Τετάρτη 29 Ιουλίου 2020

Δίνουμε συμβουλές στους άλλους αλλά δεν συσταυρωνόμαστε μαζί τους.



Ο κάθε άνθρωπος έχει κάποιο σταυρό στην ζωή του.
Κανείς μας δεν έχει το δικαίωμα να απαξιώσει ή να χλευάσει τον σταυρό του άλλου. Μπορεί εμείς να τον θεωρούμε μικρό σταυρό, όμως δεν είναι το θέμα πως το θεωρούμε εμείς αλλά πως το βιώνει ο συγκεκριμένος άνθρωπος στην ζωή του.
Ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός. Αυτό σημαίνει ότι διαφορετικά αντιμετωπίζει τον σταυρό του, διαφορετικές οι δυνάμεις του, διαφορετικά τα συναισθήματά του, διαφορετική η πνευματική του κατάσταση.
Σίγουρα χρειάζεται να υπάρχει πνευματική καλλιέργεια ώστε ο άνθρωπος να εκμεταλλευτεί τον σταυρό του και να προοδεύσει εν Χριστώ. Αυτό όμως είναι θέμα του ίδιου του ανθρώπου που κουβαλά τον συγκεκριμένο σταυρό στην ζωή του.

Δευτέρα 27 Ιουλίου 2020

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ: Χωρίς πίστη δεν μπορούμε να κατανοήσουμε τα θαύματα του Θεού.




«Τότε ἥψατο τῶν ὀ­φθαλμῶν αὐτῶν λέ­γων· κατά τήν πίστιν ὑμῶν γενηθήτω ὑμῖν» (Ματθ. 9.29).
Μία συνάντηση περι­γρά­φει τό σημερινό εὐ­αγ­γελικό ἀνά­­­γνωσμα. Τή συνάντηση μέ δύο δυ­στυχισμένους ἀν­θρώ­­πους, πού εἶχαν στε­­ρηθεῖ τό φῶς τους καί τοῦ ζητοῦν νά τούς σπλαχνισθεῖ καί νά τούς θεραπεύσει.
Ἡ συνάντηση εἶναι τυχαία, ἀλλά ἡ εἰκόνα δέν εἶναι πρωτόγνωρη σέ ὅσους παρακολου­θοῦν τή ζωή τοῦ Χρι­στοῦ· γιατί δέν εἶναι οἱ πρῶτοι φορά πού τρέ­χουν ἄνθρωποι πίσω του, ἱκετεύοντας τό ἔ­λεός του. Καί ὁ Χριστός δέν ἀπο­μακρύνεται ἀδιάφορος, δέν τούς ἀντιμετωπίζει μέ ψυχρότητα, δέν ἀπορ­ρίπτει τό αἴτημά τους. Θέτει μόνο ἕνα ἁπλό ἀλλά πολύ οὐσια­στικό ἐρώτημα στούς δύο ἀνθρώπους πού τοῦ ζητοῦν τή θεραπεία. «Πιστεύετε ὅτι δύναμαι τοῦτο ποιῆσαι;» Πιστεύ­ε­τε ὅτι μπορῶ νά κάνω αὐτό πού μοῦ ζητᾶτε; Γιά νά ἀκούσει τήν ἀ­πά­ντηση πού ὡς παν­το­γνώστης γνωρίζει «ναί, Κύριε».

Πέμπτη 23 Ιουλίου 2020

Άγιος Παΐσιος: Ο πνευματικός καθορίζει κάθε πότε θα κοινωνάη ο πιστός!




- Γέροντα, ο Απόστολος Παύλος γράφει: «Ο εσθίων και πίνων αναξίως κρίμα εαυτώ εσθίει και πίνει». Πότε κοινωνάει κανείς «αναξίως»;
- Βασικά πρέπει να προσερχώμαστε στην θεία Κοινωνία έχοντα συναίσθηση της αναξιότητός μας. Ο Χριστός ζητά από μας την συντριβή και την ταπείνωση. Όταν υπάρχη κάτι που ενοχλεί την συνείδησή μας, πρέπει να το τακτοποιούμε. Αν π.χ. μαλώσαμε με κάποιον, πρέπει να συμφιλιωθούμε μαζί του και ύστερα να κοινωνήσουμε..
- Γέροντα, μερικοί, ενώ έχουν ευλογία από τον πνευματικό να κοινωνήσουν, διστάζουν.

