ΚΥΡΙΑΚΗ Β´ ΛΟΥΚΑ: Η αγάπη και η ευσπλαχνία είναι ο αγώνας μας.

(Λουκ. 6.31-36)

«Γίνεσθε οὖν οἰκτίρ­μο­νες καθώς καί ὁ πα­τήρ ὑμῶν οἰκτίρμων ἐστί».

Μιά ἐντολή πού ὑπερ­βαίνει τά μέτρα καί τίς συνήθειες τῶν ἀν­θρώπων τῆς ἐπο­χῆς του δίνει σήμερα ὁ Χριστός μέ τό εὐ­αγ­γελικό ἀνά­γνω­σμα πού ἀκούσαμε. Στήν ἐντολή τοῦ Μω­σαϊκοῦ νόμου, πού ζη­τοῦσε ἀπό τούς τηρητές του νά ἀνταποδίδουν τό καλό σέ ὅσους τούς ἔκαναν καλό, ἀλλά ταυ­­­τόχρονα ἐπέτρεπε καί τήν ἀνταπόδοση τοῦ κακοῦ, ὁ Χριστός ἀντιπαραθέτει τήν και­­νή ἐντολή τῆς ἀγάπης, μιᾶς ἀγάπης πού δέν ἐξαρτᾶται ἀπό τά αἰ­σθή­ματα καί τή στάση τοῦ ἄλλου ἀπέναντί μας, μιᾶς ἀγά­πης πού δέν ἔχει τήν ἀναφορά της στήν ἰδέα τοῦ δι­καίου ἤ τοῦ ἀδίκου, ἀλλά ἀνα­φέρεται ἀπευ­θείας στόν Θεό, γι’ αὐτό καί παίρνει νέες δια­στά­σεις καί χαράσ­σει νέα ὅρια.

Άλλο να ξέρεις για τον Χριστό και άλλο να συσταυρώνεσαι μαζί Του.

Διαβάζει κάποιος ένα ψυχοφελές βιβλίο ή μια ανάρτηση στο διαδίκτυο και γλυκαίνεται η ψυχή του. Παίρνει απόφαση να έρθει στην Εκκλησία για να γνωρίσει τον Χριστό. Και όντως έρχεται, κάνει την απόφασή του πράξη. Έρχεται για να δει τον Χριστό, να μάθει γι’Αυτόν. Όμως δεν αρκεί αυτό.
--------------------------
Οι περισσότεροι έρχονται στην Εκκλησία γιατί γοητεύονται από τον Χριστό και θέλουνε να Τον γνωρίσουν (στην καλύτερη περίπτωση· διότι σχεδόν πάντα οι άνθρωποι έρχονται στην Εκκλησία για να λύσουν τα προβλήματά τους) ελάχιστοι είναι έτοιμοι να συσταυρωθούν μαζί Του. Και αυτό είναι το πρόβλημά μας. Η Εκκλησία δεν προσφέρει απλά τον Χριστό. Είναι ο Χριστός. Άρα όταν είσαι στην Εκκλησία καλείσαι να είσαι Χριστός. Να βιώνεις την παρουσία Του όχι ως κάτι ξένο και διαφορετικό από σένα. Καλείσαι να φέρεις τα σημάδια του σταυρού πάνω σου όπως Αυτός.

Στην Εκκλησία έρχεσαι όχι γιατί είσαι άγιος αλλά αμαρτωλός.

-Γιατί δεν έρχεσαι πλέον στην Εκκλησία;
-Ε, μ'αυτά που κάνω δεν μπορώ να έρθω, ντρέπομαι. Με κοροϊδεύουν και οι φίλοι μου. Μου λένε "εσύ είσαι που πας και στην Εκκλησία";
-Μα ακριβώς γι'αυτό θα έπρεπε να έρχεσαι στην Εκκλησία. Όχι γιατί είσαι τέλειος και αναμάρτητος αλλά διότι αμαρτάνεις και ζητάς έλεος.Είναι σαν να λέμε ότι μου πονάει το στομάχι, έχω πυρετό αλλά στο νοσοκομείο δεν πηγαίνω. Μα, ακριβώς επειδή είσαι ασθενής θα πας στο νοσοκομείο, ένας λόγος παραπάνω!

ΚΥΡΙΑΚΗ Α´ ΛΟΥΚΑ: Ο Χριστός παρακολουθεί τον αγώνα μας και επεμβαίνει.

 (Λουκ. 5.1-11)

«Ἐπιστάτα, δι’ ὅλης τῆς νυκτός κοπιά­σαντες οὐδέν ἐπιάσαμεν».

Ἕνα περιστατικό ἀπό τή ζωή τῶν ἀπο­στόλων, τοῦ Πέτρου καί τοῦ Ἀνδρέου, τοῦ Ἰακώβου καί τοῦ Ἰωάννου, τῶν υἱῶν τοῦ Ζεβεδαίου, ἀφηγεῖται ὁ ἱερός εὐαγγε­λ­ιστής Λου­κᾶς στή σημερινή εὐαγγελική πε­ρικοπή. Ἕνα περιστατικό ἀπό τή ζωή τους ὡς ἁλιέων, πού ξεφεύγει ἀπό τά ὅρια τοῦ συνηθισμένου καί εἰσέρχεται στόν χῶ­ρο τοῦ θαύματος, τό ὁποῖο ἀποδεικνύει τή θεία προέλευση τοῦ Ἰησοῦ.

Από τον έρωτα προς την αμαρτία πρέπει να περάσουμε στον έρωτα προς τον Θεό.

Ήρθες και μου είπες ότι κουράστηκες. Κουράστηκες να κάνεις τα πνευματικά. Μια κούραση που σε εξουθενώνει. Αισθάνεσαι δυσφορία όταν πας να κάνεις τον κανόνα σου, όταν ακούς την καμπάνα του ναού να σε καλεί.
----------------------------
Όντως μας κουράζει εύκολα εμάς τους χριστιανούς κάθε τι που σχετίζεται με μια πνευματική εργασία. Από την άλλη το κάθε τι κοσμικό, όσο κόπο κι αν έχει, το κάνουμε. Κυνηγούμε τα πλούτη, τη δόξα, την κοινωνική καταξίωση. Δεν κουραζόμαστε να κυνηγούμε την ηδονή και την αμαρτία. Κυνηγούμε αδυσσώπητα την σάρκα, τα θεάματα, τα φαγοπότια, τις αισχρολογίες, τα κουτσομπολιά. Αυτά δεν μας κουράζουνε, μας ξεκουράζουν. Μας κουράζει όμως το κυνηγητό για τον Θεό. Και επειδή μας κουράζει το Θείο κυνηγητό καταλήγουμε να ξεχνούμε τον Θεό. Εξορίζουμε τον Θεό από την ζωή μας.

Είναι ο Θεός στο κέντρο της ζωής μας ή σε μια ακρούλα;

Όταν σε κάποιον μπει μια επιθυμία, από την ώρα εκείνη δεν μπορεί να ησυχάσει. Αφήνει τον Θεό και ασχολείται με την επιθυμία του. Μπορεί η επιθυμία να είναι και “πνευματική”, όμως παραμένει εμπόδιο για να ενωθεί με τον Θεό.
------------------------
Επιθυμεί κάποιος να γίνει μοναχός. Και αυτή η επιθυμία του τον κάνει να ψάχνει μοναστήρια, γέροντες. Δεν έχει ησυχία. Φαινομενικά ασχολείται με κάτι το σωτήριο και πνευματικό, όμως τελικά απομακρύνεται από τον Θεό. Δεν ασχολείται με τον Θεό, αλλά με το πώς και πού και πότε θα γίνει μοναχός.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΗ: Ο τρόπος για να ακολουθήσεις τον Χριστό είναι συγκεκριμένος.

(Μαρκ. 8.34 – 9.1)

 «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολου­θεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀρά­­τω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκο­λ­ουθείτω μοι».

