Παρασκευή 29 Απριλίου 2011

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς:Για το σεβασμό στις πεποιθήσεις των άλλων.


  Στην αγορά της ζωής, μικρά μου μυρμηγκάκια, στέκονταν οι πωλητές του λόγου, οι υποκριτές με την κυρτή ράχη και τη δουλική μάσκα στο πρόσωπο, που έκρυβε αχόρταγη όρεξη για εξουσία.
-                     Τι έχετε σήμερα στην ημερήσια διάταξη; Τους ρώτησα εγώ.
-                     Το σεβασμό στις πεποιθήσεις των άλλων, απάντησαν εκείνοι με υποκριτικό χαμόγελο, στο οποίο διαγράφονταν ολόκληρη η γατοφιλοσοφία τους.
-                     Και πάνω σε τι βασίζετε αυτό το αστείο;
-                     Επάνω στην προαποφασισμένη θέση της ισότητας όλων. Όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, η πεποίθηση φτιάχνει την ουσία των ανθρώπων, άρα σ’ όλες τις πεποιθήσεις ανήκει ίσος σεβασμός. Αυτό είναι, έτσι δεν είναι; Τόσο προφανής συλλογισμός χωρίς αντιφάσεις, όπως κι εκείνος ο παλιός: όλοι οι άνθρωποι είναι θνητοί, ο Γάιος είναι άνθρωπος, άρα ο Γάιος είναι θνητός….
…Ώ πωλητές του λόγου, ώ υποκριτές, πόσο άνοστη έγινε η ζωή απ’ τη σοφία σας! Πόσο βαριά και ασφυκτική έγινε η ατμόσφαιρα από τη λιπαρή σοφία σας για όλα τα πνεύματα που έχουν συνηθίσει στον αιθέρα και στο φως! Δεν βλέπετε, πόσες τρυφερές ψυχές φεύγουν από τη ζωή, όπου εσείς κυριαρχήσατε; Άραγε δεν ακούτε τους ρόγχους των αυτόχειρων που πληθαίνουν όσο ποτέ, ώ δολοφόνοι, με το ελεεινό πρόσωπο, άραγε δεν ακούτε; Ή μόνο καμώνεστε ότι δεν τους ακούτε;

Εσπερινός των πέντε Ιερομαρτύρων αγ. Γεωργίου Νάουσας

Το εσπέρας της Τετάρτης της Διακινησίμου (27 Απριλίου) τελέστηκε στον ιερό ναό αγίου Γεωργίου Ναούσης πανηγυρικός αρχιερατικός εσπερινός, επί τη μνήμη των πέντε ιερομαρτύρων, χοροστατούντος του σεβασμιωτάτου μητροπολίτου Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονος, ενώ παρέστη ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κιλκισίου κ. Εμμανουήλ.
Στον εσπερινό μίλησε ο πρωτοσπρεσβύτερος π. Θεοφάνης Σαϊνίδης.
Οι πέντε ιερομάρτυρες της Νάουσας μαρτύρησαν το 1822 Πέμπτη της διακαινησίμου την ώρα που τελούσαν τη θεία λειτουργία για την εορτή του αγίου Γεωργίου στον ομώνυμο ναό. Σήμερα υπάρχει παρεκκλήσιο στο νότιο κλίτος του ναού και η μνήμη τους εορτάζεται την Πέμπτη της Δικαινησίμου.

Τετάρτη 27 Απριλίου 2011

Αφιέρωμα στον Πατέρα Παΐσιο από την ΕΤ3

Η ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΔΟΒΡΑ


Κατά το διήμερο 28 και 29 Απριλίου θα πανηγυρίσει η Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά επί τη εορτή της Ζωοδόχου Πηγής που αποτελεί την κυρία Πανήγυρη της Μονής.

Την Πέμπτη της Διακαινησίμου στις 6.30 μ.μ. θα τελεστεί Μέγας αρχιερατικός εσπερινός χοροστατούντος του σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Παντελεήμονος.

Την Παρασκευή της Διακαινησίμου το πρώι ο σεβασμιώτατος θα πρωστεί της θ. Λειτουργίας και θα ακολουθήσει ο καθιερωμένος Αγιασμός στη Φιάλη της Ι. Μονής.

Τρίτη 26 Απριλίου 2011

«Ποιο είναι το όργανο γνώσεως για τον άνθρωπο;»



Ερώτηση: Ποια πιστεύετε ότι πρέπει να είναι η σχέση μεταξύ Επιστήμης και Ορθόδοξης θεολογίας; Και πιο συγκεκριμένα, ποια μπορεί να είναι η σχέση μεταξύ κοσμολογίας, σύγχρονης φυσικής και Ορθόδοξης θεολογίας; 

Απάντηση: Η θεοποίηση τού ανθρωπίνου λογικού και των δυνατοτήτων του στον χώρο της επιστήμης είναι μια μορφή ειδωλολατρίας. Η λατρεία των κατασκευασμάτων των χειρών και τού νοός τού ανθρώπου είναι άλλη ειδωλολατρία, στον χώρο της θρησκείας.
Αυτές οι ειδωλολατρίες, της επιστήμης που δεν έχει συνείδηση των ορίων της και της θρησκείας που κλείνεται μέσα στον κτιστό κόσμο, είναι φυσικό να διαμάχωνται άσκοπα και άκαρπα.
Εάν γνωρίζεις τη θρησκεία διαβάζοντας την ιστορία τού δυτικού μεσαίωνα με τις ιερές εξετάσεις και τα ανθρώπινα αλάθητα, τότε η επιστήμη που έχει το σθένος να ξεπερνά τις παλαιότερες πεποιθήσεις και θεωρίες της, είναι φυσικό να θεωρεί τον εαυτό της σε πλεονεκτικότερη θέση.
Όταν άρχισαν οι επιστήμονες να προβληματίζονται, να θέτουν νέα ερωτήματα· να προσπαθούν να δουν  τα πράγματα έξω από το κλειστό σύστημα που εθεωρείτο ως ασυζήτητο «δόγμα»· να μιλούν για σχετικότητα, απροσδιοριστία και αβεβαιότητα, δημιούργησαν την πρώτη ρωγμή, απ' όπου άρχισε να μπαίνει φως ελπίδος για τη βεβαιότητα. Μίλησαν για κάποια σχέση και αλληλεπίδραση τού ερευνώντος και τού ερευνώμενου. Για κάποια σχέση που έχουν τα μέχρι τότε θεωρούμενα άσχετα το ένα με το άλλο στοιχεία τού σύμπαντος. Έτσι  έμπαιναν στην αναζήτηση ενιαίας γνώσεως. Και πλησίασαν τη φυσική με τη μεταφυσική, την κοσμολογία με τη θεολογία. Ετέθη το ερώτημα: «Ποιο είναι το όργανο γνώσεως για τον άνθρωπο;»

