ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ´ ΛΟΥΚΑ

 

«Καί ἀπῆλθεν καθ᾽ ὅλην τήν πό­λιν κηρύσσων ὅσα ἐποίησεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς» (Λουκ. 8.39).

Δύο ἐκ διαμέτρου ἀντίθετες ἀντι­δράσεις μᾶς παρουσίασε στό εὐαγ­γελικό ἀνάγνωσμα ὁ ἱερός εὐαγ­γε­λιστής Λουκᾶς. Δύο ἐκ διαμέτρου ἀντίθετες ἀντιδράσεις σέ ἕνα θαῦ­μα πού ἐπιτέλεσε ὁ Ἰησοῦς ἔξω ἀπό τήν χώρα τῶν Γαδαρηνῶν. Τό θαῦμα δέν εἶναι ἦταν ἕνα ἁπλό θαῦμα, μία ἁπλῆ θεραπεία. Ἦταν ἡ ἀπαλλαγή ἑνός ταλαίπωρου ἀν­θρώ­που ἀπό τά δαιμόνια πού κυριαρχοῦσαν μέσα του καί τόν εἶχαν μετατρέψει σέ ὄργανό τους. Χιλιάδες ἦταν οἱ δαίμνονες στήν ψυχή του, καθώς οἱ ἴδιοι ὁμολό­γη­σαν, ἀπαντώντας «λεγεών», στήν ἐρώτηση τοῦ Χριστοῦ ποιό εἶναι τό ὄνομά τους.

Ἡ θεραπεία τοῦ δαιμονιζομένου δέν ἦταν ὅμως ἡ μόνη ἀπόδειξη τῆς δυνάμεως τοῦ Χριστοῦ καί τῆς ἐξουσίας του ἀκόμη καί ἐπί τῶν δαιμονίων. Ἡ δύναμή του ἐπιβε­βαι­ώθηκε ἀκόμη περισσότερο, ὅταν ἐπέτρεψε στά δαιμόνια νά εἰσέλθουν σέ μία ἀγέλη χοίρων πού βρισκόταν ἐκεῖ κοντά, ὅπως τοῦ ζήτησαν, καί νά τήν ὁδηγήσουν στό γκρεμό.

Ἔτσι ὁ Χριστός δέν θεράπευσε μόνο τόν δαιμονισμένο, ἀλλά προ­σπάθησε νά θεραπεύσει καί τούς Γαδαρηνούς ἀπό τήν ἀδιαφορία τους πρός τόν νόμο τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος ἀπηγόρευε τήν ἐκτροφή χοίρων. Ἐκεῖνοι ὅμως δέν θέλησαν νά συνειδητο­ποι­ή­σουν τό σφάλμα καί τήν ἀνυ­πακοή τους, καί ἀντί νά μετανοή­σουν, νά ζητήσουν συγχώρηση, ζήτη­σαν ἀπό τόν Χριστό νά μήν μπεῖ στήν πόλη τους, ἀλλά νά ἀπομα­κρυνθεῖ ἀπό αὐτήν.

Καί ἔτσι, ἐνῶ αὐτοί ἔχασαν τήν εὐκαιρία νά ἐλευθερωθοῦν ἀπό τό δαιμόνιο τῆς ἀπειθαρχίας καί τῆς ἀνυπακοῆς στήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί ἀπό τό δαιμόνιο τῆς φιλοχρηματίας καί τῆς πλεο­νε­ξίας, πού τούς ὁδήγησε στήν ἐκ­τροφή τῶν χοίρων καί τήν ἀνυ­πακοή, ὁ πρώην δαιμονι­σμέ­νος κήρυττε σέ ὅλη τήν πόλη τό θαῦμα πού τοῦ ἔκανε ὁ Ἰησοῦς.

Πόσο διαφορετική εἶναι ἡ δική του ἀντίδραση ἀπό αὐτή τῶν συμ­πολιτῶν του! Αὐτοί τόν παρακα­λοῦν νά φύγει καί νά τούς ἀπαλ­λάξει ἀπό τήν παρουσία του. Δέν τόν θέλουν, γιατί δέν τόν θέλει τό δαιμόνιο πού ἔχουν μέσα στήν ψυχή τους καί δέν τό ἀναγνωρί­ζουν, ἐνῶ ὁ θεραπευθείς πρώην δαιμονισμένος ἀπολαμβάνει τήν ἐλευθερία του ἀπό τά δαιμόνια καί νιώθει πόσο ἀσύγκριτα μεγάλο εἶναι τό δῶρο πού τοῦ χάρισε ὁ Ἰησοῦς. Γι᾽ αὐτό καί ἀκολουθεῖ τήν ἐντολή τοῦ Ἰησοῦ νά ἐπι­στρέ­ψει στό σπίτι του καί νά διηγεῖται ὅσα τοῦ ἔκανε ὁ Θεός.

Ἕνας πρώην καταδικασμένος στήν ἀπώλεια, γίνεται κήρυκας καί διδάσκαλος τῆς ἀληθείας, τήν ὥρα πού οἱ συμπατριῶτες του παίρ­νουν τή θέση του στά δίχτυα τοῦ διαβόλου. Αὐτό συμβαίνει σέ ὅσους ζητοῦν τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ. Αὐτό συμβαίνει σέ ὅσους εἶναι ἕτοιμοι νά ἀναγνωρίσουν τίς ἁμαρτίες τους καί νά ἀλλάξουν τή ζωή τους μέ τή χάρη του. Γίνονται κήρυκες τοῦ Χριστοῦ καί τῶν θαυ­μάτων του σέ ὅλο τόν κόσμο, ἐνῶ οἱ ἄλλοι ὁδεύουν στήν ἀπώλεια.

Καί τό ἐρώτημα πού τίθεται καί πρέπει νά θέσει ὁ καθένας μας στόν ἑαυτό του εἶναι: Ποιά εἶναι ἡ δική μας στάση; Ποιά θά ἦταν ἡ δική μας ἀντίδρα­ση στό θαῦμα; Θά πηγαίναμε μέ αὐτούς πού ζή­τησαν ἀπό τόν Χριστό νά φύγει ἤ θά γινόμασταν καί ἐμεῖς κήρυκες τῶν θαυμάτων του, μι­κρῶν ἤ με­γα­λύτερων, πού ὁ καθέ­νας μας ἔχει ζήσει;

Ὁ Χριστός λέει καί σέ μᾶς σήμερα τό ἴδιο «ὑπό­στρεφε εἰς τόν οἶκόν σου καί διηγοῦ ὅσα σοι ἐποίησεν ὁ Θεός».

Ἄς ἀνταποκριθοῦμε στήν προ­τρο­­πή του καί ἄς γίνουμε καί ἐμεῖς κήρυκες τῶν θαυμάτων του στό σπίτι μας, στούς οἰκείους μας, στόν τόπο μας. Ἄς μιμηθοῦμε τό παράδειγμα τοῦ θεραπευθέντος ἀπό τόν Χριστό καί ἄς τοῦ δείξουμε τήν εὐγνωμοσύνη μας μέ τή συμπεριφορά μας, ὁμολογώντας παντοῦ καί πάντοτε τήν πίστη μας καί ζώντας σύμφωνα μέ τό θέλημά του.

 

 Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων