Κυριακή Θ' Ματθαίου: Πιστεύω στον Θεό σημαίνει εμπιστεύομαι τον Θεό.

Η ικανότητά μας να εμπιστευόμαστε τον Θεό σχετίζεται άμεσα με την πίστη μας στην αγάπη του και στην Πρόνοιά Του. Η εμπιστοσύνη του ανθρώπου είναι το βασικό στοιχείο που καθορίζει και την ποιότητα της πίστης του στον Θεό.

Στην ευαγγελική περικοπή (Κυριακή Θ' Ματθαίου), διαβάζουμε εκείνο το γεγονός κατά το οποίο ο Ιησούς περπατά πάνω στην φουρτουνιασμένη θάλασσα και έπειτα κατά την διήγηση του ευαγγελιστή το πάθημα του αποστόλου Πέτρου πάνω στο οποίο θα κάνουμε και κάποιες σκέψεις.

  Μετά από μια μέρα διδαχής του λαού, οι μαθητές του Χριστού μπαίνουν στο πλοίο για να διαβούν την Τιβεριάδα θάλασσα. Ο Ιησούς, μετά την αποχώρηση του πλήθους, ανέβηκε στο βουνό για να προσευχηθεί. Κατά τα ξημερώματα, και ενώ στη λιμνοθάλασσα επικρατούσε ταραχή, είδαν οι μαθητές τον Χριστό να έρχεται προς το μέρος τους, περπατώντας πάνω στο νερό.

ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΤΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ

 

Του π. Αθανάσιου Νίκου

 

    Μπορεί, άραγε, ένας υπολογιστής να κάνει επιστημονικές ανακαλύψεις, να καταστρώνει επιστημονικά πειράματα και να παρέχει επιστημονικές εξηγήσεις; Όταν οι πραγματικοί επιστήμονες κάνουν αυτά τα πράγματα, χρησιμοποιούν άραγε διαδικασίες που θα μπορούσαν να εκτελεσθούν από ένα πρόγραμμα υπολογιστή; Μπορούν άραγε οι υπολογιστές να προγραμματιστούν έτσι ώστε να είναι καλύτεροι από τους επιστήμονες στο να κάνουν κάποια είδη επιστημονικών ανακαλύψεων; Μέχρι πολύ πρόσφατα, σχεδόν κάθε φιλόσοφος απαντούσε με ένα βροντερό όχι σε κάθε ένα από τα παραπάνω ερωτήματα. Οι φιλόσοφοι συχνά απέρριπταν αυτές τις δυνατότητες με τον ισχυρισμό ότι δεν υπάρχει «λογική» της επιστημονικής ανακάλυψης, ή ότι δεν υπάρχει τρόπος με τον οποίο ένας υπολογιστής θα μπορούσε να εισαγάγει νέες θεωρητικές έννοιες που δεν έχουν ήδη προσδιοριστεί στο πρόγραμμά του. Όμως, τα τελευταία τριάντα χρόνια, η έρευνα στους τομείς της τεχνητής νοημοσύνης και της γνωσιακής ψυχολογίας έχει συμβάλει αρκετά στην υπονόμευση αυτών των αρνητικών συμπερασμάτων. Η επιστήμη των υπολογιστών μάς διδάσκει ότι οι υπολογιστές μπορούν να προγραμματιστούν με τέτοιο τρόπο ώστε να κάνουν πολύ καλύτερη επιστημονική δουλειά από όσο οι φιλόσοφοι είχαν πιστέψει ότι ήταν δυνατό, και η γνωσιακή ψυχολογία μάς διδάσκει ότι στην πράξη οι επιστήμονες τα καταφέρνουν λιγότερο καλά από όσο οι φιλόσοφοι είχαν φανταστεί.

    Η τεχνητή νοημοσύνη είναι η προσπάθεια να σχεδιαστούν, να εφαρμοστούν και να δοκιμαστούν προγράμματα υπολογιστών τα οποία επιλύουν προβλήματα με νοήμονα τρόπο. Τέτοια προβλήματα μπορεί να είναι η νίκη στο σκάκι, η διάγνωση της σκωληκοειδίτιδας, η απάντηση ερωτήσεων γύρω από μια ιστορία, η ανακάλυψη φυσικών νόμων, η εξαγωγή αιτιακών σχέσεων από μεγάλες βάσεις δεδομένων, ή οποιοδήποτε άλλο γνωσιακού χαρακτήρα έργο που παρουσιάζει ενδιαφέρον. Η σύγχρονη υπολογιστική γνωσιακή ψυχολογία κάνει κάτι διαφορετικό αν και στενά συνδεδεμένο μ’ αυτό. Στη γνωσιακή ψυχολογία ο στόχος είναι να διατυπωθούν ακριβείς περιγραφές των υπολογιστικών διαδικασιών με τις οποίες οι  άνθρωποι συλλογίζονται, σκέφτονται, θυμούνται, αναγνωρίζουν, επιλύουν προβλήματα, μαθαίνουν ή εκτελούν οποιοδήποτε άλλο γνωσιακό έργο.

ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ: ΕΟΡΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

 

 † ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ

ἐλέῳ Θεοῦ Ἐπίσκοπος καὶ Μητροπολίτης

τῆς Ἱερᾶς καὶ Ἀποστολικῆς Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης καὶ Καμπανίας

 

ΠΡΟΣ

τὸν ἱερὸν κλῆρον καὶ τὸν εὐσεβῆ λαὸν τῆς καθ’ ἡμᾶς θεοσώστου Ἐπαρχίας.

 

 Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

«Ἡ μετά τόκον παρθένος καί μετά θάνατον ζῶσα, σῴζοις ἀεί, Θεοτόκε, τήν κληρονομίαν σου».

Στή ζωή τοῦ κάθε ἀνθρώπου ἀλλά καί στή ζωή τοῦ κόσμου συμβαίνουν πολλά παράδοξα καί ἀνεξήγητα γεγονότα. Γεγονότα πού κανείς δέν μπορεῖ νά προβλέψει, ἀλλά καί γεγονότα πού διαφέρουν ἀπό ὅλα ἐκεῖνα μέ τά ὁποῖα εἶναι ἐξοικειωμένος ὁ ἄνθρωπος καί ἀκολουθοῦν τούς νόμους τῆς φύσεως.

Καί ἐάν ὅλα αὐτά τά παράδοξα καί ἀνεξήγητα γεγονότα τίς περισσότερες φορές περνοῦν ἀπαρατήρητα ἀπό τούς πολλούς ἤ δέν ἔχουν εὐρύτερη σημασία, τό διπλό παράδοξο καί ἀνεξήγητο γεγονός, τό ὁποῖο ἑορτάζουμε καί τιμοῦμε πανηγυρικά σήμερα, ἀποτελεῖ ἕνα μοναδικό γεγονός στήν ἱστορία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους μέ ἀνυπέρβλητη σημασία γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου καί τήν ἀπαλλαγή του ἀπό τά δεσμά τοῦ διαβόλου καί τῆς ἁμαρτίας. Εἶναι ἕνα γεγονός, τό ὁποῖο ἀνατρέπει τούς ὅρους τῆς φύσεως, ὄχι γιά νά φέρει ἀναστάτωση καί ἀταξία, ἀλλά γιά νά φέρει τήν καταλλαγή καί τήν ἄφεση. Εἶναι ἕνα γεγονός, τό ὁποῖο διατρανώνει τή δύναμη τοῦ Θεοῦ καί τό μεγαλεῖο τῆς ἀγάπης του γιά τό πλάσμα του. Εἶναι ἕνα γεγονός, τό ὁποῖο, ἄν καί ἀπρόσιτο καί δυσερμήνευτο ἀπό τόν ἀνθρώπινο νοῦ, δέν ἀμφισβητεῖται καί δέν μπορεῖ νά ἀμφισβητηθεῖ, διότι ἀποδεικνύεται καί τεκμηριώνεται ἀπό χιλιάδες γεγονότα πού ἀκολουθοῦν. Εἶναι ἕνα γεγονός, τό ὁποῖο μέ βεβαιότητα μποροῦμε νά ποῦμε ὅτι δέν πρόκειται νά ἐπαναληφθεῖ καί ἀποτελεῖ μέγα θαῦμα.

Άγιος Λουκάς ο Ιατρός: Η Κοίμηση της Παναγίας.

Τον καθένα από μας τον βασανίζει το ερώτημα: τι θα γίνει με μας και τι μας περιμένει μετά το θάνατο; Μία σαφή απάντηση σ' αυτό το ερώτημα μόνοι μας δεν μπορούμε να την βρούμε. Αλλά η Αγία Γραφή και πρώτα απ' όλα ο λόγος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού μας αποκαλύπτουν αυτό το μυστικό.

ΚΥΡΙΑΚΗ META THN EΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ

«Ὀφείλομεν ἡμεῖς οἱ δυνατοί τά ἀσθενήματα τῶν ἀδυνάτων βαστά­ζειν καί μή ἑαυτοῖς ἀρέσκειν» (Ρωμ. 15.1).

Μία ἀπό τίς σπάνιες περιπτώσεις στίς ὁποῖες ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀναφέρεται στούς δυ­να­­τούς, εἶναι καί αὐτή πού ἀκούσαμε στό ση­με­ρινό ἀποστολικό ἀνά­γνωσμα. Δυνατοί γιά τόν ἀπόστολο δέν εἶναι αὐτοί πού ἔχουν χρή­ματα, κοσμική ἐξου­σία, δό­ξα, σωματική δύναμη, ἀλλά αὐτοί πού ἔχουν μία δύναμη ἐσωτερική, πού ἔχουν τή χάρη τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία τούς ἐνισχύει, ὥστε νά μποροῦν νά δια­κηρύσσουν, ὅπως ὁ ἴδιος, «ὅταν ἀσθενῶ τότε ἰσχυρός εἰμί».

