ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2019

Κυριακή μετά τή γέν­νηση τοῦ Χριστοῦ σή­μερα, καί ἡ Ἐκκλησία μας μνη­μονεύει πρόσωπα ἱερά πού συνδέονται μέ τό θε­αν­δρικό πρόσωπο τοῦ δι᾽ ἡμᾶς νηπιάσα­ν­τος Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ καί μέ τό μέγα θαῦ­μα τῆς θείας ἀγά­πης καί τῆς θείας οἰκο­νομίας τό ὁποῖο ἑορτά­σαμε πρό ὀλίγων ἡμε­ρῶν. Καί ἔχοντας ἤδη μνημονεύσει κατά τή Δευτέρα ἡμέρα τῶν Χρι­­­στουγέννων τό κατ᾽ ἐξοχήν πρόσωπο πού συνδέεται μέ τή γέν­νη­ση τοῦ Θεανθρώπου, τήν Ὑπεραγία Θεοτό­κο, ἡ Ἐκκλησία μας μνη­μονεύει σήμερα με­τα­ξύ ἄλλων καί τοῦ τοῦ μνήστορος Ἰωσήφ, γιά νά μᾶς ὑπενθυμίσει τή ση­μασία καί τή συμ­με­το­­χή του στή σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιά τή σωτη­ρία μας καί γιά νά μᾶς δεί­­­ξει πόσο μεγάλη εἶ­ναι ἡ ἀγάπη καί ἡ μα­κρο­θυμία τοῦ Θεοῦ, ὥστε καί σέ αὐτό ἀκό­μη τό σχέδιο πού ἑτοί­μασε ὁ ἴδιος ἀπό αἰώ­νων, γιά νά μᾶς ἀπο­κα­ταστήσει στή θέση πού εἴχαμε κοντά του καί ἀπό τήν ὁποία ἐκπέσα­με λόγω τῆς παρακοῆς μας, μᾶς θέλει συνερ­γούς καί συμμετόχους του.

Ποιό εἶναι ὅμως αὐτό τό σχέδιο τῆς σωτηρίας μας στό ὁποῖο μᾶς κά­νει ὁ Θεός μετόχους καί γιατί δέν θά μπο­ροῦ­σε μέ μία καί μό­νη ἐντολή νά δια­γρά­ψει ὁ Θεός τίς ἁμαρτίες μας καί νά μᾶς ἐπα­να­φέρει στόν πα­­ρά­δεισο;

Ἡ ἀπομάκρυνσή μας ἀπό τόν παράδεισο δέν ἦταν, ἀδελφοί μου, ἐπι­λογή τοῦ Θεοῦ, ἦταν ἐπι­­λογή τῶν πρωτο­πλά­­­στων πού ἀγνόη­σαν τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ, ὄχι γιατί ἦταν δύ­σκολο νά τήν τηρήσουν ἀλλά γιατί δελεάσθη­καν ἀπό τήν πρόταση τοῦ διαβόλου νά ὑπερ­κε­­ράσουν τόν Θεό.

Ὁ Θεός εἶχε δώσει τήν ἐντολή, ὄχι γιατί φο­βό­ταν τή γνώση πού θά ἀποκτοῦσαν οἱ πρωτό­πλα­στοι τρώγοντας ἀπό τόν καρπό τοῦ δέν­δρου τῆς γνώσεως, ἀλ­λά γιατί ἤθελε νά τούς ἀσκήσει στήν ὑπα­κοή, ἡ ὁποία εἶ­ναι ὁ ἀσφα­λής δρό­μος γιά νά προ­σ­εγ­γίσει ὁ ἄνθρω­πος τόν Θεό.

Γι᾽ αὐτό καί δέν ἐπέ­λε­ξε ὁ Θεός κάποιον ἄλ­λο τρόπο ἤ κάποιον ἄλλο δρόμο γιά τή σω­τηρία τοῦ ἀνθρω­πίνου γέ­νους, ὅπως θά μπο­ροῦσε νά εἶχε κάνει, ἀλλά τόν δρόμο τῆς ὑπα­κοῆς, τῆς ὑπα­κοῆς πού κάνει ὁ ἴδιος ὁ Χρι­στός «γενόμε­νος», μέ τήν ἐναν­θρώ­πισή του, «ὑπήκοος μέχρι θα­νά­­­του, θανάτου δέ σταυ­ροῦ», ἀλλά καί τῆς ὑπα­κοῆς πού κάνουν τά πρόσωπα ἐκεῖνα πού ἐπι­λέ­γει ὁ Θεός νά δια­κονήσουν στό σχέδιο τῆς θείας οἰκονομίας.

Κύριος συνεργός τοῦ Θε­οῦ στήν ἐκπλήρωση τοῦ σχεδίου του εἶναι, βε­­βαί­­ως, ἡ Παναγία μας, ἡ ὁποία κάνει ἀπό­λυτη καί πλήρη ὑπα­κοή σέ ὅλη τή δια­δι­κα­σία καί ἐξέλιξη τοῦ σχε­δίου τῆς θείας οἰκο­νομίας.

Ἀνάλογη ὅμως ὑπα­κοή κάνει καί ὁ μνή­στωρ Ἰωσήφ, ὁ ὁποῖος τα­πεινά καί διακριτικά ἀποδέχεται τήν ἐπι­λο­γή τοῦ Θεοῦ νά δια­κο­νήσει ὡς προ­στά­της τῆς Παναγίας τό μυ­στή­­­ριο τῆς σαρκώσεως τοῦ Θεοῦ. Ὑπακούει ἀπό τήν πρώτη στιγμή, χωρίς νά ζητᾶ διευκρι­νί­σεις, χωρίς νά διατυ­πώ­νει ἀντιρρήσεις, χω­ρίς νά ζητᾶ ἀν­ταλ­λάγ­μα­τα, καί ἀξιώνεται μέ αὐτή τήν ὑπακοή του νά ζήσει ἀπό κοντά τό θαῦμα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, νά ζήσει δίπλα στόν Υἱό τοῦ Θεοῦ καί νά δεῖ τό ζωντανό πα­­ράδειγμα τῆς ὑπα­κο­ῆς τοῦ Θεανθρώπου στό δη­μιούργημά του, ὅταν ὁ Χριστός ὡς παι­δί θά μεγαλώνει στήν οἰ­κία τοῦ δικαίου Ἰω­σήφ καί τῆς Πανα­γίας Μη­τέρας του «ὑπο­τασ­σόμενος αὐ­τοῖς», ὅπως γρά­φει ὁ ἱερός εὐαγ­γε­λιστής.

Αὐτό τό παράδειγμα τῆς ὑπακοῆς ὄχι μόνο τοῦ Χριστοῦ ἀλλά καί τῆς Παναγίας μας καί τοῦ δικαίου Ἰωσήφ τοῦ μνήστορος ἄς προσπαθήσουμε νά μιμηθοῦμε καί ἐμεῖς, ἀδελφοί μου. Διότι μόνο μέ τήν ὑπακοή θά μπορέσουμε νά ἀξιοποιήσουμε τό μεγάλο δῶρο πού μᾶς ἔκανε μέ τήν ἐνανθρώπισή του ὁ Χριστός. Διότι μόνο μέ τήν ὑπακοή θά μπορέσουμε νά ὠφεληθοῦμε ἀπό τό μέγα θαῦμα τῶν Χριστουγέννων πού ζήσαμε πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες καί νά κρατήσουμε τόν Χριστό στήν ψυχή μας. Διότι χωρίς ὑπακοή στό θέλημα τοῦ Θεοῦ ὅ,τι ἑορτάσαμε καί ὅ,τι μᾶς συγκίνησε αὐτές τίς ἡμέρες δέν ἔχει νόημα καί θά ἐξαφανισθεῖ ἀπό τήν ψυχή μας, ὅταν θά σβύσουν τά φῶτα τῆς ἑορτῆς. Ἡ ὑπακοή ὅμως εἶναι αὐτή πού θά μᾶς βοηθήσει νά κερδίσουμε καί ἐμεῖς τή σωτηρία γιά τήν ὁποία ὁ Χριστός ἔγινε ἄνθρωπος καί γεννήθηκε στό ταπεινό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ.

Εὔχομαι, λοιπόν, διά τῶν πρεσβειῶν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί τοῦ ὁ­σί­ου Ἰωσήφ τοῦ μνή­στο­ρος νά βα­δί­σουμε καί ἐμεῖς τόν δρό­μο τῆς ὑπακοῆς στόν Θεό, ὥστε νά ἀξιω­θοῦμε νά φθά­σουμε στή σω­τηρία. Ἀμήν.

Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων