«Ἵνα … ἰσχυράν παράκλησιν ἔχωμεν οἱ καταφυγόντες κρατῆσαι τῆς προκειμένης ἐλπίδος» (Ἑβρ. 6.18).
Στίς ὑποσχέσεις τοῦ Θεοῦ πρός τούς Ἰσραηλιτικό λαό ἀναφέρθηκε στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ἀπό τήν Ἑβραίους ἐπιστολή ὁ ἀπόστολος Παῦλος γιά νά πείσει τούς συμπατριῶτες του ὅτι μποροῦν νά ἐμπιστεύονται στόν Θεό, διότι πραγματοποιεῖ τίς ὑποσχέσεις του καί ἀποτελεῖ τή σταθερή καί ἀκαταίσχυντη ἐλπίδα ὅσων προσφεύγουν σ᾽ αὐτόν καί τοῦ ἀναθέτουν τή ζωή καί τό μέλλον τους.
«Ὦ πανύμνητε Μῆτερ, ἡ τεκοῦσα τῶν πάντων Ἁγίων ἁγιώτατον Λόγον, δεξαμένη τήν νῦν προσφοράν, ἀπό πάσης ρῦσαι συμφορᾶς ἅπαντας καί τῆς μελλούσης λύτρωσαι κολάσεως τούς σοί βοῶντας. Ἀλληλούια».
Πρός τήν πανύμνητο Μητέρα τοῦ Κυρίου μας, τήν Παναγία Παρθένο, τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο ἀπευθυνθήκαμε ἀπόψε καί πάλι, Παρασκευή τῆς τετάρτης ἑβδομάδος τῶν Νηστειῶν, γιά νά τῆς ψάλλουμε τόν ὡραιότερο Ὕμνο πού ἔχει γραφεῖ γιά τή Χάρη της, γιά νά τῆς προσφέρουμε τά ἀναρίθμητα «χαῖρε» τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου, ὡς ταπεινό δῶρο εὐλαβείας καί σεβασμοῦ γιά τήν ἀνύστακτη μέριμνά της καί τή διαρκῆ μεσιτεία της.
Καί τήν παρακαλέσαμε νά δεχθεῖ τήν προσφορά μας καί νά μᾶς δώσει τό ἀντίδωρο τῆς χάριτός της.
Τί τῆς ζητήσαμε ὅμως, ἀδελφοί μου;
Μέ αὐτή τή διαβεβαίωση πρός τούς ἀκροατές του ὁλοκλήρωσε ὁ Χριστός τήν ὁμιλία, τήν ὁποία ἀκούσαμε στό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα.
Εἶναι κάποιοι ἀνάμεσά σας, τούς εἶπε, οἱ ὁποῖοι δέν θά γνωρίσουν τόν θάνατο, πρίν νά δοῦν τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ μέ ὅλη τή δύναμή της. Δέν προσδιόρισε ὁ Χριστός οὔτε ποιοί εἶναι αὐτοί πού θά δοῦν τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ πρίν νά πεθάνουν οὔτε ποιόν θάνατο ἐννοῦσε. Ὅμως οἱ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καί οἱ ἱεροί ἑρμηνευτές θεωροῦν ὅτι ὁ Χριστός ἀναφέρεται κυρίως στούς τρεῖς μαθητές του, τόν Πέτρο, τόν Ἰάκωβο καί τόν Ἰωάννη, τούς ὁποίους θά ἔπαιρνε μαζί του σέ λίγες ἡμέρες στό ὄρος Θαβώρ καί ἐκεῖ θά εἶχαν τή δυνατότητα νά δοῦν κατά τή Μεταμόρφωσή του, ἔστω καί κατ᾽ ἐλάχιστο, τή δόξα πού θά ἔχει ὁ Χριστός στή βασιλεία του.
«Χαῖρε στοργή πάντα πόθον νικῶσα».
Μέ αὐτόν τόν χαιρετισμό πρός τήν Παναγία Μητέρα τοῦ Κυρίου μας καί Μητέρα τῶν ἀνθρώπων κλείνει ὁ δέκατος τρίτος οἶκος τοῦ Ἀκαθίστου ὕμνου πού ψάλαμε ἀπόψε. «Χαῖρε στοργή πάντα πόθον νικῶσα».
Κάθε ἄνθρωπος, ἀδελφοί μου, ἔχει ἀνάγκη ἀπό τή στοργή καί τήν ἀγάπη τοῦ συνανθρώπου του. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι δημιούργημα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ καί ὡς τέτοιο εἶναι πλασμένος γιά νά προσφέρει ἀλλά καί γιά νά ἀναπαύεται στήν ἀγάπη.