«Εν ετέρα μορφή»


Ο αναστημένος Χριστός εισέρχεται στο υπερώο της Ιερουσαλήμ «των θυρών κεκλεισμένων», όταν όλες οι θύρες της προσδοκίας του Μεσσία έχουν πια σφαλιστή. Όταν απελπιστούμε πραγματικά για όλες τις μεσσιανικές μας επιδιώξεις, όταν πεισθούμε για την ουτοπία όλων των κοινωνικών, ηθικολογικών, ανακαινιστικών μας οραμάτων, όταν τα προγράμματα της ευζωίας αποδειχτούν στα μάτια μας σκιές και είδωλα ζωής, όταν, δηλαδή, ψηλαφίσουμε το θάνατο του ανθρώπου, τότε είναι η ώρα της Ανάστασης.
Η Ανάσταση έρχεται μυστικά, «εκκύπτουσα ωσεί όρθρος». Θα έχουμε ίσως δαπανήσει μίαν ολόκληρη πορεία ζωής με ατέλειωτες ηθικολογικές συζητήσεις, με αναπάντητους φόβους και απελπισμούς και μεσσιανικές προσδοκίες, ως την εσπέρα, που σε κάποια Εμμαούς, ο αναστημένος Χριστός θα αποκαλυφθή «εν τη κλάσει του άρτου».

Δευτέρα 25 Απριλίου 2011

Ο Άγιος Μεγαλομάρτυς Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος


Ο Άγιος Γεώργιος γεννήθηκε στην Καππαδοκία, ανάμεσα στο 275 και στο 285 και θανατώθηκε το 296 ή το 303 μ.Χ. Οι γονείς του Αγίου Γεωργίου ήταν χριστιανοί, ο πατέρας του είχε ελληνική καταγωγή και ήταν από την Καππαδοκία και η μητέρα του ήταν από την Παλαιστίνη. Όταν ήταν 10 ετών πέθανε ο πατέρας του και η μητέρα του τον πήρε στην περιοχή Λύδδα της Παλαιστίνης όπου τον μεγάλωσε και τον μόρφωσε. Στην ηλικία των 18 ετών, κατατάχτηκε στον ρωμαϊκό στρατό στη Νικομήδεια. Διακρίθηκε σε πολύ μικρή ηλικία ο Άγιος Γεώργιος και πήρε τον βαθμό του χιλίαρχου. Αργότερα ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός τον έκανε διοικητή με τον τίτλο του κόμη. Ο Άγιος Γεώργιος ονομάζεται τροπαιοφόρος για την ανδρεία του και για τον ηρωϊσμό του στις μάχες. Ο Διοκλητιανός, αφού αντιμετώπισε τις εξωτερικές απειλές στράφηκε στην αναδιοργάνωση της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Αποφάσισε ότι οι υπήκοοί του θα πρέπει να τον λατρεύουν ως θεό και ξεκίνησε διωγμούς κατά των Χριστιανών. Έκλεισε τους χριστιανικούς ναούς, εξόρισε ή βασάνισε και οδήγησε στο μαρτύριο Χριστιανούς που δεν πρόδιδαν την πίστη τους, απομάκρυνε από τον στρατό και τις υπηρεσίες τους Χριστιανούς.

Εσπερινός Αγάπης στη Βέροια 2011


Παρασκευή 22 Απριλίου 2011

Εγκύκλιος της Αναστάσεως

 
† ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ
ελέῳ Θεού Επίσκοπος και Μητροπολίτης
της Ιεράς και Αποστολικής Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας
προς τον ιερόν κλήρον και τον ευσεβή λαὸν
της καθ’ ημάς θεοσώστου Επαρχίας.

«Τις αποκυλίσει ημίν τον λίθον εκ της θύρας του μνημείου;» (Μαρκ. 16, 3)
Την απορία των μυροφόρων γυναικών οι οποίες «διαγενομένου του Σαββάτου» πορεύονται προς το μνήμα του Ιησού για να αλείψουν με τα αρώματα της αγάπης και της ευσεβείας τους το νεκρό του σώμα, αποτυπώνει ο ιερός ευαγγελιστής. Οι τρεις γυναίκες έχουν ξεπεράσει τον φόβο για το παράτολμo εγχείρημά τους, έχουν ξεπεράσει τον ενδοιασμό για τους κινδύνους που διατρέχουν· το μόνο ανυπέρβλητο εμπόδιο στον σκοπό τους είναι ο λίθος που κλείνει τη θύρα του μνημείου, ο λίθος που τις στερεί τη δυνατότητα να πλησιάσουν τον νεκρό, όπως νόμιζαν, διδάσκαλό τους.
Στην απορία τους και στην αγωνία τους δίνει όμως απάντηση ο Θεός· γιατί ο λίθος που τις απασχολεί είναι ήδη αποκεκυλισμένος· γιατί ο Ιησούς τον οποίο αναζητούν μετά των νεκρών είναι ήδη αναστημένος· γιατί η λύπη και ο πόνος τους μετατρέπεται σε έκπληξη και χαρά από την εμφάνιση του Αναστάντος Κυρίου ενώπιόν τους.

Φθάνοντας στην εορτή των εορτών!


† ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ
ελέω Θεού Επίσκοπος και Μητροπολίτης
της Ιεράς και Αποστολικής Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας
ΠΡΟΣ
τον ιερόν κλήρον και τον ευσεβή λαόν
της καθ’ ημάς θεοσώστου Επαρχίας.

Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά,
 Φθάνοντας στην εορτή των εορτών, την κοσμοσωτήρια ημέρα του Αγίου Πάσχα και μετά από μια κοπιαστική αλλά ωφέλιμη περίοδο προετοιμασίας, την Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή, έχουμε προσεγγίσει πλέον στο κατώφλι της Αναστάσεως. Νηστέψαμε, ζήσαμε την κατανυκτική ατμόσφαιρα των ακουλουθιών της Τεσσαρακοστής, είδαμε τον Χριστό να έρχεται θριαμβευτικά στην Ιερουσαλήμ και Τον είδαμε και πάλι ταπεινωμένο, πληγωμένο, σταυρωμένο και τώρα, μετά τα εγκώμια του Επιταφίου, περιμένουμε να Τον δούμε σ’ όλη Του τη δόξα Αναστημένο.
 Σας παρακαλώ λοιπόν και σας προτρέπω πατρικά, αύριο το βράδυ όταν μας αξιώσει ο Θεός να εορτάσουμε την Ανάσταση κανείς να μη φύγει από την Εκκλησία μετά το «Χριστός ανέστη», κανείς να μη εγκαταλείψει την Αναστάσιμη Λειτουργία ομοιάζοντας τους εχθρούς του Κυρίου που σκορπίζονται όπως λέει ο ψαλμός «Αναστήτω ο Θεός και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί Αυτού». Το πανηγύρι της Αναστάσεως δεν τελειώνει με το «Χριστός ανέστη» αλλά τότε ακριβώς ξεκινά. Ας επιστρέψουμε όλοι στο Ναό για την αναστάσιμη Λειτουργία. Ας μην αφήσουμε την προετοιμασία όλης της Τεσσαρακοστής να πάει χαμένη για λίγη ώρα, άλλωστε η νηστεία δεν τελειώνει με το «Χριστός ανέστη» αλλά μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας. Κανείς ας μην περιφρονήσει την μυστική Τράπεζα που μας προσφέρει ο Χριστός στην πιο μεγάλη μέρα της Εκκλησίας και ας είμαστε βέβαιοι ότι μέσα σ’ αυτήν την Αναστάσιμη Λειτουργία θα νιώσουμε μαζί με του Χριστού και την προσωπική μας Ανάσταση.
  
Μετά πατρικών ευχών και αγάπης
Ο Μητροπολίτης

† Ο Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας Παντελεήμων






ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ 2011


† ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ
ελέῳ Θεού Επίσκοπος και Μητροπολίτης
της Ιεράς και Αποστολικής Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας
προς τον ιερόν κλήρον και τον ευσεβή λαὸν
της καθ’ ημάς θεοσώστου Επαρχίας.

«Βλέπετε … την κλήσιν υμών, αδελφοί, ότι ου πολλοί σοφοί κατά σάρκα, ου πολλοί δυνατοί, ου πολλοί ευγενείς, αλλά τα μωρά του κόσμου εξελέξατο ο Θεός ίνα τους σοφούς καταισχύνη, και τα ασθενή του κόσμου εξελέξατο ο Θεός, ίνα καταισχύνη τα ισχυρά» (1 Κορ. 1, 26-27)
Ενώπιον του Σταυρού του Κυρίου και πάλι σήμερα, αδελφοί μου, ενώ ο Χριστός άπνους θα κατέλθει σε λίγο στον τάφο και θα πορευθεί προς τον Άδη. Ενώπιον του Σταυρού του Κυρίου, και ο λόγος ο του Σταυρού ακούεται για μία ακόμη φορά στους ναούς μας, ακούεται για μία ακόμη φορά από τα χείλη του αποστόλου Παύλου, του πιο αυθεντικού ερμηνευτού του μυστηρίου του Σταυρού, το οποίο είχε και ο ίδιος βιώσει προκειμένου να ομολογεί ότι «Χριστώ συνεσταύρωμαι, ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός» (Γαλ. 2, 19-20).
Τη δική του φωνή ακούμε και σήμερα ενώπιον του Σταυρού να μας διερμηνεύει το νόημα του λόγου του με μία προτροπή: «βλέπετε … την κλήσιν υμών, αδελφοί, ότι ου πολλοί σοφοί κατά σάρκα, ου πολλοί δυνατοί, ου πολλοί ευγενείς, αλλά τα μωρά του κόσμου εξελέξατο ο Θεός ίνα τους σοφούς καταισχύνη, και τα ασθενή του κόσμου εξελέξατο ο Θεός, ίνα καταισχύνη τα ισχυρά».

Πέμπτη 21 Απριλίου 2011

Το Αρχέτυπο της Ταπεινώσεως


Η εποχή μας έχει ως σημείο αναφοράς την εξουσία και τη δύναμη. Αυτός που αγαπά δεν σημαίνει και πολλά πράγματα, έχει χάσει την αξία της η λέξη αγάπη. Ακόμα λοιπόν και η αγάπη εγκλωβίζεται στη λογική της αυτάρκειας και της απόλαυσης και γίνεται εγωισμός για δύο ή για πολλούς. Η Εκκλησία μας προτείνει την αγάπη που ελευθερώνει. Την αγάπη του Σταυρού και της Ανάστασης, γιατί τελικά η Αγάπη είναι ο Χριστός. Αλλά και όσοι Τον ακολούθησαν, όπως εχθές η αμαρτωλή γυναίκα, την αγάπη αυτήν βίωσαν και γεύτηκαν, τη χαρά της αληθινής ελευθερίας.
Δεν απελευθερώνουν τον άνθρωπο οι γνώσεις, οι ηδονές, η δύναμη της τεχνολογίας, του χρήματος, η θαλπωρή του σώματος. Ούτε αποτελούν η φιλανθρωπία και η κοινωνική αλληλεγγύη λυτρωτικές δυνάμεις. Συμβάλλουν, αλλά δεν αντιμετωπίζουν αυτή την βαθύτατη υπαρξιακή ανάγκη του καθενός. Μονάχα η γνήσια κοινωνία με τον Χριστό οδηγεί στην επίγνωση του τρόπου της ελευθερίας.

Είπαν κάποιοι...


«Όπως το βέλος του γυμνασμένου σκοπευτή όταν φεύγει από την φαρέτρα, καμία ησυχία δεν ζητεί για τον εαυτό του πριν φθάσει στον σκοπό του, έτσι και ο άνθρωπος δημιουργήθηκε απ’ τον Θεό με κατεύθυνση προς τον Θεό και δεν μπορεί να έχει ησυχία πριν βρεθεί κοντά Του».
Kierkegaard, Δανός φιλόσοφος


«Αν τολμάς, ίσως αποτύχεις…
Αν δεν τολμάς, θα αποτύχεις σίγουρα!»

Rene Carayol

 Περιοδικό «Τα Κρίνα»


Τετάρτη 20 Απριλίου 2011

«Λαζαρίνες» ένα έθιμο στο ορεινό Δάσκιο (ΒΙΝΤΕΟ)


Την Μεγάλη Τρίτη ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων τέλεσε προηγιασμένη θεία Λειτουργία στον ιερό ναό Αγίας Τριάδος στο Δάσκιο, που είναι και το πιο απομακρυσμένο χωριό της εκκλησιαστικής μας περιφέρειας. Μετά το τέλος της θείας λειτουργίας αναβίωσε το έθιμο «Λαζαρίνες». 
Δείτε το παρακάτω βίντεο...

Η Άγνωστη Γυναίκα


Το δημοφιλές τροπάριο της υμνογράφου της Εκκλησίας μας, μοναχής Κασσιανής συγκεντρώνει απόψε ιδιαιτέρως πολλούς χριστιανούς στις εκκλησιές. Όμως η δημοτικότης του τροπαρίου αυτού συνετέλεσε ώστε να αναμιχθεί με πολλούς θρύλους και με πολλά μυθεύματα και με σύγχυση προσώπων και περιστάσεων.
Η σκηνή πολύ συγκινητική, εκτυλίσσεται στο σπίτι ενός λεπρού, του Σίμωνος, ο οποίος είχε για καλεσμένο του τον Κύριο.
Κατά την διάρκεια λοιπόν αυτής της επίσκεψης του Χριστού στο σπίτι του Σίμωνος, μία γυναίκα εισέρχεται στον χώρο, μία γυναίκα την οποία τίποτα δεν την σταματά, μία γυναίκα η οποία πέφτει στα πόδια του Ιησού και τα βρέχει με τα δάκρυα της μετανοίας της. Η γυναίκα αυτή είναι μία πόρνη, μία αμαρτωλή, κλαίει, σκουπίζει τα πόδια του Χριστού με τα μαλλιά της και έπειτα τα αλείφει με πολύτιμο μύρο.
Ο Κύριος δεν την διακόπτει την αφήνει και θα λέγαμε την παρατηρεί γεμάτος έκπληξη και θαυμασμό, θαυμάζει την μετάνοιά της, την συντριβή της καρδιάς της, την τόλμη της και συγχωρεί τις πολλές της αμαρτίες διότι όπως ο ίδιος είπε ηγάπησε πολύ.
Ποια είναι όμως αυτή η γυναίκα; Κάποιοι κακώς νομίζουν ότι είναι η Μαρία η Μαγδαληνή μία άποψη η οποία είναι τελείως λάθος η οποία όμως είναι δυστυχώς η επίσημη θέση της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.
Η αγία Μαρία η Μαγδαληνή αδελφοί μου ήταν μία γυναίκα αμέμπτου ήθους και μία από της μεγαλύτερη σε ηλικία μαθήτριες του Χριστού.

Τρίτη 19 Απριλίου 2011

«Και ένδυμα ουκ έχω, ίνα εισέλθω εν αυτώ…»


Αδελφοί, μετά της παραβολής των δέκα παρθένων, η υμνολογία απόψε συνδυάζεται και με την παραβολή των βασικικών γάμων, κατά την οποίαν βασική απαίτησις δια να εισέλθη κανείς εις τον νυμφώνα είναι να έχη ένδυμα γάμου.
«Και ένδυμα ουκ έχω, ίνα εισέλθω εν αυτώ…». Ωμολογήσαμεν ότι δεν έχομεν το λαμπρόν ένδυμα της αρετής και της καθαρότητος, δια να εισέλθωμεν εις την βασιλείαν του Χριστού. Εκείνος όμως μας εχάρισε το λαμπρότατον των ενδυμάτων.

Τί είδους άνθρωποι υπάρχουν;


Γνωρίζετε, τι είδους άνθρωποι υπάρχουν; Οι απογοητευμένοι και μετά απ’ αυτούς οι γοητευμένοι.
Απογοητευμένοι είναι εκείνοι, που πριν απ’ αυτό ήταν γοητευμένοι. Γοητευμένοι είναι εκείνοι, που κατόπιν θα γίνουν γοητευμένοι.
Έτσι είναι και ανάμεσά σας, αγαπητά μυρμηγκάκια; Φαίνεται πως όχι. Έτσι μου φαίνεται , επειδή δεν είδα ακόμα καμία νύχτα κάποιο από σας να βγαίνει κρυφά στο σεληνόφως και να εξομολογείται στη νύχτα τη σαγήνη του ή την απογοήτευσή του. Σε μας τους ανθρώπους όμως κάθε νύχτα είναι γεμάτη με τέτοιες εξομολογήσεις. Είναι πολύ χορτάτη κάθε νύχτα από τέτοιες εξομολογήσεις.
Απογοητευμένοι είναι οι πεινασμένοι, που γοητεύτηκαν με την πρώτη ματιά τα πλούτη αυτού του κόσμου.
Απογοητευμένοι είναι οι ελεήμονες, επειδή δεν ευνοήθηκαν.
Απογοητευμένοι είναι οι δίκαιοι, επειδή τους είχαν κρεμάσει στο σταυρό.
Απογοητευμένοι είναι οι αμαρτωλοί, επειδή κατάλαβαν, ότι η σαγήνη της αμαρτίας είναι μία πλάνη μόνο.
Απογοητευμένοι είναι εκείνοι που αναζητούν τις απολαύσεις, επειδή όταν μ’ όλη τους τη δύναμη άδραξαν κι έσφιξαν τις απολαύσεις, τα μάτια τους άνοιξαν κι είδαν, ότι έσφιξαν μόνο τ’ άδεια χέρια.

Κρίση

Επειδή πολλά λέγονται για την παγκόσμια οικονομική κρίση αλλά και την κρίση της χώρας μας και η Εκκλησία πρέπει υπεύθυνα να μιλά , αντί άλλων θα παραθέσουμε ένα κείμενο του Αγ.Νικολάου Βελιμίροβιτς που απαντά στην ρίζα του προβλήματος:  «Με ρωτάς για την αιτία της τωρινής κρίσης , ή της τωρινής Θείας δίκης ! Η αιτία είναι πάντα η ίδια . Η αιτία για τις ξηρασίες , τις πλημμύρες , τις επιδημίες και άλλα μαστιγώματα της γενιάς των ανθρώπων , είναι η αιτία και για την τωρινή κρίση. Η αποστασία των ανθρώπων από τον Θεό . Με την αμαρτία της Θεό-αποστασίας οι άνθρωποι προκάλεσαν αυτή την κρίση , και ο Θεός την επέτρεψε , ώστε να ξυπνήσει τους ανθρώπους , να τους κάνει ευσυνείδητους , πνευματικούς και να τους γυρίσει προς Εκείνον . 

Δευτέρα 18 Απριλίου 2011

Ακολουθία Νυμφίου στη Μελίκη


ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΗ ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ



Τί νὰ μᾶς κάνουν πιὰ τὰ ξένα δανεικά!
Φτωχύναμε -’μα θὲς- ἀπὸ ἰδανικὰ...
Μὴ σὲ πτοεῖ λοιπὸν ἡ ἔλλειψη χρημάτων·
«Λεφτὰ ὑπάρχουν!» γιὰ τὰ σάβανα πτωμάτων...

Ἡ Ἐκκλησία μας ταμεῖο διεθνὲς
ποὺ δὲν δανείζει, μὰ πλουτίζει τὶς ψυχές·
Κι ἂν μὲ ῥωτᾷς: ἰδανικὰ ποιά δίνει πρῶτα;
σοῦ ἀπαντῶ: τῆς ἀναστάσεως τὰ φῶτα!

Τὸ Πάσχα ἔρχεται, γι’ αὐτὸ σοῦ συνιστῶ
-φήμη δὲν εἶν’ ἀπ’ τὸ διαδίκτυο αὐτὸ-
νὰ ἑορτάσῃς τοῦ ᾅδη τὴ χρεωκοπία,
ὅταν τοῦ κράτους του θ’ ἀδειάσῃ τὰ ταμεῖα!