Άγιος Παΐσιος: Οι δυσκολίες της αγωγής των παιδιών.



Πολλοί οι πειρασμοί και οι κίνδυνοι για τους νέους σήμερα, Γέροντα. Ανησυχούμε, παρόλο που φροντίζουμε να έχουμε τα παιδιά μας μέσα στην Εκκλησία.
– Τα παιδιά που έχουν ποτιστεί από μικρά στην ευσέβεια, μην τα φοβάστε. Και να ξεφύγουν λίγο, λόγω ηλικίας, λόγω πειρασμών, θα επανέλθουν. Είναι σαν τα κουφώματα που τα περνάμε με το λάδι και δεν τα πιάνει η σαπίλα.
Από ποια ηλικία πιστεύεις, Γέροντα, ότι αρχίζουν τα παιδιά να γίνονται δέκτες και με ποιο τρόπο πρέπει να ενεργούμε πάνω τους σαν γονείς, χωρίς να υπάρχει κίνδυνος να τα βλάψουμε από τυχόν υπερβολές;
– Πρώτα-πρώτα τα παιδιά αντιγράφουν εμάς και μάλιστα από μωρά. Από εκεί και πέρα θα πρέπει να ενεργούμε επάνω τους όπως στα ρολόγια. Όσο παίρνει το ελατήριό τους, τα κουρδίζουμε γρήγορα. Μετά σιγά σιγά, προσέχοντας να μη σπάσουμε το ελατήριό τους με το ζόρισμα.

Σάββατο 18 Ιουλίου 2020

Χειροκρότημα: Τι χειροκροτούμε; Ποιους χειροκροτούμε;



Σχεδόν όλοι μας χειροκροτούμε εύκολα κάθε τι φαιδρό και γελοίο,
κάθε τι ανήθικο και πρόστυχο, κάθε τι ψεύτικο και προσβλητικό.
Εύκολα και με ενθουσιασμό θα προσέλθουμε σε συναυλίες μουσικών,
σε γήπεδα, σε θέατρα. Θα στηθούμε με τις ώρες μπροστά στις τηλεοράσεις μας για δούμε τηλεοπτικές σειρές και ταινίες που προβάλουν την αισχρότητα και γενικότερα το κόλλημά μας σε κάθε αισθητή ηδονή.
Χειροκροτούμε πολιτικούς, για όλα εκείνα τα «θα» που μας υπόσχονται.
Χειροκροτούμε πράξεις φανατισμού, λόγια μίσους που μας συμφέρουν από όποια μεριά κι αν έρχονται.
Χειροκροτούμε αυτά και αυτούς που μέσα μας θαυμάζουμε.
Αυτοί είμαστε τελικά;

ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΓ. ΠΑΤΕΡΩΝ Δ´ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ




«Μανθανέτωσαν δέ καί οἱ ἡμέτε­ροι καλῶν ἔργων προ­­­ΐ­στασθαι εἰς τάς ἀνα­γ­καίας χρείας, ἵνα μή ὦσιν ἄκαρποι» (Τίτ. 3.8-15).
Τιμᾶ καί πα­νηγυρίζει σήμερα ἠ Ἐκκλησία μας τή μνήμη τῶν 680 ἁγίων Πατέρων τῆς Δ´ Οἰκου­μενι­κῆς Συνό­δου, οἱ ὁποῖοι θείῳ πνεύ­ματι κινούμε­νοι ἐδογμάτι­σαν ὀρ­θο­δόξως καί τεκ­μη­ρίωσαν σαφῶς τό δόγμα τῆς διττῆς καί ἀχω­­ρίστου θείας καί ἀν­θρω­πίνης φύ­σεως τοῦ Χρι­στοῦ, τό ὁποῖο ἀμφισβη­τοῦ­σε ὁ Εὐτυχής καί οἱ ὁμό­­­φρονές του.
Ὑποστήριξαν οἱ ἅγιοι Πα­τέ­ρες τήν ἀλήθεια μέ ἐπι­μονή καί θυσίες καί δί­δα­ξαν τούς πιστούς τό μέγα μυστήριο τῆς θεανθρω­πί­νης φύσεως τοῦ Θεοῦ Λό­γου, προ­­­φυλάσσοντάς τους ἀπό τήν πλά­νη τῶν αἱρετι­κῶν κακοδο­ξιῶν τῶν μο­νο­φυ­σιτῶν. Καί ἔτσι ἀπεδείχθησαν «προϊστά­με­νοι καλῶν ἔργων» στήν Ἐκ­κλη­σία τοῦ Χριστοῦ, ὅπως ἀκριβῶς προ­τρέπει ὁ ἀπό­στολος Παῦλος τούς χριστιανούς, ἀπευθυ­νόμε­νος στό σημερινό ἀποστο­λι­κό ἀνά­γνωσμα στόν μα­θη­τή του, ἐπίσκοπο Κρήτης Τίτο.
Γιά τήν Ἐκκλησία τῆς ἐπο­χῆς τῶν ἁγίων Πατέ­ρων τῆς Δ´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἡ προάσπιση τῆς ἀληθείας καί ἡ ὑποστήριξη τῶν δύο φύσεων τοῦ Χρι­στοῦ, τῆς θείας δηλαδή καί τῆς ἀνθρωπίνης, ἦταν ὄν­τως «ἀναγκαία χρεία». Διότι ἡ ἀμφισβήτηση τῆς διπλῆς φύσεως τοῦ Χριστοῦ, θά κατέληγε στήν ἄρνηση τῆς θεώσεως τοῦ ἀνθρώπου, καί κατά συνέπεια τῆς δυ­να­τότητος σωτηρίας του.

Τρίτη 14 Ιουλίου 2020

Ανθρωπαρέσκεια: Μια μεγάλη αιχμαλωσία.



«Ο ανθρωπάρεσκος ενδιαφέρεται μόνο για την εξωτερική συμπεριφορά, και βέβαια και για τους λόγους του κόλακα. Θέλει με τη συμπεριφορά του να κλέβει την όραση, και με τον κόλακα την ακοή εκείνων που ευχαριστούνται ή και καταπλήσσονται μόνο απ' όσα ακούνε και όσα βλέπουν και που μόνον με την αίσθηση ορίζουν την αρετή. Λέμε λοιπόν ότι ανθρωπαρέσκεια είναι η επίδειξη που κάνει κάποιος της δήθεν αρετής του με πράξεις και λόγους».
Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής


Να λοιπόν ποια είναι η μεγάλη αυτή πνευματική ασθένεια της ανθρωπαρέσκειας. Αυτή η έννοια μας να αρέσουμε στους άλλους.
Είναι φοβερό πάθος αυτό. Θέλουμε με εξωτερικές κινήσεις να αποσπούμε επαίνους, την καλή γνώμη των άλλων. 

Σάββατο 11 Ιουλίου 2020

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ: Οι δύο προϋποθέσεις για την σωτηρία μας




