ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ´ ΛΟΥΚΑ (ΑΓ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ)

 

«Πολλοί γάρ εἰσίν οἱ κλητοί, ὀλίγοι δέ ἐκλε­κτοί» (Λουκ. 14.24).

Δέκα μόλις ἡμέρες μᾶς χωρίζουν, ἀδελφοί μου, ἀπό τή μεγάλη ἑορτή τῶν Γεννήσεως τοῦ Χρι­στοῦ, ἀπό τήν ἑορτή τῆς μεγάλης καί διαρ­κοῦς προσκλήσεως τοῦ ἀνθρώπου νά οἰκειωθεῖ τόν Θεό διά τῆς πίστε­ως.

Γι᾽ αὐτή τήν πρόσκλη­ση, τήν πρόσκληση τῆς προ­σωπικῆς μας σωτη­ρί­ας πού θά ἀνανεώσει πρός ὅλους μας καί τά φετινά Χριστούγεννα ὁ Θεός, μᾶς προετοιμάζει μέ τό σημερινό εὐαγγε­λικό ἀνάγνωσμα τῆς πα­­­ραβολῆς τοῦ Με­γά­λου Δείπνου.

Ὁ οἰκοδεσπότης καλεῖ τούς ἀνθρώπους πού ἀρ­χικά ἐπέλεξε, ἀλλά αὐτοί ἀντί νά σπεύ­σουν, εὐγνώμονες γιά τήν πρόσ­κληση, μερι­μνοῦν γιά ἄλλα πράγματα, ἀδιαφο­ρώ­ν­τας γιά τή μεγάλη τι­μή καί τή σπουδαία εὐ­καιρία πού χάνουν νά παρα­κα­θίσουν σ᾽ αὐτό τό δεῖ­πνο. Προφασί­ζο­νται διά­­­φορες ἀσχολίες καί ὑποχρεώσεις, γιατί δέν ἀντιλαμβάνονται ποι­ός εἶναι αὐτός πού τούς καλεῖ καί ποιά θά μπο­ροῦσε νά εἶναι ἡ συνέ­πεια τῆς ἀρνήσεως, καί ἀποδεικνύονται ἀνά­­ξιοι τῆς προσκλή­σε­ως καί τῆς τιμῆς. Ἴσως νά νο­­μίζουν ὅτι ὁ οἰ­κο­δε­σπό­της πού τούς κα­λεῖ θά ἐπανέλθει μέ μία νέα πρόσκληση, ἀγνο­ών­τας ὅτι στή ζωή τοῦ ἀν­θρώ­που ὑπάρχουν εὐ­­και­ρί­ες μοναδικές, πού ἐάν δέν τίς ἀξιο­ποι­ήσει, τίς χάνει ὁρι­στι­κά. Καί αὐ­τό συμβαί­νει καί στήν περίπτωση τῶν προσκε­κλη­μένων στό δεῖπνο τῆς σημερι­νῆς παρα­βο­λῆς. Ἀξιο­λό­γησαν λαν­θα­σμένα τήν πρόσκλη­ση. Θεώ­ρη­σαν τίς προ­σω­πικές καί ἐπαγγελ­μα­τι­κές τους ὑποθέσεις ὡς πιό σημαντικές ἀπό τό τι­μη­τικό δεῖπνο καί πα­ρέ­μειναν τελικά μα­κριά ἀπό αὐτό, στό ὁποῖο παρακά­θη­σαν ἄνθρω­ποι ταπει­νοί καί ἀσήμα­ν­τοι γιά τά ἀνθρώπινα κριτήρια, ἄνθρωποι πού δέν εἶ­χαν ἀρχικά προ­σ­κληθεῖ, ἀποδεικνύον­τας ὅτι δέν ἔχει σημα­σία μόνο ἡ πρόσκληση ἀλλά καί ἡ ἀποδοχή της. Γι᾽ αὐτό καί ὁ ἱερός εὐαγ­γε­λιστής Λουκᾶς κα­τα­κλείει τήν παραβο­λή μέ τόν λόγο τοῦ Ἰη­σοῦ «πολ­λοί γάρ εἰσίν οἱ κλητοί, ὀλίγοι δέ ἐκλε­κτοί».

