Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2012

Κήπος


Όνειρο μεγάλο η άνοιξη στον κήπο
καθώς τα φτερουγίσματα χαθήκαν,
ίχνη πολλά, ποικίλα, είδαν και βρήκαν
υπάνθρωποι καβάλα σ’ έναν ίππο.

Τώρα και ύστερα, μετά από λίγο
στ’ αυτιά μου ηχεί η φωνή τους από ξύλο
ηγέτες άνετοι με την συνήθεια
γιασεμιά μου υπόσχονται και παραμύθια.

Παιδιά και Εκκλησιασμός




Τα παιδιά στην Εκκλησία μας είναι πλήρη μέλη του σώματος του Χριστού. Δεν έχουμε ειδικές ακολουθίες για παιδιά, επειδή γνωρίζουμε ότι η εμπειρία των λειτουργικών ακολουθιών δεν είναι αποκλειστικά και μόνον λογική.
Ακόμα κι ένα παιδί δεν μπορεί να καταλάβει όλα όσα συμβαίνουνμπορεί να δει, να ακούσει, να οσφρανθεί, να γευθεί, να αγγίξει… και να αποκτήσει εμπειρία της παρουσίας του Αγίου Πνεύματος. Δεν πρέπει να στερούμε τα παιδιά από αυτή την εμπειρία∙ πρέπει να τα προετοιμάζουμε ώστε να εκτιμήσουν την αξία της, να την περιμένουν με χαρά και να συμμετέχουν , σ’ αυτήν με την προσευχή και με όλους τους δυνατούς τρόπους.

Να κυνηγάς την ταπεινοφροσύνη σαν να είσαι ερωτευμένος μαζί της.




H ψυχή σου εξομοιώνεται με όσα κάνεις, παίρνει τη μορφή και το σχήμα των πράξεών σου. Η εμφάνισή σου, το ντύσιμο, το βάδισμα και ο τρόπος που κάθεσαι, όπως και το φαγητό σου, το κρεβάτι, το σπίτι και τα έπιπλα του σπιτιού, όλα να είναι απλά. Και τα λόγια και το τραγούδι και η παρέα με το φίλο, κι αυτά να τείνουν στο μέτρο κι όχι στην υπερβολή.
Μην κάνεις επίδειξη με περίτεχνα λόγια, ούτε με κορώνες στο τραγούδι, μην κάνεις διαλέξεις αλαζονικές και βαρυσήμαντες, μα απ' όλα να αφαιρείς την υπερβολή. Να είσαι καλός με το φίλο, μαλακός με τον υφιστάμενο, ανεξίκακος με τους θρασείς, φιλάνθρωπος με τους περιφρονημένους. Να παρηγορείς όσους ταλαιπωρούνται, να επισκέπτεσαι όσους υποφέρουν, να συζητάς με γλυκύτητα, να απαντάς με χαμόγελο, να είσαι προσιτός σε όλους.
Ούτε να πλέκεις εγκώμια του εαυτού σου, ούτε να παρακινείς τους άλλους να σου πλέκουν, και να μη συμφωνείς με λόγο υπερήφανο, καλύπτοντας όσο μπορείς τα προτερήματά σου.
Όσο για τα λάθη σου, πρώτος εσύ να κατηγορείς τον εαυτό σου, και να μην περιμένεις να σε διορθώσουν οι άλλοι. Με των άλλων τα λάθη να μην είσαι αυστηρός και να μην κάνεις παρατηρήσεις γρήγορα και θυμωμένα, ούτε να τους καταδικάζεις για μικροπράγματα, σαν να είσαι εσύ απόλυτα σωστός.

Ο εξυπνότερος άνθρωπος στον κόσμο είναι Έλληνας!




Ο 36χρονος Έλληνας ψυχίατρος Ευάγγελος Κατσιούλης αναδείχθηκε ως ο άνθρωπος με την κορυφαία νοημοσύνη παγκοσμίως, άγγιξε το εκπληκτικό νούμερο των 198 μονάδων στο τεστ νοημοσύνης (IQ).
Ο κ. Κατσιούλης ανακάλυψε τυχαία ότι ο δείκτης νοημοσύνης του υπερτερεί κατά πολύ εκείνον του μέσου ανθρώπου.

Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2012

Πνευματικοί Διάλογοι:περί Αγγέλων και Ανθρώπων.



-  Τελικά μπορούμε να ξεπεράσουμε  κατά φύσιν τους Αγγέλους;
-  Μα ήδη τους περάσαμε αφού έγινε η Ενσάρκωση του Λόγου. Απομένει λοιπόν η δική μας ενπνευμάτωση.
-  Δηλαδή είμαστε ανώτεροι από τους ασώματους Αγγέλους;

Τα χρόνια μου ναυάγησαν στις ξέρες σου.




Η ανάσα σου ήτανε η πρώτη μου πατρίδα
κι η μυρωδιά σου ήταν ο πρώτος μου εθισμός.
Πάει καιρός που έχω φύγει από τη Θήβα
και περιφέρομαι σακάτης και τυφλός.

Καθαγιασμένος στα νερά της λησμονιάς σου
Εξουθενωμένος από τα έργα και τις μέρες σου.
Θητεύω δίπλα σε αγάπες ξοφλημένες
γιατί τα χρόνια μου ναυάγησαν στις ξέρες σου.

Η Ελλάδα πεθαίνει... (ΒΙΝΤΕΟ)




ΘΑΝΑΣΗΣ ΒΕΓΓΟΣ: "Ξέρεις κάτι; Η Ελλάδα πεθαίνει. Πεθαίνουμε σα λαός. Κάναμε τον κύκλο μας, δεν ξέρω πόσες χιλιάδες χρόνια, ανάμεσα σε σπασμένες πέτρες και αγάλματα.Και πεθαίνουμε.... αλλά αν είναι να πεθάνει η Ελλάδα, να πεθάνει γρήγορα..." ...ώστε να έρθει η Ανάσταση!

Δείτε το όμορφο βίντεο παρακάτω... 

Αγρυπνία στο αγιορείτικο μετόχι Προφήτη Ηλία στο Νεόκαστρο Ημαθίας για την εορτή της αγίας μεγαλομάρτυρος Αναστασίας της Ρωμαίας.


Το βράδυ της Κυριακής 28 Οκτωβρίου ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, αποδεχόμενος σχετική πρόσκληση, μετέβη στο μετόχι Προφήτη Ηλία της ιεράς μονής οσίου Γρηγορίου του Αγίου Όρους, που βρίσκεται στο Νεόκαστρο Ημαθίας, προκειμένου να προεξάρχει σε αγρυπνία που τελέστηκε με την ευκαιρία της εορτής της αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας.
Ο σεβασμιώτατος στην ομιλία του τόνισε:
««Ουδείς λύχνον άψας εις κρυπτόν τίθησιν ουδέ επί την λυχνίαν, ίνα οι εισπορευόμενοι το φω βλέπουσιν».
Με αυτούς τους λόγους ολοκληρώθηκε, αδελφοί μου, η σημερινή ευαγγελική περικοπή. Και οι λόγοι του Χριστού είναι σαφείς και κατηγορηματικοί: κανείς, λέει, δεν ανάβει ένα λυχνάρι και, αντί να το βάλει στη θέση του για να φωτίζει αυτούς που εισέρχονται, το κρύβει.

Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2012

Ζω μακρυά



Ζω μακρυά από πρόσωπα οικεία
μα το κατώφλι της αιωνιότητας μας έλκει,
ξέφυγα απ’ όλα αυτά που θεωρώ γελοία
και ακροβατώ στην παγίδα που παραμονεύει.

Βλέπω ότι είμαι εγκλωβισμένος
μέσα στα συντρίμμια των επιλογών μου,
αλλοιωμένος χωρίς ενδείξεις για το τέλος
ελπίζω να δω, να αφουγκραστώ για το καλό μου.

Η Αγία Οσιομάρτυς Αναστασία η Ρωμαία (Βίος-Θαύματα)



Η ἁγία ᾿Αναστασία καταγόταν ἀπό τή μεγαλούπολη Ρώμη. Ζοῦσε στά χρόνια τοῦ βασιλέως Δεκίου καί τοῦ ἡγεμόνα Πρόβου κατά τό ἔτος 256 μ.Χ. Σέ ἡλικία εἴκοσι ἐτῶν ἐγκατέλειψε τή ματαιότητα τοῦ κόσμου καί μπῆκε σέ μοναστήρι. Κάτω ἀπό τήν ἄγρυπνη πνευματική καθοδήγηση τῆς πνευματικῆς της μητέρας Σοφίας μοναχῆς, προέκοπτε συνεχῶς στά παλαίσματα τῆς μοναχικῆς πολιτείας, καταισχύνοντας τόν ἀρχέκακο διάβολο.
Αὐτός ὑποκινεῖ δικούς του ἀνθρώπους νά ἀναγγείλουν στόν ἡγεμόνα πώς ἡ ᾿Αναστασία κηρύττει τόν Χριστό ὡς ἀληθινό Θεό καί Δημιουργό. Λίγο πρίν ὁδηγηθεῖ στό κριτήριο, ἡ ῾Αγία ἐνισχύεται πνευματικά ἀπό τή φωτισμένη διδασκαλία τῆς γερόντισσας Σοφίας πού τήν προτρέπει νά ὑπομείνει ὡς τό τέλος τό μαρτύριο μέ γενναιότητα.
Χαρούμενη ἡ ᾿Αναστασία ὁδηγεῖται στόν ἡγεμόνα, ὅπου ἐκπλήσσει τούς παρευρισκομένους μέ τήν ἀδαμάντινη σταθερότητά της: οὔτε οἱ κολακεῖες, οὔτε οἱ ἀπειλές τήν πτοοῦν. ῾Ομολογεῖ μέ παρρησία ὅτι γιά χάρι τοῦ ἀγαπημένου της ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ εἶναι ἕτοιμη νά ὑποστεῖ ὄχι μόνο πάνδεινα βασανιστήρια, ἀλλά καί μυρίους θανάτους.

Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2012

Το Μυστήριο του Βαπτίσματος και του Χρίσματος


Αδελφοί μας,

Ως Χριστιανοί, όλοι δεχτήκαμε σε κάποια στιγμή της ζωής μας τη μεγάλη ευλογία του Θεού, να βαπτισθούμε και να γίνουμε μέλη του σώματος του Χριστού. Να ενωθούμε μαζί Του, να Τον ντυθούμε, όπως χαρακτηριστικά ψάλλουμε: «Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε. Αλληλούϊα».

Τη δική μας τη Βάπτιση συνήθως δεν την θυμόμαστε - φυσικό αυτό αν βαπτισθήκαμε σε νηπιακή ηλικία - αλλά αρκεί το να αγωνιζόμαστε να ζούμε πραγματικά σαν Χριστιανοί και συχνά να συμμετέχουμε στα άλλα Μυστήρια της Εκκλησίας μας που δυναμώνουν τη σχέση μας με τον Χριστό .Όμως αρκετά συχνά συμβαίνει να παρακολουθούμε κάποια Βάπτιση. Είτε σαν καλεσμένοι είτε σαν γονείς η παππούδες η και σαν ανάδοχοι κάποιου μωρού που πρόκειται να βαπτιστεί. Όχι σπάνια μπορεί να παρακολουθήσουμε και τη Βάπτιση ενός ενηλίκου ατόμου.

Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2012

28η Οκτωβρίου: Το έπος του 1940




Από τον Υπτγο ε.α.Αλέξανδρο Μ. Τρομπούκη 
καθηγητή της Σχολής Μετεκπαίδευσης της ΕΛ. ΑΣ  στη Βέροια

Στο θρίαμβο της  Ελλάδας του 1940 θα αναφερθώ για να επισημάνω για μια ακόμη φορά κάποια γεγονότα μεγαλείου της φυλής μας, όταν πρόκειται για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων αξιών χωρίς υπολογισμούς θυσιών.
Ο Στέλιος Σπεράντζας, ο ποιητής λέει ότι: ’’Σ’ εχθρό εμείς, με θέληση δική μας, δε δώσαμε ποτέ νερό και χώμα’’, και αποτελεί αυτό τον οδοδείχτη της εθνικής μας πορείας μέσα στους αιώνες. Μιας πορείας γεμάτης μεγαλείο, δόξα και πολιτισμό. Οποιαδήποτε ιστορική αναδρομή και αν κάνουμε, αυτό περίτρανα μας δείχνει. Στον αστερισμό αυτό των μεγάλων εθνικών μας σταθμών, θέση πρώτου μεγέθους έχει το ‘’ΣΑΡΑΝΤΑ’’.
Η γιορτή του ‘’σαράντα’’, όπως τη λένε με σεμνότητα και υπερηφάνεια, καθώς ταιριάζει στους ανδρείους, αυτοί που τη δημιούργησαν, ή τη γιορτή του ‘’ΟΧΙ’’, όπως τη λένε, με μάτια που λάμπουν από κάποια ανεξήγητη μυστική συγκίνηση και έπαρση, οι μικροί μαθητές.
Τιμάμε την ημέρα αυτή το μεγαλείο του αγώνα του Ελληνικού λαού, ενάντια στο φασισμό, στη σκλαβιά, στην υποτέλεια, την απλή και μεγάλη του νίκη, το μεγάλο σταθμό της πρόσφατης Ιστορίας μας.

Τελευταία αγρυπνία για την Παναγία Αγιοταφίτισσα στην ιερά μονή Παναγίας Δοβρά (φωτο)


Την Παρασκευή 26 Οκτωβρίου το βράδυ ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων τέλεσε την τελευταία αγρυπνία στον ιερο ναό αγίου Λουκά του ιατρού της Μονής Δοβρά για την ιερά Εικόνα της Παναγίας Αγιοταφίτισσας.
Στην ιερά αγρυπνία λειτούργησαν όλοι οι ιερείς της Μονής ενώ το θείο λόγο κήρυξε ο σεβασμιώατος ο οποίος τόνισε:
«Για άλλο ένα βράδυ αγρυπνήσαμε και απόψε ενώπιον της σεπτής και χαριτοβρύτου εικόνος της Παναγίας της Αγιοταφίτισσας· αγρυπνήσαμε στο τέλος μιάς ημέρας κατά την οποία η Εκκλησία μας εόρταζε ένα πιστό και ευλαβές τέκνο της Παναγίας μας, τον άγιο ένδοξο μεγαλομάρτυρα Δημήτριο. Ένα άγιο ο οποίος για πολλούς αιώνες συνεορτάζεται στη γενέτειρά του, στη Θεσσαλονίκη, μαζί με την Παναγία μας.
Και ένας από τους λόγους για τους οποίους συνεορτάζεται ένας μάρτυρας με την Παναγία μας είναι γιατί, γράφουν οι εγκωμιαστές του, ο άγιος Δημήτριος ήταν αγνός και παρθένος και στην ψυχή και στο σώμα, όπως η Παναγία Παρθένος. Ήταν καθαρός και αγνός, παρότι ήταν νέος στην ηλικία και οι πειρασμοί ήταν πολλοί γι’ αυτόν, όπως και για τους άλλους νέους της εποχής του. Ήταν καθαρός και αγνός, παρότι κατείχε το υψηλότατο αξίωμα του ανθυπάτου και η εξουσία φθείρει και διαφθείρει τον άνθρωπο και αποτελεί δέλεαρ για την αμαρτία. Ήταν καθαρός και αγνός, παρότι η εποχή στην οποία ζούσε ήταν εποχή αμαρτωλή και διεφθαρμένη, γεμάτη προκλήσεις και πειρασμούς, ασωτία και ανηθικότητα.
Κι όμως ο άγιος Δημήτριος δεν παρασύρθηκε από τίποτε, γιατί παρέμενε πάντοτε εδραίος στην πίστη και την αγάπη του στον Χριστό, που μακαρίζει τους «καθαρούς τη καρδία» και τους υπόσχεται ότι θα δουν το πρόσωπο του Θεού.

Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2012

"Η Επιστήμη θα εξαφανίσει τις Θρησκείες" (Πόσο λάθος κάνανε!)