π. Στυλιανός Μακρής

Ο Νυμφίος


Σήμερα αδελφοί μου έχοντας αφήσει πίσω μας την Μεγάλη και Αγία Τεσσαρακοστή, εισερχόμαστε στην Μεγάλη Εβδομάδα των Παθών του Κυρίου.
Ποιο μέτρο όμως αναδεικνύει το μέγεθος αυτής της εβδομάδας και την ορίζει Μεγάλη;
Νομίζω, ένα μέτρο φανερώσεων της αλήθειας. Διότι η αλήθεια είναι το μοναδικό μέγεθος που μπορεί να διαφοροποίηση τον αντικειμενικό ανθρώπινο χρόνο.
Η εβδομάδα λοιπόν αυτή η πολύ μεγάλη σε φανερώσεις και αποκαλύψεις, συγκεφαλαιώνει το παρόν της σωτηρίας του ανθρώπου, δηλαδή το μέτρο ζωής με το οποίο ο άνθρωπος αν ακολουθήσει, σώζεται, γίνεται δηλαδή σώος, ολόκληρος, ατεμάχιστος από τη διαδοχή του χρόνου , τη φθορά και το θάνατο.
Αυτή η σωτηρία είναι μία γνώση, που μας αποκαλύπτεται προοδευτικά μέσα σε 7 ημέρες. Γνώση του Προσώπου του Θεού, δηλαδή προσωπική σχέση μαζί Του.
Δεν είναι μόνο Δημιουργός ο Θεός, Πατέρας και Προνοητής, αλλά είναι και Εραστής του ανθρώπου που έφτασε από το ξέσπασμα αυτής της αγάπης του, ως την πρόσληψη της ανθρώπινης φύσης, ως την υποστατική ένωσή Του με τον άνθρωπο, έγινε Νυμφίος, σε μία άμεση «εν σαρκί» κοινωνία.

Μ.ΔΕΥΤΕΡΑ



        «Δεύτε ουν και ημείς, κεκαθαρμέναις διανοίαις, συμπορευθώμεν αυτώ και συσταυρωθώμεν και νεκρωθώμεν δι’ αυτόν ταις του βιου ηδοναίς, ίνα και συζήσωμεν αυτώ» αναφέρει ένα τροπάριο των αίνων της Μεγάλης Δευτέρας,
        Όντως μεγάλη είναι αυτή η εβδομάδα, μεγάλη γιατί το μεγαλύτερο γεγονός όλων των αιώνων θα συντελεστεί κατά τη διάρκειά της, και αυτό δεν είναι άλλο από τη θυσία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού η οποία καταλήγει στην ένδοξη Ανάστασή Του. Ξεκινήσαμε από χθες να παρακολουθούμε τις τελευταίες ημέρες του Κυρίου πάνω στη γη, δηλαδή την πορεία του Κυρίου προς το εκούσιον πάθος, η οποία ξεκινάει με τη θριαμβευτική είσοδό Του στα Ιεροσόλυμα και καταλήγει στον ατιμωτικό θάνατό Του επάνω στο Σταυρό.

Παρασκευή 15 Απριλίου 2011

Είπαν κάποιοι...



«Η σιωπή διδάσκεται από τους φλύαρους»
Στέφαν Τσβάιχ

«Μέτρο του λόγου δεν είναι αυτός που μιλάει, αλλά αυτός που ακούει»
Πλάτων

«Όποιος έχει άδικο, φωνάζει πιο δυνατά»
Παροιμία

«Το αστείο είναι και ένας τρόπος να πούμε κάτι σοβαρά»
Τ. Έλιοτ

Περιοδικό "Τα κρίνα"

Οι Οσιοπαρθενομάρτυρες αδελφές Αγάπη, Ειρήνη και Χιονία της Θεσσαλονίκης


Στη χορεία των αγίων ενδόξων μαρτύρων της Πρωτοχριστιανικής Εκκλησίας μας ανήκουν και οι τρεις κόρες – αδελφές Αγάπη, Ειρήνη και Χιονία. Έζησαν στη Θεσσαλονίκη και μαρτύρησαν στα χρόνια του σκληρού διώκτη Διοκλητιανού (304). Φαίνεται ότι ήταν ενεργά μέλη Αδελφότητας νέων χριστιανών. Αγαπούσαν πολύ τον Ιησού Χριστό και τη μελέτη των Αγίων Γραφών και χριστιανικών βιβλίων.
Όταν όμως ο Διοκλητιανός εξέδωσε διάταγμα τον Φεβρουάριο του 303, που απαγόρευε τη χρήση και κατοχή χριστιανικών βιβλίων και κειμένων, οι τρεις αυτές αδελφές έκρυψαν τα βιβλία. Και για να διαφυλάξουν την πίστη τους, κατέφυγαν σε «όρος υψηλό» κοντά στη Θεσσαλονίκη, πιθανώς στον Χορτιάτη. Στο καταφύγιό τους αυτό τις επισκέφθηκε και η αγία Αναστασία η Φαρμακολύτρια και τις ενίσχυσε με πνευματικές συμβουλές προαναγγέλλοντας τη δόξα του μαρτυρίου τους. Τους εξέδωσε μάλιστα και υπόσχεση ότι με τις προσευχές της θα τις συνοδεύει…
Είχε ολοκληρωθεί ένας χρόνος ασκήσεως, όταν κάποιος απεσταλμένος του αυτοκράτορα ανακάλυψε τις τρεις κόρες στο κρησφύγετό τους, ερημητήριο. Τις συνέλαβε και τις οδήγησε για ανάκριση μπροστά στο διοικητή της Μακεδονίας (στη Θεσσαλονίκη) Δουλκίτιο. Μαζί με την Αγάπη, την Ειρήνη και τη Χιονία δικαζόταν και ένας άλλος όμιλος τεσσάρων χριστιανών νέων – ανηλίκων – ο Αγάθων, η Κασία, η Φιλίππα και η Ευτυχία.

Πέμπτη 14 Απριλίου 2011

Είπαν....



«Όποιος είναι καλός στις δικαιολογίες, σπανίως είναι καλός σε οτιδήποτε άλλο»
Μπ. Ράγκλιν

«Όσο είμαστε ανάμεσα στους ανθρώπους, ας δρούμε ανθρώπινα».
Σενέκας

«Αν μπορούσαμε να πουλήσουμε τις εμπειρίες όσο μας κόστισαν, θα ήαστε όλοι εκατομμυριούχοι».
Ράσελ Λάινς

«Μετάνοια είναι η επιστροφή από την αφύσικη στην φυσική κατάσταση και από τον διάβολο στον Θεό με άσκηση και κόπους».
Άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός

«Είπε η γλώσσα της κεφαλής: Καλημέρα. Κι η κεφαλή απάντησε: Αν φέρεσε εσύ καλά τότε θα έχω καλημέρα».
Παροιμία
Πηγή: Περιοδικό, Τα κρίνα

Δευτέρα 11 Απριλίου 2011

O διάβολος έχει φθηνά χαρίσματα

Γέροντα, γιατί οι άνθρωποι καταφεύγουν για κάποιο πρόβλημά τους συχνά σε πλανεμένους;
Γιατί ο διάβολος έχει φθηνά χαρίσματα και τα παίρνουν εύκολα. Αυτά τους λένε να κάνουν , δεν είναι δύσκολα και τους αναπαύουν  στα πάθη τους. Αντί να μετανοήσουν για τις αμαρτίες που κάνουν ως άνθρωποι και να πάνε σε έναν πνευματικό να  εξομολογηθούν , βρίσκουν κάτι πλανεμένους, δηλαδή τον διάβολο, και ζητούν από εκείνον να τους λύση το πρόβλημά τους. Ύστερα βασανίζονται και δεν καταλαβαίνουν ότι τους έχει δέσει ο διάβολος και τους κάνει κουμάντο.
- Και πως τους  πιστεύουν ,Γέροντα;
- Είναι ζαλισμένοι οι άνθρωποι. Πόσοι λένε ότι οδηγούν τους ανθρώπους στον σωστό δρόμο, ενώ κουβαλούν στον ώμο τους ένα τσουβάλι και έχουν κρυμμένο μέσα τους τον διάβολο! Ο  Καλός Θεός όμως δεν τον αφήνει να κρυφθή τελείως. Καμμιά φορά βγάζει ο διάβολος κάποιο κέρατο ή την ουρά του , τα βλέπουν οι άνθρωποι και φωνάζουν τρομαγμένοι : «Τι είναι αυτό; Κέρατο; Ουρά;» . «Όχι, τι λέτε; Μελιτζάνα είναι!», τους λένε εκείνοι, για να τους εξαπατήσουν και να παρουσιάσουν διαβολικά πράγματα για καλά και ωφέλιμα.

Παρασκευή 8 Απριλίου 2011

Ο Χριστός εγκαινίασε μια νέα ζωή και όχι μια νέα θρησκεία.

Είδαμε πως η Βίβλος αρχίζει και αυτή με τον άνθρωπο ως ένα ον που πεινάει, με τον άνθρωπο που είναι αυτό που τρώει. Η προοπτική ωστόσο είναι ολότελα διαφορετική, γιατί πουθενά στη Βίβλο δεν βρίσκουμε τις διχοτομήσεις που αποτελούνε για μας το αυτονόητο πλαίσιο κάθε πλησιάσματος προς τη θρησκεία. Στη Βίβλο την τροφή που ο άνθρωπος τρώει, τον κόσμο που πρέπει να τον μοιράζεται για να ζήσει, του τον παρέχει ο Θεός και του παρέχεται ως κοινωνία με τον Θεό. Ο κόσμος ως τροφή του ανθρώπου δεν είναι κάτι "υλικό" και περιορισμένο στις υλικές λειτουργίες, επομένως διαφορετικό και αντίθετο από τις ιδιάζουσες "πνευματικές" λειτουργίες, με τις οποίες ο άνθρωπος συγγενεύει με το Θεό. Όλα όσα υπάρχουνε είναι δώρο του Θεού στον άνθρωπο, για να κάνουνε τη ζωή του ανθρώπου κοινωνία με το Θεό. Η θεϊκή αγάπη δημιουργεί την τροφή και τη ζωή για τον άνθρωπο. Ο Θεός ευλογάει όλα όσα δημιουργεί, και στη βιβλική γλώσσα τούτο σημαίνει πως όλη τη δημιουργία την κάνει το σημείο και το μέσο της παρουσίας και της σοφίας Του, της αγάπης και της αποκάλυψής Του. "Γεύσασθε κα δετε τι χρηστς Κύριος".
Ο άνθρωπος είναι ένα ον που πεινάει. Πεινάει όμως για το Θεό. Πίσω από όλες τις πείνες της ζωής μας βρίσκεται ο Θεός. Κάθε πόθος είναι τελικά πόθος για Εκείνον. Βέβαια δεν είναι μονάχα ο άνθρωπος ένα ον που πεινάει. Όλα όσα υπάρχουνε ζούνε "τρώγοντας". Η δημιουργία ολόκληρη εξαρτάται από την τροφή. Η μοναδική όμως θέση του ανθρώπου μέσα στο σύμπαν βρίσκεται στο ότι μονάχα αυτός ευλογάει το Θεό για την τροφή και για τη ζωή που λαβαίνει από Εκείνον...

Πέμπτη 7 Απριλίου 2011

Γαστριμαργία

Γαστριμαργία είναι η υποκριτική συμπεριφορά της κοιλιάς, η οποία, ενώ είναι χορτασμένη, φωνάζει πως είναι ενδεής και ενώ είναι παραφορτωμένη μέχρι διαρρήξεων, ανακράζει ότι πείνα. Γαστριμαργία είναι ο δημιουργός των καρυκευμάτων, η πηγή των τέρψεων του λάρυγγος. Γαστριμαργία είναι μια απάτη των ματιών.
Όταν κάποιος τρώει το μέτριο σε ποσότητα φαγητό του, η γαστριμαργία τον κάνει να σκέπτεται, πώς να ήταν δυνατό να καταβρόχθιση τα σύμπαντα.
Ο χορτασμός από φαγητά είναι πατήρ της πορνείας.
Η θλίψης δε της κοιλιάς είναι πρόξενος της αγνείας.
Ο δούλος της κοιλιάς σκέπτεται με τι είδος φαγητά θα γιορτάσει, ο δε δούλος του Θεού με τι χαρίσματα θα πλουτίσει.
Όνειρα γύρω από τροφές και φαγητά συναντώνται στην καρδιά των γαστρίμαργων, και Όνειρα γύρω από την κόλαση και την Κρίση συναντώνται στην καρδιά των μετανοούντων.
Κυριάρχησε στην κοιλιά σου πριν κυριάρχηση αυτή επάνω σου, και τότε θα αναγκαστείς να νηστεύεις γεμάτος καταισχύνη.

ΑΓΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ Ο ΕΝ ΚΑΛΥΜΝΩ


Τετάρτη 6 Απριλίου 2011

ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ



          Με τη χάρη του Θεού μπήκαμε στην πέμπτη εβδομάδα της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, μιας περιόδου η οποία χαρακτηρίζεται από εντατικότερους πνευματικούς αγώνες οι οποίοι θα μας καθάρουν και θα μας προετοιμάσουν να εορτάσουμε όπως πρέπει τη λαμπροφόρο εορτή της Αναστάσεως του Κυρίου μας.
          Ένα από τα μέσα που χρησιμοποιεί η εκκλησία την περίοδο αυτή για την προετοιμασία μας για το Πάσχα είναι η περισσότερη και εντονότερη προσευχή. αυξάνεται η διάρκεια των ακολουθιών, προστίθενται κάποιες ακολουθίες (όπως των Χαιρετισμών και του Μεγάλου Αποδείπνου), διπλασιάζεται ο κανόνας των μοναχών (δηλαδή η ατομική προσευχή τους) και αλλάζει γενικότερα το ύφος της λειτουργικής ζωής της Εκκλησίας, γίνεται πιο κατανυκτικό, κάνοντας έτσι πιο εύκολη τη στροφή μας τόσο προς τον εαυτό μας, για να διορθώσουμε τα λάθη μας, όσο και προς το Θεό για να ζητήσουμε το έλεός του.