Ἔτσι, ὅταν σήμερα ἀνα­φέρεται ὁ ἀπόστο­λος στούς δυνατούς πού ἔ­χουν χρέος νά βα­στάζουν τά ἀσθε­νήματα τῶν ἀδυνάτων καί χρη­σι­μο­ποιεῖ γι’ αὐτούς τό πρῶτο ἑνικό πρόσωπο, συμπεριλαμβάνοντας καί τόν ἑαυτό του, δέν μιλᾶ μέ ὑπε­ρο­ψία, δέν μιλᾶ ἀπό θέσεως ἰσχύ­ος. Αὐτά τά αἰσθή­ματα δέν ἔχουν ἄλ­λω­στε κα­μία θέση στήν ψυχή τοῦ τα­πεινοῦ ἀποστόλου πού γνωρίζει πόσο ἀσθε­νής εἶναι ἡ ἀνθρώ­πι­νη φύ­ση, πόσο «ὀ­στράκινο» εἶναι τό ἀν­θρώπινο σῶμα καί πόσο ἀδύ­να­μος καί ἀνίκανος εἶναι ὁ ἄνθρωπος χωρίς τή δύναμη καί τήν ἐνί­σχυση τοῦ Θεοῦ.

ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ TOY ΣΩΤΗΡΟΣ

 

«Πρό αἰώνων κεκαλυμ­μέ­νον μυ­στή­ριον ἐπ᾽ ἐσχάτων ἐφανέρωσεν ἡ φρικτή σου μεταμόρφωσις».

Αὐτό τό «κεκαλυμμένο μυ­στή­ριο» τῆς θεότητος τοῦ Ἰη­σοῦ ἀπο­καλύπτει ἡ σημερινή ἑορτή ὄχι μό­νο στούς τρεῖς μαθητές τοῦ Κυρίου, τόν Πέτρο, τόν Ἰάκωβο καί τόν Ἰωάννη, πού τόν συνόδευσαν στό ὄρος Θαβώρ ἀλλά καί σέ ὅλους ἐ­μᾶς πού τιμοῦμε καί πανη­γυ­ρί­ζου­με τή μεγάλη αὐ­τή δε­σπο­τική ἑορ­τή τῆς θείας Μεταμορφώσεως.

Σήμερα ἀποκαλύπτεται τό μυ­στή­ριο τῆς θεότητος τοῦ Θεανθρώπου, ὁ ὁποῖος συγκαταβαίνοντας στήν ἀδυναμία μας κάλυψε τή δόξα καί τή λάμψη τῆς θεότητός του μέ τό ἔνδυμα τῆς ἀνθρώπινης σάρκας, γιά νά μπορέσουμε νά τόν δοῦμε καί νά τόν πλησιάσουμε.

Δέν θέλησε ὅμως νά μᾶς στερήσει τή δυνατότητα νά δοῦμε καί ποιός ὄντως εἶναι αὐτός πού μᾶς καλεῖ νά τόν πιστεύσουμε καί νά τόν ἀκολουθήσουμε. Δέν θέλησε νά μᾶς στερήσει τή δυνατότητα νά λάβουμε μία πρόγευση αὐτῶν πού ὑπό­σχεται ὅτι μᾶς περιμένουν στήν οὐράνια βασιλεία του.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

 

«Ἔχοντες χαρίσμα­τα κατά τήν χάριν τήν δο­θεῖσαν ἡμῖν διάφορα …» (Ρωμ. 12.6).

Μέ αὐτά τά λόγια προ­σ­παθεῖ νά διδάξει ὁ πρω­­­τοκορυφαῖος ἀπό­στο­λος Παῦλος τούς χρι­στιανούς τῆς Ρώμης δύο μεγάλες ἀλήθειες. Ἡ μία εἶναι ὅτι κάθε ἄν­θρωπος ἔχει διαφο­ρε­τικές ἱκανότητες καί διαφορετικά χαρίσματα ἀπό τόν συνάνθρωπό του, κανένας δέν εἶναι ὅμως χωρίς χαρίσματα καί χωρίς ἱκανότητες. Ἡ δεύτερη ἀλήθεια εἶ­ναι ὅτι τό ὅ,τι ἔχουμε δέν εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς δικῆς μας προσπα­θεί­ας ἤ τοῦ δικοῦ μας μόχθου, ἀλλά εἶναι χά­ρι­σμα τοῦ Θεοῦ, εἶναι δωρεά τοῦ Θεοῦ πού δέν μᾶς δόθηκε τυχαῖα, ἀλλά μᾶς δόθηκε ἀφε­νός ἀνάλογα μέ τίς δυ­νά­μεις πού ἔχουμε γιά νά τήν καλλιεργήσουμε καί ἀφετέρου προκειμέ­νου μέσω αὐ­τῆς τῆς δω­­ρεᾶς νά ἐπιτύχουμε τόν στόχο καί τόν σκο­πό τῆς ζωῆς μας, νά φθάσουμε δηλαδή στόν Θεό.