  • «Μεγάλωσα πιστεύοντας ότι η θρησκευτική και η επιστημονική κοσμοθεωρία είναι ασύμβατες – με έβρισκε σύμφωνο η μεταφορά του Σοπενάουερ ότι η θρησκεία είναι μια πυγολαμπίδα που φαίνεται μόνο τη νύχτα. Παρεμπιπτόντως, ο Σοπενάουερ προέβλεψε ότι, μόλις το φως της επιστημονικής ανακάλυψης σκορπίσει το σκοτάδι της άγνοιας, οι θρησκείες θα εξαφανιστούν. Δεδομένης της πρόσφατης μεγάλης αναζωπύρωσης της θρησκευτικής πίστης στις ΗΠΑ εντυπωσιάζομαι από το πόσο έξω είχε πέσει στην πρόβλεψή του» (Ίρβιν Γιάλομ.Θρησκεία και Ψυχιατρική σελ. 10)

Ο Ιερός Ναός του Αγίου Δημητρίου, Πολιούχου Θεσσαλονίκης





Ο Ι. Ναός του Αγίου Δημητρίου χτίστηκε στα μέσα του 5ου αιώνα (413), πάνω στον τόπο του μαρτυρίου του Αγίου, από τον έπαρχο του Ιλλυρικού Λεόντιο, ο οποίος θεραπεύτηκε από ανίατη ασθένεια. Στο χώρο αυτό βρισκόταν το «στάδιο» όπου γίνονταν μονομαχικοί αγώνες. Σ’ αυτό το στάδιο μονομάχησε ο πιστός μαθητής του Αγίου Δημητρίου, Νέστορας, και κατατρόπωσε τον Λυαίο. Ολόκληρο το ισόγειο συγκρότημα του αρχαίου λουτρού, όπου ήταν φυλακισμένος ο Άγιος, διατηρήθηκε και διασκευάσθηκε σε κρύπτη του ναού, η οποία έγινε για αιώνες και παραμένει κέντρο λατρείας.

Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2012

Τί είναι η Εκκλησία;



Για το τι είναι Εκκλησία μπορούν να γραφούν χιλιάδες βιβλία. Σ' ένα σύντομο ορισμό θα μπορούσαμε να πούμε ότι πρόκειται για έναν «Οργανισμό Θεανθρώπινο». Ξεκινά από την γή και καταλήγει στον Ουρανό για να διατηρηθεί αιώνια. Εκκλησία είναι «ο Χριστός παρατεινόμενους εις τους αιώνας».

Ο Άγιος Μεγαλομάρτυς Δημήτριος ο Μυροβλύτης




Ο Άγιος Δημήτριος ο Μεγαλομάρτυρας ο Μυροβλύτης εορτάζει στις 26 Οκτωβρίου

Νεανική ηλικία – Υπατικό αξίωμα
Ο Άγιος ήλθε στον κόσμο γύρω στο 280 μ.Χ. στην Μεγάλη Θεσσαλονίκη από γονείς επισήμους, οι οποίοι κατάγονταν από τις πιο επιφανείς οικογένειες των Μακεδόνων.
Η σημαντικότατη τότε πόλη της Θεσσαλονίκης βρισκόταν ακόμη στο σκότος της ειδωλολατρίας. Είχε δεχθεί στο εύφορο έδαφος της τον σπόρο του Ευαγγελικού Κηρύγματος από τον Απόστολο των Εθνών Παύλο, περίμενε όμως να στείλει ο Θεός την μεγαλειώδη μορφή του διδασκάλου και μάρτυρος Του Δημητρίου, για να καρποφορήσει όχι πλέον
«εν τριάκοντα», αλλά «εν εκατόν» (Μάρκ. δ' 8), και να ετοιμαστεί για να αναδειχθεί σε λίγο «η πρώτη μετά την πρώτη», την Κωνσταντινούπολη.
Οι γονείς του ήταν θαυμαστοί για την αρετή της ψυχής τους. Η δε παιδεία του συνταιριασμένη με την ψυχική ευγένεια, την ωραιότητα του σώματος και το άσπιλο της ψυχής, καθιστούσε τον Δημήτριο επάξιο κατοικητήριο του Θεού, ναό αγιασμένο του Υψίστου. Και στην μεν παιδική και την εφηβική ηλικία υπερίσχυσε από όλους τους συνομηλίκους του και δεν υπήρχε κανένα αληθινό αγαθό στο οποίο να μη διέφερε πολύ από τους άλλους.

Η πονεμένη μάνα που συγκλόνισε τον Πατριάρχη του Γένους




 Ακριτοχώρι, Γιώργος Φερδής
«Από την ψυχή μου αίμα στάζει… τον σκότωσαν και τον έριξαν στο ποτάμι… δώσ’ του μία ευχή, ακοινώνητος πήγε», ήταν τα λόγια της 80χρονης μάνας που με δάκρυα στα μάτια και λυγμούς, παρακάλεσε τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, να διαβάσει ένα τρισάγιο για την αδικοχαμένη ψυχή του παιδιού της.
Οι όμορφες εικόνες της λίμνης Κερκίνης που μόλις είχε περιηγηθεί ο Πατριάρχης, χάθηκαν και βαθύτατα συγκινημένος έψαλε τρισάγιο για τον αδικοχαμένο 48χρονο, Γιώργο, δημοτικό κάποτε δασοφύλακα του Λιθοτόπου Κερκίνης, που το άψυχο σώμα του ανασύρθηκε πριν δύο χρόνια από όχθη του Στρυμόνα στο Χείμαρρο.

Ένας “πράσινος” Πατριάρχης στον παράδεισο των Πουλιών





Στο πλαίσιο της επίσκεψής του στη Σιντική ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. κ. Βαρθολομαίος, καλεσμένος του Μητροπολίτη Σιδηροκάστρου κ. Μακαρίου, βρέθηκε την Τετάρτη 24 Οκτωβρίου σε ένα από τα σπουδαιότερα οικοσυστήματα της Ευρώπης, τη λίμνη της Κερκίνης. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης επισκέφτηκε τα δύο παραλίμνια χωριά, τον Λιθότοπο το μεσημέρι και την Κερκίνη το απόγευμα. Πέρα από την θερμή υποδοχή που του ετοίμασαν οι κάτοικοι των δύο χωριών, όπως άλλωστε και οι κάτοικοι των άλλων χωριών του νομού Σερρών, τα οποία ο κ. Βαρθολομαίος επισκέπτεται από το απόγευμα του περασμένου Σαββάτου με αφορμή την εγκαινίαση του νέου καθολικού της Ι.Μ. Τιμίου Προδρόμου του Ακριτοχωρίου, έχει ιδιαίτερη σημασία η παρουσία του στη λίμνη της Κερκίνης.

Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2012

Δεισιδαιμονίες και Προλήψεις και η στάση της Εκκλησίας




Ζούμε σε μία εποχή όπου η επιστήμη γνώρισε μίαν εκ­πληκτική πρόοδο. Ανακα­λύψεις και κατακτήσεις που πριν δύο-τρεις αιώνες φαίνονταν αδια­νόητες και κινούνταν στη σφαίρα της φαντασίας, έγιναν πραγματικότητα. Η ζωή των ανθρώπων άλλαξε σε ση­μαντικό βαθμό. Κι ενώ  περίμενε κανείς η πρόοδος αυτή να οδηγούσε στην απελευθέρωση του ανθρώπου από τις προλήψεις, δεισιδαιμονίες, θρησκοληψίες, πρωτογονισμούς του παρελθόντος, η κατάσταση δεν φαί­νεται να άλλαξε σημαντικά. Ο σύγ­χρονος άνθρωπος, καυχιέται για τις κατακτήσεις του, αλλά και παραμέ­νει δέσμιος των πρωτόγονων καταβο­λών του. Οι πρωτόγονες προλήψεις και δεισιδαιμονίες βασανίζουν και καταταλαιπωρούν τον άνθρωπο. Σε κάθε του βήμα διαβλέπει κινδύνους, ταλαιπωρίες, αποτυχίες, ασθένειες, θανάτους, με αποτέλεσμα να χάνει την ειρήνη του. Και το χειρότερο απ' όλα είναι ότι νομίζει πως όλα αυτά είναι μέσα στο χώρο της πίστης! Έλε­γε κάποτε ένα σημαίνον πρόσωπο της Ελληνικής κοινωνίας, με διεθνή εμβέλεια: «Εγώ είμαι πολύ θρήσκος άνθρωπος. Να φανταστείτε ότι ποτέ δεν αρχίζω κάποια εργασία, ημέρα Τρίτη!» Η άγνοια και η σύγχυση είναι προφανής.

Πέρι αναξίων αρχόντων!




ΤOY EN ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΣΙΝΑΪΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ
Ερώτησις: Ο Απόστολος Παύλος λέει ότι οι εξουσίες του κόσμου έχουν ταχθή από τον Θεό[2]. Πρέπει λοιπόν να δεχθούμε ότι κάθε άρχοντας ή βασιλεύς ή επίσκοπος προχειρίζεται στο αξίωμα αυτό από τον Θεό;
Απόκρισις: Ο Θεός λέει στον Νόμο: «Θα σας δώσω άρχοντας σύμφωνα με τις καρδιές σας»[3].
Είναι λοιπόν φανερό ότι οι μεν άρχοντες και οι βασιλείς πού είναι άξιοι αυτής της τιμής προχειρίζονται στο αξίωμα αυτό από τον Θεό. Οι άλλοι πάλι πού είναι ανάξιοι προχειρίζονται κατά παραχώρησιν ή και βούλησιν του Θεού σε ανάξιο λαό εξ αιτίας αυτής ακριβώς της αναξιότητός των. Και άκουσε σχετικά μερικές διηγήσεις.

Μετά τον εκκλησιασμό.




Ας αναχωρούμε, αδελφοί μου,από τη θεία Λειτουργία σαν λιοντάρια που βγάζουν φωτιά, έχοντας γίνει φοβεροί ακόμα και στο διάβολο. Γιατί το άγιο αίμα του Κυρίου που κοινωνούμε, ποτίζει την ψυχή μας και της δίνει μεγάλη δύναμη. Όταν το μεταλαβαίνουμε άξια, διώχνει τους δαίμονες μακριά και φέρνει κοντά μας τους αγγέλους και τον Κύριο των αγγέλων. Αυτό το αίμα είναι η σωτηρία των ψυχών μας, μ' αυτό λούζεται η ψυχή, μ' αυτό στολίζεται. Αυτό το αίμα κάνει το νου μας λαμπρότερο από τη φωτιά, αυτό κάνει την ψυχή μας λαμπρότερη από το χρυσάφι.

Φωτογραφίες που σόκαραν τον κόσμο

Μία κοπέλα κλαίει, μετά το καταστροφικό τσουνάμι το 2011 στην Ιαπωνία

Δημιούργησαν προσωπικότητες-σύμβολα, σόκαραν τον κόσμο, μετέφεραν τον απλό λαό στα πεδία των μαχών σε μια εποχή που δεν υπήρχαν ακόμη τηλεοπτικά συνεργεία στις επάλξεις και έδωσαν μηνύματα ανθρωπιάς –ή συχνά και το αντίθετο. Σε κάθε περίπτωση, στοιχειώσαν την ζωή των φωτογράφων που βρέθηκαν στο κατάλληλο μέρος την κατάλληλη ώρα και πάτησαν το κλικ. Τόσο πολύ, που κάποιοι από αυτούς οδηγήθηκαν στην αυτοκτονία εξαιτίας των κάδρων που τράβηξαν. Δείτε τις δέκα φωτογραφίες που συγκλόνισαν τον πλανήτη και έγιναν θρύλοι.

Χτυπήθηκε με ρουκέτα η Μητρόπολη Χαλεπίου, Βεροίας και Αλεξανδρέττας στην Συρία(φώτο)





Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως 
Χαλεπίου, Βεροίας και Αλεξανδρέττας.

Tην περασμένη εβδομάδα χτυπήθηκε με ρουκέτα ο Ιστορικός Ιερός Ναός της Θεοτόκου στην παλαιά πόλη όπου το ιερό υπέστη σοβαρές υλικές ζημιές και την Τετάρτη 17 Οκτωβρίου στόχος έγινε και το επισκοπείο της Μητροπόλεως στην παλαιά πόλη επίσης, το κτήριο είναι τουλάχιστον 400 ετών, ευτυχώς είχαμε μόνο υλικές ζημιές κανένας από τους Ιερείς δεν τραυματίστηκε.
Η εκκλησία μας εύχεται υπέρ της ειρήνης και του διαλόγου. Οι χριστιανοί δεν λαμβάνουν  μέρος στις  ένοπλες συγκρούσεις που γίνονται, αντιθέτως παίζουν και θα παίζουν ένα σημαντικό ρόλο στη συμφιλίωση και στην ειρήνη και ταυτόχρονα προσφέρουν μεγάλη ανθρωπιστική βοήθεια σε όσους έχουν ανάγκη χωρίς καμία διάκριση σε όποια πλευρά και αν ανήκουν. 

Οι δίκες που συγκλόνισαν την ανθρωπότητα!


Ο κόσμος μας θα ήταν τελείως διαφορετικός χωρίς το «αλατοπίπερο» των φημισμένων αυτών δικαστικών υποθέσεων…
Όταν η Ιστορία μπλέκεται με το δικαστικό δράμα, όταν τα μεγάλα γεγονότα του κόσμου σφραγίζονται από δίκες, τότε μιλάμε αναγκαστικά για τις μεγαλύτερες δικαστικές διαμάχες του πλανήτη.
Χωρίς άλλη αργοπορία λοιπόν, ας δούμε τα δικαστήρια που έβαλαν το βουλοκέρι σε μια σειρά κορυφαίων ιστορικών γεγονότων…

Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2012

Η αμφίεση των γυναικών μέσα στους ιερούς ναούς.




Η ενδυμασία μας στο ναό να είναι καλή από κάθε πλευρά. Να είναι κόσμια και όχι εξεζητημένη. Γιατί το κόσμιο είναι σεμνό, ενώ το εξεζητημένο είναι άσεμνο.
Αυτό ακριβώς μας παραγγέλλει και ο απόστολος Παύλος, όταν λέει: «Θέλω να προσεύχονται οι άνδρες σε κάθε τόπο, σηκώνοντας προς τον ουρανό χέρια όσια, χωρίς οργή και δισταγμό ολιγοπιστίας. Επίσης και οι γυναίκες να προσεύχονται με αμφίεση σεμνή, στολίζοντας τον εαυτό τους με σεμνότητα και σωφροσύνη, όχι με περίτεχνες κομμώσεις και χρυσά κοσμήματα ή μαργαριτάρια ή ενδύματα πολυτελή, αλλά με ό,τι ταιριάζει στις γυναίκες που λένε ότι σέβονται το Θεό, δηλαδή με καλά έργα» (Α' Τιμ. 2:8-10). Αν, λοιπόν, απαγορεύει στις γυναίκες εκείνα που είναι απόδειξη πλούτου, πολύ περισσότερο απαγορεύει όσα κινούν την περιέργεια, όπως τα φτιασίδια, το βάψιμο των ματιών, το κουνιστό βάδισμα, τα παράξενα ρούχα και τα παρόμοια.
Τί λες, γυναίκα; Έρχεσαι στο ναό να προσευχηθείς, και στολίζεσαι με χρυσαφικά και χτενίζεσαι επιτηδευμένα; Μήπως ήρθες για να χορέψεις; 

Γιατί δεν εκκλησιάζεσαι;