«Ὅτι ἐάν ὁμολογήσῃς ἐν τῷ στό­μα­τί σου Κύριον Ἰησοῦν, καί πι­στεύ­σῃς ἐν τῇ καρδίᾳ σου ὅτι ὁ Θε­ός αὐτόν ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν σω­θήσῃ» (Ρωμ. 10.9).
Τό ζήτημα τῆς σωτηρίας θίγει στό σημερινό ἀποστολικό ἀνά­γνω­­­­σμα ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπό­στολος Παῦλος. Πολλές φορές ἐπαναλαμβάνουμε τή λέξη σωτηρία, ἴσως ὅμως λίγες φορές συνει­δητοποιοῦμε τό νόημα καί τή ση­μασία της. Τί εἶναι, λοι­πόν, ἡ σω­τηρία;
Εἶναι, ἀδελφοί μου, ἡ ἀλη­θινή καί μόνιμη ἀποκατά­στα­ση τοῦ ἀν­θρώπου. Εἶναι ἡ κατά­στα­­­ση ἐκείνη στήν ὁποία ὁ ἄν­θρω­πος μπορεῖ νά ζεῖ ἐκπληρώνοντας τόν σκοπό γιά τόν ὁποῖο τόν ἔπλα­σε ὁ Θεός καί νά ἀπολαμ­βάνει ὅλα τά ἀγαθά καί τίς δωρεές του.

Πέμπτη 9 Ιουλίου 2020

Δεν δείλιασε, αλλά τόλμησε.



Σχεδόν είχε κλείσει τα τριάντα του.
Είχε την δουλειά του.
Μια τακτοποιημένη ζωή.
Ζούσε με την μάνα του.

Ήταν μερικούς μήνες
που η κοπέλα του τον άφησε.
Σκεφτόταν τον γάμο, μα όλα άλλαξαν ξαφνικά.
Μετά από πέντε χρόνια σχέσης
κι όμως δεν την γνώρισε ποτέ του.
Δεν τον γνώρισε ποτέ της.
Χώρισαν άσχημα.

Τετάρτη 1 Ιουλίου 2020

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος: Να προσεύχεσαι παντού και πάντοτε.




Ὁ Θεὸς δὲν νοιάζεται γιὰ τὸν τόπο. Ζητάει μόνο θερμότητα καρδιᾶς καὶ ἁγνότητα ψυχῆς

Πολλοὶ μπαίνουν στὴν ἐκκλησία, λένε διάφορες προσευχὲς καὶ βγαίνουν. Βγαίνουν, χωρὶς νὰ γνωρίζουν τί εἶπαν. Τὰ χείλη τους κινοῦνται, ἀλλὰ τ’ αὐτιά τους δὲν ἀκοῦνε. Ἐσὺ ὁ ἴδιος δὲν ἀκοῦς τὴν προσευχή σου, καὶ θέλεις νὰ τὴν ἀκούσει ὁ Θεός; “Γονάτισα”, λές. Γονάτισες, ἀλλά, ἐνῶ τὸ σῶμα σου ἦταν μέσα, ὁ νοῦς σου πετοῦσε ἔξω. Μὲ τὸ στόμα ἔλεγες τὴν προσευχὴ καὶ μὲ τὴ σκέψη λογαρίαζες τόκους, ἔκανες συμβόλαια, πουλοῦσες ἐμπορεύματα, ἀγόραζες κτήματα, συναντοῦσες τοὺς φίλους σου. Γιατί ὁ διάβολος, ποὺ εἶναι πονηρὸς καὶ γνωρίζει ὅτι στὸν καιρὸ τῆς προσευχῆς μεγάλα πράγματα κατορθώνουμε, τότε ἀκριβῶς ἔρχεται καὶ σπέρνει λογισμοὺς μέσα μας. Νά, πολλὲς φορὲς εἴμαστε ξαπλωμένοι στὸ κρεβάτι, καὶ τίποτα δὲν συλλογιζόμαστε• πᾶμε στὴν ἐκκλησία γιὰ νὰ προσευχηθοῦμε, καὶ τότε χίλιες σκέψεις περνοῦν ἀπὸ τὸ νοῦ μας. Ἔτσι χάνουμε τοὺς καρποὺς τῆς προσευχῆς, φεύγοντας ἀπὸ τὸ ναὸ μὲ ἄδεια χέρια. Τὸ ἴδιο, βέβαια, γίνεται καὶ ὅταν προσευχόμαστε στὸ σπίτι μας ἢ ὁπουδήποτε ἀλλοῦ.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...