ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2019

Κυριακή μετά τή γέν­νηση τοῦ Χριστοῦ σή­μερα, καί ἡ Ἐκκλησία μας μνη­μονεύει πρόσωπα ἱερά πού συνδέονται μέ τό θε­αν­δρικό πρόσωπο τοῦ δι᾽ ἡμᾶς νηπιάσα­ν­τος Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ καί μέ τό μέγα θαῦ­μα τῆς θείας ἀγά­πης καί τῆς θείας οἰκο­νομίας τό ὁποῖο ἑορτά­σαμε πρό ὀλίγων ἡμε­ρῶν. Καί ἔχοντας ἤδη μνημονεύσει κατά τή Δευτέρα ἡμέρα τῶν Χρι­­­στουγέννων τό κατ᾽ ἐξοχήν πρόσωπο πού συνδέεται μέ τή γέν­νη­ση τοῦ Θεανθρώπου, τήν Ὑπεραγία Θεοτό­κο, ἡ Ἐκκλησία μας μνη­μονεύει σήμερα με­τα­ξύ ἄλλων καί τοῦ τοῦ μνήστορος Ἰωσήφ, γιά νά μᾶς ὑπενθυμίσει τή ση­μασία καί τή συμ­με­το­­χή του στή σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιά τή σωτη­ρία μας καί γιά νά μᾶς δεί­­­ξει πόσο μεγάλη εἶ­ναι ἡ ἀγάπη καί ἡ μα­κρο­θυμία τοῦ Θεοῦ, ὥστε καί σέ αὐτό ἀκό­μη τό σχέδιο πού ἑτοί­μασε ὁ ἴδιος ἀπό αἰώ­νων, γιά νά μᾶς ἀπο­κα­ταστήσει στή θέση πού εἴχαμε κοντά του καί ἀπό τήν ὁποία ἐκπέσα­με λόγω τῆς παρακοῆς μας, μᾶς θέλει συνερ­γούς καί συμμετόχους του.

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ 2019

† ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ

ἐλέῳ Θεοῦ Ἐπίσκοπος καὶ Μητροπολίτης 

τῆς Ἱερᾶς καὶ Ἀποστολικῆς Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης καὶ Καμπανίας

πρὸς τὸν ἱερὸν κλῆρον καὶ τὸν εὐσεβῆ λαὸν 

τῆς καθ’ ἡμᾶς θεοσώστου Ἐπαρχίας.

«Ὁ Πατήρ εὐδόκησεν, ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο, 

καί ἡ Παρθένος ἔτεκε, Θεόν ἐνανθρωπήσαντα».

Παγκόσμιος συναγερμός σήμερα, σύμπραξη καί συνεργασία οὐρανίων καί ἐπιγείων καί τό θαῦμα συντελεῖται. Ὁ Θεός γίνεται ἄνθρωπος καί γεννᾶται ἐκ παρθένου. Ὁ ἄχρονος ἐν χρόνῳ, ὁ ἀχώρητος ἐν τόπῳ, ὁ ἀπερίγραπτος ἐν δούλου μορφῇ. Ὁ Θεός γίνεται ἄνθρωπος γιά νά σώσει τόν ἄνθρωπο. Γίνεται ἄνθρωπος γιά τόν ἀποκαταστήσει ἐκεῖ ἀπό ὅπου ἐξέπεσε, ἀπό τή σχέση του μέ τόν Θεό καί τήν αἰώνια βασιλεία του. Γίνεται ἄνθρωπος γιά νά χαρίσει στόν ἄνθρωπο αὐτά πού στερήθηκε μέ τήν παρακοή του, ὅλα τά ἀγαθά πού δημιούργησε γι᾽ αὐτόν. Ταπεινώνεται γιά χάρη τοῦ ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος μέ ἐγωιστική ὑπεροψία πίστευσε πώς μπορεῖ νά γίνει ὅμοιος μέ τόν δημιουργό του χωρίς τή βοήθειά του καί κατεπάτησε τήν ἐντολή του. 

Τό θαῦμα συντελεῖται στό φτωχικό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ, γιατί ὁ Θεός-Πατήρ εὐδοκεῖ καί συγκατατίθεται, ὁ Υἱός καί Λόγος δέχεται νά κενωθεῖ καί νά γεννηθεῖ ὡς ἄνθρωπος, καί ἡ Παρθένος Μαρία ὑπακούει μέ προθυμία καί ἀξιώνεται νά γίνει ἡ Μητέρα τοῦ Θεοῦ γιά τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

«Αὐτός γάρ σώσει τόν λαόν αὐτοῦ ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν αὐτοῦ».

