Ένας δολοφόνος γιατρός εξομολογείται!

Τo κείμενο, το οποίο εν συνεχεία αναδημοσιεύουμε, είναι άκρως αποκαλυπτικό για την τόλμη, την ειλικρίνεια και την αμεσότητά του. Τα όσα αναφέρονται σε αυτό για την τραγική κατάσταση στην γείτονα χώρα της Σερβίας, αντικατοπτρίζουν δυστυχώς και την ζοφερά πραγματικότητα της πατρίδος μας.

Ο Ιεροκύρηκας- Αγίου Ιωάννου Κροστάνδης

Επί της αμοιβαίας συνεννοήσεως των ψυχών μας στηρίζεται η αποτελεσματικότης ή μη αποτελεσματικότης των λόγων του ιεροκήρυκος, αν ο ιεροκήρυξ δεν ομιλή εκ της καρδίας του, αλλ’ υποκριτικώς, οι ακροαταί με το εσωτερικόν τους ένστικτον εννοούν αμέσως την ασυμφωνίαν των λόγων του ιεροκήρυκος προς την καρδίαν του και την ζωήν του και οι λόγοι του δεν έχουν την δύναμιν την οποίαν θα ηδύναντο να έχουν ενώ αν ο ιεροκήρυξ ειλικρινώς ωμιλεί προς αυτούς και μάλιστα αν ούτος εν τη πραγματικότητι εξετέλει τα όσα έλεγε ο λόγος του θερμαίνει τις καρδιές των ακροατών με θείο ζήλο και κατάνυξη.

Η αγάπη...

Η αγάπη απονέμεται πάντα σαν δώρο, ελεύθερα, πρόθυμα, απροσδόκητα. 

Ο όσιος Χαρίτων ο ομολογητής

Ο όσιος Χαρίτων γεννήθηκε και ανατράφηκε στο Ικόνιο της Μ. Ασίας την εποχή του αυτοκράτορος Αυρηλιανού (270- 276). Αρχικά ο Αύρηλιανός δεν φάνηκε εχθρικός προς τους χριστιανούς. Αργότερα όμως, ωθούμενος από τον διάβολο, κίνησε βίαιον διωγμό εναντίον τους. Όταν το αυτοκρατορικό διάταγμα έφθασε στο Ικόνιο, ο Χαρίτων, περιβόητος για την ευσέβεια και τον ζήλο του προς διάδοσιν του Ευαγγελίου, συνελήφθη από τους ειδωλολάτρες, έδάρη βάναυσα και κατακάηκε στο σώμα με αναμμένες λαμπάδες. Ένώ έφρουρείτο στην φυλακή, αναμένοντας με χαρά την μαρτυρική του τελείωσι, οί διωγμοί κατέπαυσαν και σύντομα επίσημη θρησκεία της αυτοκρατορίας έγινε η χριστιανική (313).

Είπαν κάποιοι...

Πρόοδο ονομάζουμε την ικανότητα του ανθρώπου να περιπλέκει την απλότητα.

Thor Heyerdahl, Fatu- Hiva

Το να πέσεις δεν είναι τρομερό, το μη θέλεις όμως να σηκωθείς είναι ολέθριο.

Βίκτωρ Ουγκώ

Την Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου θα τελεστούν αγρυπνίες

† ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ

ἐλέῳ Θεοῦ Ἐπίσκοπος καὶ Μητροπολίτης

τῆς Ἱερᾶς καὶ Ἀποστολικῆς Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης καὶ Καμπανίας

ΠΡΟΣ

τὸν ἱερὸν κλῆρον καὶ τὸν εὐσεβῆ λαὸν

τῆς καθ’ ἡμᾶς θεοσώστου Ἐπαρχίας.

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

      Ἡ πατρίδα μας τό τελευταῖο διάστημα δοκιμάζεται ποικιλοτρόπως κάτω ἀπό τό βάρος τῆς τόσο πολυσυζητημένης κρίσης. Ὅλοι μας, τόσο σέ προσωπικό ὅσο καί σέ ἐθνικό ἐπίπεδο, ὑφιστάμεθα τίς δυσάρεστες συνέπειες τῆς δύσκολης συγκυρίας πού ταλανίζει τή χώρα μας. Οἰκογένειες λυγίζουν κάτω ἀπό τά διογκωμένα οἰκονομικά βάρη, οἱ νέοι ἀπελπίζονται γιά τό ἀβέβαιο μέλλον τους,  ὅσοι ἀγαποῦν τήν Ἑλλάδα προβληματίζονται γιά τή δυσοίωνη πορεία πού ξεκίνησε, πολλοί βυθίστηκαν στίς καταθλιπτικές ἐκτιμήσεις καί ἀπέλπιδες εἱδήσεις πού μεταδίδουν καθημερινά τά μέσα ἐπικοινωνίας.  

Ο ηγαπημένος που αγάπησε πολύ

Ο Ιωάννης, ο αγαπημένος μαθητής του Ιησού, ήταν γιος του Ζεβεδαίου και της Σαλώμης και νεώτερος αδελφός του αποστόλου Ιακώβου. Γεννήθηκε στη Γαλιλαία και δεν μορφώθηκε καθώς από μικρός βοηθούσε τον πατέρα του που ήταν ψαράς. Στην αρχή έγινε μαθητής του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου και αμέσως μόλις γνώρισε τον Ιησού έγινε μαθητής του μαζί με τον αδερφό του τον Ιάκωβο. Η Εκκλησία μας του απένειμε την προσωνυμία του Θεολόγου.

Ελλάδα χωρίς Χριστό δεν νοείται!

Ζώντας τους τελευταίους μήνες όλη αυτήν την καταστροφολογία, την απίστευτη τάση όλων για ισοπέδωση, απαισιοδοξία αναρωτιέμαι πώς τελικά έχουμε φτάσει εδώ που είμαστε. Πώς ο σύγχρονος κόσμος, ο τόσο τεχνολογικά προηγμένος, ο τόσο «δημοκρατικός», ο τόσο μορφωμένος και πολιτισμένος έφτασε σε αυτό το σημείο, να προσπαθεί να σωθεί από την επικείμενη οικονομική καταστροφή, που συνεπάγεται πλείστα όσα κακά σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης ζωής.

Aντίχριστοι εν τω μέσω ημών;

Ο αντίχριστος θα έλθη στον καιρό του. Θα προηγηθή όμως μια γενική αποστασία. Το μέγιστο μέρος των ανθρώπων θα εγκαταλείψουν την χριστιανική πίστη. Η αποστασία θα είναι το προστάδιο. Θα προετοιμάση τον κόσμο να δεχθή τον αντίχριστο. Και μάλιστα να τον δεχθούν με το δικό του πνεύμα, που τότε θα μπη στην δομή της σκέψης των ανθρώπων. 

Με ποιούς πρέπει να κάνουμε παρέα;

Ἡ ἐμφάνιση εἶναι, θὰ λέγαμε, τὰ φύλλα, ἐνῷ τὰ ἔργα οἱ καρποί. Μὴ δώσεις λοιπὸν σημασία στὴν ἐξωτερικὴ ἐμφάνιση καὶ θελήσεις νὰ μιμηθεῖς τέτοιους ἀνθρώπους, μὲ τὴ δικαιολογία ὅτι τάχα δὲν εἶσαι ἐσὺ καλύτερος ἀπ᾿ αὐτοὺς ποὺ πέφτουν στὰ πάθη. Στοχάσου αὐτὰ ποὺ λέει ἡ Γραφή, ὅτι «ἐν μεγάλῃ οἰκίᾳ οὐκ ἔστι μόνον σκεύη χρυσὰ καὶ ἀργυρά, ἀλλὰ καὶ ξύλινα καὶ ὀστράκινα, καὶ ἃ μὲν εἰς τιμήν, ἃ δὲ εἰς ἀτιμίαν» (Β´ Τιμ. 2:20). Ἂν λοιπὸν παρακούσεις τὸν Κύριο καὶ ἐκτελέσεις τὰ ἔργα τῆς ἁμαρτίας, θὰ εἶσαι σκεῦος χωρὶς ἀξία. Ἂν ὅμως ἐκτελέσεις τὰ ἔργα τοῦ Κυρίου, θὰ εἶσαι ἐκλεκτὸ σκεῦος «εἰς τιμήν, ἡγιασμένον καὶ εὔχρηστον τῷ δεσπότῃ, εἰς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν ἡτοιμασμένον» (Β´ Τιμ. 2:21).

Από πού έρχεται και πού πηγαίνει ο δρόμος της ζωής;

Τι υπήρχε στην αρχή; Τι θα γίνει στα έσχατα;

Δεν είναι τα ερωτήματα αυτά αδελφοί, το ίδιο δύσκολα με το ερώτημα: Τι γίνεται τώρα;

Όσο και να προσπαθεί ένας σκεπτόμενος άνθρωπος να καταλάβει τι συμβαίνει τώρα με τον εαυτό του και γύρω του, τόσο πιο απροσμάχητα του επιβάλλονται τα ερωτήματα: τι υπήρχε στην αρχή, τι θα γίνει στα έσχατα;

Η εν Χριστώ ζωή δεν λογίζεται χωρίς Σταυρό

Ο άνθρωπος θα δικαιωθεί ή θα κατακριθεί, ανάλογα με το πόσο θεοπρεπώς και αξιοπρεπώς κράτησε σ' αυτή τη ζωή το Σταυρό του.

Ο προπτωτικός άνθρωπος ήταν συνδεδεμένος....

Τα πάθη της ψυχής είναι μεταδοτικά

Τα πάθη της ψυχής είναι μεταδοτικά, π.χ. η κακία και όταν ακόμη δεν εκφρασθή με λόγους, και όταν δεν εκδηλωθή με πράξεις, αλλ’ είναι κρυμμένη εις την καρδίαν και αντανακλάται ελαφρώς εις το πρόσωπον και τους οφθαλμούς, αμέσως μεταδίδεται εις την ψυχήν του ανθρώπου κατά του οποίου τρέφω την κακίαν και οι άλλοι δε την εννοούν, αν ταράσσωμαι από κανέν πάθος η ταραχή μου μεταδίδεται εις την καρδίαν άλλου όπως η πνευματική εκχείλισις ακαθάρτου ρεύματος από μίαν ηλεκτρικήν στήλην εις την άλλην.

Τα ελαφρυντικά στην εξομολόγησή μας γίνονται επιβαρυντικά για την συνείδηση

- Όταν, Γέροντα, κατά την εξομολόγησή μιας αμαρτίας δεν νιώθη κανείς τον πόνο που ένιωσε, όταν έκανε την αμαρτία, σημαίνει ότι δεν υπάρχει πραγματική μετάνοια;

Καλή σχολική χρονιά!

Ευχόμαστε μέσα από την καρδιά μας στους μαθητές κάθε ευλογία και πρόοδο, στους γονείς ο Θεός να τους δίνει δύναμη και υπομονή ώστε να ανταπεξέλθουν με επιτυχία και εφέτος στις υποχρεώσεις τους απέναντι στην οικογένειά τους, 

Γέροντας Παΐσιος:Μερικές συμβουλές για την σχέση μας με τον πνευματικό μας

Ένας πνευματικός άνθρωπος, όταν θέλη να βοηθήση κάποιον, προσπαθεί να τον συνδέση με τον Χριστό και όχι να τον δέση με τον εαυτό του. Στην συνέχεια χαίρεται, όταν καταφέρη να τον συνδέση με τον Χριστό, και ο άλλος αγωνίζεται προσβλέποντας στον Χριστό. Τότε και ο ένας και ο άλλος έχει τον μισθό του και τα πράγματα πάνε κανονικά.

Αμαρτία: ενοχή ή πένθος

Η αμαρτία δεν είναι απλά το σύνολο των λαθεμένων μας επιλογών, αλλά η κατάσταση της αποξένωσης, της αλλοτρίωσης του ανθρώπου από το Θεό και τον συνάνθρωπο. Άλλωστε γι’αυτόν το λόγο ο Φαρισαίος της παραβολής, αν και έπραττε το ηθικά ορθό, ωστόσο δεν μπόρεσε να ανακαλύψει το μέγεθος της ασθενείας της ανθρωπίνης φύσεώς του, όντας παγιδευμένος στην αυτοδικαίωση.

είναι πολύ αργά;

Ο απόστολος Παύλος σε μία από τις επιστολές του λέει ότι πρέπει να βιαστούμε να ζήσουμε, επειδή ο χρόνος είναι απατηλός. Ζούμε όλες τις μέρες της ζωής μας σαν να γράφουμε βιαστικά, απρόσεχτα, ένα πρόχειρο γραφτό που μια μέρα θα καθαρογραφεί. 

Το μεγάλο θαύμα του Ταξιάρχου στις Χωναίς της Φρυγίας.

Το πρώτο τριήμερο για κυρίες έλαβε τέλος

Τελείωσε με επιτυχία το πρώτο τριήμερο για κυρίες (2 Σεπτεμβρίου- 4 Σεπτεμβρίου) που πραγματοποιήθηκε στον κατάλληλα διαμορφωμένο χώρο που βρίσκεται μέσα στο μοναστήρι της Παναγίας Δοβρά στην Βέροια. Η συμμετοχή των κυριών ήταν πολύ μεγάλη. Συμμετείχαν κυρίες από διάφορες περιοχές της Ημαθίας ακόμα και από την Θεσσαλονίκη.

Δεν έχει μεγάλη σημασία το αν ζεις ή αν πεθαίνεις...

Κάποτε γυρνώντας από μία καλοκαιρινή κατασκήνωση, έφηβος πια, με περίμενε ο πατέρας μου γεμάτος ανησυχίες για τον τρόπο λειτουργίας αυτής της κατασκήνωσης.

Ο Καβάφης γράφει για τον Στυλίτη Συμεών

Τα  ξέρω,  ναι,  τα  νέα  ποιήματά  του,

ενθουσιάσθηκεν  η  Βηρυτός  μ'  αυτά.