«Νῦν ἐγγύτερον ἡμῶν
ἡ σωτηρία ἤ ὅτε ἐπιστεύσαμεν».
Μέ μία
διαπίστωση ἀρχίζει τό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Καί ἡ διαπίστωση αὐτή
δέν ἀφορᾶ σέ κάτι ἀσήμαντο, ἀλλά σέ ὅ,τι πιό σπουδαῖο καί σημαντικό ὑπάρχει
στή ζωή μας. Ἀφορᾶ στή σωτηρία μας. Τί εἶναι ὅμως ἡ σωτηρία μας καί γιατί εἶναι
τώρα πιό κοντά μας ἀπό ὅ,τι πιστεύαμε;
Σωτηρία εἶναι, ἀδελφοί
μου, ἡ ἀπαλλαγή μας ἀπό τίς συνέπειες τῆς ἁμαρτίας καί τῆς παρακοῆς τῶν ἐντολῶν
τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ἡ ἀποδέσμευσή μας ἀπό ὅ,τι βαρύνει τήν ψυχή μας καί δέν τήν ἀφήνει
νά ἐπιστρέψει καί νά ἑνωθεῖ μέ τόν Θεό. Εἶναι ἡ δυνατότητα νά ἀνοίξουμε
καί πάλι τήν κεκλεισμένη πύλη τοῦ παραδείσου καί νά σπεύσουμε πρός τόν δημιουργό
καί Πατέρα μας Θεό.
Αἰῶνες περίμεναν
οἱ ἄνθρωποι νά ἀποκτήσουν αὐτή τή δυνατότητα. Αἰῶνες περίμεναν τόν Μεσσία
καί λυτρωτή τοῦ κόσμου. Ἄν ὅμως αὐτό ἴσχυε γιά τούς πρό Χριστοῦ ἀνθρώπους, δέν
ἰσχύει γιά ὅλους ἐμᾶς πού ζοῦμε μετά τήν ἐνανθρώπηση τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος μέ
τή σταυρική θυσία καί τήν ἀνάστασή του συνέτριψε τά δεσμά τῆς ἁμαρτίας καί μᾶς
χάρισε διά τοῦ τιμίου αἵματός του τή λύτρωση καί τή σωτηρία.