«Τί ταῦτα διαλογίζεσθε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν;» (Μαρκ. 2.8)
Δίπλα στούς πρωταγωνιστές τοῦ θαύματος τῆς θεραπείας τοῦ παραλυτικοῦ, πού ἀκούσαμε στό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα, στόν Χριστό δηλαδή πού θεραπεύει καί τόν παραλυτικό πού θεραπεύεται καί λαμβάνει καί τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν του, ἐμφανίζονται καί κάποια ἀκόμη πρόσωπα. Πρόσωπα βουβά, πού παρατηροῦν καί διαλογίζονται, πού δέν ὁμιλοῦν ἀλλά βγάζουν συμπεράσματα, πού δέν θέλουν νά πιστεύσουν καί παρανοοῦν τό νόημα τῶν λόγων τοῦ Χριστοῦ καί τόν συκοφαντοῦν. Εἶναι οἱ γραμματεῖς οἱ ὁποῖοι, ἐνῶ βλέπουν τό θαῦμα, ἀμφισβητοῦν Aὐτόν πού τό ἐπιτελεῖ· οἱ ὁποῖοι, ἐνῶ δέν διατυπώνουν τίς ἀπορίες τους, κατηγοροῦν τόν Χριστό.
Σέ αὐτούς τούς σιωπηλούς πρωταγωνιστές ἀπευθύνεται ὁ Χριστός καί ἀποκαλύπτει τίς σκέψεις τους καί τήν πονηρία τους. Καί τούς ρωτᾶ: «Τί ταῦτα διαλογίζεσθε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν;» Γιατί κάνετε τέτοιες σκέψεις μέσα στήν ψυχή σας; Γιατί ὄχι μόνο δέν πιστεύετε, ἀλλά καί ἀποδίδετε ἄδικες κατηγορίες;
Ἡ ἐρώτηση τοῦ Χριστοῦ τούς ἐλέγχει, ἔστω καί ἄν δέν θέλουν νά τό παραδεχθοῦν. Ἐκεῖνοι τόν κατηγοροῦσαν ὡς βλάσφημο, γιατί εἶπε στόν παραλυτικό ὅτι συγχωρεῖ τίς ἁμαρτίες του. Τώρα ὅμως διαπιστώνουν ὅτι ὁ Χριστός δέν γνωρίζει μόνο τίς ἁμαρτίες τοῦ παραλυτικοῦ, τίς ὁποῖες καί συγχωρεῖ, ἀλλά γνωρίζει καί τούς δικούς τους λογισμούς, τούς ὁποίους ἐκεῖνοι ἀρνοῦνται νά ἀποκαλύψουν, καί ἔτσι ὄχι μόνο στεροῦνται τῆς ἀφέσεως ἀλλά καί γίνονται αἰτία κατακρίσεως γι᾽ αὐτούς.
«Χαῖρε τῆς Τριάδος τούς μύστας φωτίζουσα».
Ἔχοντας ἑορτάσει, ἀδελφοί μου, τήν προηγούμενη πρώτη Κυριακή τῶν Νηστειῶν τόν θρίαμβο τῆς Ὀρθοδοξίας ἡ Ἐκκλησία μας ἔναντι τῶν αἱρετικῶν Εἰκονομάχων, ἐγγίζουμε ἤδη τήν δεύτερη Κυριακή τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, Κυριακή τήν ὁποία ἡ Ἐκκλησία μας ἔχει ἀφιερώσει σέ ἕνα ἄλλο μεγάλο ἀγωνιστή καί ὑπέρμαχο τῆς ὀρθοδόξου πίστεως, στόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ, καί στόν θρίαμβό του ἐναντίον ἐκείνων πού δέν μποροῦσαν νά κατανοήσουν ὅτι ὁ Θεός ἀξιώνει τούς καθαρούς τῇ καρδίᾳ νά δοῦν τό ἄκτιστο φῶς τῆς χάριτός του, καί μέ τούς σωματικούς ὀφθαλμούς τους, καί γι᾽ αὐτό τούς συκοφαντοῦσαν.
«Ἄγγελος πρωτοστάτης οὐρανόθεν ἐπέμφθη, εἰπεῖν τῇ Θεοτόκῳ τό χαῖρε».
Μάρτυρες μιᾶς συναντήσεως οὐρανοῦ καί γῆς μᾶς καθιστᾶ ὁ ποιητής τοῦ Ἀκαθίστου ὕμνου, τήν πρώτη στάση τοῦ ὁποίου ψάλαμε ἀπόψε πρός τήν Παναγία μας, ἀδελφοί μου. Μάρτυρες τοῦ χαιρετισμοῦ τοῦ ἀρχαγγέλου Γαβριήλ πρός τήν ταπεινή Κόρη τῆς Ναζαρέτ. Μάρτυρες τοῦ οὐρανίου μηνύματος πού τῆς μεταφέρει ὅτι ὁ Θεός τήν ἐπέλεξε ἀνάμεσα σέ ὅλες τίς γυναῖκες τοῦ κόσμου γιά νά γίνει ἡ μητέρα τοῦ Υἱοῦ του.
Τό «χαῖρε», λοιπόν, τοῦ ἀγγέλου δέν εἶναι μόνο ἕνας ἁπλός χαιρετισμός, ἀλλά εἶναι ἡ ἀναγγελία τοῦ πιό χαρμοσύνου γεγονότος πού ἐπρόκειτο νά συμβεῖ στή γῆ, τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ καί τῆς ἀπαρχῆς τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρωπίνου γένους.
