλί­σουν τό μέλλον τους. Πόσο ἀνθρώπινη καί πόσο συνηθισμένη αὐτή ἡ κίνησή τους, αὐτή ἡ φιλοδοξία τους. Πόσο μοιάζει μέ αὐτά πού κάνουμε ἤ θέλουμε συχνά νά κάνουμε καί ἐμεῖς! Ὅμως ὁ Χριστός δέν ἀπαντᾶ μέ τόν τρόπο πού θά ἤθελαν οἱ δύο μαθητές του. Ὄχι μόνο γιατί ὁ Θεός δέν κάνει τέτοιου εἴδους δια­κρίσεις, ἀλλά γιατί μία «θέση» κοντά στόν Θεό δέν εἶναι κάτι τό ὁποῖο μπορεῖ νά κατέ­χει κάποιος ἄν δέν ζεῖ καί δέν ταυτίζεται ἡ ζωή του μέ τόν Θεό.

Παρασκευή 3 Απριλίου 2020

Γέροντας Κλεόπας Ηλιέ: Οι οχτώ πειρασμοί μοναχών και λαϊκών.





Πατέρες καὶ ἀδελφοί,

Ὁ μοναχὸς καὶ ὁ ἀγωνιστὴς χριστιανὸς εἶναι πνευματικοὶ μαχητὲς σὲ κάθε στιγμὴ τῆς ζωῆς τους ἀπὸ τὴν γέννηση μέχρι τὸν θάνατό τους. Εἶναι ὅμως ἀνάγκη νὰ γνωρίζουμε τὴν τέχνη αὐτοῦ τοῦ ἀοράτου πολέμου καὶ ἀπὸ ποῖα μέρη ἔρχεται ἐναντίον μας ὁ νοητὸς ἐχθρός.

Ὁ ἅγιος Μελέτιος ὁ Ὁμολογητὴς μᾶς λέγει ὅτι ὁ πειρασμὸς ἔρχεται ἀπὸ ἕξι σημεῖα ἐναντίον μας, ἐνῶ ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης γράφει ἀπὸ ὀκτώ, δηλ. ἀπὸ ἐπάνω καὶ ἀπὸ κάτω, ἀπὸ δεξιὰ καὶ ἀριστερά, ἀπὸ ἐμπρὸς καὶ πίσω καὶ ἀπὸ μέσα καὶ ἔξω.

Στὴν συνέχεια θὰ ὁμιλήσουμε ἐκτενέστερα γιὰ τὸν πολυμερῆ αὐτὸν πόλεμο τοῦ διαβόλου μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Πανάγαθου Θεοῦ.

Πέμπτη 2 Απριλίου 2020

Όχι, δεν θέλω "αγίους", ούτε "γέροντες". Αμαρτωλούς θέλω...



Όχι, δεν θέλω ζηλωτές, ούτε ένθερμους πιστούς, ούτε καθαρούς και ηθικούς, νηστευτές και "ευσεβείς".
Όχι, δεν θέλω ορθόδοξους που δεν είναι χριστιανοί και χριστιανούς που δεν είναι συνάνθρωποι.
Διότι το να είσαι ορθόδοξος προϋποθέτει να είσαι χριστιανός και το να είσαι χριστιανός προϋποθέτει ότι είσαι συνάνθρωπος.
Αμαρτωλούς θέλω, βρώμικους και ανήθικους, που ξέρουν την αμαρτία τους και κλαίνε γνήσια όταν είναι μόνοι τους.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...