Βρισκόμαστε αδελφοί
μου ήδη στην δεύτερη Κυριακή του Τριωδίου. Θα λέγαμε στην προπαρασκευαστική
περίοδο πριν εισέλθουμε στην Μεγάλη και Αγία Τεσσαρακοστή.
Βλέπεται πόσο σοφά η
Εκκλησία, μας εισάγει σιγά σιγά στους πνευματικούς αγώνες και όχι απότομα και
σκληρά; Και το κάνει αυτό γιατί; Γιατί η Εκκλησία έχει μια βαθειά ψυχολογική
γνώση της ανθρώπινης φύσης. Ξέροντας την έλλειψη αυτοσυγκέντρωσης και την
τρομακτική “κοσμικότητα” της ζωής μας, αναγνωρίζει την αδυναμία μας να
αλλάξουμε αυτόματα, να πάμε ξαφνικά από μια πνευματική ή διανοητική κατάσταση
σε μια άλλη. Έτσι, αρκετά πριν αρχίσει η ουσιαστική προσπάθεια , η Εκκλησία
προκαλεί τη προσοχή μας στη σοβαρότητα της Μ.Σαρακοστής και μας καλεί να
σκεφθούμε τη σημασία της.
Η Κυριακή του Ασώτου
Υιού ή αλλιώς όπως σωστά λέγεται του σπλαχνικού και φιλάνθρωπου Πατέρα, η
Εκκλησία θέλει να μας μιλήσει με αυτό το ευαγγελικό ανάγνωσμα για άλλη μία φορά
για πολλά και καίρια ζητήματα για την πνευματική μας πρόοδο.