«Δεῦτε, πιστοί,
τό ζωοποιόν ξύλον προσκυνήσωμεν».
Αὐτή τήν
πρόσκληση ἀπηύθυνε καί σέ μᾶς σήμερα, ἑορτή τῆς παγκοσμίου ὑψώσεως τοῦ
τιμίου καί ζωοποιοῦ Σταυροῦ, ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία καλώντας μας νά
προσκυνήσουμε τόν Σταυρό τοῦ Κυρίου μας, τόν Σταυρό πού ἀπό ξύλο κατάρας καί
τιμωρίας, μεταβλήθηκε χάρη στή θυσία τοῦ Χριστοῦ σέ ξύλο, ἀπό τό ὁποῖο ἐπήγασε
ἡ ζωή γιά τόν κάθε ἄνθρωπο πού θά πιστεύσει στόν Χριστό.
Ποιός εἶναι ὅμως
ὁ λόγος γιά τόν ὁποῖο ὁ Χριστός ἐπέλεξε νά μᾶς χαρίσει τή σωτηρία μέ αὐτόν
τόν ὀδυνηρό καί ἐξευτελιστικό τρόπο;
Θά μποροῦσε, ἀσφαλῶς,
νά μᾶς χαρίσει τήν ἄφεση καί τή λύτρωση χωρίς νά χρειασθεῖ ἡ δική του
θυσία, ὅμως δέν ἐπέλεξε αὐτή τήν εὔκολη λύση. Θά μποροῦσε νά πεῖ στόν καθένα
μας, ὅπως εἶχε πεῖ καί στόν παραλυτικό «τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου».
Δέν τό κάνει
ὅμως.Ἐπιλέγει ἀντίθετα μία λύση πού ἔχει κόπο, πού ἔχει πόνο, πού ἔχει θυσία
προσωπική γιά Ἐκεῖνον πού δέν εἶχε καμία συμμετοχή στή δική μας ἁμαρτία.
Ἐπιλέγει τόν
δρόμο τῆς θυσίας γιά νά μᾶς διδάξει ὅτι ἡ σωτηρία μας δέν εἶναι μία
εὔκολη ὑπόθεση, δέν εἶναι μία ὑπόθεση πού δέν χρειάζεται κόπο καί δέν
ἀπαιτεῖ πόνο. Χρειάζεται καί κόπος καί πόνος, καί αὐτόν τόν προσφέρει πρῶτα
ἀπό ὅλους ὁ Θεός γιά ἐμᾶς, γιά νά χαράξει καί σ᾽ αὐτή τήν περίπτωση «ὁδόν
σωτηρίας» καί νά μᾶς δείξει πῶς πρέπει νά πορευθοῦμε καί ἐμεῖς, ὥστε νά
κερδίσουμε τή σωτηρία πού μᾶς διασφάλισε μέ τή δική του θυσία.