Κυριακή πρό τῆς Χρι­στοῦ Γεννήσεως, Κυρια­κή πρίν ἀπό τό χαρμό­συνο γεγονός τῆς ἐλεύ­σεως στόν κόσμο τοῦ Μεσ­σίου καί Λυτρωτοῦ του, καί ὁ ἱερός εὐ­αγ­γελιστής Μα­τθαῖος πε­ρι­γράφει ὅλη τήν ἁλυ­σίδα τῶν ἀν­θρώ­­πων ἀπό τόν Ἀδάμ μέ­χρι τόν Ἰωσήφ πού πε­ρί­με­ναν τή γέννησή του. Πε­ριγράφει ὅλη αὐ­τή τήν ἁλυσίδα ἡ ὁποία συνέ­δε­ε τόν πα­λαιό Ἀδάμ μέ τόν νέο, τό πλά­­σμα μέ τόν Δημι­ουρ­γό του, αὐ­τόν πού ἐξέπεσε διά τῆς παρα­κοῆς καί αὐτόν πού θά τόν ἐπανέφερε ἐκεῖ ἀπό ὅπου ἐξέπεσε, τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ πού θά ἀπο­καταστοῦσε τόν πεπτω­κό­τα Ἀδάμ στή θέση τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ καί κληρονόμου τῆς βασι­λεί­ας του.

Ο Χριστός και το "Πνεύμα των Χριστουγέννων"

Κάτω από έναν έναστρο ουρανό ήρθε το θείο βρέφος στην γη… μέσα στην σιωπή, μέσα στην αφάνεια, την ταπείνωση και την απλότητα.

Ο Χριστός έρχεται κάθε χρόνο να γεννηθεί σιωπηλά μέσα στην βοή των Χριστουγέννων, έρχεται να γεννηθεί χωρίς να απαιτεί την προσοχή μας, ζητώντας  από τον κόσμο μόνο μία μικρή ακρούλα ώστε εκεί από την γωνιά της ταπείνωσης να μεταμορφώσει τον κόσμο…

Η γέννηση του Ιησού, είναι η Γέννηση του Χριστού.

Τι σημαίνει ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός;
Η σωτηρία του ανθρώπου δεν ήταν θέμα διδασκαλίας και καθοδήγησης.
Εάν ήταν τέτοιο ζήτημα, ο Θεός θα μπορούσε να διδάξει με διάφορους τρόπους τον άνθρωπο και να τον οδηγήσει στην σωτηρία.
Το θέμα όμως αυτό ήταν οντολογικό, πολύ πιο βαθύ από μία απλή τήρηση κάποιων εντολών. Ο άνθρωπος δεν μπορούσε να νικήσει τον θάνατο και την φθορά. Ακόμα και ως δίκαιος -μετα θάνατον- κατέληγε στον Άδη.
Ο Θεός λοιπόν για να σώσει τον άνθρωπο γίνεται Άνθρωπος. Η Ζωή γίνεται ένας θνητός για να νικήσει δια του θανάτου τον Θάνατο.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ´ ΛΟΥΚΑ (ΑΓ. ΠΡΟΠΑΤΟΡΩΝ): Μην αδιαφορούμε στην πρόσκληση του Χριστού.

«Πολλοί γάρ εἰσίν οἱ κλητοί, ὀλίγοι δέ ἐκλε­κτοί».

Δέκα μόλις ἡμέρες μᾶς χωρίζουν, ἀδελφοί μου, ἀπό τή μεγάλη ἑορτή τῶν γεννήσεως τοῦ Χρι­στοῦ, ἀπό τήν ἑορτή τῆς μεγάλης καί διαρ­κοῦς προσκλήσεως τοῦ ἀνθρώπου νά οἰκειωθεῖ τόν Θεό διά τῆς πίστε­ως, ὅπως καί ὁ Χριστός οἰκειώθηκε τήν ἀνθρώ­πι­νη φύση διά τῆς ἀγά­πης.

Γι᾽ αὐτή τήν πρόσκλη­ση, τήν πρόσκληση τῆς προ­σωπικῆς μας σωτη­ρί­ας πού θά ἀνανεώσει πρός ὅλους μας καί τά φετινά Χριστούγεννα ὁ Θεός, μᾶς προετοιμάζει μέ τό σημερινό εὐαγγε­λικό ἀνάγνωσμα τῆς πα­­­ραβολῆς τοῦ Με­γά­λου Δείπνου.