Κυριακή μετά τήν ὕψωση τοῦ τιμίου Σταυροῦ σήμερα, ἀδελ­φοί μου, καί ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς ὑπεν­­­θυμίζει γιά μία ἀκόμη φορά τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ καί τή σημασία του στή ζωή μας. Μᾶς τόν προβάλλει ἐπιθυ­μώντας νά μᾶς ὑπενθυμίσει ποιός εἶναι ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο μποροῦμε νά ἀκολουθήσουμε τόν Χριστό, ἐφόσον θέλουμε νά θεω­ρούμεθα μαθητές του.

ΕΟΡΤΗ ΥΨΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

«Ὁ λόγος ὁ τοῦ σταυ­ροῦ τοῖς μέν ἀπολλυ­μέ­νοις μωρία ἐστίν, τοῖς δέ σωζομένοις δύναμις Θεοῦ ἐστιν».

Ἑορτή τῆς παγκοσμίου Ὑψώσεως τοῦ τιμίου καί ζωοποιοῦ Σταυροῦ· καί ἡ ἡμέρα «φέρει τά ἴσα τῇ ἁγίᾳ καί μεγάλῃ Παρασκευῇ». Γι᾽ αὐτό καί ἡ Ἐκκλησία μας ὅ­ρισε νά διαβάζεται σή­με­ρα τό ἴδιο ἀκριβῶς ἀπο­στολικό ἀνάγνω­σμα τό ὁποῖο διαβά­ζε­ται τήν Ἁγία καί Με­γά­λη Πα­ρασκευή.

Η πολλή ανάλυση φέρνει παράλυση

Η καρδιά όταν είναι έτοιμη, μας το λέγει. Ξέρει τι θέλει, γνωρίζει τι πρέπει να κάνει. Εμπόδιο γίνεται η λογική μας, οι γνώσεις μας, οι φόβοι μας. Η αναποφασιστικότητα είναι ιδίωμα ανθρώπου όχι απλά δειλού αλλά που δεν έχει Θεό.
--------------------------
Ο άνθρωπος που εμπιστεύεται τον Θεό τολμά κι ας αποτύχη. Δεν φοβάται την αποτυχία, δεν δειλιάζει μπροστά στην αβεβαιότητα του αύριο. Βεβαίως ο Θεός μας έχει δώσει και το μυαλό μας ώστε να μην πράττουμε πράγματα που θα μας οδηγήσουν στην καταστροφή. Δηλαδή, μην λέμε “εγώ πιστεύω στον Θεό, θα με βοηθήσει…” και πηδάμε χωρίς αλεξίπτωτο από το αεροπλάνο.
--------------------------

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

(Ἰωάν. 3.13-17)

 «Οὕτως γάρ ἠγάπησεν ὁ Θεός τόν κόσμον, ὥστε τόν υἱόν αὐτοῦ τόν μο­­νογενῆ δέδω­κεν, ἵνα πᾶς ὁ πι­στεύων εἰς αὐτόν μή ἀπόληται ἀλλ’ ἔχῃ ζωήν αἰώνιον».

Κυριακή πρό τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τι­μίου Σταυροῦ καί ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς ὑπενθυμίζει, ἀδελφοί μου, μέ τό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τόν λό­γο τῆς σταυρικῆς θυσίας τοῦ Χρι­στοῦ. Τόσο πολύ ἀγάπησε, γράφει ὁ εὐ­αγγε­λιστής τῆς ἀγάπης, ὁ εὐαγγε­λι­στής Ἰωάννης, ὁ Θεός τόν κόσμο, ὥστε ἀπο­φάσισε νά προσφέρει τόν μο­νογενῆ Υἱό του ὡς θυσία, προ­κει­μένου κάθε ἕνας πού πιστεύει σ’ αὐ­τόν νά μήν χάνεται ἀλλά ἔχει τήν αἰώνια ζωή.

Ἀγάπη, πίστη, σταυρός καί αἰώνια ζωή εἶναι οἱ ἔννοιες καί οἱ πραγμα­τι­κότητες πού συμπλέκονται στή ση­μερινή εὐαγγελική περικοπή καί συνθέτουν τό σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου.

Η Γέννηση της Θεοτόκου

Εορτάζουμε και πανηγυρίζουμε σήμερα την Γέννηση της Υπεραγίας Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας, της γυναίκας εκείνης που έγινε η απαρχή της σωτηρίας του ανθρώπινου γένους, καθώς έγινε η κατά σάρκα Μητέρα του Υιού και Λόγου του Θεού, του Ιησού χριστού, που με την ενανθρώπησή Του και το σωτηριώδες έργο Του λύτρωσε την ανθρωπότητα από την τυραννία του θανάτου και μας προσκάλεσε όλους στην Βασιλεία του Θεού. Εορτάζουμε και πανηγυρίζουμε και ευγνωμονούμε τον Θεό για την Πρόνοιά Του και για τούτο το κοσμοσωτήριο γεγονός.

Όταν ο πόνος μας γίνεται ένα άνοιγμα προς τον Θεό μας ωφελεί.

Οι πονεμένοι είναι αυτοί που θεολογούν μέσα από την ίδια την ζωή τους, εφ' όσον ο πόνος τους διαχειριστεί σωστά.
--------------------------
Και η σωστή διαχείριση του πόνο αρχίζει όταν παύσουν να υπάρχουν ανθρώπινες ελπίδες, ανθρώπινα δεκανίκια.
Όταν ο άνθρωπος πλέον αφεθεί στην Θεία Πρόνοια ξεγυμνωμένος από τα δικά του σενάρια, από τους δικούς του τρόπους, τότε ο πόνος γίνεται ένα άνοιγμα προς τον Θεό.

Το να ελέγχεις την αμαρτία των άλλων δεν σε κάνει ενάρετο.

Είναι πιο βολικό να πολεμάς το κακό παρά να πράττεις το καλό. Να ξέρεις όμως ότι το πρώτο δεν συνεπάγεται και το δεύτερο. Μπορεί δηλαδή κάποιος να πολεμά, να καταδικάζει, να ελέγχει τους κλέφτες, αυτό όμως δεν τον κάνει φιλάνθρωπο και ελεήμων. Το να ελέγχεις την αμαρτία των άλλων δεν σε κάνει ενάρετο.
----------------------
Δυστυχώς πολλοί έχουμε πέσει σ’αυτήν πλάνη. Να πολεμάμε με λύσσα το κακό αλλά από την άλλη να μην πράττουμε το καλό. Ελέγχουμε τον φαρισαϊσμό όμως από την άλλη δεν ζούμε εν Χριστώ.

Οι άγιοι πάλευαν με τον Θεό, όχι με την αρετή τους.

Τιμούμε τους αγίους μας γι’ αυτά που ξέρουμε για την ζωή τους. Τελικά όμως εάν το σκεφτούμε λίγο, θα διαπιστώσουμε ότι κυρίως τιμούμε τους αγίους γι’αυτά που δεν γνωρίζουμε και δεν θα μάθουμε ποτέ γι’αυτούς.
------------------
Για τις αποτυχίες τους, για τις πτώσεις τους, για τις μάχες τους, για την μετάνοιά τους, για τον σταυρό τους που κρύβανε καλά μέσα στην καρδιά τους.
------------------
Οι άγιοι πάλευαν με τον Θεό, όχι με την αρετή τους.
Μένουμε δυστυχώς σ’αυτά που ξέρουμε γι’αυτούς. Μένουμε στους σοφούς τους λόγους, στα θαύματά τους, στην αγιότητά τους προσπερνώντας τον Άδη που βίωναν για χρόνια καρτερικά με μόνη ελπίδα τους τον Θεό.
------------------
Οι άγιοι είναι παραδείγματα ζωής για όλους, όχι επειδή κατάφεραν να νικήσουν την αμαρτία αλλά διότι ενώ αμάρτησαν δεν απελπίστηκαν. Οι άγιοι είναι παραδείγματα ζωής για όλους όχι επειδή ζήσανε ηθικά, αλλά διότι ζήσανε με μετάνοια και ταπείνωση.