Πού είναι ο λαός σου; Πού είναι οι μαθητές σου; Πού είναι όλοι όσοι ευεργετήθηκαν από τα θαύματα σου; Πού είναι όλοι όσοι εθεράπευσες; Μόνο σε άφησαν - επί ξύλου κρεμάμενον - ως τον χειρότερο εγκληματία, επικατάρατος και ταπεινωμένος. Μόνο μονότατο θα σε προκαλούν περιγελώντας σε οι σταυρωτές σου κάτω από το Σταυρό να κατέβεις και να σώσεις τον εαυτό σου. Οι μωροί κι ανόητοι ποτέ δεν κατάλαβαν τι είναι αυτό που προσφέρεις. Πότε δεν κατάλαβαν ότι η Βασιλεία σου δεν είναι εκ του κόσμου τούτου.
Κι εσύ θα προσεύχεσαι να τους συγχωρέσει ο Ουράνιος Πατέρας Σου. Πόση αγάπη! Μια χούφτα γυναίκες, ο ηγαπημένος σου μαθητής κι η Μάνα σου. Αυτοί θα στέκουν πλάι σου τη δυσκολότερη ώρα της επίγειου σου ζωής. Εμείς πόσους αφήνουμε μόνους τις δύσκολες ώρες; Σε πόσους γυρνούμε την πλάτη εγκαταλείποντας τους; Πόσες φορές αδιαφορήσαμε για το Σταυρό του διπλανού μας; Ο Χριστός είναι. Αυτόν εγκαταλείπουμε κάθε φορά. Αυτόν σταυρώνουμε.
Τόσο όμορφα το γράφει ο υμνογράφος...
"Λαός μου, τί ἐποίησά σοι ἤ τί σοι παρηνώχλησα; τούς τυφλούς σου ἐφώτισα, τούς λεπρούς σου ἐκαθάρισα, ἄνδρα ὄντα ἐπί κλίνης ἠνωρθωσάμην.
Λαός μου, τί ἐποίησά σοι, καί τί μοι ἀνταπέδωκας; Ἀντί τοῦ μάννα χολήν∙ ἀντί τοῦ ὕδατος ὄξος· ἀντί τοῦ ἀγαπᾶν με σταυρῷ με προσηλώσατε".
Θαρσείτε! Το σύμβολο της ατιμώσεως θα γίνει σύμβολο Ζωής Αιωνίου. Καλή δύναμη σε όλους.
Θεολόγος Παπαδόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.