Μεταξύ αὐτῶν τῶν ἐκλε­κτῶν συγκατα­ρι­θμεῖ­ται, ἀδελφοί μου, καί ὁ ἑορταζόμενος σή­μερα ἅγιος ἱερομάρτυς Ἐλευθέριος. Καί συγκα­τα­ριθμεῖται μεταξύ τῶν ἐκλεκτῶν τοῦ Θεοῦ, διό­τι ἀνταποκρίθηκε στήν κλήση του, ἀντα­ποκρίθηκε στήν πρόσ­κλη­σή του, καί μάλιστα ὄχι μόνο μία φορά ἀλ­λά ἐπανειλημμένα. Ἡ πρώτη πρόσκληση τοῦ Θεοῦ ἦταν στήν πίστη του. Μία πρόσκληση στήν ὁποία ἡ ἀνταπό­κρι­ση δέν ἦταν εὔκολη ὑπόθεση, καθώς ὁ ἅγιος Ἐλευθέριος ζοῦσε σέ ἕνα εἰδωλολατρικό πε­ρι­­βάλλον πού ἀπαγό­ρευε τήν πίστη στόν Χρι­­στό καί τή λατρεία του.

Ἡ δεύτερη πρόσκληση ἦταν ἡ πρόσκληση στήν ἱερωσύνη, πού καί αὐτή προϋπόθετε ἀγάπη καί ἀφοσίωση σταθερή στόν Χριστό καί τήν ᾽Εκ­­κλησία του, καί σή­μαι­νε θυσία κάθε προ­σωπικῆς ἀνέσεως, προ­κει­μέ­νου νά διακονήσει τόν Θεό καί τούς ἀν­θρώπους καί νά φανεῖ ἀντάξιος τοῦ μεγάλου αὐτοῦ λειτουργήματος πού ἀναλάμβανε.

Καί ἡ τρίτη πρόσ­κλη­ση πού τοῦ ἀπηύθυνε ὁ Χριστός εἶναι αὐτή τοῦ μαρτυρίου.

Τρεῖς προσκλήσεις, ἀλλά ὁ ἅγιος Ἐλευθέριος τίς ἀποδέ­χθηκε καί τίς τρεῖς ὄχι μόνο χωρίς προφάσεις καί δικαιολογίες, ἀλλά καί μέ μεγάλη χαρά καί προθυμία, ὥστε δι­καί­ως νά ἀπολαμβάνει τό ἀτελεύτητο δεῖπνο τῆς βασιλείας τῶν οὐρα­νῶν.

Ἀδελφοί μου, τό πα­ρά­δειγμα τοῦ ἑορταζο­μέ­νου ἁγίου Ἐλευθε­ρίου σέ συνδυασμό μέ τήν παραβολή πού ἀκού­σα­με σήμερα καί ἡ ὁποία μᾶς ὑπενθυμίζει τίς συνέ­­πειες πού ἔχει ἡ ἀδι­α­­φορία μας στήν πρό­­σκληση πού μᾶς ἀπευθύνει ὁ Χριστός, ἄς μᾶς ἐνεργοποιήσει, ὥστε νά σκεφθοῦμε καί νά συνειδητοποιήσουμε ποιά εἶναι ἡ πρόσκληση τοῦ Θεοῦ στή δική μας ζωή καί πῶς ἀνταπο­κρι­νόμεθα σ᾽ αὐτή. Νά συνειδητοποιήσουμε τή σπουδαιότητα τῆς προσ­κλήσεως καί τήν ἀνα­γκαιότητα νά τήν ἀποδεχθοῦμε, ἱεραρχών­τας τίς προτεραιότητες τῆς ζωῆς μας καί δί­νο­ντας τή σημασία πού πρέπει στήν ψυχή μας καί τή σωτηρία της καί ὄχι ἀφήνοντας ἐφή­με­ρα πράγματα, πού ἔρχο­νται καί παρέρχονται, νά μᾶς ὁδηγήσουν στήν ἀπώλεια τῆς σωτηρίας καί τῆς αἰωνίου ζωῆς. Ἄς προσέξουμε, λοιπόν, ἀδελφοί, καί ἄς παρα­καλοῦμε τόν ἅγιο Ἐ­λευ­­θέριο νά μᾶς ἀξιώ­σει διά τῶν πρεσβειῶν του νά συγκατα­ριθμη­θοῦμε καί ἐμεῖς μετά τῶν ἐκλεκτῶν τοῦ Θεοῦ καί νά συναντη­θοῦμε στό δεῖπνο τῆς βασιλείας του.

 

Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων