ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

 

«Αὐτός γάρ σώσει τόν λαόν αὐτοῦ ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν αὐτοῦ» (Ματθ. 1.21).

Κυριακή πρό τῆς Χρι­στοῦ Γεννήσεως, Κυρια­κή πρίν ἀπό τό χαρμό­συνο γεγονός τῆς ἐλεύ­σεως στόν κόσμο τοῦ Μεσ­σίου καί λυτρωτοῦ του, ὁ ἱερός εὐ­αγ­γελιστής Μα­τθαῖος πε­ρι­γράφει ὅλη τήν ἁλυ­σίδα τῶν ἀν­θρώ­­πων ἀπό Ἀδάμ μέ­χρι τόν Ἰωσήφ πού πε­ρί­με­ναν τή γέννησή του. Πε­ριγράφει ὅλη αὐ­τή τήν ἁλυσίδα, ἡ ὁποία συνέ­δε­ε τόν πα­λαιό Ἀδάμ μέ τόν νέο, τό πλά­­σμα μέ τόν Δημι­ουρ­γό του. Καί δέν περιορίζεται μό­­νο σ᾽ αὐτήν, ἀλλά πε­ριγράφει μέ σαφήνεια τήν κατά τούς προφῆ­τες ἀποστολή τοῦ Χρι­στοῦ στόν κόσμο.

Δέν ἔρχεται ὁ Χριστός, ὅπως πε­ρί­μεναν κάποιοι, γιά νά ἀναλάβει κοσμι­κή ἐ­ξου­­σία. Δέν ἔρχεται γιά νά ἐλευ­θε­ρώσει τούς Ἰουδαίους ἀπό τήν κυ­ριαρχία τῶν Ρω­μαί­ων. Ἀποστολή του εἶναι ἡ ἐκπλήρωση τοῦ σχε­δίου τῆς θείας οἰκονο­μίας καί ὄχι ἡ ἐξυ­πη­ρέτηση τῶν ἐθνικῶν συμ­φε­ρό­ντων ἤ τῶν προσ­­δο­κιῶν ἑνός καί μό­νο λαοῦ, ἔστω καί ἄν αὐ­τός εἶναι ὁ ἠγαπη­μένος του. Ὁ Χριστός ἔρ­χεται ὡς ἄνθρωπος στή γῆ γιά νά σώσει «τόν λαόν αὐ­τοῦ ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν αὐτοῦ». Καί λαός αὐτοῦ εἶναι ὅλο τό ἀνθρώπινο γένος. Εἶναι ὅλοι ἐκεῖ­νοι πού θά θελήσουν νά τόν δεχθοῦν ὡς σωτήρα καί λυτρωτή τους καί θά ἀπολαύσουν τήν λύ­τρωση ἀπό τίς ἁμαρτίες πού τούς προσφέρει.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ´ ΛΟΥΚΑ (ΑΓ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ)

 

«Πολλοί γάρ εἰσίν οἱ κλητοί, ὀλίγοι δέ ἐκλε­κτοί» (Λουκ. 14.24).

Δέκα μόλις ἡμέρες μᾶς χωρίζουν, ἀδελφοί μου, ἀπό τή μεγάλη ἑορτή τῶν Γεννήσεως τοῦ Χρι­στοῦ, ἀπό τήν ἑορτή τῆς μεγάλης καί διαρ­κοῦς προσκλήσεως τοῦ ἀνθρώπου νά οἰκειωθεῖ τόν Θεό διά τῆς πίστε­ως.

Γι᾽ αὐτή τήν πρόσκλη­ση, τήν πρόσκληση τῆς προ­σωπικῆς μας σωτη­ρί­ας πού θά ἀνανεώσει πρός ὅλους μας καί τά φετινά Χριστούγεννα ὁ Θεός, μᾶς προετοιμάζει μέ τό σημερινό εὐαγγε­λικό ἀνάγνωσμα τῆς πα­­­ραβολῆς τοῦ Με­γά­λου Δείπνου.

ΚΥΡΙΑΚΗ I´ ΛΟΥΚΑ (Αποστολικό Ανάγνωσμα)

 

«Οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρός αἷμα καί σάρκα ἀλλά πρός τάς ἀρχάς, πρός τάς ἐξουσίας, πρός τούς κο­σμο­κράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (Ἐφεσ. 6.12).