Στην εκκλησία συντηρείται η χαρά όσων χαίρονται. στην εκκλησία βρίσκεται η ευθυμία των πικραμένων, η ευφροσύνη των λυπημένων, η αναψυχή των βασανισμένων, η ανάπαυση των κουρασμένων. Γιατί ο Χριστός λέει: «Ελάτε σ' εμένα όλοι όσοι είστε κουρασμένοι και φορτωμένοι με προβλήματα, κι εγώ θα σας αναπαύσω» (Ματθ. 11:28). Τί πιο ποθητό απ' αυτή τη φωνή; Τί πιο γλυκό από τούτη την πρόσκληση; Σε συμπόσιο σε καλεί ο Κύριος, όταν σε προσκαλεί στην εκκλησία. σε ανάπαυση από τους κόπους σε παρακινεί. σε ανακούφιση από τις οδύνες σε μεταφέρει. Γιατί σε ξαλαφρώνει από το βάρος των αμαρτημάτων. Με την πνευματική απόλαυση θεραπεύει τη στενοχώρια και με τη χαρά τη λύπη.
Παρ' όλα αυτά, λίγοι είναι εκείνοι που έρχονται στην εκκλησία. Τί θλιβερό! Στους χορούς και στις διασκεδάσεις τρέχουμε πρόθυμα. Τις ανοησίες των τραγουδιστών τις ακούμε με ευχαρίστηση. Τις αισχρολογίες των ηθοποιών τις απολαμβάνουμε για ώρες, δίχως να βαριόμαστε. Και μόνο όταν μιλάει ο Θεός, χασμουριόμαστε, ξυνόμαστε και ζαλιζόμαστε. Μα και στα ιπποδρόμια, μολονότι δεν υπάρχει στέγη για να προστατεύει τους θεατές από τη βροχή, τρέχουν οι περισσότεροι σαν μανιακοί, ακόμα κι όταν βρέχει ραγδαία, ακόμα κι όταν ο άνεμος σηκώνει τα πάντα. Δεν λογαριάζουν ούτε την κακοκαιρία ούτε το κρύο ούτε την απόσταση. Τίποτα δεν τους κρατάει στα σπίτια τους. Όταν, όμως, πρόκειται να πάνε στην εκκλησία, τότε και το ψιλόβροχο τους γίνεται εμπόδιο. Κι αν τους ρωτήσεις, ποιος είναι ο Αμώς ή ο Οβδιού, πόσοι είναι οι προφήτες ή οι απόστολοι, δεν μπορούν ν' ανοίξουν το στόμα τους. Για τ' άλογα, όμως, τους τραγουδιστές και τους ηθοποιούς μπορούν να σε πληροφορήσουν με κάθε λεπτομέρεια. Είναι κατάσταση αυτή;

Γέροντας Παΐσιος: Πρέπει να έχουμε μνήμη θανάτου!



- Γέροντα, γιατί, ενώ ο θάνατος είναι το πιο σίγουρο γεγονός για τον άνθρωπο, εμείς τον ξεχνούμε;
- Ξέρεις, παλιά στα Κοινόβια υπήρχε ένας μοναχός που είχε ως διακονία να θυμίζει στους άλλους Πατέρες τον θάνατο. Περνούσε λοιπόν την ώρα της διακονίας από όλους τους αδελφούς και έλεγε στον καθέναν: «Αδελφέ, θα πεθάνουμε». Η ζωή είναι τυλιγμένη με την θνητή σάρκα.
Το μεγάλο αυτό μυστικό δεν είναι εύκολο να το καταλάβουν όσοι άνθρωποι είναι μόνο «σάρκες», γι’ αυτό δεν θέλουν να πεθάνουν, δεν θέλουν ούτε να ακούσουν για θάνατο. Έτσι ο θάνατος γι’ αυτούς είναι διπλός θάνατος και διπλή στενοχώρια.
Ευτυχώς όμως ο Καλός Θεός οικονόμησε, ώστε να βοηθιούνται από μερικά πράγματα τουλάχιστον οι ηλικιωμένοι, που φυσιολογικά είναι πιο κοντά στον θάνατο. Ασπρίζουν τα μαλλιά, κόβεται το κουράγιο, οι δυνάμεις τους σιγά-σιγά τους εγκαταλείπουν, αρχίζουν να τρέχουν τα σάλια, οπότε ταπεινώνονται και αναγκάζονται να φιλοσοφούν πάνω στην
ματαιότητα αυτού του κόσμου. Και να θέλουν να κάνουν καμμιά αταξία, δεν μπορούν, γιατί όλα αυτά τους φρενάρουν. Ή ακούν ότι κάποιος στην ηλικία τους ή και νεώτερος πέθανε, και θυμούνται τον θάνατο. 

Πολυαρχιερατικό μνημόσυνο για τον Μητροπολίτη Βεροίας Καλλίνικο Δεληκάνη στην Αλεξάνδρεια.


Την Κυριακή 21 Οκτωβρίου τελέστηκε στον ιερό ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Αλεξανδρείας πολυαρχιερατικό συλλείτουργο και στη συνέχεια μνημόσυνο για τον μακαριστό Μητροπολίτη από Βεροίας Κυζίκου κυρό Καλλίνικο Δεληκάνη.
Προεξήρχε ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μύρων κ. Χρυσόστομος και έλαβαν μέρος οι σεβασμιώτατοι Ναζαρέτ κ. Κυριακός, Κοζάνης κ. Παύλος, ο θεοφιλέστατος Επίσκοπος Πύργου κ. Ηλίας και ο σεβσμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων.

Αγίου Ιωάννου του Σιναΐτου:Περί γαστριμαργίας



"Κλίμαξ" 

ΛΟΓΟΣ ΔΕΚΑΤΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟΣ
Περί γαστριμαργίας
(Διά την ονομαστήν δέσποιναν, την πονηράν κοιλίαν)


1. Προκειμένου τώρα να ομιλήσωμε περί κοιλίας, απεφασίσαμε πάλι, όπως και σε όλα τα άλλα θέματα, να στρέψωμε την φιλοσοφία μας εναντίον μας. Διότι είναι αξιοθαύμαστο εάν απηλλάγη κανείς από αυτήν, πρίν κατοικήση τον τάφο.
2. Γαστριμαργία είναι η υποκριτική συμπεριφορά της κοιλίας, η οποία, ενώ είναι χορτασμένη, φωνάζει πώς είναι ενδεής και ενώ είναι παραφορτωμένη μέχρι διαρρήξεως, ανακράζει ότι πεινά. Γαστριμαργία είναι η δημιουργός των καρυκευμάτων, η πηγή των τέρψεων του λάρυγγος. Εσύ έκλεισες την φλέβα (των ηδονικών απαιτήσεών της), αλλά αυτή ξεπρόβαλε από άλλος μέρος. Την έφραξες και τούτη, αλλά καινούργια ανοίχθηκε. Γαστριμαργία είναι μια απάτη των οφθαλμών. Καθ΄ ήν στιγμήν κάποιος τρώγει το μέτριο σε ποσότητα φαγητό του, η γαστριμαργία τον κάνει να σκέπτεται, πώς να ήταν δυνατό να καταβροχθίση διά μιας τα σύμπαντα.

Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2012

Εσχατολογία και κατάκριση: οι αγαπημένες συνήθειες των «Στύλων της Ορθοδοξίας»




Εσχατολογία και ανάθεση ευθυνών στους άλλους: οι αγαπημένες συνήθειες πολλών «στύλων της Ορθοδοξίας»*.
Πολλοί χριστιανοί αρέσκονται να μιλούν, να γράφουν και να ασχολούνται συνεχώς με τα «έσχατα». Και θα πει κανείς ότι καλά κάνουν. Όχι φυσικά. Δεν κάνουν καλά. Διότι όταν λέμε ότι ασχολούνται με τα έσχατα, δεν εννοούμε ότι έχουν μνήμη θανάτου (αυτό όντως θα ήταν καλό), αλλά προσπαθούν συνεχώς να δαιμονοποιούν πρόσωπα και καταστάσεις, να βλέπουν παντού το κακό και να προσπαθούν να το κατατροπώσουν. Να φαντάζονται παντού το τέλος….και το θέμα είναι ότι ενώ όλοι αυτοί είναι χριστιανοί (έτσι δηλώνουν), φοβούνται το τέλος! Και αυτό είναι αντιφατικό, διότι από αυτά που εγώ γνωρίζω, ξέρω ότι στο τέλος θα έρθει ο Χριστός, άρα γιατί να φοβάμαι; Γιατί να αγωνιώ; Αφού στο τέλος θα θριαμβεύσει ο Κύριος;

Ο φτωχότερος πρόεδρος κράτους στον κόσμο!


Ο πρόεδρος της Ουρουγουάης José Mujica δεν έχει κερδίσει άδικα από το λαό του το ψευδώνυμο «El Presidente mas pobre» (σ.σ. «φτωχότερες πρόεδρος»), καθώς είναι όχι μόνο ο φτωχότερος αρχηγός κράτους στον κόσμο αλλά και ο πιο γενναιόδωρος άνθρωπος.
Παράδειγμα όχι μόνο για τους πολιτικούς αλλά για όλους μας.

Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2012

Ο π. Ανδρέας Κονάνος μιλά για τους σημερινούς νέους

Δείτε παρακάτω την συνέντευξη του π. Ανδρέα Κονάνου.

Ο Όσιος Ιλαρίων ο Μέγας



Λίγα χιλιόμετρα πιὸ πάνω ἀπὸ τὴ δαντελωτὴ ἀκρογιαλιὰ τῆς Κερύνειας καὶ σὲ ὕψος δυὸ χιλιάδες περίπου πόδια ἀπὸ τὴν ἐπιφάνεια τῆς θάλασσας ὀρθώνεται ἕνα γιγαντιαῖο ὕψωμα ἀποκομμένο ἀπὸ τὴν ὑπόλοιπη ὀροσειρὰ τοῦ Πενταδάκτυλου. Στὴν κορυφὴ τοῦ ὑψώματος αὐτοῦ μὲ τὴν πανοραμικὴ θέα εἶναι κτισμένο ἀπὸ χρόνια ἕνα φρούριο, τὸ γνωστὸ φρούριο τοῦ Ἁγίου Ἰλαρίωνα.

Γιὰ τὴν προσφορὰ τοῦ φρουρίου στοὺς ἀγῶνες τοῦ νησιοῦ γιὰ ἐλευθερία καὶ τὶς παραδόσεις καὶ τοὺς θρύλους ποὺ ἔχουν δημιουργηθεῖ γύρω ἀπ’ αὐτό, πολλὰ εἰπώθηκαν καὶ γράφηκαν μέχρι σήμερα. Γιὰ τὸν Ἅγιο Ἰλαρίωνα ὅμως τὸν μεγάλο ἐρημίτη καὶ ἀσκητή, ποὺ μὲ τὸ ὄνομά του, τὸ ὕψωμα τοῦτο μπῆκε στὴν ἱστορία, πολὺ λίγα ἔχουν γραφεῖ καὶ σὲ πολὺ πιὸ λίγους εἶναι γνωστά.
Τὴν παράλειψη αὐτὴ, ἀπαράδεκτη γιὰ χριστιανοὺς ὀρθοδόξους ποὺ κατοικοῦν μία νῆσο μ’ ἕνα τόσο τιμητικὸ προσωνύμιο — «Νῆσος τῶν Ἁγίων» – ἐπιθυμοῦν νὰ θεραπεύσουν οἱ γραμμὲς ποὺ ἀκολουθοῦν.
Θεωροῦμε τὴν πράξη τούτη σὰν ἕνα χρέος. Χρέος ὄχι μονάχα σ’ ἐκείνους ποὺ ἔφυγαν. Ἀλλὰ πρὸ παντὸς χρέος σ’ αὐτοὺς ποὺ ζοῦν καὶ θέλουν καὶ ἀναζητοῦν γιὰ τὴν ζωὴ τοὺς πρότυπα. Ναί! Πρότυπα ἠθικὰ ποὺ νὰ τὰ πλησιάσουν καί, κατὰ τὸ μέτρο τοῦ δυνατοῦ, νὰ τὰ μιμηθοῦν.

Ελληνικά επώνυμα: Από πού βαστάει η σκούφια μας;





Όπως ακριβώς τα ονόματα έτσι και τα επώνυμα (ή «τα οικογενειακά μας ονόματα» αν θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε την ορολογία του Μανώλη Τριανταφυλλίδη) όχι μόνο σημαίνουν κάτι, αλλά σε αρκετές περιπτώσεις μπορούν να μας δώσουν στοιχεία για τη γεωγραφική καταγωγή τους, την παλαιότητά, ακόμη και τη γλωσσική τους ιδιαιτερότητα.
«Τα περισσότερα ελληνικά επώνυμα προέρχονται συνήθως είτε από τοπωνύμια- όπως Μανιάτης από τη Μάνη, Μωραΐτης από το Μοριά- είτε από διάφορα παρατσούκλια τα οποία ενέπνεαν στους ανθρώπους», αναφέρει η κ. Φούλα Πισπιρίγκου,  φιλόλογος, και προσθέτει: «Από εκεί και πέρα υπάρχουν και μερικές καταλήξεις οι οποίες υποδηλώνουν καταγωγή, όπως για παράδειγμα τα σε ‘ίδης’ και ‘άδης’ που είναι καταλήξεις των Ποντίων, τα σε ‘ογλου’ που είναι Μικρασιατικά και σημαίνουν ο γιος του τάδε, το ‘πουλος’ που απαντάται στην Πελοπόννησο, το «άκος» στη Μάνη και το «άκης» που είναι κρητικό».

Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2012

Πανήγυρις του Αγίου Δημητρίου στην Νάουσα


Από την Ενορία Αγίου Δημητρίου Ναούσης, ανακοινώνεται ότι: 
Επερχομένης της πανηγύρεως του Ναού  μας της μνήμης του Αγίου Δημητρίου έχει καταρτιστεί το ακόλουθο πρόγραμμα.

Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2012

Τι είναι το Κομποσχοίνι και πως να το χρησιμοποιούμε.




Ας σταθούμε για λίγο και ας κοιτάξουμε ένα μικρό κομποσκοίνι, σαν αυτό που κατασκευάζεται από μαύρο μαλλί στο Άγιον Όρος. Είναι μία ευλογία από έναν Άγιο τόπο. Όπως τόσα άλλα που έχουμε στην Εκκλησία, είναι κι αυτό μία ευλογία ετοιμασμένη και δοσμένη σε μας από κάποιον εν Χριστώ αδελφό η πατέρα, έναν ζωντανό μάρτυρα μιας ζώσης παραδόσεως. Είναι μαύρο το χρώμα του πένθους και της λύπης και αυτό μας θυμίζει να είμαστε νηφάλιοι και σοβαροί στη ζωή μας. Έχουμε διδαχθεί ότι η προσευχή της μετανοίας, ειδικά η προσευχή του Ιησού, μπορεί να μας φέρει αυτό που οι Πατέρες ονομάζουν «χαρμολύπη». Εμείς νιώθουμε λύπη για τις αμαρτίες και αδυναμίες και πτώσεις μας ενώπιον του Θεού, των συ­νανθρώπων μας και του εαυτού μας, όμως η λύπη αυτή γίνεται πηγή χαράς και αναπαύσεως εν Χριστώ, ο οποίος εκχύνει το έλεός Του και την συγχώρηση σε όλους όσοι επικαλούνται το όνομά Του. 

Υποδοχή Παναγίας Αγιοταφίτισσας στη Βέροια (Βίντεο)


Την Κυριακή 14 Οκτωβρίου το βράδυ πραγματοποιήθηκε στον ιερό ναό αγίου Αντωνίου πολιούχου Βεροίας η υποδοχή της θαυματουργής εικόνας Παναγίας Αγιοταφίτισσας από τα Ιεροσόλυμα και στη συνέχεια τελέστηκε Αγρυπνία.

Η εικόνα ήρθε στη Βέροια για προσκύνηση των πιστών με ην ευκαιρία του εορτασμου των 100 χρόνων από την απελευθέρωση της πόλης.

ΔΕΙΤΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ

Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2012

Τι θα έκανες εάν γνώριζες ότι σου έμεινε ένας μήνας ζωής;



Το ερώτημα περίεργο, ανατριχιαστικό και όμως εφικτό μιας και πολλοί συνάνθρωποί μας ήρθαν αντιμέτωποι με αυτήν την πραγματικότητα. Ένιωσαν αδιαθεσία, πήγαν στον γιατρό, κάνανε εξετάσεις…διαπιστώθηκε ότι έχουν καρκίνο….οι γιατροί έδωσαν σε κάποιους ελπίδα, σε κάποιους όμως τους είπαν την θλιβερή πραγματικότητα: «Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, σας μένουν μερικοί μήνες ζωής, στην καλύτερη περίπτωση».
Εάν λοιπόν έρθουμε και εμείς αντιμέτωποι σε μία τέτοια κατάσταση, πώς θα αντιδρούσαμε; Τι θα κάναμε; Πώς θα ζούσαμε τον υπόλοιπο χρόνο της ζωής μας;
Δυστυχώς πολλές φορές εμείς οι άνθρωποι μόνο σε τέτοιες καταστάσεις συνερχόμαστε από τον πνευματικό λήθαργο που έχουμε πέσει, δυστυχώς μόνο όταν ο θάνατος μας κτυπήσει την πόρτα συνειδητοποιούμε την υπαρξιακή μας μοναξιά, την πνευματική μας γύμνια, την ματαιότητα των πραγμάτων.
Όταν ένας άνθρωπος έχει κάποιους μήνες –ημέρες ζωής αρχίζει να ΒΛΕΠΕΙ, αρχίζει να ΑΚΟΥΕΙ, αρχίζει νομίζω να ΖΕΙ να βάζει τις σωστές προτεραιότητες που τόσο καιρό δεν είχε... και πάλι όχι πάντοτε.

