ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

 

 

«Καί οὗτοι πάντες μαρ­­τυρηθέντες διά τῆς πί­στεως οὐκ ἐκομίσα­ν­το τήν ἐπαγγελίαν … ἵνα μή χωρίς ἡμῶν τε­λειωθῶσιν» (Ἑβρ. 11.39-40).

Κυριακή πρό τῆς Χρι­στοῦ γεννήσεως καί ἡ Ἐκκλησία μας μνημο­νεύει «πάντων τῶν ἀπ᾽ αἰῶνος Θεῷ εὐαρεστη­σάν­των, ἀπό Ἀδάμ ἄχρι καί Ἰωσήφ τοῦ μνή­στο­ρος καί τῶν προφητῶν καί προφητίδων». Θυ­μᾶ­ται, δηλαδή, καί τιμᾶ ὅλους ἐκείνους τούς ἁγίους, ἄνδρες καί γυ­ναῖκες, πού μέ τήν καθα­ρότητα τῆς ζωῆς τους, μέ τήν ἐγκράτεια καί τήν ὑπομονή τους, ἀλλά προπάντων μέ τήν πίστη τους στόν Θεό ἀποδείχθηκαν ἄξι­οι τῆς ἀγάπης καί τῆς χάριτός του.

Ὅλοι αὐτοί οἱ δίκαιοι καί οἱ ἅγιοι ἔζησαν μέ­σα στό σκοτάδι τῆς μεταπτω­τικῆς ἐπο­χῆς· ἔ­ζη­­σαν τήν περίοδο τοῦ ἀπο­μακρύνσεως τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν Θεό καί βίωσαν τή στέρηση τῆς παρουσίας καί τῆς παρηγορίας πού αὐτή προσφέρει.

Πίστευαν σέ ἕναν Θεό, τόν ὁποῖο οἱ σύγχρονοί τους ἄνθρωποι εἶχαν δια­γρά­ψει ἀπό τή ζωή τους, γιατί νόμιζαν ὅτι καί Ἐκεῖνος τούς εἶχε διαγράψει. Ἐμπιστευ­ό­ταν τήν ἀγάπη του καί φρόντιζαν νά ὑπακού­ουν στίς ἐντολές του καί νά μήν τόν δυσα­ρεστοῦν, σάν νά ἦταν πα­ρών.

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι´ ΛΟΥΚΑ: «Πάντες γάρ υἱοί Θεοῦ ἐστε διά τῆς πί­στεως τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ» (Γαλ. 3.26).

 

 «Πάντες γάρ υἱοί Θεοῦ ἐστε διά τῆς πί­στεως τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ» (Γαλ. 3.26).

Ἀνάμεσα στά στοιχεῖα πού διαφορο­ποι­οῦν τήν πίστη στόν Χριστό ἀπό τήν πί­στη σέ ἄλλες θρη­σκεῖ­ες καί ἰδεο­λο­γίες εἶναι καί ἡ θε­με­λιώδης ἀρχή τῆς πί­στεώς μας πού προ­βάλ­λει ἐνώ­πι­όν μας κα­τά τή σημερινή ἑορτή τῆς ἁγίας ἐν­δό­ξου με­γα­λο­μάρ­τυρος Βαρ­βά­ρας.

Καί ἡ θεμελιώδης αὐ­τή ἀρχή προβάλλε­ται ἀφε­νός μέσα ἀπό τό ἀπο­­στο­λικό ἀνάγνω­σμα, τό ὁποῖο ὅρισε ἡ Ἐκκλησία μας νά δια­βά­ζεται κατά τήν ἡμέρα τῆς μνήμης τῆς ἁγίας Βαρβά­ρας καί ἀφετέ­ρου μέσα ἀπό τήν ἴδια τή ζωή καί τό μαρ­τύ­ριο τῆς τιμωμένης ἁγί­ας.