Γιά ἕναν πόλεμο κάνει λόγο ὁ ἀπόστολος Παῦλος γράφοντας πρός τούς χριστιανούς τῆς Ἐφέσου. Γιά ἕναν πόλεμο πού δέν εἶναι ἐναντίον ἀνθρώπων ἤ ὑλικῶν πραγμάτων, ἀλλά εἶναι ἐναντίον αὐτῶν πού κυριαρχοῦν καί ἐξου­σιάζουν τά πάντα στήν ἐποχή μας, εἶναι «πρός τάς ἀρχάς, πρός τάς ἐξουσίας, πρός τούς κοσμοκρά­το­ρας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τού­του».

Ἡ ζωή τοῦ ἀνθρώπου στή γῆ εἶναι ἕνας πόλεμος, μία πάλη, μία ἀντι­παράθεση τοῦ ἀνθρώπου πρός τόν ἄνθρωπο. Τέτοιους πολέμους παρακολουθοῦμε καθημερινά ἀπό τά μέσα μαζικῆς ἐνημερώσεως, ἄλ­λοτε μακριά μας καί ἄλλοτε πιό κοντά μας. Πολλοί πιστεύουμε πώς εἶναι οἱ μόνοι πόλεμοι πού ὑπάρχουν στόν κόσμο μας καί οἱ περισσότεροι ἀδια­φοροῦμε γιατί νομίζουμε ὅτι δέν μᾶς ἐνδιαφέρουν.

Ὅμως αὐτό δέν ἰσχύει. Γιατί ἐκτός ἀπό αὐτούς τούς πολέμους πού βλέ­πουμε καί ἀκοῦμε νά συμβαί­νουν γύρω μας, ὑπάρχει καί ἕνας πόλεμος τόν ὁποῖο οὔτε βλέπουμε οὔτε ἀκοῦμε, γιατί σοβεῖ μέσα μας, μέσα στήν ψυχή μας, καί μᾶς ἐν­διαφέρει ὅλους ἀνεξαιρέτως. Αὐτός εἶναι ὁ πνευματικός πόλε­μος, τόν ὁποῖο μᾶς περιγράφει σή­με­ρα ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστο­λος Παῦλος καί μᾶς συμβουλεύει συγχρόνως πῶς νά τόν ἀντιμετωπίσουμε.

Άγιος Πορφύριος: Εμπιστοσύνη στο Θεό.

Η ελευθερία δεν κερδίζεται, αν δεν ελευθερώσουμε το εσωτερικό μας απ’ τα μπερδέματα και τα πάθη.

Ο γέροντας Πορφύριος συμβουλεύει να έχουμε εμπιστοσύνη στον Θεό. Να βασιζόμαστε σε Αυτόν για τα άγχη και τα προβλήματά μας. Αυτό είναι η Εκκλησία μας, αυτή είναι η χαρά μας, αυτό είναι το παν για μας. Και ο άνθρωπος σήμερα αυτό ζητάει. Κάτι αισθάνεται εκείνη τη στιγμή και αύριο είναι τσακισμένος. Το ένα τον τρίβει, τον τρώει, τον τσακίζει, τον ψήνει. Ενώ το άλλο, δηλαδή το δόσιμο στον Χριστό, τον ζωογονεί, του δίνει χαρά, τον κάνει να χαίρεται τη ζωή, να νιώθει δύναμη, μεγαλείο.

Είναι μεγάλη τέχνη να τα καταφέρετε να αγιασθεί η ψυχή σας. Παντού μπορεί ν’ αγιάσει κανείς. Και στην Ομόνοια μπορεί ν’ αγιάσει, αν το θέλει. Στην εργασία σας, όποια και να είναι, μπορείτε να γίνετε άγιοι. Με την πραότητα, την υπομονή, την αγάπη. Να βάζετε κάθε μέρα νέα σειρά, νέα διάθεση, με ενθουσιασμό και αγάπη, προσευχή και σιωπή. Όχι να έχετε άγχος και να σας πονάει το στήθος.