«Καί εὐλόγησεν αὐτούς ὁ Συμεών» (Λουκ. 2.34).
Ἑορτή τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου σήμερα καί ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τό γεγονός ὡς τό πρῶτο δημόσιο γεγονός τῆς ἐπιγείου ζωῆς τοῦ Χριστοῦ μετά τή γέννησή του. Ἡ Παναγία καί ὁ Ἰωσήφ πηγαίνουν στόν ναό τοῦ Σολομῶντος γιά νά προσφέρουν τήν ὁρισμένη ἀπό τόν Μωσαϊκό νόμο θυσία γιά τό τεσσαρακονθήμερο βρέφος. Πηγαίνουν ἀπό σεβασμό πρός τόν νόμο, χωρίς νά σκεφθοῦν καί νά συνειδητοποιήσουν ὅτι τό βρέφος πού κρατοῦν στήν ἀγκάλη του εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Θεός.
Ὁδηγοῦν, λοιπόν, τόν ἐνανθρωπήσαντα Θεό στόν οἶκο τοῦ Πατρός του, ὄχι γιά νά εὐλογηθεῖ ἀπό τόν Θεό, ἀλλά γιά νά λάβουν οἱ ἴδιοι τήν εὐλογία.
Ὁδηγοῦν τό βρέφος Ἰησοῦ στόν ναό τοῦ Θεοῦ γιά νά ἀκούσουν τόν Συμεών νά εὐλογεῖ τόν Θεό «ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί» του «τό σωτήριον» τοῦ Θεοῦ, καί γιά νά ἀντιληφθοῦν πόσο μεγάλη εἶναι ἡ εὐλογία πού ἔλαβαν οἱ ἴδιοι ἀπό τόν Θεό νά ἀξιωθοῦν νά κρατήσουν στά χέρια τους τόν Υἱό του καί σωτῆρα τοῦ κόσμου, ἀλλά καί γιά νά δεχθοῦν τήν εὐλογία τοῦ δικαίου Συμεών.