Αγίου Ιωάννου του Σιναΐτου:Περί ακηδίας



"Κλίμαξ"
ΛΟΓΟΣ ΔΕΚΑΤΟΣ ΤΡΙΤΟΣ
Περί ακηδίας

1. Πολλές φορές ένας από τους κλάδους της πολυλογίας, όπως το είπαμε καί προηγουμένως, είναι καί ο παρών, ο οποίος μάλιστα αποτελεί καί το πρώτο τέκνο της. Εννοώ την ακηδία. Γι΄αυτό καί της εδώσαμε την θέσι πού της αρμόζει μέσα στην αθλία αλυσίδα των παθών.
Ακηδία σημαίνει παράλυσις της ψυχής καί έκλυσις του νου, οκνηρία και αδιαφορία πρός την άσκησι, μίσος πρός τις μοναστικές υποσχέσεις. (Η ακηδία είναι ακόμη) αυτή που μακαρίζει τούς κοσμικούς, πού κατηγορεί τον Θεόν ότι δεν είναι ευσπλαγχνικός και φιλάνθρωπος, πού φέρνει ατονία την ώρα της ψαλμωδίας καί αδυναμία την ώρα της προσευχής. Αυτή πού μας κάνει σιδερένιους στα διακονήματα, αόκνους στο εργόχειρο, σπουδαίους στην πρακτική ζωή της υπακοής (εν αντιθέσει πρός την θεωρητική ζωή της ησυχίας).
2. Άνδρας που ασκεί την ζωή της υπακοής δέν γνωρίζει τί σημαίνει ακηδία, διότι φθάνει στα πνευματικά μέσω των αισθητών, (τα οποία αισθητά δέν φέρνουν ακηδία).
3. Το κοινόβιο είναι εχθρός της ακηδίας, ενώ σ΄ έναν ησυχαστή η ακηδία γίνεται σύζυγος αιώνιος∙ δεν θα τον αποχωρισθή πρίν από τον θάνατό του, καί πρίν έλθη το τέλος του θα τον πολεμά καθημερινά. Μόλις αντίκρυσε το κελλί του ησυχαστού εμειδίασε και αφού τον επλησίασε έστησε κοντά την σκηνή της.

Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2012

Εμπόδια στην προσευχή





Ὅ­ταν ἀ­πο­φα­σί­σεις νά προ­σευ­χη­θεῖς πρέ­πει νά ετοι­μα­στεῖς νά ἀν­τι­με­τω­πί­σεις τούς πει­ρα­σμούς καί τά ἐμ­πό­δια πού θά σοῦ προ­βά­λουν οἱ δαί­μο­νες, προ­ει­δο­ποι­οῦν οἱ ἔμ­πει­ροι Πα­τέ­ρες μας. Ἐ­πει­δή γνω­ρί­ζει ὁ δι­ά­βο­λος ὅ­τι μέ τήν προ­σευ­χή μπο­ρεῖ νά σω­θεῖ ὁ ἄν­θρω­πος, γι’ αὐ­τό προ­σπα­θεῖ νά μα­ται­ώ­σει τήν προ­σευ­χή μέ δι­ά­φο­ρα τε­χνά­σμα­τα καί νά μήν προ­σευ­χη­θοῦ­με σω­στά καί καρ­πο­φό­ρα. Προ­σπα­θεῖ νά εἰ­σβά­λει στό νοῦ τοῦ προ­σευ­χο­μέ­νου μέ δι­ά­φο­ρες σκέ­ψεις καί μέ σύν­τρο­φο τήν φαν­τα­σί­α δη­μι­ουρ­γεῖ εἰ­κό­νες καί ἐν­δι­α­φέ­ρον­τα πού πα­ρα­σύ­ρουν τό νοῦ  ἀλ­λοῦ ἔ­στω καί ἄν ἡ γλῶσ­σα ψε­λί­ζει τήν προ­σευ­χή ἀ­φη­ρη­μέ­να. Πα­ρου­σιά­ζει στόν προ­σευ­χό­με­νο ὅ­λες τίς  ἀ­σχο­λί­ες τῆς ἡ­μέ­ρας καί τά προ­βλή­μα­τἀ τους μέ ἀ­πο­τέ­λε­σμα ὁ νοῦς ἀν­τί νά εἶ­ναι στίς λέ­ξεις τῆς προ­σευ­χῆς εἶ­ναι στίς δι­ά­φο­ρες ὑ­πο­θέ­σεις. Ὑ­πο­βάλ­λει στόν προ­σευ­χό­με­νο ἀ­φορ­μές κού­ρα­σης,  ἀ­δι­α­θε­σίας , τεμ­πε­λιᾶς καί  ἄλ­λες προ­φά­σεις καί τε­λι­κά φεύ­γει ἀ­πό την προ­σευ­χήν ὁ ἄν­θρω­πος χω­ρίς κανένα ὄφελος.

Η Νάουσα εόρτασε την 100η επέτειο των Ελευθερίων της. Δοξολογία από τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο


Την Τετάρτη 17 Οκτωβρίου η Νάουσα εόρτασε με λαμπρότητα την 100η επέτειο της απελευθερώσεώς της από τον Τουρκικό ζυγό.
Το πρωί στον μητροπολιτικό ιερό ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στον όρθρο χοροστάτησε ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δράμας κ. Παύλος και στη συνέχεια τελέστηκε αρχιερατικό συλλείτουργο κατά το οποίο προεξήρχε ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναζαρέτ κ. Κυριακός, ενώ έλαβαν μέρος οι σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Ελασσώνος κ. Βασίλειος, Δράμας κ. Παύλος, Κιλκισίου κ. Εμμανουήλ, Ιλίου κ. Αθηναγόρας και Βεροίας κ. Παντελεήμων, ο οποίος κήρυξε και το θείο λόγο αναφερόμενος στη σημασία της εορταζομένης επετείου.

Εγκαινιάστηκε από τον Μακαριώτατο το Βλαχογιάννειο Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα.


Την Τρίτη 16 Οκτωβρίου, ημέρα της 100ης επετείου των Ελευθερίων της Βέροιας, τελέστηκαν από τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο τα εγκαίνια του Βλαχογιαννείου Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα στη Βέροια.
Τον Μακαριώτατο υποδέχθηκαν στην είσοδο του κτιρίου εκπρόσωποι της Οικογένειας Βλαχογιάννη που δώρισε το νεοκλασσικό στο οποίο θα λειτουργήσει το μουσείο, καθώς και ο συλλέκτης κ. Κανέλλος Ντόντος, ο οποίος επιμελήθηκε τη νέα μορφή του Μουσείου. 

100η επέτειος από την Απελευθέρωση της Βέροιας (φωτορεπορτάζ)


Με λαμπρότητα και επισημότητα η Βέροια εορτάζει σήμερα Τρίτη 16 Οκτωβρίου την 100η επέτειο από την απελευθέρωσή της (1912-2012).
Στις εορταστικές εκδηλώσεις παρίσταται ο Μακαριώττος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος ο οποίος το απόγευμα της Δευτέρας χοροστάτησε στον πανηγυρικό εσπερινό για την επέτειο των Ελευθερίων και την εορτή πάτων των εν Βεροία Αγίων στον ιερό ναό αγίου Αντωνίου πολιούχου Βεροίας, ενώ τον θείο λόγο κήρυξε ο σεβμασιώτατος Μητροπολίτης Δράμας κ. Παύλος. Νωρίτερα ο Μακαριώτατος επισκέφθηκε το επισκοπείο της Βέροιας όπου τον υποδέχθηκαν ο σεβασμιώτατος και οι τοπικές αρχές. 

Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2012

Όσοι ξέκοψαν από τη γή τους, έχασαν τον δρόμο για την Ιθάκη




γράφει ο Νίκος Αλιάγας, δημοσιογράφος
Όλοι επιστρέφουν στα χωριά τους, εκεί απ’ όπου ξεκίνησαν. Και ας μην ακούμε τις γνωστές αστικές ανοησίες « εμείς δεν είμαστε από χωριό». Όλοι οι Έλληνες έχουμε ένα παππού που κοιμάται στον ίσκιο μιας μουριάς και μία γιαγιά που ανάβει το καντήλι στον οικογενειακό τάφο. Η κοινωνία του χωριού δεν σε περιμένει βέβαια με ανοιχτές αγκάλες, ούτε όμως και σε διώχνει αναγκαστικά. Στην καλύτερη περίπτωση σε παρατηρεί και στη χειρότερη σε κουτσομπολεύει. Κάποτε μισούσες το λάλημα του κόκορα, τις κουνουπιέρες της γιαγιάς, το θείο που σου έφερνε ζεστό ζυμωτό ψωμί και το τσίμπαγε όταν σε φιλούσε, το καφενείο της γειτονιάς κάτω από τον πλάτανο που σου φαινόταν μίζερο και ανιαρό. Και εσύ ονειρευόσουν πρωτεύουσα, ελευθερία, μοντέρνα ζωή. Ίσως με το δίκιο σου…
       Κορόιδευες τον εξάδελφο σου που έφευγε χαράματα για τα χωράφια, ενώ εσύ γύριζες από τα γλέντια και τον αποκαλούσες φουκαρά, ντεμοντέ. Ήθελες εξέλιξη, ήθελες κάτι άλλο, ρε παιδί μου. Διάβαζες περιοδικά, ήθελες να πας στην τηλεόραση, να γίνεις γνωστός, να ταξιδέψεις, ν’ αρχίσεις τη ζωή σου από το μηδέν.

100 χρόνια Ελεύθερη Μακεδονία





Γράφει ο Αλέξανδρος Τρομπούκης

Ο Μακεδονικός Αγώνας έφερε την εθνική ανάταση, την αναπτέρωση του φρονήματος και την επανάκτηση της αυτοπεποίθησης για τους Έλληνες. Η Ελλάδα, ευθύς αμέσως πέρασε, χάρη στην Επανάσταση του 1909 – στην οποία πήραν μέρος πολλοί Μακεδονομάχοι αξιωματικοί – σε μια νέα εποχή, με νέα ηγεσία, αφήνοντας πίσω μια κατάσταση πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής αποτελμάτωσης. Έτσι κατέστη δυνατό το μεγάλο επίτευγμα του Έπους των Βαλκανικών πολέμων του 1912-13, οι οποίοι οδήγησαν στον διπλασιασμό του Ελληνικού Κράτους.
Ακριβώς πριν από έναν αιώνα, στις 5 Οκτωβρίου του 1912, ο Ελληνικός Στρατός περνούσε τα σύνορα στην περιοχή της Ελασσόνας. Την ίδια ημέρα ο Στόλος απέπλεε από το Φάληρο με προορισμό το Βόρειο Αιγαίο. Ακολούθησαν η περίφημη Μάχη του Σαρανταπόρου, και η σημαντικότατη Μάχη των Γιαννιτσών που υπήρξαν η αρχή μιας νικηφόρας πορείας, η πρώτη φάση της οποίας ολοκληρώθηκε λίγες μέρες αργότερα, με την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης.

Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2012

Πίστη στην Πρόνοια του Θεού




Η ικανότητά μας να εμπιστευώμεθα σχετίζεται άμεσα με την πίστη μας στην πρόνοια. Αυτά που χρειάζεται να ξέρει ο άνθρωπος είναι ποιές είναι οι προθέσεις του Θεού γι’ αυτόν. Τα καλά νέα του Χριστού είναι ότι οι προθέσεις του Θεού για εμάς είναι καλές. Εκείνος που δεν εφείσθη αυτού του ιδίου του γιου Του, αλλά Τον παρέδωσε για όλους εμάς, δεν θα μας τα δώσει επίσης όλα με Αυτόν; Ο σταυρός του Χριστού είναι το σημάδι του Θεού ότι είναι μαζί μας, και «ει ο Θεός υπέρ ημών, τις καθ’ ημών;» (Ρωμ. 8, 31). Αν κάποτε δεν βλέπουμε να είναι ο Θεός μαζί μας, είναι γιατί, επειδή ακριβώς ο Θεός είναι πραγματικά μαζί μας, δεν ικανοποιεί ευτυχώς τις αυτοκαταστροφικές επιθυμίες μας, που εμείς δεν βλέπουμε ότι είναι όντως αυτοκαταστροφικές.

The Batchelor Party-Το πάρτυ του εργένη και το Μυστήριο του Γάμου




Ἡ δύση φαίνεται ἰδιαίτερα κατὰ τοὺς τελευταίους αἰῶνες ἦταν καὶ εἶναι μία πρόκληση γιὰ μίμηση ἐκ μέρους τῆς Ἀνατολῆς. Πρὶν ἀπὸ πολλοὺς αἰῶνες, ὅταν ἡ Δύση δὲν εἶχε ἀναπτύξει πολιτισμό, τότε συνέβαινε τὸ ἀντίθετο. Δηλαδὴ ἡ Δύση δανειζόταν πολιτισμὸ ἀπὸ τὴν Ἀνατολή. Πόσο ὅμως παράξενα εἶναι τὰ πράγματα! Οἱ φωτοδότες- Ἀνατολικοὶ νὰ γίνονται ἐξ αἰτίας τοῦ ἄκριτου μιμητισμοῦ μιμητὲς ξένων στοιχείων καὶ παραδόσεων πρὸς τὶς δικές τους παραδόσεις.
Ἕνα νέο φροῦτο προέκυψε κατὰ τὰ τελευταῖα χρόνια στὴν καθ΄ ἡμᾶς Ἀνατολὴ καὶ στὸ γάμο. Στὴν ἀποχριστιανοποιημένη καὶ ἄκρως ὑλιστικὴ Δύση ξεκίνησε ἕνα ἔθιμο. Αὐτὸ τὸ ἔθιμο ἔχει τὸ ὄνομα Βachelor party καὶ γίνεται τὴν προηγουμένη ἡμέρα τῆς τελέσεως τοῦ μυστηρίου τοῦ γάμου.
Τί εἶναι αὐτὸ τὸ Βachelor party; Εἶναι μία θὰ λέγαμε γιορτὴ πρὸς τιμὴν τοῦ μέλλοντος γαμπροῦ ἢ τῆς μελλούσης νύφης σὲ κάποιο νυχτερινὸ κέντρο διασκεδάσεως, ἢ ἀκόμη καὶ κάποια διοργανούμενη γιορτὴ στὴ μορφὴ τῶν πάρτυ σὲ φιλικὸ σπίτι. Αὐτὸ ὅμως τὸ πάρτυ δὲν ἔχει νὰ κάνει μὲ μία σεμνὴ γιορτὴ τοῦ τύπου ποὺ γνωρίζουμε, ὡς εἶναι τῶν γενεθλίων, ἀλλά ἔχει σχέση μὲ κάποιο πρόγραμμα ἄκρως πονηρό, σεξουαλικό. Οἱ διοργανωτὲς αὐτῶν τῶν πάρτυ σκεπτόμενοι μὲ ποιὸν τρόπο καλύτερα θὰ διασκεδάσουν τὸν μέλλοντα γαμπρὸ ἢ νύφη, φίλο ἢ φίλη τους, τοὺς προσκαλοῦν κατὰ τὴν τελευταία νύχτα τῆς ἀγαμίας τους νὰ ξεδώσουν καὶ γιὰ τελευταία φορά νὰ ἐρωτοτροπήσουν ἐλεύθερα ἢ καλύτερα νὰ πορνεύσουν μὲ μία ἄλλη ὕπαρξη, ἔχοντας ὡς ἐλαφρυντικὸ τὴν αὐριανὴ δέσμευσή τους μὲ τo γάμο.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...