"Θεέ μου συγχώρεσέ μας τους
αμαρτωλούς
που μήτε Φαρισαίοι σωστοί, μήτε Τελώνες
είμαστε
μα ένα μείγμα ανίερο κι απ΄τα
δυο".
Επί των γεγονότων
Κ. Χιωτέλη, Ανατολικοί δρόμοι
Ακριβολογία ευθυβολίας είναι αυτοί οι στίχοι
από την ποίηση της Καίτης Χιωτέλλη, για μας τους σημερινούς ανθρώπους. Ούτε
χριστιανοί, ούτε μη χριστιανοί. Ούτε ενάρετοι, ούτε αμαρτωλοί. "Μήτε
Φαρισαίοι σωστοί, μήτε Τελώνες είμαστε". Είμαστε παιδιά της εποχής μας:
ναι σε όλα, μέσα σε τίποτε. Ευθύνη για τίποτε, δικαιώματα σε όλα. Κόπος για
κανένα θέμα, απόλαυση των πάντων.
Τότε, στην εποχή Του, ο Χριστός είπε
την παραβολή του Τελώνη και του Φαρισαίου "σε μερικούς που ήταν σίγουροι
για την ευσέβειά τους και περιφρονούσαν τους άλλους" (Λουκ. 18, 9) μας
διευκρινίζει προεισαγωγικά ο ευαγγελιστής Λουκάς. Σήμερα κάτι τέτοιο (η
ευσέβεια δηλαδή) όχι απλώς δεν είναι λόγος και αιτία διαφοροποίησης, αλλά, για
τους περισσότερους ανθρώπους, αποτελεί "ιδιότυπη ύβρη" ή πιθανότητα
να τους "κατηγορήσουν" ότι σχετίζονται με την εκκλησία, και άρα
είναι... "θεούσες".