Τρίτη 5 Απριλίου 2011

"Το μυστήριον τούτο μέγα εστίν..."



Είναι κοινή διαπίστωσις ότι σήμερον ο γάμος περνά κρίσιν. Αυτό μαρτυρεί το πλήθος των διαζυγίων. Αυτό μαρτυρούν τα τόσα ζεύγη που χωρίς να φθάσουν εις το διαζύγιον ζουν κατά συνθήκην και κατ' ανοχήν συζυγικήν ζωήν και δεν ευρίσκουν καμμίαν ευτυχίαν και καμμίαν χαράν εις τον δεσμόν των.
Εν σοβαρόν αίτιον της κρίσεως αυτής είναι ότι οι ερχόμενοι εις γάμου κοινωνίαν Χριστιανοί δεν ζουν τον γάμον των, ως Μυστήριον. 
Πολλοί Χριστιανοί επηρεασμένοι από το κοσμικόν και άθεον κλίμα της εποχής μας, που είναι σήμερα διάχυτον (εφημερίδες, τραγούδια, περιοδικά, θεάματα, διαφημίσεις) αντιλαμβάνονται τον γάμον ως εν φυσικόν, βιολογικόν ή κοινωνικοοικονομικόν μόνον γεγονός. Ο πανσεξουαλισμός έχει επηρεάσει βαθύτατα την σκέψιν του συγχρόνου ανθρώπου με αποτέλεσμα να αποθέτη την ευτυχίαν του αποκλειστικώς και μόνον εις το σεξ. Έτσι ο γάμος θεωρείται ως εν νόμιμον και εγκεκριμένον από την κοινωνίαν ερωτικόν παιχνίδι, χωρίς καμμίαν συνείδησιν ευθύνης και αποστολής. Όταν παρέλθη η ερωτική ευχαρίστησις τότε και ο γάμος δεν έχει νόημα. Οι σύζυγοι χωρίζουν δια να εύρουν νέον σύντροφον και νέαν περιπέτειαν.
Όταν όμως ο γάμος μένει εν φυσικόν και κοινωνικόν γεγονός χωρίς να γίνη «μυστήριον», χωρίς, δηλαδή, να περάση μέσα εις την Εκκλησίαν, την Βασιλείαν αυτήν του Θεού, και να μεταμορφωθή, δεν είναι δυνατόν να σωθή και να σώση.

Δευτέρα 4 Απριλίου 2011

ΤΟ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ

Την Μεγάλη Παρασκευή ο υμνωδός, εκστατικός προ του μεγαλείου της θυσίας του Θεανθρώπου, αναφωνεί: «Ποῖα ἄσματα μέλψω τῇ σῇ ἐξόδῳ, οἰκτίρμον;» Η ποίηση και η μουσική της Μεγάλης Εβδομάδος είναι σίγουρα η κορύφωση της Ορθόδοξης Υμνογραφίας, που προσφέρει στον άνθρωπο την δυνατότητα βιώσεως της σιωπής, τη δυνατότητα βιώσεως του μυστηρίου της ανακεφαλαίωσης της σωτηρίας ανθρώπου και κόσμου, μέσα από τη λατρεία. Το «σήμερον» της θείας λατρείας, «σήμερον ὁ Χριστός παραγίνεται ἐν τῇ οἰκία τοῦ φαρισαίου», «σήμερον κρεμᾶται ἐπί ξύλου», «τήν σήμερον μυστικῶς ὁ μέγας Μωϋσῆς προδιετυποῦτο», αυτή η αμεσότητα, η παροντοποίηση των σωτηριωδών γεγονότων που συνδέονται με τα Πάθη του Χριστού, πραγματοποιείται με τα δρώμενα που προβλέπονται από το Τυπικό της Εκκλησίας - λιτάνευση της εικόνας του Νυμφίου, του Σταυρού, του Επιταφίου - αλλά κυρίως με το βασικότερο μέσον της εκκλησιαστικής μας λατρείας, τον λόγο του ύμνου, και το μουσικό ένδυμά του.

Ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακας



Ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακας πιθανότατα το 523 μ.Χ. στη Συρία. Ήταν γιος πλούσιας και ευσεβούς οικογένειας. Σε νεαρή ηλικία, παρακολούθησε ανώτερο κύκλο μορφώσεως, ώστε να διακρίνεται ανάμεσα στους συνομήλικούς του. Εκείνος όμως, ενδιαφερόταν περισσότερο για την προσευχή, τις θεολογικές μελέτες, την συγγραφική εργασία και την άσκηση.
Πήγε στο Όρος Σινά, κοντά στον φημισμένο αναχωρητή Μαρτύριο, ο οποίος καθοδήγησε πνευματικά τον νεαρό Ιωάννη. Μετά από τέσσερα χρόνια άσκησης, εκάρη μοναχός ενώ η φήμη των αρετών και της σοφίας του είχε ευρύτερα διαδοθεί. Γι' αυτό πολλοί μοναχοί και λαϊκοί, αλλά και αξιωματούχοι έρχονταν στη Μονή για να ζητήσουν τη συμβουλή του. Είχε και το χάρισμα της θαυματουργίας. Λόγω της διαβίωσής του στην Ιερά Μονή Σινά ονομάζεται και Σιναΐτης.

Χριστιανική Ελεημοσύνη



Όσο εκπληκτικό κι αν φανεί, το κοινοβιακό υπόδειγμα θεωρήθηκε αυτή την εποχή (3ο - 4ος αιώνας) υποχρεωτικό για όλους τους Χριστιανούς, έστω κι αν ακόμη ήταν έγγαμοι. Θα μπορούσε όλη η χριστιανική κοινωνία να οργανωθεί σαν ένα είδος μοναστηριού; Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος δεν δίστασε να απαντήσει καταφατικά σ’ αυτό το ερώτημα.
Αυτό δεν σήμαινε πως όλοι θα έπρεπε να πάνε στην έρημο. Αντίθετα, οι Χριστιανοί θα έπρεπε να ανοικοδομήσουν την υπάρχουσα κοινωνία κατά το «κοινοβιακό» υπόδειγμα. Ήταν αρκετά βέβαιοι πως όλα τα κοινωνικά κακά είχαν τη ρίζα τους στην κτητική έφεση του ανθρώπου, στην εγωιστική επιθυμία του να κατέχει αγαθά για αποκλειστική ωφέλεια.

Ομιλία του Γέροντος Εφραίμ: «Μετανοείτε»


Σάββατο 2 Απριλίου 2011

Η αλήθεια του θείου κάλλους και της αγάπης

Όποιος σαν τον π. Πορφύριο, έχει τα θεία χαρίσματα, αγωνίζεται να τα κρύψει, και να φανεί μόνο ο Χριστός.
Τελικά όμως δεν μπορεί κανείς να κρυφτεί, και οι δύο φανερώνονται:
-Φαίνεται η ελευθερία και η χάρη αυτού που μέσα του σκιρτά η θεία χαρά.
-Και φανερώνεται, αντίστοιχα, η επώδυνη μέριμνα του άλλου που θέλει να τιμηθεί.
Όποιος θέλει να σώσει το κύρος του υποφέρει.

Θρησκευτικός ατομοκεντρισμός



Ο «μορφωμένος» Νεοέλληνας, δηλαδή ο «θρεμμένος με λογική και Διαφωτισμό», αν αφυπνισθεί κάποτε στο χώρο των υπαρκτικών προβλημάτων και ψάξει για λύσεις όχι με αυθαίρετες διανοητικές αναζητήσεις, αλλά επιστρέφοντας στο κοινό μεταφυσικό βίωμα της Παράδοσης του τόπου, - αν η δίψα του δεν είναι για το Θεό της ατομικής επινόησης και χρήσης, αλλά για το Θεό της διαχρονικής προσωπικής σχέσης, το Θεό «των Πατέρων ημών» - τότε, νομίζω, ότι αισθάνεται τραγικά αβοήθητος μέσα στο σημερινό θρησκευτικό κλίμα στην Ελλάδα…

Παρασκευή 1 Απριλίου 2011

Αγάπη και Οδύνη



«Ο καθηγιασμένος γάμος, ο πειθαρχημένος, ο χωρίς διαστροφήν, διατηρεί τον άνθρωπον φυσικώς και ηθικώς, ενώ πάσα άλλη μορφή σαρκικής απολαύσεως, έστω και υπό ονειρώδη μόνον μορφήν, διαφθείρει ολόκληρον τον άνθρωπον ήτοι την ψυχήν και το σώμα»

«Όσο μεγαλύτερη η αγάπη τόσο μεγαλύτερη η οδύνη της ψυχής. Όσο πληρέστερη η αγάπη τόσο πληρέστερη η γνώση. Όσο πιο φλογερή η αγάπη τόσο πιο πύρινη η προσευχή. Όσο τελειότερη η αγάπη, τόσο αγιότερος ο βίος»

«Η Χριστιανική διακονία συνεπάγεται ευσπλαχνία αγάπης. Είναι αναγκαίο ή να δεχθούμε μέσα στην καρδιά μας τις δυσκολίες και τη θλίψη αυτών που προσέρχονται σε εμάς ή αλλιώς να εισέλθουμε εμείς στην καρδιά, στα βάσανά τους, να ταυτισθούμε μαζί τους.»

Πρότυπο Μετανοίας


     
Η Οσία Μαρία η Αιγυπτία καταγόταν από την Αίγυπτο και έζησε τον 6ον αιώνα, την εποχή του αυτοκράτορα Ιουστινιανού. Στα νεανικά της χρόνια ζούσε μέσα στην ακολασία και παρέσυρε πολλούς ανθρώπους στην ηθική καταστροφή.
     Όταν ήταν 12 χρονών ξέφυγε από την προσοχή των γονιών της και πήγε στην Αλεξάνδρεια, όπου επί 17 χρόνια ζούσε άσωτη ζωή. Μετά, από περιέργεια πήγε, με πολλούς άλλους προσκυνητές, στα Ιεροσόλυμα, για να παρεβρεθεί στην ύψωση του Τίμιου Σταυρού.
     Όταν θέλησε να μπει στο ναό της Ανάστασης, τη μέρα που υψωνόταν ο Τίμιος Σταυρός, ένοιωσε κάποιαν αόρατη δύναμη μέσα της, που την εμπόδιζε να μπει, ενώ το πλήθος έμπαινε ανεμπόδιστα.
     Αφού πληγώθηκε η καρδιά της απ' αυτό, αποφάσισε ν' αλλάξει ζωή και να εξιλεώσει το Θεό με τη μετάνοια. Έτσι βάζοντας σαν εγγυήτριά της την Παναγία, υποσχέθηκε ότι εάν αφήσει να μπει κα να δει τον Σταυρό του Κυρίου, θα ήταν συνετή και φρόνιμη στο μέλλον και δεν θα μόλυνε πια το σώμα της με πονηρές επιθυμίες και ηδονές.
     Όταν γύρισε μετά στην εκκλησία, αυτή τη φορά μπόρεσε να μπει χωρίς καμιά δυσκολία. Τότε προσκύνησε το Τίμιο ξύλο και χωρίς να λησμονήσει την υπόσχεση που έδωσε, αναχώρησε την ίδια μέρα από τα Ιεροσόλυμα κι' αφού πέρασε τον Ιορδάνη μπήκε στα ενδότερα μέρη της ερήμου, όπου έζησε επί 47 χρόνια μια ζωή πολύ σκληρή και ασυνήθιστη, χωρίς να δει άνθρωπο, αλλά, έχοντας μοναδικό της θεατή τον Θεό, προσευχόταν μόνη σ' Αυτόν.
     Τόσο δε αγωνίστηκε, ώστε πέρασε την ανθρώπινη φύση και απόκτησε ζωή πάνω στη γη αγγελική και υπεράνθρωπη. Τόσο δε υψώθηκε δια μέσου της απάθειας, ώστε περπατούσε πάνω στα νερά του ποταμού, χωρίς να βυθίζεται. Όταν δε προσευχόταν, σηκωνόταν από τη γη ψηλά και στεκόταν μετέωρη στον αέρα.
     Περί το τέλος της ζωής της έτυχε να συναντήσει κάποιον ερημίτη, που λεγόταν Ζωσιμάς, που αφού του διηγήθηκε όλη της τη ζωή, τον παρακάλεσε να της φέρει τα άχραντα Μυστήρια για να κοινωνήσει. Εκείνος το έκανε την επομένη χρονιά, την Μεγάλη Πέμπτη.
     Αλλά τον άλλο χρόνο, ξαναγυρνώντας ο Ζωσιμάς την βρήκε νεκρή, ξαπλωμένη στη γη και κοντά της ένα σημείωμα, που έγραφε: «Αββά Ζωσιμά, Θάψον ώδε το σώμα της Αθλίας Μαρίας. Απέθανον την αυτήν ημέραν, καθ' ην εκοινώνησα των αχράντων Μυστηρίων. Εύχου υπέρ εμού».

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...