Ὁ οἰκοδεσπότης καλεῖ τούς ἀνθρώπους πού ἀρ­χικά ἐπέλεξε, ἀλλά αὐτοί ἀντί νά σπεύ­σουν, εὐγνώμονες γιά τήν πρόσ­κληση, μερι­μνοῦν καί τυρβάζουν περί πολ­λά, ἀδιαφο­ρῶ­ν­τας γιά τή μεγάλη τι­μή καί τή σπουδαία εὐ­καιρία πού χάνουν νά παρα­κα­θίσουν σ᾽ αὐτό τό δεῖ­πνο. Προφασί­ζο­νται ἀσχολίες καί ὑποχρεώσεις, γιατί δέν ἀντιλαμβάνονται ποι­ός εἶναι αὐτός πού τούς καλεῖ καί ποιά θά μπο­ροῦσε νά εἶναι ἡ συνέ­πεια τῆς ἀρνήσεως, καί ἀποδεικνύονται ἀνά­­ξιοι τῆς προσκλή­σε­ως καί τῆς τιμῆς. Ἴσως νο­­μίζουν ὅτι ὁ οἰ­κο­δε­σπό­της πού τούς κα­λεῖ θά ἐπανέλθει μέ μία νέα πρόσκληση, ἀγνο­ῶν­τας ὅτι στή ζωή τοῦ ἀν­θρώ­που ὑπάρχουν εὐ­­και­ρί­ες μοναδικές πού, ἐάν δέν τίς ἀξιο­ποι­ήσει, τίς χάνει ὁρι­στι­κά.

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι´ ΛΟΥΚΑ: Ακόμα και στο θαύμα οι άνθρωποι αντιδρούν διαφορετικά.

«Καί ἐπέθηκεν αὐτῇ τάς χεῖρας καί παρα­χρῆ­μα ἀνωρθώθη καί ἐδό­ξα­ζεν τόν Θεόν».

Ἕνα θαῦμα περιγρά­φει ἡ σημερινή εὐαγ­γε­λική περικοπή, τό θαῦ­μα τῆς συγκυπτούσης γυ­ναικός, ἡ ὁποία ἐπί δε­καοκτώ χρόνια δέν μπο­ροῦσε ἐξαιτίας μιᾶς ἀσθενείας νά σταθεῖ ὄρ­θια καί νά περπα­τή­σει. Καί ὅμως παρά τή δυ­σκολία πού εἶχε, παρά τή ντροπή πού πιθα­νόν αἰσθανόταν, δέν πα­ρέ­λειπε νά πηγαίνει στόν ναό τοῦ Θεοῦ. Δε­κα­οκτώ χρόνια ἀσθε­νής, καί κανείς δέν εἶχε ἐν­διαφερθεῖ γιά τήν κα­τά­­στασή της· μέ­χρι πού συνάντησε τόν Χριστό. Εἴτε δέν τόν γνωρίζει εἴτε δέν θέλει νά τόν ἀ­πασχο­λήσει μέ τό προ­σω­πικό της πρό­βλημα, ἡ συγκύπτουσα γυ­ναίκα δέν πλησιάζει τόν Χρι­στό οὔτε τοῦ ἐκ­θέτει τόν πόνο της. Ἴ­σως καί δέν προλα­βαί­­νει νά τό κά­νει, για­τί ὁ Χριστός τήν πλη­σιάζει γιά νά τῆς προσ­φέρει αὐτό πού ἐπιθυ­μοῦσε, δηλαδή τήν ὑγεία της. «Ἐ­πέ­θη­κεν αὐτῇ τάς χεῖ­ρας καί παρα­χρῆ­μα ἀνωρ­θώ­θη».

῾Η θεραπεία της εἶναι ἐξίσου  διακριτική μέ τήν πα­ρου­σία της. Ὅ­πως ἐκεί­νη δέν μιλᾶ, δέν ἐκφρά­ζεται, ἀλλά μυ­στικά καί ἐνδόμυχα ἱκε­τεύει γιά τή θερα­πεία της, ἔτσι καί ὁ Χρι­στός τήν θερα­πεύει ἀ­κου­μπῶντας την μέ τά χέρια του καί μέ μία φράση τή διαβε­βαι­ώ­νει γιά τήν ἀπαλλαγή ἀπό τήν ἀσθένειά της.

Όπως το σκοτάδι είναι ξένο από το φως, το ίδιο ξένος είναι και ο υπερήφανος άνθρωπος από τη Χάρη του Θεού.

Δεν θα πρέπει να έχουμε ως σκοπό της ζωής μας την δόξα και την αναγνώριση.
Αντί για δόξα, τιμές και εξουσίες ας επιδιώκουμε την ενάρετη ζωή.
Η επίγεια δόξα είναι μια κατάσταση που εύκολα αλλάζει και χάνεται. Ακόμα όμως κι αν η δόξα και αναγνώριση που έχουμε κατακτήσει είναι σταθερή δεν έχει καμία αξία, μιας και δεν μας ωφελεί πνευματικά. Αντιθέτως πολλές φορές γίνεται η αιτία, πολλοί χριστιανοί να χάνονται μέσα στην έπαρση και την υπερηφάνεια, με ότι συνεπάγεται αυτό.
Η επιδίωξη της δόξας των ανθρώπων είναι ένα σαράκι πολλών χριστιανών.
Επιδιώκουν την δόξα των ανθρώπων, την αναγνώρισή τους επειδή δεν τα έχουνε βρει με τον εαυτό τους.